14 maanden en niet willen eten!

Steep schreef:Ja en dat is dus juist mijn dubio, krijgen we dat nog afgeleerd..

Daarom zou ik hem echt laten zitten. Wij hebben altijd uitgelegd dat we netjes op elkaar wachten, soms kreeg hij eventueel een auto oid maar hij moest blijven zitten.

Linda schreef:

Printje schreef:Hier begrijpt/begreep hij het altijd goed. Ik denk dat als ze dat nu al mogen je het nooit meer afgeleerd krijgt. Ik merk dat aan kinderen op school, sommigen mogen idd van tafel en proberen dit op school ook.

Maar als hij gaat zitten gillen dan begrijpt hij het toch niet?
Wij maken er geen probleem van. Ik geloof juist wel dat die tijd vanzelf komt. Man en ik wachten altijd op elkaar, dat zal ze vanzelf wel na gaan doen.

Eten is hier altijd leuk en gezellig. Ik ga met eten nooit een strijd aan. Eet ze niet, dan niet, dan krijgt ze eventueel later nog wat. Maar dat komt weinig voor. Ze is geen mega grote eter, maar ze eet wel goed en lust bijna alles.

Dat gillen had ik hem ook zeer snel afgeleerd hahahahaa

Printje schreef:

Laurientje85 schreef:

Printje schreef:Wij hebben R altijd geleerd dat hij pas van tafel mag als wij ook klaar zijn, hij is dus eigenlijk ook niets anders gewend. Meestal kletsen we gewoon met zijn drieen maar gegil negeer ik (en inwendig kook ik hahahha)

+1


Enne over slecht eten... Mijn zoon eet al tig maanden amper... Vooral avond eten niet... Vanavond aten we stampot veldsla, hij heeft er drie spekjes uitgevist meer niet..

R eet dus idd ook al meer dan een jaar vrijwel niets sávonds. De ene week weer wel en de andere week helemaal niets. Zeer zeer zeer frustrerend maar niets werkt dus ik kan er totaal niets meer mee.

Ja irritant is dat hè? Ik vind het ook vervelend maar tja je doet er niets aan.. Op het CB vonden ze hem voor zijn lengte te licht en moest hij meer eten... Eh ja hoe? Want hij eet amper.. Naja hij at hiervoor als een bouwvakker dus wie weet komt het wel weer goed..

Printje schreef:

Linda schreef:

Printje schreef:Hier begrijpt/begreep hij het altijd goed. Ik denk dat als ze dat nu al mogen je het nooit meer afgeleerd krijgt. Ik merk dat aan kinderen op school, sommigen mogen idd van tafel en proberen dit op school ook.

Maar als hij gaat zitten gillen dan begrijpt hij het toch niet?
Wij maken er geen probleem van. Ik geloof juist wel dat die tijd vanzelf komt. Man en ik wachten altijd op elkaar, dat zal ze vanzelf wel na gaan doen.

Eten is hier altijd leuk en gezellig. Ik ga met eten nooit een strijd aan. Eet ze niet, dan niet, dan krijgt ze eventueel later nog wat. Maar dat komt weinig voor. Ze is geen mega grote eter, maar ze eet wel goed en lust bijna alles.

Dat gillen had ik hem ook zeer snel afgeleerd hahahahaa

Maar hoe dan? Negeren?

Laurientje85 schreef:

Printje schreef:

Laurientje85 schreef:

Printje schreef:Wij hebben R altijd geleerd dat hij pas van tafel mag als wij ook klaar zijn, hij is dus eigenlijk ook niets anders gewend. Meestal kletsen we gewoon met zijn drieen maar gegil negeer ik (en inwendig kook ik hahahha)

+1


Enne over slecht eten... Mijn zoon eet al tig maanden amper... Vooral avond eten niet... Vanavond aten we stampot veldsla, hij heeft er drie spekjes uitgevist meer niet..

R eet dus idd ook al meer dan een jaar vrijwel niets sávonds. De ene week weer wel en de andere week helemaal niets. Zeer zeer zeer frustrerend maar niets werkt dus ik kan er totaal niets meer mee.

Ja irritant is dat hè? Ik vind het ook vervelend maar tja je doet er niets aan.. Op het CB vonden ze hem voor zijn lengte te licht en moest hij meer eten... Eh ja hoe? Want hij eet amper.. Naja hij at hiervoor als een bouwvakker dus wie weet komt het wel weer goed..

Tsja hier hetzelfde maar dat wist je eigenlijk al. Heb alles alles alles geprobeerd maar niets werkt langdurig. Ik kreeg ook de opmerking dan moet hij maar meer eten maar ja hoe dan?

Steep schreef:

Printje schreef:

Linda schreef:

Printje schreef:Hier begrijpt/begreep hij het altijd goed. Ik denk dat als ze dat nu al mogen je het nooit meer afgeleerd krijgt. Ik merk dat aan kinderen op school, sommigen mogen idd van tafel en proberen dit op school ook.

Maar als hij gaat zitten gillen dan begrijpt hij het toch niet?
Wij maken er geen probleem van. Ik geloof juist wel dat die tijd vanzelf komt. Man en ik wachten altijd op elkaar, dat zal ze vanzelf wel na gaan doen.

Eten is hier altijd leuk en gezellig. Ik ga met eten nooit een strijd aan. Eet ze niet, dan niet, dan krijgt ze eventueel later nog wat. Maar dat komt weinig voor. Ze is geen mega grote eter, maar ze eet wel goed en lust bijna alles.

Dat gillen had ik hem ook zeer snel afgeleerd hahahahaa

Maar hoe dan? Negeren?

Eerst uitleggen dat ik niet hou van gillen en dat hij toch moet blijven zitten. Het is sowieso totaal geen gilkind trouwens maar het hielp dus om het uit te leggen, af te leiden en 1x zijn manlief en ik ook gaan gillen. hij keek ons toen aan van wat een idioten..en ik zei dus dat het voor ons ook niet fijn was als hij aan het gillen was. Daarmee was het klaar.

Steep, mijn zoon gaat ook keihard gillen als hij uit zijn kinderstoel wil, echt zo hard gilt hij dat het pijn doet aan je oren. Ik haal hem dan uit zijn stoel zodat wij rustig verder kunnen eten. Mijn dochter mag ook van tafel als hij van tafel gaat want ik vind het niet eerlijk om haar dan nog wel te laten zitten. Maar als zoon het volhoudt blijft mijn dochter ook zonder problemen zitten.

Hier ook een kind dat 's avonds heel slecht eet, mijn dochter eet vaak niks of een beetje yoghurt, dat doet ze al ruim 2 jaar. Als we pizza eten, dan eet ze wat meer. Maar friet of pannenkoeken eet ze bijv. ook bijna niks van. Ik maak me er helemaal niet druk om, ik denk dat ze ooit wel weer meer zal gaan eten. Ze krijgt elke avond haar bord eten voor zich en dan zien we wel wat ze ermee doet.
Zoon eet ook bijna geen groente, pasta met saus eet hij wel heel goed dus dat eten we wat vaker en ik doe veel groente door de pastasaus want dan eet hij het wel.

Parel, mijn dochter is er 's nachts nooit slechter door gaan slapen. Zoon ook niet, maar hij sliep al slecht en dat is hij blijven doen.

Printje schreef:

Laurientje85 schreef:

Printje schreef:

Laurientje85 schreef:

Printje schreef:Wij hebben R altijd geleerd dat hij pas van tafel mag als wij ook klaar zijn, hij is dus eigenlijk ook niets anders gewend. Meestal kletsen we gewoon met zijn drieen maar gegil negeer ik (en inwendig kook ik hahahha)

+1


Enne over slecht eten... Mijn zoon eet al tig maanden amper... Vooral avond eten niet... Vanavond aten we stampot veldsla, hij heeft er drie spekjes uitgevist meer niet..

R eet dus idd ook al meer dan een jaar vrijwel niets sávonds. De ene week weer wel en de andere week helemaal niets. Zeer zeer zeer frustrerend maar niets werkt dus ik kan er totaal niets meer mee.

Ja irritant is dat hè? Ik vind het ook vervelend maar tja je doet er niets aan.. Op het CB vonden ze hem voor zijn lengte te licht en moest hij meer eten... Eh ja hoe? Want hij eet amper.. Naja hij at hiervoor als een bouwvakker dus wie weet komt het wel weer goed..

Tsja hier hetzelfde maar dat wist je eigenlijk al. Heb alles alles alles geprobeerd maar niets werkt langdurig. Ik kreeg ook de opmerking dan moet hij maar meer eten maar ja hoe dan?

Ze gaven dan nog wel de opmerking: nou ja beter zo dan dat hij overgewicht zou hebben....
Eh ja...

Ik heb zelf altijd geloofd dat je op dat soort manieren een strijd aan gaat die je altijd zal verliezen. Een kind kan over 2 dingen goed strijden. Dat is slapen en eten. Bij beiden kan je niet pushen.
Hou het leuk en luchtig, dan is de kans veel groter dat je geen drama eter zult krijgen.

Printje schreef:

Steep schreef:

Printje schreef:

Linda schreef:

Printje schreef:Hier begrijpt/begreep hij het altijd goed. Ik denk dat als ze dat nu al mogen je het nooit meer afgeleerd krijgt. Ik merk dat aan kinderen op school, sommigen mogen idd van tafel en proberen dit op school ook.

Maar als hij gaat zitten gillen dan begrijpt hij het toch niet?
Wij maken er geen probleem van. Ik geloof juist wel dat die tijd vanzelf komt. Man en ik wachten altijd op elkaar, dat zal ze vanzelf wel na gaan doen.

Eten is hier altijd leuk en gezellig. Ik ga met eten nooit een strijd aan. Eet ze niet, dan niet, dan krijgt ze eventueel later nog wat. Maar dat komt weinig voor. Ze is geen mega grote eter, maar ze eet wel goed en lust bijna alles.

Dat gillen had ik hem ook zeer snel afgeleerd hahahahaa

Maar hoe dan? Negeren?

Eerst uitleggen dat ik niet hou van gillen en dat hij toch moet blijven zitten. Het is sowieso totaal geen gilkind trouwens maar het hielp dus om het uit te leggen, af te leiden en 1x zijn manlief en ik ook gaan gillen. hij keek ons toen aan van wat een idioten..en ik zei dus dat het voor ons ook niet fijn was als hij aan het gillen was. Daarmee was het klaar.

Nou dat helpt hier echt niet hoor. Ik kan uitleggen tot ik een ons weeg, hij snapt daar nog niks van. En als ik 'nee' zeg dan gaat hij alleen maar harder gillen en erbij lachen.

Linda schreef:Ik heb zelf altijd geloofd dat je op dat soort manieren een strijd aan gaat die je altijd zal verliezen. Een kind kan over 2 dingen goed strijden. Dat is slapen en eten. Bij beiden kan je niet pushen.
Hou het leuk en luchtig, dan is de kans veel groter dat je geen drama eter zult krijgen.

Dat ging hier dus totaaaaaaaaaaaal niet op.... we hebben nooit gepusht maar eten doet meneer dus totaal niet. En als je kind al 1.5 jaar sávonds niet eet ga je echt wel dingen proberen.

Linda schreef:Ik heb zelf altijd geloofd dat je op dat soort manieren een strijd aan gaat die je altijd zal verliezen. Een kind kan over 2 dingen goed strijden. Dat is slapen en eten. Bij beiden kan je niet pushen.
Hou het leuk en luchtig, dan is de kans veel groter dat je geen drama eter zult krijgen.

Ja dat ben ik met je eens! Maar frustrerend is het wel soms!

Printje schreef:

Linda schreef:Ik heb zelf altijd geloofd dat je op dat soort manieren een strijd aan gaat die je altijd zal verliezen. Een kind kan over 2 dingen goed strijden. Dat is slapen en eten. Bij beiden kan je niet pushen.
Hou het leuk en luchtig, dan is de kans veel groter dat je geen drama eter zult krijgen.

Dat ging hier dus totaaaaaaaaaaaal niet op.... we hebben nooit gepusht maar eten doet meneer dus totaal niet. En als je kind al 1.5 jaar sávonds niet eet ga je echt wel dingen proberen.

Hier kwam het ook ineens uit het niets hoor dat hij niet meer wilde eten.. We maken er ook geen strijd van.. Zetten t eten voor m neer en zien wel wat hij doet..

Printje schreef:

Linda schreef:Ik heb zelf altijd geloofd dat je op dat soort manieren een strijd aan gaat die je altijd zal verliezen. Een kind kan over 2 dingen goed strijden. Dat is slapen en eten. Bij beiden kan je niet pushen.
Hou het leuk en luchtig, dan is de kans veel groter dat je geen drama eter zult krijgen.

Dat ging hier dus totaaaaaaaaaaaal niet op.... we hebben nooit gepusht maar eten doet meneer dus totaal niet. En als je kind al 1.5 jaar sávonds niet eet ga je echt wel dingen proberen.

Het ligt er natuurlijk aan wat je onder pushen verstaat. Ik vind een kind belonen omdat hij een hap heeft genomen ook pushen.
Maar goed.. We denken daar beide anders over en dat mag.
Maar ik denk dat onze aanpak er voor een deel (niet voor alles) voor gezorgd heeft dat dochter gewoon normaal eet.

Linda schreef:

Printje schreef:

Linda schreef:Ik heb zelf altijd geloofd dat je op dat soort manieren een strijd aan gaat die je altijd zal verliezen. Een kind kan over 2 dingen goed strijden. Dat is slapen en eten. Bij beiden kan je niet pushen.
Hou het leuk en luchtig, dan is de kans veel groter dat je geen drama eter zult krijgen.

Dat ging hier dus totaaaaaaaaaaaal niet op.... we hebben nooit gepusht maar eten doet meneer dus totaal niet. En als je kind al 1.5 jaar sávonds niet eet ga je echt wel dingen proberen.

Het ligt er natuurlijk aan wat je onder pushen verstaat. Ik vind een kind belonen omdat hij een hap heeft genomen ook pushen.
Maar goed.. We denken daar beide anders over en dat mag.
Maar ik denk dat onze aanpak er voor een deel (niet voor alles) voor gezorgd heeft dat dochter gewoon normaal eet.

Ik ben ook begonnen zoals jij beschrijft maar hier werkte dat dus totaal niet. Door die hapjestrein, wat ik zelf ook echt verre van ideaal vind, eet hij tenminste weer iets.

Dat niet willen eten is herkenbaar, maar wat hier al gezegd werd van zelf eten heeft bij ons ook geholpen. Onze zoon heeft ook een bordje voor zich en een eigen vorkje. Af en toe stoppen wij ook een hapje in zijn mond en dit gaat prima, ben al tevreden als hij een paar happen heeft gehad.