Wat 'mis' je het meeste sinds je kinderen hebt...

Ik had het vandaag met een collega over wat we het meeste misten sinds dat er kinderen zijn.
Zij vertelde het uitslapen dat ze vroeger deed en het rustig kunnen winkelen.

Ik mis juist het 'onbezorgde' dat ik toen had. Ik vind sinds R er is ik me zoveel extra zorgen maak over vanalles en nog wat. (dat zit deels in mijn aard) Hij had bijv. vorige week 2 flink ontstoken ogen, bleek een bacterie te hebben, op een gegeven moment was hij zo in paniek want hij zei dat hij niets meer kon zien.. Ik was als de dood dat hij blind werd ofzo..

En jullie? Wat missen jullie het meeste sinds je kinderen hebt?

Vrijheid. Feit dat je aktijd rekening met je kind(eren) moet houden.

Slaap, waar, wanneer en hoe lang ik wil.

Ik ook het onbezorgde, in m'n hoofd ben ik toch bijna altijd wel bezig met de kinderen. En tijd voor mezelf, ik ben altijd graag regelmatig alleen geweest. Nu ben ik bijna nooit meer helemaal alleen en daar kan ik soms heel slecht tegen, soms krijg ik daar een heel benauwend gevoel van.

Echt onbezorgd was ik toen niet, ja, in feite natuurlijk wel, maar ik piekerde toen echt om ieder klein dingetje. Echt dingen waar ik nu van denk: waar ging het in vredesnaam over? Dus die onbezorgdheid was er dan misschien wel, achteraf gezien, maar ik voelde het niet zo.

Ik mis toch wel het meeste de tijd voor mezelf. Een hele vakantie lekker aan het zwembad liggen met een boek en winkelen, spontaan uit eten gaan of naar de film, gewoon een hele dag niks doen, al mijn bibliotheekboeken achter elkaar uitlezen of lekker veel schrijven, die dingen. En ik mis ook wel bepaalde toekomstdromen die ik had. Toen dacht ik nog dat de hele wereld voor me open lag en nu niet meer. Maar ik weet niet of dat met kinderen krijgen te maken heeft of gewoon met de realiteit en het ouder worden.

Een zorgeloos bestaan. Nu is er altijd iemand om voor te zorgen en om rekening mee te houden. Rekening houden deed ik natuurlijk ook met mijn vriend, dat is toch anders.

En uitslapen en zomaar op pad kunnen gaan...

Vrijheid idd. Ik besefte vandaag ineens hoeveel je kunt doen zonder kinderen. In 4 uur tijd heb ik gedaan waar ik normaal een hele week voor nodig heb.

Haha gewoon eens een dagje echt voor mezelf en voor het huishouden.
Dat ik de hele ochtend in bed kan blijven liggen, en verder me nergens druk om maken.
Zou wel eens een nacht goed door willen slapen en uitslapen haha.
En ook jet onbezorgde... Nu ben ik altijd bezig met de kids. Steeds bedenken wat het beste voor hun is.
Daardoor vergeet ik mezelf enzo wel eens.

Susan; ik piekerde voor die tijd ook maar met R nog meer over van alles en nog wat. Ik ben altijd zo'n heerlijke piekeraar geweest maar wat R betreft op een ander vlak zeg maar.

ik mis het uitslapen maar vooral het onbezorgde, ik ben eigenlijk altijd bezig met D. in mijn hoofd.

Ik was ook altijd een vreselijke piekeraar. Ik was het liefste 3 stappen vooruit aan het denken. Sinds ik een kind heb is dat juist vele malen minder geworden. Wat dat betreft heeft het ouderschap me juist relaxter gemaakt.

Linda schreef:Slaap, waar, wanneer en hoe lang ik wil.

Precies dit Laat ik nu net iemand zijn die erg veel slaap nodig heeft en dat al tijdenlang niet krijg. Deels door A. die 's nachts wakker wordt, deels doordat ik bepaalde dingen in huis pas kan doen als zij slaapt en ik ook nog even rustig wil zitten voordat ik ga slapen, en zodoende later naar bed ga dan ik eigenlijk zou willen. Verder mis ik eigenlijk weinig!

Ontspanning en vrije tijd. Ik kom nu vooral overdag echt bijna nergens aan toe en alles moet vlug, vlug. Ik ben echt blij als hij straks 2 dagdelen naar de pz kan en 1,5 jaar daarna naar school kan En slaap inderdaad.

Ik mis vooral tijd voor mezelf, tijd om te gaan en staan waar ik wil, zonder rekening te hoeven houden met mijn dochter. Lekker uitslapen en relaxen. Het studeren gaat ook erg moeizaam sinds de kleine meid er is. Wat dat betreft vind ik het erg lastig dat ik geen planningen meer kan maken. Het is elke dag een verrassing of en hoeveel ze slaapt. Ik ben verder wel erg gelukkig met haar, hoor!

Zeker te weten op nr 1 uitslapen! Daarnaast ook wel vrijheid vooral merk ik dat met studeren.

Criminal Minds kunnen kijken zonder dat ik alleen maar zit te brullen om al die gemeeheeheene mensen, en wat nou als ze straks bij ons in huis staan?!

Nooit meer eens lekker met rust gelaten worden, en als dat wel eens kan, dat je dan alleen maar bezig bent met of het voor de ander nu niet heel druk is met twee kids, dus dan heb je er nog geen reet aan.

Boeken lezen. Hell, een tijdschrift lezen zou al cool zijn.

Uitgebreid douchen, wanneer en zo vaak als ik maar wil.

Vrijheid en altijd rekening moeten houden met iemand. Uitslapen doet ze gelukkig nog......

Eigenlijk niets. Ik ben best wel een piekeraar, en natuurlijk maak ik me wel eens zorgen om L, maar eigenlijk veel minder dan dat ik van mezelf zou verwachten.
L is een goede slaper, dus ik krijg slaap genoeg (en anders doe ik op een vrije dag samen met haar een middagdutje). Ik heb ook voldoende vrijheid, heb aan mijn mams een hele flexibele oppas.

Het enige wat ik mis is mijn lijf van voor de zwangerschap , de zwangerschap heeft me echt toegetakeld...

Oh, ik kan zó verlangen naar het moment dat we weer kunnen uitslapen, of dat we op een terras kunnen zitten zonder steeds ergens naartoe te moeten rennen omdat T. dr weer vandoor gaat. Iets met iemand afspreken zonder na te hoeven denken of dat wel kan ivm oppas...en zo kan ik nog wel even doorgaan

Wat betreft onbezorgdheid, dan heb ik meer heimwee naar het gevoel dat ik had tijdens de eerste anderhalf tot twee jaar dat we E hadden en toen we nog in de veronderstelling waren dat we gewoon een 'normaal' gezin waren.

Op 1 absoluut uit slapen, maar ook het on geplande weggaan en avondje weg zomaar :-)

Op dit moment... Fatsoenlijk slapen... En een keer niet voor zessen eruit te moeten..ohh ik zou er een moord voor doen

Ik mis ook echt wel het uitslapen. Maar ook wel de vrijheid, je moet gewoon altijd rekening houden met je kinderen. Ook het onbezorgde is wel heel herkenbaar, ik ben echt vreselijk bang dat mijn kinderen iets overkomt (soms echt té).

Ik merk dat ik het heel erg mis om met mijn man hand in hand te lopen. Omdat altijd 1 van ons de buggy vasthoudt. Gister zijn we samen naar Walibi geweest en hebben we de hele tijd hand in hand gelopen

Haha steep...