Heb je wel eens uit fatsoen je eten opgegeten?

Ja bij mijn ex (die woonde nog thuis) en die zag ik alleen in het weekend. Ik bleef daar dan dus van vrijdag t/m zondag en dat was gewoon eten wat de pot schaft.
Ik kreeg dus best vaak dingen te eten die ik dus echt niet lust zoals bijv. sperziebonen. Maar dan deed ik gewoon wat meer van wat ik wel luste en minder van wat ik niet lekker vind en maar gewoon eten.

Ik lust bijna alles, er is niet zo snel iets wat ik echt vies vind. Maar mijn schoonmoeder maakt echt altijd hetzelfde als we daar eten. Saaie snel-klaarspaghetti met smaakloze gehakt, rode saus en en champignons. Met daarbij alleen wat sla met komkommer erdoor. Een keer is niet erg, maar dit wordt echt heeel saai als je dat altijd voorgeschoteld krijgt. Dus dan eet ik niet veel en zeg ik dat ik snel vol zit. Ik eet het dan echt alleen om de hoognodige honger te stillen. Overigens vindt mijn man het ook oersaai en gaan we tegenwoordig alleen er eten als we er niet onderuit komen.

Mouse10 schreef:

tuttebel schreef:nee, nog nooit. Laatst heb ik bij m'n schoonmoeder ook nog chocoladetaart laten staan omdat ik het veelste puur vond. Ik zeg dat dan liever dan dat ik het met tegenzin op eet en risceer dat ik de volgende keer weer een stuk onder m'n neus krijg.

In zo'n situatie zou ik het wel gewoon op eten.

Nou, gezien ik echt al misselijk werd bij de eerste hap, was dat voor mij echt geen doen meer. Ik had echt niet willen weten hoe beroerd ik zou zijn geworden als ik het hele stuk had opgegeten. gelukkig zei m'n schoonmoeder toen ik aangaf niet op te kunnen eten ook dat zij het niet zo heel erg lekker te vond.

Niet uit fatsoen, wel uit angst. Mijn ouders dwongen me vroeger regelmatig om dingen te eten waarbij ik echt de tranen in m'n ogen had en moest kokhalzen (meestal in restaurants, thuis hield m'n moeder er wel rekening mee). Meestal ging dat om iets uit de zee, vaak in combinatie met dille wat ik echt zoooo vies vind, brrr.

Bij m`n schoonouders heb ik wel vrijwel alles qua Indonesische gerechten geproefd. Sommige dingen zijn ook echt niet lekker, maar dat zagen ze wel aan m`n gezicht. Ze hebben smakelijk om me gelachen die keer trouwens.

Ik vind best wel veel dingen niet lekker en eetook liever niet zo maar bij iemand. Als mij iets wordt aangeboden en ik weet dus van te voren wat het is, dan sla ik het beleefd af als ik het niet lust.

Alleen bij de ouders van een vriendin niet. Ik logeerde daar een paar dagen (ze woont in het buitenland) en ze aten twee keer per dag warm (cultuur). Enook af en toe dingen die ik niet lekker vond, kikkererwten bijvoorbeeld. Ik at met tegenzin beleefd mijn bord leeg, maar regelmatig wilde haar vader dan nogmaals opscheppen en wat ik ook zei hij accepteerde geen nee. Echt verschrikkelijk.
Toen ik wegging had hij nog iets gemaakt, wat we al eerder hadden gehad en echt niet lekker was. Was voor onderweg en zijn vrouw bracht me naar het vliegveld, dus ook 1 voor haar mee. Heb gezegd dt ik nog geen honger had en het op het vliegveld/vliegtuig wel op zou eten....daar gelijk weggegooid toen ze weg was!

Niet dat ik me kan herinneren. En dat terwijl ik een moeilijke eter ben. Wel heb ik mijn man duidelijk gemaakt wat ik niet eet voordat im voor het eerst naar mijn schoonouders ging.

rapa nui schreef:

_Lacey_ schreef:Ja, toen mijn ex-schoonmoeder koeientong had gemaakt.

En vond je dat nou echt niet lekker? of stond het idee je tegen en dat je het daarom maar moeilijk weg kreeg? Ik vind rundertong dus echt heel lekker, is ook wat jeugdsentiment omdat mijn oma dat vroeger ook wel eens kocht/maakte. En het is jammer dat ik het bij de slager als broodbeleg eigenlijk nooit tegen kom.

Nee, ik vond het echt niet lekker. Hij was erg droog en taai (misschien wel verkeerd klaargemaakt).

Thuis aten we eigenlijk nooit andijvie, dus ik wist niet zo goed hoe het smaakte. Bij mijn eerste vriendje kreeg ik dat toen voorgeschoteld, ik had gezegd dat ik het wel lustte. Mijn moeder zei van niet, maar het was zo lang geleden dat ik dacht dat het wel zou gaan. Vond ik bij nader inzien toch niet zo lekker.
Maar verder ben ik niet zo'n moeilijke eter en geef vooraf alleen een allergie door (verse ananas), want dat kan ik echt niet eten, dan lig ik een aantal uur pijn te lijden. Zou zonde zijn als ik dan niks kon eten, beetje ongemakkelijk ook.

Meloen met rauwe ham .. Het was bij mensen die ik niet goed kende en ik was de enigste die daar kwam eten. We waren dus met zijn 3-en.. Ik kon het gewoon niet afslaan en heb ongeveer 45 minuten lopen kauwen en het weg lopen spoelen met drinken haha.

Bij familie zou ik het gewoon zeggen als ik iets echt niet lekker vind. In een restaurannt heb ik wel eens uit fatsoen mijn bord leeggegeten

Punk'd schreef:Meloen met rauwe ham .. Het was bij mensen die ik niet goed kende en ik was de enigste die daar kwam eten. We waren dus met zijn 3-en.. Ik kon het gewoon niet afslaan en heb ongeveer 45 minuten lopen kauwen en het weg lopen spoelen met drinken haha.

Haha dat vind ik juist heel lekker!

Ik ging een keer bij een vriendinnetje eten en toen kregen we zuurkool met krenten erdoor. Ik vind krenten echt heel vies maar durfde het niet te zeggen want die vader (en dochter) waren er van overtuigd dat dit de lekkerste zuurkool ooit was.

Verder weet bijna iedereen wel wat ik niet lust (is ook niet zoveel haha, banaan en krenten) en dat krijg ik dus ook nooit.

rapa nui schreef:'Ja, als ik bij iemand eet die haar best heeft gedaan en ik bij haar te gast ben. Ik probeer dan wel weinig op te scheppen met eventueel een smoes dat ik niet zo'n trek heb en ik probeer niet al te enthousiast te worden zodat ik niet het risico loop dat ik het weer krijg als zijnde mijn lievelingskostje.

En in het buitenland als je te gast bent bij iemand die je iets te drinken/eten aan bied wat je dan uit beleefdheid echt niet kunt weigeren.

Ja, zo doe ik het ook. Gewoon niet teveel opscheppen, zeggen dat ik niet zo'n trek heb. Als ik weinig opschep, dan blijft er tenminste niks tot weinig op het bord liggen.

Ik vind het soms wel lastig om bij mensen te eten, omdat ik sowieso erg weinig eet bij het avondeten, ook als ik het wel lekker vind. Mensen denken dan dat ik het niet lekker vind en willen het dan vaak ook niet geloven dat ik het wel lust, maar gewoon weinig eet. Ik ben meer een broodeter dan een warm eter.

Ik heb nog nooit iets gegeten uit fatsoen. Ik proef het altijd wel als ik iets niet ken, maar als ik het niet lekker vind, eet ik het echt niet op. Liever eerlijk dan kokhalzen aan tafel.

Ja, ik hou niet van tomaten en champignons, maar die gaan bij veel mensen wel vaak door het eten. Als het er dus doorheen zit, eet ik ze wel gewoon, proef er dan gelukkig ook niet zo veel van als ik het maar snel doorslik (zolang de stukken tomaat niet zo groot zijn). Mensen die ik goed ken weten het gelukkig wel en maken het niet voor me klaar.

Verder hou ik niet van de meeste soorten taart. Vroeger at ik op verjaardagen vaak uit beleefdheid wel een stuk taart, maar dan moest ik echt mijn best doen om het weg te krijgen. Nu geef ik altijd wel aan dat ik er niet van hou. Ik ga niet mijn best doen om iets weg te krijgen dat toch niet zo goed voor me is.

ja ,bij familie of vrienden eet ik altijd wat de pot schaft tenzij ik er echt niet geen kan. Wel eet ik dan minderv an wat ik niet zo lekker vind. Het gaat hier dan wel om avond eten ,hapjes of taart etc sla ik gewoon af.

in mijn periode in Ghana heb ik helemaal veel bijzondere (en vieze) dingen gegeten die ik uit beleefdheid niet af kon slaan tenzij het vanwege hygiene niet verstandig was natuurlijk.

Als ik iets echt niet lust eet ik het niet. Maar dat zijn eigenlijk maar weinig dingen. Als ik iets gewoon niet zo lekker vind eet ik het wel. Afhankelijk van bij wie ik eet ben ik wel/niet eerlijk als er gevraagd wordt wat ik ervan vind.

In Zuid Afrika kregen we veel eten wat ik echt niet lekker vond (heel veel vlees, en zoete aardappels, brrr). Maar dat heb ik niet eens geprobeerd op te eten, dat heb ik gewoon stiekem bij een ander familielid op z'n bord geschoven

Verder bij mijn schoonouders wel is iets wat ik niet zo heel lekker vond, maar niet zo erg dat ik echt tegen heug en meug zat te eten

Er is niet zoveel wat ik echt vies vind, maar als ik het wel écht vies vind dan eet ik het ook niet op. Als ik het gewoon wat minder lekker vind dan eet ik het wel gewoon op.

Ja zo vaak. Ik moest op mijn stage en nu op mijn werk gewoon iedere dag eten wat de pot schaft. De kinderen moeten dat bij ons dus ik als begeleider kan moeilijk het verkeerde voorbeeld geven. Meestal gooi ik er dan zo veel saus overheen dat ik het niet meer proef. Bij andijviestamppot bijvoorbeeld. Ohja ik heb trouwens één keer op het werk paella gegeten (met mossels, inktvis, garnalen enzo) dat vond ik zó ranzig. Met moeite mijn bord leeg en daarna heb ik het aan mijn baas verteld en nu zorgt ze ervoor dat we dat niet meer eten als ik aan het werk ben

Toet schreef:Ja zo vaak. Ik moest op mijn stage en nu op mijn werk gewoon iedere dag eten wat de pot schaft. De kinderen moeten dat bij ons dus ik als begeleider kan moeilijk het verkeerde voorbeeld geven. Meestal gooi ik er dan zo veel saus overheen dat ik het niet meer proef. Bij andijviestamppot bijvoorbeeld. Ohja ik heb trouwens één keer op het werk paella gegeten (met mossels, inktvis, garnalen enzo) dat vond ik zó ranzig. Met moeite mijn bord leeg en daarna heb ik het aan mijn baas verteld en nu zorgt ze ervoor dat we dat niet meer eten als ik aan het werk ben

hahaha ik zeg altijd tegen de kinderen op mijn werk dat ik allergisch ben voor vis Vind het altijd zo bijzonder dat de kinderen op mijn werk bijna alles lusten en opeten zonder te mopperen, zelfs van dat vieze apetito eten... Ik vind het ook wel belangrijk om pedagogisch mee te eten zeg maar, maar soms kan je die maaltijden echt niet eens eten noemen. Dan eet ik er of heel weinig van, of ik zorg dat we er iets van sla naast eten, waar ik dan gewoon veel van neem.

Aimee schreef:

Toet schreef:Ja zo vaak. Ik moest op mijn stage en nu op mijn werk gewoon iedere dag eten wat de pot schaft. De kinderen moeten dat bij ons dus ik als begeleider kan moeilijk het verkeerde voorbeeld geven. Meestal gooi ik er dan zo veel saus overheen dat ik het niet meer proef. Bij andijviestamppot bijvoorbeeld. Ohja ik heb trouwens één keer op het werk paella gegeten (met mossels, inktvis, garnalen enzo) dat vond ik zó ranzig. Met moeite mijn bord leeg en daarna heb ik het aan mijn baas verteld en nu zorgt ze ervoor dat we dat niet meer eten als ik aan het werk ben

hahaha ik zeg altijd tegen de kinderen op mijn werk dat ik allergisch ben voor vis Vind het altijd zo bijzonder dat de kinderen op mijn werk bijna alles lusten en opeten zonder te mopperen, zelfs van dat vieze apetito eten... Ik vind het ook wel belangrijk om pedagogisch mee te eten zeg maar, maar soms kan je die maaltijden echt niet eens eten noemen. Dan eet ik er of heel weinig van, of ik zorg dat we er iets van sla naast eten, waar ik dan gewoon veel van neem.

haha oh das ook wel een goede! Ik verbaas me ook iedere dag weer over wat de kinderen bij ons allemaal eten. Zo leuk dat je dat door de juiste begeleiding blijkbaar heel makkelijk voor elkaar krijgt. Wij eten ook vaak best aparte dingen en ze eten alles mee.

Sowieso lust ik heel veel, er zijn wel dingen die ik minder lekker vind maar alles eet ik wel gewoon als ik het bij andere mensen voorgezet krijg.

Zo kregen we laatst bij vrienden een salade met rode ui, olijven, kappertjes en tonijn (uit een blikje), ik lust wel een moot tonijn, maar tonijn uit een blikje vind ik echt niet lekker. Ik zag mijn vriend (die het ook niet lekker vind) al om de tonijn heen scheppen en dat heb ik zelf ook zo gedaan, die paar stukjes die er op mijn bord beland waren heb ik uit fatsoen wel op gegeten.

Ik vind het trouwens wel heel vervelend als mensen zeggen dat ze allergisch zijn terwijl ze iets gewoon niet lusten, ik ben wel echt allergisch en ik merk dat mensen daar vaak een beetje sceptisch op reageren, in de trant van, dat zal wel mee vallen, je vind het vast niet zo lekker.

Wij hebben een hele vriendengroep, sommige heb ik een betere band mee als andere, vorig jaar waren we een weekend weg met de vriendengroep, ik zat in de organisatie en had voor iedereen (18 mensen) nasi gemaakt met kipsate en die stokjes in de sate-saus warm gehouden. Totdat 1 meisje zei dat ze allergisch was voor pinda's. Ik voelde me helemaal schuldig want alle kip zat in de satesaus en ik zag haar beste vriendin die mij aan het helpen was al bedenkelijk kijken maar ze zei niets. Ik vond het al vreemd dat ik er niet van wist want een noten allergie kan heel gevaarlijk zijn. Totdat ik later hoorde dat ze dus gewoon niet van pinda's houdt. Zeg dat dan gewoon, ik voelde me er al helemaal schuldig over, dat vond ik echt achtelijk.

Toen we later een keer in een restaurant waren kregen we een verrassingsmenu en gaf zij ook aan dat ze allergisch is voor pinda's toen kregen wij bij het dessert stracciatella ijs, maar omdat dat sporen van noten kon bevatten kreeg zij een bolletjes komkommerijs, ow wat hebben wij gelachen. Dan moet je ook maar gewoon eerlijk zijn!