Als je nu zwanger blijkt te zijn.

Dan ben ik niet verrast want dat wist ik al.
Als ik hierna al heel snel weer zwanger zou zijn dan ben ik wel verrast en het is misschien niet heel handig maar we hebben genoeg ruimte en het zou zeker welkom zijn.

Megara schreef:Begrijpelijk. Ik vind het ook zeker geen simpele beslissing. Je eerlijkheid vind ik erg mooi.

Bedankt.

Ik was ook wel blij met het topic wat je mist nu je kinderen hebt. Dat vond ik echt een heel eerlijk topic. Totdat 1 weer begon met 'je krijgt er zoveel liefde voor terug' en daarna vrijwel iedereen het bericht met een gelijke zin afsloot haha.

Schrikken, want het is nu niet het juiste moment, liever een jaar later. Vriend zou ook schrikken, want we komen nu net in rustiger vaarwater, en alle drie de kinderen die we hebben waren al ongepland, we zouden er graag eens eentje plannen maar we zouden er wel voor gaan, ja.

Als ik nu zwanger zou zijn zou ik heel erg schrikken, maar het zou wel welkom zijn. Als het aan mijn man lag zouden we nu alweer voor een tweede gaan, dus hij zou er hartstikke blij mee zijn.

Dan zou ik even achter mijn oren moeten gaan krabben omdat ik dan toch moet gaan geloven dat baby's met de ooievaar worden gebracht !

Zou ik me afvragen hoe het mogelijk is dat ik zwanger zou zijn (nog niet aan seks gedacht sinds de bevalling).
Maar stel dat het zou kunnen zou ik het veel te snel vinden, maar er wel voor gaan. Abortus is voor ons geen optie.

Ik zou me een rolberoerte schrikken, maar er wel voor gaan, abortus is geen optie voor mij

Ugly Betty schreef:Zou ik me afvragen hoe het mogelijk is dat ik zwanger zou zijn (nog niet aan seks gedacht sinds de bevalling).
Maar stel dat het zou kunnen zou ik het veel te snel vinden, maar er wel voor gaan. Abortus is voor ons geen optie.

In jouw geval wel heel snel ja! Maar ach... de beste vriend van mijn vriend is in december geboren en zijn oudere broer in januari van datzelfde jaar

RYW schreef:

Ugly Betty schreef:Zou ik me afvragen hoe het mogelijk is dat ik zwanger zou zijn (nog niet aan seks gedacht sinds de bevalling).
Maar stel dat het zou kunnen zou ik het veel te snel vinden, maar er wel voor gaan. Abortus is voor ons geen optie.

In jouw geval wel heel snel ja! Maar ach... de beste vriend van mijn vriend is in december geboren en zijn oudere broer in januari van datzelfde jaar

Zo daar moet ik echt niet aan denken!

dan zouden we het houden

Susan schreef:Ik zou nu vooral schrikken omdat ik medicatie slik die je niet mag slikken als je zwanger bent.

Verder zou zijn mening wel zwaar wegen, als hij weg zou gaan als ik de baby zou houden dan zou ik toch voor ons gezin kiezen, simpelweg omdat het belang van de kinderen die ik nu al heb dan voorgaan. De gevolgen voor hen zijn dan té groot. Maar ik zou me er niet makkelijk bij neer kunnen leggen. Zelf voor abortus kiezen zou ik, hoe zwaar het ook zou zijn om een derde kindje te krijgen, toch niet kunnen. Ik weet trouwens ook niet of hij überhaupt zou dreigen om weg te gaan, ik weet helemaal niet wat hij zou doen als ik zwanger zou zijn en ik zou de zwangerschap tegen zijn zin in doorzetten. Dat zijn van die vragen waarop hij nooit antwoord wil geven zolang het niet aan de orde is.

Huh? Hoe kóm je er uberhaubt op? Ik ken jou man niet natuurlijk, maar het lijkt me niet dat hij dan weg zou gaan en zijn vrouw en kinderen in de steek laat.

Als ik nu zwanger zou zijn zouden mijn vriend en ik heel erg blij zijn!

Overigens zou ik ondanks dat het nu onmogelijk is, echt zo onwijs blij zijn als ik zwanger zou zijn.
Ik wil zo graag een 2e kindje.

Mijn vriend weet nog niet of hij voor een tweede wil gaan, dat zou mij wel remmen in mijn blij zijn. Maar wat mij betreft is het welkom en ik zou het dus vanuit mezelf erg leuk vinden.

*Lookie* schreef:Mijn vriend weet nog niet of hij voor een tweede wil gaan, dat zou mij wel remmen in mijn blij zijn. Maar wat mij betreft is het welkom en ik zou het dus vanuit mezelf erg leuk vinden.

Ik denk dat het hier net zo zou gaan. Mijn vriend is het nog niet over uit. Al geloof ik dat hij steeds meer naar wel een tweede neigt, maar niet in ons huidige huis.

Ik zou blij zijn, want de wens voor een tweede kindje is er bij ons beide, maar ook heel angstig voor wat komen staat. Ten eerste omdat ik tijdens mijn eerste zwangerschap heel veel last heb gehad van migraineaanvallen, die wel een week konden duren, waarin ik gewoon helemaal niets kon. Als ik dat nu weer zou hebben, zou ik niet zelf voor Luuk kunnen zorgen...
Ten tweede hebben we allebei net een andere baan, waardoor we nu ook minder financiele zekerheid hebben.
Maar we zouden het kindje zeker houden, en dus toch ook wel erg blij zijn

Waarschijnlijk niet houden.

Dan zou ik heel erg schrikken!
Maar ik zou er wel voor gaan, dan is de gezinsuitbreiding wat sneller dan we bedacht hebben.

Carrie schreef:

Huh? Hoe kóm je er uberhaubt op? Ik ken jou man niet natuurlijk, maar het lijkt me niet dat hij dan weg zou gaan en zijn vrouw en kinderen in de steek laat.

Als ik nu zwanger zou zijn zouden mijn vriend en ik heel erg blij zijn!

Ik vind je toon een beetje raar, maar goed.

Ik denk ook niet dat hij me letterlijk op die manier voor de keuze stelt, maar ik kan me wel voorstellen dat de druk voor hem dan wel heel hoog wordt, want dat is het nu al voor ons allebei. Het zou dus wel kunnen dat hij dat gewoon niet meer trekt. Er zijn wel meer huwelijken die stuklopen op een draaglast die te hoog geworden is, een scheiding is niet altijd een chantagemiddel.

Ik kan me dus wel voorstellen dat hij zegt: 'Ik trek dat echt, echt, écht niet meer.' Of dat hij in paniek raakt. En dat zou ik uiteraard wel heel serieus nemen. Ik zou het hem waarschijnlijk toch ook wel kwalijk nemen omdat het mij weer heel veel pijn zou doen om de zwangerschap te beëindigen, want mijn reactie is natuurlijk ook op emoties gebaseerd en niet alleen op verstand, maar ik zou niet denken: ach, laat maar gaan, als ik de baby maar mag houden.

Overigens zou ik uiteraard ook niet willen dat hij blijft, maar overspannen raakt door een keuze die niet de zijne is.

Susan schreef:

Carrie schreef:

Huh? Hoe kóm je er uberhaubt op? Ik ken jou man niet natuurlijk, maar het lijkt me niet dat hij dan weg zou gaan en zijn vrouw en kinderen in de steek laat.

Als ik nu zwanger zou zijn zouden mijn vriend en ik heel erg blij zijn!

Ik vind je toon een beetje raar, maar goed.

Ik denk ook niet dat hij me letterlijk op die manier voor de keuze stelt, maar ik kan me wel voorstellen dat de druk voor hem dan wel heel hoog wordt, want dat is het nu al voor ons allebei. Het zou dus wel kunnen dat hij dat gewoon niet meer trekt. Er zijn wel meer huwelijken die stuklopen op een draaglast die te hoog geworden is, een scheiding is niet altijd een chantagemiddel.

Ik kan me dus wel voorstellen dat hij zegt: 'Ik trek dat echt, echt, écht niet meer.' Of dat hij in paniek raakt. En dat zou ik uiteraard wel heel serieus nemen. Ik zou het hem waarschijnlijk toch ook wel kwalijk nemen omdat het mij weer heel veel pijn zou doen om de zwangerschap te beëindigen, want mijn reactie is natuurlijk ook op emoties gebaseerd en niet alleen op verstand, maar ik zou niet denken: ach, laat maar gaan, als ik de baby maar mag houden.

Overigens zou ik uiteraard ook niet willen dat hij blijft, maar overspannen raakt door een keuze die niet de zijne is.

Waarom vind je mijn toon een beetje raar? Dat is helemaal niet zo bedoeld hoor, ik ben alleen verbaasd dat dat in jou opkomt, omdat ik van wat ik lees, niet echt verwacht dat jouw man dan weg zou gaan, that's all.

Dan kan je mij aan het zuurstof leggen.. Hoe erg ik ook tegen abortus ben,ik kan niet nogmaals alleen een kind opvoeden en een helse zwangerschap hebben.

Ik zou zeker weten een gat in de lucht springen

Ik zou het houden, maar zou wel erg schrikken....het zou nu niet goed uitkomen omdat ik geen werk heb, en het daardoor financieel niet zo gunstig is.

Maar gewenst is het zeker, dus abortus zou geen optie zijn.

dan zou mijn leven echt even op z'n kop staan. Ik zou het wel houden, maar gezien ik wel mijn studie wil doorzetten zal ik wel een goed plan moeten maken hoe ik het allemaal wil doen.

Het liefst willen we nog even wachten, maar als het zo zou zijn dan is het van harte welkom. Man zei laatst ook, liever nog even wachten, maar onze situatie (beide een baan, genoeg ruimte in huis) is prima dus het zou welkom zijn.

Ik zou me rot schrikken, maar stiekem ook wel weer erg blij. M'n vriend zou gek worden denk ik, die is er volgens hem nog helemaal niet klaar voor.

Toch denk ik dat ook hij het zou willen houden, daar hebben we het ook weleens over gehad.