Hoe doen andere(werkende) oppas opa's en oma's dat?

En waar ik ook zo van gruwel: pasbevallen collega is nét weer aan het werk, 2 dagen ofzo. Andere collega vraagt hoe ze dat doet met opvang, collega verteld dat kindje 3 dagen per week naar de opvang gaat, vanaf 7.00 's ochtends tot 15.00 's middags. Reactie collega: oh, wat zielig, zo'n arm wurm en dat moet dan 's ochtends zó vroeg al naar een opvang, he wat sneu voor je'.







Really? Zo'n moeder heeft er al moeite genoeg mee dat ze weer begint, en dan ga je dat schuldgevoel er zo inrammen? Ik kan daar met mijn kop echt niet bij. Er moet toch gewoon gewerkt worden? Je kunt toch niet zomaar zeggen 'nou, dat vind ik zielig, dus dan werk ik niet meer'? Sommige dingen zijn gewoon niet helemaal perfect en niet altijd leuk, hoort er gewoon bij. Maar zodra het om kinderen gaat dan zijn het porceleinen poppetjes waar je echt alles perfect bij moet doen, anders gaan ze stuk ofzo. In mijn ogen weet zo'n kind niet beter en is het zoals het is en dat is meestal prima.

Eucalypta schreef:Ik hou gewoon mijn eigen beroepsgroep in stand. Mijn kinderen gaan zoveel naar de opvang dat ze later onvermijdelijk therapie nodig hebben: hebben mijn collega's weer werk. Zo help je elkaar weer voort.



Daarbij: ik ben een afschuwelijke moeder om bij thuis te zijn geloof ik. Mijn dochter zei laatst dat ze altijd bijna moest huilen als ze naar de BSO moest, omdat ze mij zo miste. Toevallig was ik die dag vrij, en beloofde ik haar dat ze die middag gewoon lekker thuis mocht komen en dat we samen leuke dingen zouden doen.

Ik sta netjes op het schoolplein, met een zoon die vreselijk boos is dat hij mee naar huis moest, want hij wilde naar de BSO, want al zijn vriendjes gaan ook. En een dochter die aan komt rennen, 'mam, ik speel bij Truus vanmiddag' en haar rugtas weggooit en er vandoor gaat met een ándere moeder en klasgenoot. Tja, sta je dan, met je goede gedrag.

Daarbij: áls ik ze ophaal uit de BSO zijn ze altijd druk aan het spelen en ik geef ze regelmatig de keuze om thuis te komen uit school (omdat ik onregelmatig werk heb ik 3 vaste dagen BSO, maar ik ben op die dagen niet altijd aan het werk) en dat willen ze eigenlijk nooit, want de BSO is veel te leuk. Kom ik te vroeg, dan heb ik ruzie, want dan zijn ze nog niet klaar met spelen.

Kennelijk is thuisblijven bij mama nog véél erger dan die schadelijke opvang

Hou eens op met mijn gedachten te verwoorden, jij! Alweer eens. Heb ik ook regelmatig, dat ze liever nog even op de bso willen blijven, of even spelen bij Bas of Niels, en nog net even vragen wat we eten (want misschien eten Bas en Niels wel iets dat lekkerder is, kunnen ze ook nog daar eten) en dan komen ze op een gegeven moment weer thuis. En ook 'wij' werkende moeders krijgen 's avonds ook echt een knuffel en de woorden 'jij bent echt de allerliefste mama van de hele wereld en van iedereen die er bestaat hou ik het meeste van jou'

Susan schreef:Ik vind mezelf trouwens ook niet de leuke, koekjesbakkende moeder uit de reclame. Soms bak ik wel koekjes, maar die mislukken dan altijd.

Dat is toch ook gewoon de grootste mythe die er is?

Vroeger móest je thuisblijven, want je werd als vrouw ontslagen als je trouwde of zwanger was. En dan kreeg je 8 of 10 kinderen en dan hád je het ook druk. Daar was niets gezelligs of knus of huiselijks aan hoor, dat was gewoon keihard werken en weinig qualitiytime voor de kinderen. De oudsten voedden de jongsten op en iedereen moest meehelpen. Als ik mijn ouders en schoonouders hoor, allemaal uit gezinnen van 4 tot 12 kinderen, dan was er niet zoveel gezelligs en kneuterigs aan dat gezinsleven van toen. Oma vertelde dat haar kind van 2, 3 maanden in het ziekenhuis lag. Dan mocht ze eens in de week op bezoek en de rest van de tijd was ze druk met haar overige 10 kinderen.

Tegenwoordig moet je er opeens zíjn voor je kinderen. Anders lopen ze trauma's op. Terwijl ik denk dat de werkende ouders van nu weleens méér aandacht voor hun kinderen hebben dan de ouders van 30/40/50 jaar geleden. Toen waren kinderen nog niet zo kwetsbaar als ze nu gevonden worden, toen was er nog niet zoveel aandacht voor persoonlijke ontwikkeling en ondersteuning en je kind stimuleren. Dat is allemaal nieuw. En volgens mij uitgevonden doordat vrouwen opeens véél minder kinderen kregen en dus tijd overhielden. En opeens is het schadelijk geworden om te werken als je kinderen hebt, want die hebben je aandacht 24 uur per dag nodig, want dat was vroeger ook zo. Nou, dat was vroeger helemáál niet zo volgens mij.

En leuk de hele dag koekjes bakken in een stralend schoon huis met lachende kinderen, dat is gewoon onzin. In de realiteit is het net als veel dingen gewoon écht minder leuk en komt het eerder neer op met een sjacherijnige kop de zoveelste berg kruimels van de bank vegen en proberen je was op te vouwen terwijl de kinderen ruzie maken en je je bedenkt dat je door dat kutweer ook nog de boodschappen moet gaan doen met jengelende kinderen.

Ik ben het helemaal eens met Eucalypta! Behalve dan dat je jezelf ernstig tekort doet door thuis te blijven, dat geldt écht niet voor alle moeders.
Voor de rest ben ik het roerend met je eens.

RYW schreef:

Eucalypta schreef:

Hou eens op met mijn gedachten te verwoorden, jij! Alweer eens. Heb ik ook regelmatig, dat ze liever nog even op de bso willen blijven, of even spelen bij Bas of Niels, en nog net even vragen wat we eten (want misschien eten Bas en Niels wel iets dat lekkerder is, kunnen ze ook nog daar eten) en dan komen ze op een gegeven moment weer thuis. En ook 'wij' werkende moeders krijgen 's avonds ook echt een knuffel en de woorden 'jij bent echt de allerliefste mama van de hele wereld en van iedereen die er bestaat hou ik het meeste van jou'

Juist. En soms vinden ze het minder leuk, als ik 4 avonddiensten achter elkaar heb dan missen we elkaar even, want dan ben ik 4 avonden achter elkaar niet bij het eten en leg ik ze niet in bed. En dat vind ik ook écht niet leuk dan. Maar gelukkig komt dat niet veel voor. En dan nog, dan leg ik een briefje voor ze klaar, en dan krijg ik een filmpje op mijn werk van ze, en dan gaan we daarna een paar dagen weer lekker met z'n allen leuke dingen doen.

Ik merk in ieder geval niet dat ze er last van hebben in z'n algemeenheid. Ja, soms vinden ze het niet leuk. Maar soms vinden ze school ook niet leuk, of dat ze moeten douchen of hun spruitjes moeten proeven en tja, dat zijn nou eenmaal wel de dingen die erbij horen. Ik vind mijn werk leuk, maar ik blijf ook weleens liever thuis.

Iedereen heeft hier gewoon behoorlijk z'n eigen ding overdag, en 's avonds praten we bij met z'n allen, of anders de volgende morgen. Gaat prima.

Zelda schreef:Ik ben het helemaal eens met Eucalypta! Behalve dan dat je jezelf ernstig tekort doet door thuis te blijven, dat geldt écht niet voor alle moeders.
Voor de rest ben ik het roerend met je eens.

Nee, dat klopt, dat hangt meer af van wat je zelf wil qua carriere. Ik vind dat wel belangrijk en ik wil niet jarenlang op hetzelfde niveau blijven hangen maar mijn carriere opbouwen, dus ik ga daar ook voor, maar lang niet iedereen zal die ambitie hebben.

RYW schreef:

Zelda schreef:Ik ben het helemaal eens met Eucalypta! Behalve dan dat je jezelf ernstig tekort doet door thuis te blijven, dat geldt écht niet voor alle moeders.
Voor de rest ben ik het roerend met je eens.

Nee, dat klopt, dat hangt meer af van wat je zelf wil qua carriere. Ik vind dat wel belangrijk en ik wil niet jarenlang op hetzelfde niveau blijven hangen maar mijn carriere opbouwen, dus ik ga daar ook voor, maar lang niet iedereen zal die ambitie hebben.

Dat klopt, maar ik zie toch wel om me heen dat vrouwen die een baan hebben of zelfstandig zijn het beter doen als de kinderen uit huis gaan/ze gaan scheiden/er op wat voor manier dan ook gedonder komt.

Ik bedoel niet eens zozeer qua carriere, want ik ben zelf niet echt heel erg bezig met hogerop te komen, wel met leuk werk hebben en bijleren (al houdt dat wel een beetje in dat je vanzelf wat hogerop komt merk ik) maar wel qua zelfstandigheid, hoe groot je wereldje nog is, hoe goed je jezelf kunt redden en je kijk op de wereld en, praktisch, je pensioen en dat soort dingen.