Heb je wel eens uit fatsoen je eten opgegeten?

Terwijl je het heel vies vond. Bijv bij je schoonmoeder of bij je oma vervolgens steeds weer het zelfde kostje op tafel zet omdat ze denkt dat je het lekker vindt.

Aangezien mijn schoonmoeder ooit gevraagd had wat ik niet luste, zal het dus ook niet kunnen gebeuren dat ze iets maakt wat ik niet lekker vind .

Oeps vraag niet goed gelezen.
Ik zou eerlijk zeggen dat ik er niet zo gek op ben.

Ja! De eerste keer bij de oma van mijn vriend kregen we een koekje. Ik nam een grote hap, en toen bleken er rozijnen in te zitten. Als er IETS is wat ik niet lust, dan zijn het rozijnen. Ik heb het snel doorgeslikt en de rest in mijn zak gemoffeld en later door de WC gespoeld. Ik durfde het niet te zeggen wat er dus voor zorgde dat ik een paar weken terug een plak rozijnen cake (MET SLAGROOM) voorgeschoteld kreeg. Beide lust/mag ik niet.

'Ja, als ik bij iemand eet die haar best heeft gedaan en ik bij haar te gast ben. Ik probeer dan wel weinig op te scheppen met eventueel een smoes dat ik niet zo'n trek heb en ik probeer niet al te enthousiast te worden zodat ik niet het risico loop dat ik het weer krijg als zijnde mijn lievelingskostje.

En in het buitenland als je te gast bent bij iemand die je iets te drinken/eten aan bied wat je dan uit beleefdheid echt niet kunt weigeren.

Ja. Biefstuk, boerenkool, cakejes met rozijnen, rijstenvlaai o.a.

Ja een tijdje terug nog, een of andere garnalensalade van een vriendin. Ik eet vrijwel nooit garnalen en dat bleek niet voor niets te zijn. Oh ja, bij een high tea nog een broodje met zalm. Dat was ook niet mijn ding. Buiten tonijn en een portie kibbeling ben ik gewoonweg niet zo'n visliefhebber denk ik.

Ik eet altijd rauwe tomaten op als ik eet bij andere mensen. Ik vind ze echt vies en zit ze dan echt half kokkend te eten.

Ik kan dat niet. Als ik iets echt vies vindt dan kan ik dat niet doorslikken, komt er gelijk weer uit. Dus ik zeg het maar gewoon eerlijk.

ja bij mijn ex schoonmoeder, daar heb ik rauwe tomaten gegeten. Ik heb daarna die fout niet meer gemaakt. haha.

Ja, toen ik een kleuter was op een kinderfeestje. Ik lustte geen kroket. Als iemand vroeg of ik een kroket of een frikandel wilde zei ik altijd: diegene zonder spikkels. Op dat kinderfeestje merkte ik dat iedereen wel het verschil wist. En ik durfde niet te zeggen diegene zonder spikkels. Iedereen koos een kroket, dus ik ook maar... Verkeerd gegokt! Haha. Nu zeg ik het gewoon eerlijk als ik iets niet lekker vind.

Nee, niet dat ik mij kan herinneren. Zal ik ook niet gauw doen, dan moet het wel een heel bijzonder persoon zijn. Nu is er maar weinig wat ik echt niet lust. Maar als er dan iets is wat ik echt niet lust, krijg ik het ook echt niet weg. Desnoods zeg ik dat ik er allergisch voor ben, als het anders echt te onbeleefd zou zijn. Een spugend persoon aan tafel lijkt mij nog veel erger dan een afwijzing.

Ik heb uit fatsoen eenkeer een bord sperziebonen gegeten. Ik vind het helemaal niet lekker, geen enkele boon soort. Achteraf had ik gewoon kunnen zeggen dat ik bonnen niet lekker vind.

Ik geloof het niet. Ik lust bijna alles wel, en die haring die ik verplicht moest proeven van de visboer heb ik echt direct in z'n prullenbak uitgespuugd. Ja sorry hoor, het was smerig en 11 uur 's ochtends en ik was jarig en dat was géén cadeau!

Oh ja zo vaak. Bij m'n schoonouders aten we de eerste keer dat ik daar at rauwe witlof.. Als ik iets niet lust is het dat wel, maar ik heb het braaf opgegeten en pas een paar maanden terug heb ik pas aan m'n schoonmoeder verteld dat ik geen witlof lust.

En de eerste dag dat ik bij m'n uitwisselingspartner (van de middelbare school) was, aten we iets heel vreemds. Het was smaakloos en heel erg vullend. De moeder van m'n uitwisselingspartner had mij een heel bord opgeschept en ik durfde, nadat ik de helft op had, echt niet te zeggen dat ik vol zat. Dus ook daar heb ik met heel veel moeite m'n bord leeggegeten.

Oh en ik at een keer bij iemand en diegene vroeg me vooraf of ik macaroni lust. Ja hoor, ik lust graag macaroni! Was ik alleen even vergeten dat sommige mensen smac door de macaroni doen, zo ook degene waarbij ik at. Ook toen heb ik m'n bord gewoon leeggegeten.

Niet dat ik mij kan herinneren. Ik lust echt bijna alles dus ik kom niet zo snel in zn situatie. Als er echt iets op het bord zit wat ik minder lekker vind zal ik misschien een beetje laten staan maar ik zou het wel uit fatsoen proberen te eten.

Ja, toen mijn ex-schoonmoeder koeientong had gemaakt.

_Lacey_ schreef:Ja, toen mijn ex-schoonmoeder koeientong had gemaakt.

En vond je dat nou echt niet lekker? of stond het idee je tegen en dat je het daarom maar moeilijk weg kreeg? Ik vind rundertong dus echt heel lekker, is ook wat jeugdsentiment omdat mijn oma dat vroeger ook wel eens kocht/maakte. En het is jammer dat ik het bij de slager als broodbeleg eigenlijk nooit tegen kom.

Ik ben een heel moeilijke eter, dus ik eet alleen maar bij iemand als ik echt zeker weet dat ik het lust. Ik vind het heel genant om meteen te moeten vertellen dat ik veel dingen niet lust, dus dan heb ik altijd wel een smoes klaar "nee dank je, ik heb al gegeten" of "er wordt thuis op me gerekend dat ik daar eet"
De laatste keer dat ik iets heb gegeten wat ik echt niet lust, was bij mijn nieuwe werkgever. Er waren belegde broodjes gehaald en ik zei dat ik wel een broodje filet americain wilde. Dat bleek met rauwe uitjes te zijn en omdat ik net 1 dag was begonnen, durfde ik niet te zeggen dat ik dat heel smerig vond. Ik heb het half kokhalzend (beetje gecamoufleerd) opgegeten en geprobeerd om stiekem de uitjes met het servetje eraf te halen. Ik ben de hele dag misselijk geweest

Ja. Ik hou echt totaal niet van meloen, maar toen ik voor de eerste keer bij mijn schoonouders ging eten was het Pasen en had mijn schoonmoeder een heel diner bereid. Het voorgerecht was meloen met ham. Dat heb ik toen braaf opgegeten.

Jaren later ontdekten zij dat ik geen meloen lust en mijn schoonmoeder herinnerde zich nog wel dat ze dat toen met Pasen als voorgerecht had gemaakt, dus daar hebben we met z'n allen later nog om gelachen.

Één keer... Wij hebben altijd ei door de sla. Toen ik voor 't eerst bij m'n beste vriendin bleef eten, ergens in de brugklas, aten we ook sla. Ik prikte vol enthousiasme alle stukjes ei op m'n vork, nam een grote hap en had mn bakkes vol met feta.

Dat lust ik niet Ik slikte 't door en dronk mn glas water leeg en pas een week later, toen ik weer werd uitgenodigd, durfde ik er iets van te zeggen. Er werd hartelijk om gelachen en ik moest maar aangeven wat ik wel of niet lustte, zodat een volgende keer, als ik zou blijven eten, ze dat níet gingen bereiden. Heel lief, trouwens

Ja vaak genoeg, maar bij mensen die dichtbij me staan zeg ik het altijd wel eerlijk als ik iets niet lekker vind.

Wat hier ook veel wordt gebruikt is: Het eten is zo machtig! Hahaha

Toevallig at ik vorige week bij een vriendin en zij maakte spaghetti op een wel heel aparte manier. Met smac en gehaktballetjes (ok, da's op zich nog niet zo heel vreemd), en dan met een blikje tomatenpuree, een zakje mix voor macaroni/spaghetti saus en (nu komt het) mix voor nasi speciaal..? Ik zei eerst nog heel dommig: Eehm, je hebt het verkeerde pakje gepakt denk ik! Maar dat bleek ze altijd te doen.

Getsie het was echt niet lekker! Maar toch heb ik m'n bord braaf leeggegeten.

nee, nog nooit. Laatst heb ik bij m'n schoonmoeder ook nog chocoladetaart laten staan omdat ik het veelste puur vond. Ik zeg dat dan liever dan dat ik het met tegenzin op eet en risceer dat ik de volgende keer weer een stuk onder m'n neus krijg.

Ja, vroeger toen ik nog op de basisschool zat bij een klasgenootje waar
ik regelmatig at. Er werd bij die ouders verwacht dat ik het op at wat
de pot schaft. Het was verschrikkelijk:p Daarom ging ik daar liever niet
warm eten, maar als ik daar logeerde dan hoorde het avond eten er bij.
Nu
ga ik niet meer zo snel bij iemand eten, lus heel weinig en vind dat
ook niet leuk voor de mensen bij wie ik ga eten. Ik wil dan van tevoren
ook graag weten wat er wordt gegeten.

tuttebel schreef:nee, nog nooit. Laatst heb ik bij m'n schoonmoeder ook nog chocoladetaart laten staan omdat ik het veelste puur vond. Ik zeg dat dan liever dan dat ik het met tegenzin op eet en risceer dat ik de volgende keer weer een stuk onder m'n neus krijg.

In zo'n situatie zou ik het wel gewoon op eten.