Jullie mannen in de zwangerschap

Nouja hoe mijn man was tijdens het begin van de zwangerschap weten jullie vast nog wel . Vanaf de eerste echo waarbij we de twee zagen rondzwemmen veranderde dit al heel erg. Op het laatst toen hij zag dat ik het steeds zwaarder kreeg werd het voor hem steeds 'echter' en betrokkener. Achteraf gezien was ik ook wel een draak hoor.

Anyway...ik weet niet zoveel te vertellen meer eigenlijk...allemaal vergeten...hij vroeg wel vaak of m'n koffer al klaarstond. In ieder geval, hoe een man is tijdens de zwangerschap hoeft niet veel te zeggen over hoe ze zijn als papa .

Paper Crown schreef:Vroeg zich laatst af of de baby in mijn buik poepte én of het kon huilen..

Vind je het niet vreselijk irritant als hij zich zo van de domme houdt?!

Mijn vriend is echt een schat en erg zorgzaam. Hij legt regelmatig zijn hand op mijn buik en aait over mijn buik. Als hij druk aan het bewegen is in mijn buik zegt hij: doe je wel rustig met mama? Verder praat hij ook tegen mijn buik: hier is je papa, wanneer kom je eruit?
Als ik bezig ben zegt hij dat ik rustig aan moet doen en eens lekker moet gaan zitten.
Hij vraagt vaak of ik een kussentje wil om lekker op de bank te zitten. Hij laat me bijna niets meer tillen, met boodschappen doen mag ik alleen aanwijzen wat hij moet pakken. Met het inladen van de boodschappen sta ik er maar een beetje bij te kijken want o wee als ik iets te zwaar zou tillen.
Verder heeft hij zich aangemeld voor berichtje uit je buik en die leest hij iedere week voor. Hij leest ook veel op internet en vraagt dan aan mij of dat klopt of ik dat ook voel of ook heb gehad. Hij gaat netjes mee naar iedere afspraak met de verloskundige.
De kleine is inmiddels (door mijn broer) gedoopt tot bon bon omdat ik een periode heb gehad dat ik niet van de bon bon's af kon blijven. In de avond vraagt hij vaak wil bon bon nog iets te eten?
Hij vind het soms nog spannender dan ikzelf. Kortom hij is er erg veel mee bezig en vind het ontzettend spannend. Hij doet er alles aan om het gemakkelijk te maken voor mij en noemt mij zijn bolletje.

Hij vond mijn zwangerschappen niet zoveel aan. Alhoewel, de eerste vond hij niks aan. De tweede viel wel mee, komt vooral omdat ik minder bitchy was de tweede keer en meer zin in seks
De tweede keer heeft hij zich wel zenuwachtig gemaakt voor de bevalling, omdat de eerste keer niet zo'n succes was. Achteraf niet nodig, aangezien hij maar net op tijd terug was van het auto parkeren.

Verder was hij wel zorgzaam maar niet extreem ofzo. De laatste zw.schap had ik heel veel bekkenpijn en hielp hij veel in het huishouden dat vond ik heel fijn. Hij voelde nou niet iedere avond uit zichzelf aan mijn buik, wat ik soms wel jammer vond maar ach... Mijn borsten vond hij NIET mooi tijdens de zwangerschappen haha, hij vond ze te groot het is ook nooit goed

Filoria schreef:

Paper Crown schreef:Vroeg zich laatst af of de baby in mijn buik poepte én of het kon huilen..

Vind je het niet vreselijk irritant als hij zich zo van de domme houdt?!

Haha inderdaad, google het gewoon ofzo

Zelda schreef:

Filoria schreef:

Paper Crown schreef:Vroeg zich laatst af of de baby in mijn buik poepte én of het kon huilen..

Vind je het niet vreselijk irritant als hij zich zo van de domme houdt?!

Haha inderdaad, google het gewoon ofzo

Nee hoor, als wij over de baby praten en het komt in ene bij hem op dan stelt hij die vragen gewoon. Aan mijn blik ziet hij heus dat 't een domme vraag is maar ik vind 't niet irritant, ik leg hem dan gewoon de logica erachter uit en dan gaan we weer over tot de orde van de dag. Ik vind hem veel te aandoenlijk als a.s. papa om zulke dingen irritant te vinden.

Mijn man vind het allemaal prachtig en doet echt alles voor me, tenminste... Ik mag niks meer doen van hem, moet ik naar zolder wordt hij boos waarom ik dat doe, dat kan hij ook! Sta ik te stofzuigen, neemt hij het snel van me over.

Lichamelijk vind hij het heel bijzonder, hij vind mijn buik mooi, borsten vind hij helemaal leuk haha. Het enige wat hij erg jammer vindt is dat ik het zo zwaar vind met mijn suiker... Gister zei hij nog, ik zou willen dat ik het van je over kon nemen, vind het zo rot om je te zien worstelen...

Hij vond het bijzonder dat er een kleintje in mij groeide en mijn lichaam veranderde, maar verder deed hij er weinig mee. Hij raakte mijn buik amper aan en praatte niet echt tegen de baby zeg maar. Wat ik nogal wel eens jammer vond!

Wel vond hij het geweldig mooi om bij beiden zwangerschappen een gipsafdruk te maken van mijn buik, en daar ben ik dan wel weer heel erg blij mee.

Mijn man vindt het eng om de baby te voelen schoppen. Hij voelt wel regelmatig even, omdat hij weet dat ik het leuk vind om het met hem te delen. Als de baby dan schopt, trekt hij snel zijn hand weer weg.

Verder is hij heel lief!

Ik vind het eigenlijk toch wel gek als een man bijna niks weet erover. Is wel het minste wat je als aanstaande vader kan doen, je eigen erin verdiepen of bezig houden. Hier een hele lieve betrokken man gehad en daar ben ik ook erg blij om!

Puggle schreef:Ik vind het eigenlijk toch wel gek als een man bijna niks weet erover. Is wel het minste wat je als aanstaande vader kan doen, je eigen erin verdiepen of bezig houden. Hier een hele lieve betrokken man gehad en daar ben ik ook erg blij om!

Doel je op mij nu? Want als dat zo is kan ik je gelijk uit je illusie helpen want hij weet er zeker wel genoeg over.

Het is trouwens jezelf erin verdiepen.

Mijn man ging ook niet uit zichzelf boeken erover lezen, we zijn wel samen naar een zwangerschapscursus geweest en daar heeft hij het meeste opgepikt. Ik vond het toen ook niet heel erg dat hij er niet alles over wist, als hij op cruciale momenten maar wist wat hij moest doen.

Zelda schreef:

Filoria schreef:

Paper Crown schreef:Vroeg zich laatst af of de baby in mijn buik poepte én of het kon huilen..

Vind je het niet vreselijk irritant als hij zich zo van de domme houdt?!

Haha inderdaad, google het gewoon ofzo

Dat is toch niet van de domme houden? Hoe moet iemand dat allemaal weten? Ik heb toen ik zwanger was in de eerste 8 weken al de hele afdeling in de bieb doorgepit op zoek naar info. Mijn man zit anders in elkaar, dus die vroeg het gewoon aan mij, waarom zou hij het óók nog allemaal moeten lezen? Voor hem was het én niet zo boeiend, want niet zijn lijf én hij gaat gewoon anders met dingen om.

Hij was wel heel betrokken, maar op andere manieren en dat is toch prima?

Puggle schreef:Ik vind het eigenlijk toch wel gek als een man bijna niks weet erover. Is wel het minste wat je als aanstaande vader kan doen, je eigen erin verdiepen of bezig houden. Hier een hele lieve betrokken man gehad en daar ben ik ook erg blij om!

Waarom? Mijn man was bezig met andere dingen dan boeken lezen. Af en toe bladerde hij eens een tijdschrift door, maar hé, ik was degene die alles graag wilde weten. Het wordt er niet anders van als hij volkomen op de hoogte is van alle theorie hoor.

Toen ik ontzettend misselijk/ziek was heeft mijn vriend het hele huishouden overgenomen, ik hoefde alleen maar op de bank te liggen. Dat vond ik wel ontzettend lief!

Nu ik weer wat kan, doet hij dat niet meer. Hij is druk met z'n werk, druk met mijn humeur en heeft echt een beetje rust nodig nu. Ik zit hele dagen thuis, dus ik probeer het gewoon in mijn goede momenten te doen.

Hij is wel ontzettend lief voor mij, en zorgt goed voor mij! Ondanks dat ik soms echt een bitch. af-en toe voelt hij aan mijn buik, maar daar is nu nog weinig aan te zien/voelen.

Hij leest trouwens ook geen boeken enzo. Hij weet veel dingen doordat ik er veel over praat. Misschien dat hij richting het einde nog wat meer uit gaat zoeken. We praten er wel veel over, want ik heb vooral veel vragen rondom kraamzorg/medisch bevallen/ uitzet/borstvoeding.

Mijn vriend vond het maar niks dat mijn lichaam zo veranderde en ik zo ´dik´ werd.
Hij zei in het begin (echt een nitwit op het gebied van zwanger zijn was hij), hou je buik eens in! Je lijkt al wel 9 maanden zwanger! Erg tactisch bij een vrouw die zichzelf al dik voelt haha

Hij groeide er naarmate de zwangerschap wel meer naartoe, leefde meer mee, maar ik heb een prima zwangerschap gehad dus er viel weinig mee te leven.

Voor ons allebei geldt dat we de uitkomst fantastisch vinden maar dat zwanger zijn echt niet nog een keer hoeft. Al is het natuurlijk wel nodig als we een broertje of zusje willen, maar konden we kiezen, dan liever zonder zwangerschap

Edit, hij vond me ook echt nìet aantrekkelijk.

Eucalypta schreef:

Puggle schreef:Ik vind het eigenlijk toch wel gek als een man bijna niks weet erover. Is wel het minste wat je als aanstaande vader kan doen, je eigen erin verdiepen of bezig houden. Hier een hele lieve betrokken man gehad en daar ben ik ook erg blij om!

Waarom? Mijn man was bezig met andere dingen dan boeken lezen. Af en toe bladerde hij eens een tijdschrift door, maar hé, ik was degene die alles graag wilde weten. Het wordt er niet anders van als hij volkomen op de hoogte is van alle theorie hoor.

Ik heb op zijn favoriete hang out plek (de wc haha) een 9 maanden dagboek neergelegd, zo kon hij elke maand zien wat er in mijn buik gebeurde en hoe hij met mij om moest gaan

Dat is het enige wat hij erover wist, voor de rest vroeg hij het aan mij of ging hij er vanuit dat ik dat allemaal wel wist. Prima.

Mijn vriend had steeds wel interesse maar vooral toen er beweging in kwam, en ons kindje ook op hem begon te reageren, vond hij het erg leuk worden.

Oh en verder vond mijn man mij gelukkig wel aantrekkelijk, ik had het echt heel erg gevonden als hij mij opeens niet meer zag staan als vrouw, maar alleen nog als zwangere vrouw. Dat was ook niet meer goedgekomen achteraf bij ons denk ik. Of als hij geen seks meer had gewild door die buik ofzo. Vreselijk lijkt me dat, kun je je de hele dag gaan zitten schamen dat je dik en zwanger bent.

Dat een man de zwangere buik op zich niet als seksueel aantrekkelijk ziet, dat kan ik me nog wel indenken, zolang je er maar wel op een andere manier het mooie van in kunt zien. Als hij het echt als níet mooi zou zien, als lelijk dus, dat had ik wel heel erg gevonden. Ik las een keer op Viva van iemand die een man had die had gezegd dat hij niet begreep dat zwangere vrouwen zich überhaupt in het openbaar durven te vertonen. Als mijn man zoiets had gezegd, of had laten doorschemeren dat hij dat vond, dan hadden we echt een serieus probleem gehad, dan had mijn zelfvertrouwen en mijn vertrouwen in onze relatie wel een stevige deuk opgelopen. Je wil je inderdaad niet de hele dag lelijk en dik voelen.

Ik herinner me ook nog altijd een reportage in de Esta over mannen over het lichaam van een vrouw, daar was ook een zwangere vrouw bij en haar man zei iets in de trant van 'ik vind haar alleen van achteren mooi, want je ziet aan de achterkant niet dat ze zwanger is'. Toen dacht ik echt, het zál je man maar zijn, die dat nota bene zegt waar iedereen het nog kan lezen ook. Bah.

Nou dat, dat hij niet enorm geil wordt van een zwangere buik an sich snap ik prima, dat was bij mijn man ook niet zo. Maar dat dat dan ook meteen inhoudt dat je je vrouw dús niet meer seksueel aantrekkelijk, of gewoon aantrekkelijk vindt, dát zou ik echt heel erg vinden.

Paper Crown schreef:

Puggle schreef:Ik vind het eigenlijk toch wel gek als een man bijna niks weet erover. Is wel het minste wat je als aanstaande vader kan doen, je eigen erin verdiepen of bezig houden. Hier een hele lieve betrokken man gehad en daar ben ik ook erg blij om!

Doel je op mij nu? Want als dat zo is kan ik je gelijk uit je illusie helpen want hij weet er zeker wel genoeg over.

Het is trouwens jezelf erin verdiepen.

Nee ik doel niet op jou. Het valt me gewoon op er veel gezegd word dat de man het allemaal niet zo vond en er niet veel van wist.
Prima als dat niet erg gevonden word. Ieder zijn eigen mening natuurlijk.

Ik val op betweterige mannen (gek eigenlijk, want zelf ben ik ook een betweter) en zou echt helemaal gek worden van zo'n man die de hele tijd vragen stelt. Maar als je dat wel kunt hebben is er geen probleem inderdaad

Hij heeft mij bijna de hele zwangerschap Dikkie Dik genoemd. Dat vond hij echt hilarisch Ik had daar overigens echt geen moeite mee. Hij was echt geweldig tijdens de zwangerschap en droeg mij op handen, terwijl hij het echt wel zwaar had doordat ik al snel niets meer mocht en hij ook gewoon 6 dagen werkte. Hij nam voor elke echo en gynaecoloog controle vrij en dat waren er nogal wat. Hij cleande het huis, kookte en ging elke avond wel iets halen buiten, wat hij overigens zelf gelukkig geen straf vond. Alleen de ziekenhuisrondleiding vond hij vreselijk, maar dat vond ik ook. Dat duurde een eeuwigheid dat we er beiden vervelend van werden. 's avonds zat ik vooral met mijn buik bloot en dan tekende hij met zijn vingers mijn fantastische tijgerprint en dan zagen we de kleintjes rondjes draaien en koppeltjes duiken. Ze reageerden altijd enorm op zijn aanrakingen.

Coco schreef:Hij heeft mij bijna de hele zwangerschap Dikkie Dik genoemd. Dat vond hij echt hilarisch Ik had daar overigens echt geen moeite mee. Hij was echt geweldig tijdens de zwangerschap en droeg mij op handen, terwijl hij het echt wel zwaar had doordat ik al snel niets meer mocht en hij ook gewoon 6 dagen werkte. Hij nam voor elke echo en gynaecoloog controle vrij en dat waren er nogal wat. Hij cleande het huis, kookte en ging elke avond wel iets halen buiten, wat hij overigens zelf gelukkig geen straf vond. Alleen de ziekenhuisrondleiding vond hij vreselijk, maar dat vond ik ook. Dat duurde een eeuwigheid dat we er beiden vervelend van werden. 's avonds zat ik vooral met mijn buik bloot en dan tekende hij met zijn vingers mijn fantastische tijgerprint en dan zagen we de kleintjes rondjes draaien en koppeltjes duiken. Ze reageerden altijd enorm op zijn aanrakingen.

Coco ben jij ook een tweelingmama?