Hoe beleefde jij de eerste verjaardag van je kind!?

Hallo!!

Mijn heerlijke zoon is gisteren 1 jaar geworden!
De avond ervoor lag hij nietsvermoedend te slapen, en ik lag met zenuwen in bed!
Ik vond het zooo spannend en bijzonder!

Heel de dag heb ik lopen glunderen en genieten! Elk moment wilde ik zo diep mogelijk in mij opnemen..
's avonds ik bed, wensde ik dat ik de dag opnieuw kon beleven, gewoon om nóg een keer zo te kunnen genieten!

Wat een trots, liefde, geluk etc voelde ik zeg..(niet dat ik die normaal niet voel, maar nu extra zeg maar)

Vind het zelf nogal 'overdreven' haha!! Mijn vent zei nuchter : "ach, het is net een dag als alle andere, alleen is hij jarig!" Maar ik kan er niets aan doen, was helemaal overweldigd door emoties etc, terwijl ik normaal zooooo nuchter ben!!

Hoe hebben jullie de eerste verjaardag beleefd?
En als het van toepassing is, was de tweede verjaardag wéér zo bijzonder??

Ik ben sowieso altijd heel erg emotioneel en vond zijn eerste verjaardag ook wel een emotionele dag. Ik heb ook heel erg van die dag genoten.

Ik heb ook weleens gehoord dat er gezegd wordt: de eerste verjaardag is voor de mama en de rest vd verjaardagen voor het kind.

Als eerste van harte gefeliciteerd ik hoop dat jullie een leuke verjaardag hebben gehad!

Ik vond de verjaardag ook super spannend maar vooral hectich. Ik was savonds ook wel een beetje blij dat het achter de rug was.

M@niek schreef:Als eerste van harte gefeliciteerd ik hoop dat jullie een leuke verjaardag hebben gehad!

Ik vond de verjaardag ook super spannend maar vooral hectich. Ik was savonds ook wel een beetje blij dat het achter de rug was.

Ja, wij hebben zaterdag pas 'het feest'.
Ik moest woensdagochtend gewoon werken, en was de middag thuis.
Toen met beide opa en oma's taart gegeten en klein gevierd.
Ben zaterdagavond denk ik ook wel HELEMAAL kapot!

Nog gefeliciteerd en ook zaterdag een fijne dag gewenst! Hier moet de eerste verjaardag nog komen, maar als ik je verhaal lees zou het zo maar kunnen dat ik het ongeveer hetzelfde zal ervaren. Ben sinds ik mama ben ook nog wel meer emo dan ik al was, dus dat komt helemaal goed op haar verjaardag

Beegee,dat is ook heftig!!! De broer van mijn man is ook overleden...en dat op mijn man's verjaardag..dat maakt de verjaardagen idd dubbel,het komt steeds terug...

holaagirl,nog gefeliciteerd!! Ik vond de eerste verjaardag bijzonder en enorm spannend haha. Je denkt steeds terug aan de bevalling. Eigenlijk de week ervoor al zo van; nu was ik dit aan het doen,toen dat...zo raar is dat. 2e verjaardag was dat minder,maar het feit dat ik alweer 2 jaar moeder ben is ongelofelijk!! T'gaat zo hard joh! Maar volgens mij is de verjaardag van je kind altijd wel bijzonder...

Wij vierden z'n verjaardag de dag voor z'n echte verjaardag. Die dag vond ik heerlijk, heel gezellig en hj vond het helemaal leuk die aandacht. Op z'n verjaardag zelf zijn we een dagje weg geweest en dat was ook heel leuk en hij genoot er ook echt van. 'Savonds om de tijd dat hij geboren is was mijn man er niet en J. lag bij me op de bank te slapen, toen moest ik heel hard huilen .

bij N hebben we het best groot gevierd, en ik heb ook echt de bevalling weer stuk voor stuk herbeleeft. Bij J had ik het minder (ze was gister jarig) ik heb het sowieso kleiner gehouden, leuker voor haar en leuker voor ons. Als het zo druk is ben je meer met bezoek bezig als met de jarige! Toch wel een speciale dag hoor, ze is geen baby meer en je loopt toch voor jezelf het afgelopen jaar nog een keer door.

N zijn 2e verjaardag vond ik leuker omdat ik ook echt merkte hoe hij ervan genoot! Hij was zo onder de indruk van de Bumba versiering en echt zichtbaar blij met de kado's. De 2e verjaardag vond ik persoonlijk minder emotioneel, maar meer echt leuk om te genieten hoe je kind geniet.

Net als jij ik vond het altijd zo leuk! Over 2 weken is het hier weer zo ver en ik ben al aan het bedenken hoe en wat!

De 1e verjaardag word bij ons altijd groots aangepakt.

Ik vond het heel erg leuk en was ook wel emotioneel! Mijn kleine meid werd gewoon al 1. De bevalling kan ik me herinneren alsof het gister was en dan is er al een heel jaar om. Alles ging ineens zo snel en ze worden zo snel groot. Iedere verjaardag ben ik tot nu toe emotioneel en besef ik me weer hoe de tijd voorbij is gevolgen, hoe groot ze alweer wordt en wat ontzettend veel ze dat jaar alweer heeft geleerd.

Joris zijn 1e verjaardag was echt heel leuk. Maar wel heel druk. Hij lag te slapen, en tijdens zijn slaapje (hij sliep echt lang die middag) was er al een hoop visite binnen gekomen. Dus toen hij beneden kwam wist hij niet wat hem overkwam, was helemaal overdonderd. Zelf had ik het leuk gevonden hem rustig bij te laten komen, maar iedereen wilde van alles (cadeautjes geven/taart eten/ Joris feliciteren) dus het werd een beetje chaos. Ik heb het losgelaten en we zijn gewoon in de chaos verder gegaan. Was echt een leuke dag geworden, waarbij ik het vooral leuk vond dat iedereen om de beurt met hem ging spelen. (het is met meerdere familieleden normaal gesproken een beetje vechten om de aandacht van Joris en dan wil de een nog leukere dingen met hem doen dan de ander)

De 2e verjaardag vond hij zelf leuker met cadeautjes enzo. Nu kwam de visite meer verspreid, wat wel prettiger was vond ik zelf.

Nu begint Joris het echt door te krijgen met verjaardagen in de familie afgelopen 2 maanden en papa zijn verjaardag, en hij weet dat hij ook al 'bijna' jarig is. (alleen oma en opa zijn nog eerst) Nu hebben we het er ook wel eens over wat hij dan voor cadeautjes wil. (z'n oom had een fiets, die wil hij ook wel, en stempels haha) Dus ik verheug me ook al volop op Joris z'n 3e verjaardag.

Haha, ik krijg al de kriebels als ik alleen al dit topic lees... Volgende week is het hier zover. Ik ben sowieso na mijn bevalling erg emotioneel en zeker als ik ons meisje dan soms zie, kan ik echt ontroerd raken van alles. Ik ben net terug van vakantie en van de een op de andere dag ging ze dingen aanwijzen. Zoooo gaaf. Ineens een heel ander kind, een echte dreumes, die ons deelgenoot kan maken van alle verwondering om de wereld die zij ervaart, zo mooi..
Alleen al als ik aan volgende week denk, krijg ik de kriebels en vooral herinneringen. Aan het afgelopen jaar (en de 9 maanden ervoor) en hoe hard het eigenlijk gegaan is (en aan de andere kant hoe onvoorstelbaar mijn leven is zonder haar...)..

Wij hebben er bewust voor gekozen haar verjaardag niet al te groots aan te pakken. Natuurlijk gaan de slingers uit, krijgt ze een zelfgemaakte taart, mooie feestelijke tafelkleden en cadeautjes.. Maar we maken haar niet blij met een kamer vol visite, dus dat hebben we bewust niet gedaan. Het is een heel gevoelig meisje, dus we hebben alleen de opa's en oma's uitgenodigd. Nou zijn mijn man zijn ouders gescheiden en weer hertrouwd, dus mijn dochtertje is in het rijke bezit van 3 stel opa's en oma's en dat zal meeeeerrrrr dan genoeg zijn voor haar... En zelfs nog vrees ik voor een dag huilen en dag erna ziek... Maar ja, we zullen zien.. Ik heb er zin in en wil er wel iets bijzonders van maken...

Pff.. Alweer 1