Jullie mannen in de zwangerschap

Wat voor leuke, lieve of rare of juist minder leuke dingen deden en zeiden jullie mannen in jullie zwangerschap?

Mijn man vindt de hele zwangerschap maar niks. Van hem mag het nu al zo ver zijn dat de kleine geboren wordt.

Ik zal zelf beginnen natuurlijk :

Mijn man constateerde net dat mijn borsten wel erg groot werden, ik zei dat dat niet zo raar was omdat ik 1 á 2 cupmaten gegroeid ben, waarop hij verschrikt vroeg: "Maar ze worden toch wel weer normaal he?"

Hij keek erg teleurgesteld toen ik zei dat ze misschien nog wel groter werden en dat het niet gezegd is dat ze daarna weer klein worden .

Kruumel schreef:Mijn man vindt de hele zwangerschap maar niks. Van hem mag het nu al zo ver zijn dat de kleine geboren wordt.

Da's wel een beetje erg vroeg he .
Mijn man noemt mij trouwens een zoogdier, hij vind me zo 'lichamelijk'. Weet eigenlijk nog niet helemaal precies wat hij daar nou toch mee bedoeld.

Niet in deze termijn natuurlijk maar kant-en-klaar.
Hij heeft niks met 9 maanden zwanger zijn.
(nu heb ik ook niet de meest fijne zwangerschap gehad bij de eerste, en lijkt t erop dat deze hetzelfde gaat worden).

Ik heb een verrassing voor je man: hij is zelf ook een zoogdier. Alle mensen zijn zoogdieren.

Oh dat is wel balen Kruumel, hopen dat het deze keer toch mee valt! Mijn man vind het ook allemaal niet zo bijzonder geloof ik, van hem hoeft het niet. Ik geloof ook dat hij het vervelend vind om aan te zien dat ik allemaal kwalen heb. Hij probeert me wel te steunen, maar echt leuk vind ie het niet.

Susan schreef:Ik heb een verrassing voor je man: hij is zelf ook een zoogdier. Alle mensen zijn zoogdieren.

I know, 't slaat echt nergens op. Maar ik geloof dat hij het met nadruk op het zogen bedoeld .

Mijn man vond er vrij weinig aan, geloof ik! Maar dat kwam meer omdat hij zag hoe ziek ik was, en dat ons kindje niet goed groeide. Hij had het gevoel helemaal niets van controle te hebben, en daardoor is het zelfs best traumatisch voor hem geweest.

Toen eenmaal mijn vliezen gebroken waren, was hij ineens wel heel schattig en emotioneel. Ik belde hem op zijn werk, met de vraag of hij naar huis wilde komen. Hij is toen naar zijn baas gegaan 'ja, uhh... sorry hoor, maar kan ik misschien naar huis? Het vliesje is gebroken, ofzo'

Mijn man vroeg van alles. Wou alles weten en leefde erg mee. De laatste maanden werd hij vooral erg zenuwachtig. Wij hebben thempur matrassen en oh wee die mochten niet nat worden Dus vanaf 32 weken sliep ik op heel veel plastic afdekhoezen. Zelfde als in de auto. Ik zat tussen en op kussens en afdekzeil. Ik zweette me kapot in bed, liet natuurlijk niets geen vocht door en meneer sliep lekker op zijn matras zonder afdekzeil . Ook bij iedere kramp kreeg ik steeds dezelfde vraag: 'begint het?'. En toen het echt begonnen was en ik het ziekenhuis wou bellen, zei hij: waarom ga je nu het ziekenhuis bellen? Ja uh wat denk je

Mooiste kwam er na nog toen we bij het ziekenhuis aankwamen. Je hebt een parkeerplaats tegenover het ziekenhuis maar die ingang zit na 21:00 uur dicht. En de spoedeisende hulp zit aan de achterkant van het ziekenhuis. Dus daar moesten we heen. Maar we waren die dag al in het ziekenhuis geweest dus hadden nog een parkeerkaartje voor de parkeerplaats. Meneer wou persé de auto daar neer zitten. Hij mij afgezet, auto neergezet, helemaal om het ziekenhuis heen gerend. Komt hij bij me, was hij de tas van de baby vergeten Kon hij weer helemaal terug rennen met de kou van -18 haha. Toen was hij de weg kwijt in het ziekenhuis. Dagen later klaagde hij nog over zere knieen. Tja moet je maar niet zo eiegenwijs zijn om de auto persé op de verste parkeerplaats neer te willen zetten om jawel... 2,20 euro te besparen8)

Hier heeft hij er ook nog weinig mee. Ik ben een hangbuikzwijntje;)
Ik ben daarom ook nog steeds erg benieuwd hoe hij is met de bevalling en daarna! Dan zal hij ineens 180graden draaien;)

Hij kan er weinig mee, is wel behulpzaam en als ik boven iets aan het doen ben en hij hoort me een tijdje niet meer dan komt hij even 'controleren' of alles nog goed gaat hij is wel blij dat ik niet meer zo chagrijnig ben, daar had hij het wel moeilijk mee. Verder is hij erg lief, gaat extra naar de supermarkt als ik weer iets moet eten etc

Manlief noemt mij Happy feet maar voor de rest is er weinig anders. Hij is dol op mijn borsten ahaha maar ik vind ze juist vreselijk.
Verder is hij niet echt extra bezorgd omdat hij weet dat ik dat allemaal niet nodig vind haha.

Mijn aanstaande is zeer meelevend, wil alles weten, elke week hoe groot hij nu ongeveer is, hoeveel hij weegt, wil hem elke dag voelen, wil dat ik rustig aan doe. Hij leest niet graag, ik zou het wel fijn vinden als hj er ook wat over leest om te weten wat hij kan doen en hoe het ontwikkelen nu en na de bevalling gaat zeg maar. Nu vraagt hij alles aan mij, ik lees een hoop, maar ben natuurlijk ook niet alwetend :p Verder is hij dus echt een schat en dol op mijn groeiende buik (en borsten ook ja)

Mijn vriend vindt het maar niks geloof ik. Is ook niet zo van buik voelen, tegen de buik praten etc.

Wekelijkse vragen van mijn man:'

Hand op mijn buik, baby beweegt, man vraagt: 'Hee, was dat zijn voetje?!' alsof ik dat weet..

'Hoe groot is de baby nu?' 'Hoeveel weegt de baby nu?'

'Blijft er straks melk uit je borsten komen, ook als hij 4 is?' Heb de arme man maar uitgelegd dat dat afneemt als ik stop met borstvoeding geven, hij keek bijzonder opgelucht.

'He, schat, wordt je buik NOG groter?' Ik: 'Ja, de baby wordt toch groter, erg he?' Hij denkt even na om vervolgens (geheel in zijn eigen bestwil) te zeggen: 'Nee, ik vind het een mooi buikie..' '

Ik til laatst mijn tshirt op om mijn buik in te smeren en ik had mijn piercing eruit gehaald, hij kijkt verschrikt en zegt: 'Waar is je navel?!'haha, door die piercing zag hij niet dat mijn navel nu geen mooi kuiltje meer is.

Vroeg zich laatst af of de baby in mijn buik poepte én of het kon huilen.. haha, dit verklaard gewoon dat hij niets leest wat ik hem stuur/geef.

Maar verder aait hij heel lief over mijn buik, praat wel tegen de baby maar zegt dan vrij snel, volgens mij praat ik nu tegen zijn kontje. Hij is heel actief bezig met dingen kopen voor het kamertje. Hij vraagt elke week of ik mijn tas al heb klaarstaan, hij denkt natuurlijk straks begint het, kan hij nog even kleertjes verzamelen in alle stress. Laatst ging hij even stukje rijden naar het ziekenhuis om te kijken wat het snelst zou zijn. Heeft alle nummers al paraat staan in zijn telefoon, en ons trouwboekje heeft hij ook maar opgedoken voor als hij aangifte moet gaan doen. Hij heeft ook al de reiger door het raam besteld én dat gedrocht van een enorme opblaasbare baby.. Heeft al de maxicosi in en uit de auto gedaan. Meneer vindt het erg spannend, is er veel mee bezig, hij droomt dat ik de baby in en uit mijn buik kan halen om het te laten zien, maar het mooiste is nog als ik zeg: Spannend hé lief? zegt hij steevast: 'Nee, ik vind het niet spannend! Verder vrraagt ie zich af of hij nog wel auto durft te rijden als het kleintje er is.

Hij helpt me best veel, stapt uit de auto en dan snelt hij zich naar mijn kant om mij eruit te helpen, wij hebben zo'n auto die laag is met kuipstoelen, echt een crime om maar met een buik uit te stappen. Doet de was, ruimt wat vaker op, klaagt minder, komt van zolder omlaag als ik dorst heb en op bed lig, dan hoort hij me met veel gesteun en gepuf uit bed gaan en vraagt dan wat er is en vervolgens rent hij omlaag om drinken te pakken. Erg lief. Had ik niet verwacht van hem, trouwens!

Paper Crown schreef:

Hij heeft ook al de reiger door het raam besteld én dat gedrocht van een enorme opblaasbare baby..

Wat bijzonder dat jullie een reiger door het raam krijgen !

Mijn vriend was erg lief en waar nodig (vooral in het laatst) behulpzaam.

Toen J. begon te schoppen of de hik had voelde hij wel even aan de buik. En vroeg vaak aan mij hoe het ging.


Wat ik niet leuk vond was dat hij me op het einde een keer waggelende teletubbie noemde haha

Pompoen schreef:

Paper Crown schreef:

Hij heeft ook al de reiger door het raam besteld én dat gedrocht van een enorme opblaasbare baby..

Wat bijzonder dat jullie een reiger door het raam krijgen !

Oops dat heet een ooievaar he?

Paper Crown schreef:

Pompoen schreef:

Paper Crown schreef:

Hij heeft ook al de reiger door het raam besteld én dat gedrocht van een enorme opblaasbare baby..

Wat bijzonder dat jullie een reiger door het raam krijgen !

Oops dat heet een ooievaar he?

Geeft niet hoor, ik zal het aan zwangerschapsdementie wijten .

Mijn vriend vond het hele idee van vader worden fantastisch, het volgen van mijn zwangerschap ook wel. Hij ging netjes mee met alle afspraken, was erg benieuwd hoe of wat en waar. Vond het helemaal leuk toen mijn borsten 2 cups groeiden. En was uber bezorgd, zo erg dat ik hem bijna zat werd haha.
Het scheelde wel dat ik weinig last had van de kwaaltjes, anders had ie het wss al snel minder gevonden.

Haha die mannen en borsten toch ook....ik zal blij zijn wanneer ze weer gewoon normaal zijn. Ik ga geen bv geven dus hopelijk weer snel mijn eigen maat terug.

mijn man is zorgzaam en helpt meer in het huishouden e.d. Boekjes lezen is hij niet zo van maar tijdens de partnerles en bij gesprekken erover let hij wel heel goed op.

Hij is er wel echt mee bezig, heeft een beetje last van nesteldrang,in de zin van alle klusjes in huis moeten af en we kunnen er leuk samen over kletsen.

Printje schreef:Haha die mannen en borsten toch ook....ik zal blij zijn wanneer ze weer gewoon normaal zijn. Ik ga geen bv geven dus hopelijk weer snel mijn eigen maat terug.

Haha wel grappig dat jullie mannen ze prachtig vinden die grotere borsten. Mijn man vind het dus juist niet mooi, die heeft ze liever klein en handzaam. Maar goed ik zit ook inmiddels wel in cup E/F ofzo, van mij hoeft het ook niet zo dus ik ben blij dat we er hetzelfde over denken .

Mijn man was vreselijk zorgzaam. Ik werd helemaal gek van m! Alles veranderde al zoveel, het enige wat ik wilde was dat de dingen die normaal konden blijven, dat deden.. Hij was wel heel lief hoor, deed alles. Van het hele huishouden tot aan mijn verzorging, terwijl dat absoluut niet hoefde. Ooh en hij was degene die de meeste kleertjes kocht, iedere keer kwam hij wel weer met iets nieuws thuis, haha!