Als je nu zwanger blijkt te zijn.

Enorm schrikken, aangezien we geen plek meer hebben aan boord, me zorgen maken over de bekkenklachten die ik nu nog steeds heb maar er wel voor gaan. Ik zou een 3e nog wel zien zitten. Mijn man daarentegen zou eerst aan de beademing moeten, die ziet een 3e echt niet zitten. Maar weghalen zouden we het absoluut niet, praktisch is er altijd wel een mouw aan te passen.

Dan zou ik de Katholieke kerk bellen; zou me wel een wondertje wezen.

Schrikken, aangezien ik de pil slik en je het dan toch niet verwacht.
Maar we zouden het we houden. We willen graag kinderen, liever nu nog niet. Maar ik zou niet voor abortus kunnen kiezen.
Mijn vriend ook niet, we hebben beide ook uitgesproken dat we best weten dat er een klein risico is dat je zwanger raakt door pil heen. En dan is het gewoon zo en gaan we ons leven inrichten op het krijgen van een ukkepuk. Maar er nu bewust voor kiezen, nee.

Ik zou me helemaal kapot schrikken, eerst in paniek raken want hoe moeten we dat financieel regelen. Maar uiteindelijk zou ik er heel blij mee zijn. Mijn vriend zou ook heel erg moeten wennen. Ik denk nog meer dan ik maar uiteindelijk is hij er wel heel blij mee.

Wij zijn er afgelopen zondag achtergekomen dat ik onverwacht zwanger ben. Mijn eerste reactie was paniek. "Nee, dit wil ik niet, en ik kan dit nu nog niet weer." Dit heeft natuurlijk ook de huidige situatie te maken. (een zoon van 13.5 mnd, geen goede gezondheid en een baan die op de tocht staat.

Mijn vriend was die avond heel sterk, maar daar was er de volgende dag panier. Nu gaat het elke dag een stukje beter om aan het idee te wennen. Al spelen er nog veel vragen rondom mijn gezondheid en werk. Dat maakt het zwaar. Maar we hebben nu wel het gevoel dat we kleine kids samen aan kunnen!

Dan is dit nu niet het geschikte moment. Maar wij zijn er nu wel over uit dat wij allebei kinderen zouden willen. Dan mag het wel komen. Een jaar geleden was het antwoord misschien nog wel anders geweest. Omdat wij er toen allebei nog niet echt over uit waren of wij wel kinderen willen.

Het zou niet het perfecte moment zijn (net een nieuwe baan) maar ik zou heel blij zijn en mijn man ook. Het kindje zou meer dan welkom zijn.

Ik zou me rot schrikken want het zou alles behalve gepland zijn.
Ik zou misschien ooit nog wel open staan voor een derde, mijn man voorlopig nog niet.
Maar abortus zou voor mij denk ik geen optie zijn.

Maar na de afgelopen tijd met bezuinigingen ed is mijn wens voor een derde wel een beetje minder geworden.
Mede door het geld. Als ze echt zo erg gaan bezuinigen denk ik dat er zoioz geen derde komt.
Dat zou gewoon te duur worden met kinder opvang, zorgverzekering en studie. Niet zo zeer nu. Maar later wel.
Daar kan ik me soms wel heel druk om maken. Ook al blijf tde wens voor een derde er wel.

Ik zou nooit voor abortus gaan!

Maar ik weet niet of ik hierna nog zwanger wil raken.

Het zou in ons geval het verstandigst zijn om het weg te laten halen, maar dat zou ik nooit kunnen denk ik. Wel zou ik enorm moeten wennen aan het idee.

In de toekomst willen we heel graag kinderen dus als het nu onverwacht zou gebeuren zouden we het zeker houden. Er zal wel heel veel aan onze levens veranderen dus daar moeten een paar goede gesprekken aan vooraf gaan maar ik weet zeker dat het kindje dan met heel veel liefde ontvangen wordt.

Mijn man zou even schrikken, 'nu al?' en even aan het idee moeten wennen, ik zou een gat in de lucht springen. We zouden er wel heel blij mee zijn.

Ik zou een beetje balen vanwege sommige plannen voor de komende tijd die dan niet door kunnen gaan, maar zou toch heel blij zijn. Mijn man denkt er precies hetzelfde over.

Lijkt me in ons geval duidelijk: heel blij zijn en heel hard hopen dat het nu wel goed gaat!

Dan zou ik heel blij zijn, denk dat mijn man er iets meer aan zou moeten wennen

Parel schreef:Dan is het zo, en breiden we ons gezin iets eerder uit dan gepland.

+1

Dan zou ik dat echt heel erg vinden! Ik wil zoooo graag een kindje, maar als ik nu zwanger zou zijn zou ik het weg moeten halen. Door medicijnen die ik slik krijg je gegarandeerd een zwaar misvormd kind. En dat wil ik een kind (en heel egoistisch, mezelf ook niet) niet aan doen.
We zouden dus abortus plegen, ondanks mijn enorme kinderwens.

Als ik de medicijnen niet zou slikken zou het kindje er komen. We zijn er nog niet helemaal over uit wanneer we nu voor kinderen gaan (en vriend vind het ook nog niet altijd even geslaagd idee, als hij een kind in de HEMA ziet krijsen en dreinen). We zijn er over uit dat ze er ooit wel gaan komen als het lukt bij ons (dat is ook nog de vraag ivm medicijnen van beide kanten) maar weten nog niet precies wanneer.

Maar goed, als ik dus niks slikte, zou ik zo enorm blij zijn, en het absoluut houden. Wat mijn vriend dan doet? Ik hoop dat hij zeker bij me blijft, en dat denk ik eigenlijk ook echt wel. Maar mocht hij besluiten weg te gaan, tja, sorry, mijn kinderwens is echt heel groot, en dat weet hij ook. Ondanks dat we al 5 jaar samen zijn.

Ik zou heel blij zijn. Als ik een jaar geleden zwanger zou zijn geworden zou ik eerst schrikken maar ik had t nooit van zn leven weg laten halen.

We zouden het heerlijk vinden, maar ja dat is ook niet helemaal eerlijk

Ondanks dat we geen kinderen in de planning hebben, zouden we er allebei wel voor de volle 100 % voor gaan.

Heeeeeeeeeeeeeeeeeel blij zijn ;-)

Dan zou ik enorm schrikken, want het is niet het ideale moment én ik heb geen relatie. Maar abortus is voor mijn geen optie en stiekem zou ik ook wel blij zijn. Maar ik wacht er liever nog een paar jaar mee.

Dan zou het heel welkom zijn! Al zou mijn man wel even schrikken denk ik.

Dan zouden we het heel snel weg laten halen. Dit omdat ik niet zwanger mag worden ivm de zware medicatie die ik slik, maar als ik eerlijk ben zou ik het ook weg laten halen als ik geen medicatie slik. Ik wil absoluut niet nog een kindje. (maar goed, we zorgen er hier ook goed voor dat ik nooit voor zo'n keuze kom te staan natuurlijk)

Dan zouden we heel hard hopen dat ons huis snel verkocht zou worden en anders zou het over 9 maanden heel knus zijn met z'n drietjes in ons huidige huis.