Absoluut niet willen eten..

En toen kwam het moment dat ik het niet meer zag zitten op het gebied van het eetgedrag van A. Behalve haar eetgedrag is het echt een voorbeeldig kind, echt een schatje.

Maar ze eet al maanden slecht 's avonds. Tot ze nu sinds een week of 2 echt niks meer eet 's avonds en de laatste dagen begint ze er ook ineens bij andere eetmomenten mee (brood, fruit..).

Ik weet werkelijk niet meer wat ik er mee kan doen. Ik heb alles wat je kunt bedenken geprobeerd (daar gaven ze me op het CB ook gelijk in, zij konden ook niks nieuws meer verzinnen). Op aanraden van het CB naar een diëtiste geweest, maar daar verwacht ik ook weinig van. Omdat het niet zozeer aan een verkeerd eetpatroon ligt of aan het veranderen van dingen, maar aan het pertinent weigeren te eten. De diëtiste gaf het zelf al aan dat het idd erg lastig wordt om ook maar iets te proberen als ze toch niet wil eten.

Ik ben er ook echt even klaar mee nu. Morgen ga ik de HA bellen en een verwijzing vragen voor de kinderarts. Ben al dat aanmodderen beu, niemand weet het meer en ik al helemaal niet. En zolang ze nog groeit vinden ze het op het CB aan de ene kant niet zo erg, maar aan de andere kant gaven ze me er gelijk in dat dit al veel te lang duurt en zo echt problematisch gaat worden. Ik bedoel, ook al groeit ze nog, ik neem niet aan dat het goed is als ze allerlei voedingsstoffen gaat missen (ze eet niet, dus krijgt bijvoorbeeld geen groente binnen).

Zit er ook aan te denken om naast de verwijzing (die ik hopelijk wel krijg..) ook maar eens rond te kijken naar iets anders. Bijvoorbeeld homeopathie of weet ik veel wat voor anders dat misschien iets uit kan halen.

Weet niet zo goed wat ik hiermee wil, in elk geval even de frustratie kwijt En misschien dat iemand nog een tip heeft die ik nog niet geprobeerd heb, al begin ik het somber in te zien qua mogelijkheden die er nog zijn.

onze dochter heeft ook heel lang minimaal gegeten, nu wordt het net wat beter. Krijgt ze nog flessen (pap)? Over het algemeen zijn kinderen heel goed in staat om zelf aan te voelen wat ze nodig hebben, maar ik kan me voorstellen dat je je ongerust maakt en het toch even na wilt laten kijken om lichamelijke oorzaken uit te sluiten.

Eet ze trouwens helemaal niks meer, of heel minimaal?

Ze krijgt nog wel flessen, ook omdat ze zo slecht eet. Eigenlijk zou bijvoorbeeld de avondfles er al af moeten zijn, maar dat doe ik niet omdat ze zo toch nog vocht en voedingsstoffen binnenkrijgt. Ze krijgt 's morgens een bordje pap wat meestal voor driekwart leeg gaat (dat is het enige wat nog echt goed gaat), tussen de middag 150ml melk waar meestal een beetje van blijft staan en dan voordat ze gaat slapen nog een fles van 180ml melk met rijstebloem (gaat ook niet altijd leeg). Dus dat krijgt ze nog wel binnen.

Verder eet ze 's avonds niet, en tussendoor maar minimaal. Soms eet ze bijvoorbeeld maar 2 happen brood, een paar hapjes fruit en een stukje van haar tussendoortje. En dat is op een goede dag

Ik wil inderdaad vooral een lichamelijke oorzaak uitsluiten, want ik ben er nu erg ongerust over dat er misschien wel iets niet goed zit. En het gekke is ook dat ze de eerste 2 maanden met bijvoeding echt at als een bouwvakker en alles at wat je haar voorzette. En van de ene op de andere dag eet ze slecht, en ondertussen is dat dus nog verder verergerd.

rond een jaar schijnt wel een beruchte leeftijd te gaan als het om eten gaat. Kinderen zijn dan in een hele korte periode ineens echt een heel stuk minder nodig, dus waar ze eerst als bouwvakker aten, eten ze nu nog minimaal. Als er geen lichamelijke oorzaak voor te vinden is zou ik me er niet zo heel veel zorgen over maken, maar dat is misschien wel makkelijk gezegd. Wij zitten er al bijna een jaar mee en ons meisje is kerngezond

Y. is bijna 1 en al een voorbeeldig kind met al vlot mee eten..en flessen krijgt ze ook niet meer...hopelijk blijft het zo gaan en word het geen drama met eten...want had het er van de week met mijn moeder dat zodra ik 1 werd vroeger ook een omme zwaai kreeg en niks meer ging eten...

Ik kan uit je post niet halen wat je allemaal hebt geprobeerd, maar het is inderdaad van belang om eerst een medische oorzaak uit te sluiten. Een kinderarts kan er iets over zeggen, maar als er geen medische oorzaak is kan hij je waarschijnlijk niet verder helpen, behalve weer verder verwijzen. Vaak vindt er dan een observatie plaats door een logopedist en een gedragtherapeut om te bepalen of de oorsprong ligt in de verwerking van het eten (kauwen, slikken etc.) of in het gedrag.

Op de site van het voedingscentrum staat ook veel informatie over het eten bij jonge kinderen, misschien heb je daar nog iets aan. Het is opzich normaal dat het eten bij kinderen met pieken en dalen gaat, kinderen maken kennis met veel verschillende smaken en structuren. Gaat het juist om de hoeveelheid eten of is ze selectief met eten? Uit jouw verhaal begrijp ik dat het echt al een tijdje aan de gang is en dan is het inderdaad verstandig om eens langs de huisarts te gaan.

die ommezwaai is hier nu aangebroken, met ruim 16 maanden...L was ook altijd een perfecte eter. Alles at hij, en eten was niet aan te slepen (bij wijze van...). Maar nu is het een drama. Hij ruikt, pakt en gooit het weg. Als hij een hapje in de mond doet dan kijken mn vriend en ik elkaar aan van 'zou het'....en dan spuugt ie alles vervolgens uit.

Net maar paar snoeptomaatjes + kiwi gegeven en bakje yoghurt, dan heeft ie in ieder geval nog iets gezonds gehad. Kan me voorstellen dat je wanhoop inmiddels wel enigszins nabij bent.

@Xanna: Bedankt voor de info! Ik heb oa al geprobeerd: structuur van het eten aanpassen (gepureerd, kleine stukjes, geprakt), op andere tijden eten geven om te kijken of dat uitmaakte, voeren / zelf laten eten, andere voedingsmiddelen geprobeerd, vers / potje, 'spelletje' maken van het eten, warm / afgekoeld geven.. en nog wel wat dingen. Logopedie had de diëtiste het ook over, maar dat vond het CB weer niet nodig omdat ze op zich geen moeite heeft met kauwen en stukjes eten (brood of een koekje krijgt ze prima weg). Wat mij persoonlijk niks zou verbazen is dat het met gedrag te maken zou kunnen maken, ze reageert ook overdreven op het eten, in negatieve zin (hysterisch gillen, huilen, eten weggooien, mijn handen wegduwen tijdens het voeren..). Iedereen zegt ook eigenlijk weer wat anders, dat helpt ook niet echt mee. Dus dan maar naar de huisarts, en in elk geval kijken of we een medische oorzaak uit kunnen sluiten. Want ik word er zelf ook niet echt relaxter op nu, en dat lijkt me ook niet de bedoeling als ik A. juist beter wil laten eten. En het eten is vooral hoeveelheid waar ik me zorgen om maak, het is niet zo dat ze van het ene beter eet dan van het andere. Ze eet gewoon van al het warme eten niet, dus ze is wel consequent daarin

Ik weet er niks van, maar een medische oorzaak uitsluiten lijkt me wel van belang.

En misschien kun je tot ze weer goed gaat eten vitaminen of fruit door de flessen/pap heen doen? Het is verre van ideaal, maar ze krijgt nu weinig vitaminen binnen en ze drinkt wel uit haar fles...

Ik denk eigenlijk niet dat je zomaar een verwijzing gaat krijgen naar de kinderarts, mijn huisarts zou dat in elk geval niet doen vanwege eetproblemen, of ze moet ook echt ziek zijn daarbij. Eetproblemen komen zoveel voor!

Onze zoon eet vanaf het begin heel slecht, nu nog steeds, hij eet geen groente, fruit, pasta, rijst, aardappels, eigenlijk eet hij alleen maar brood met 2 soorten beleg, yoghurt en daarnaast wat dingen waar je niet zoveel aan hebt, qua voedingswaarde. Hij groeit wel goed, hij eet qua hoeveelheden brood ook gewoon normaal, maar hij mist dus ook die voedingsstoffen.
Maar goed hier heb ik dus meerdere keren aan de bel getrokken, alle tips en trucs geprobeerd zonder hem te pushen want daar ben ik tegen, hij doet dat niet voor niks. Uiteindelijk ben ik blij dat we dat niet gedaan hebben want hij bleek met 3 jaar een sensorisch integratieprobleem te hebben, vooral met smaak en reuk, maar ook andere prikkels kwamen vooral toen hij jonger was heel heftig bij hem binnen. Hij heeft nu alweer een half jaar therapie en we gaan minimaal vooruit. Het is een heel proces want we moeten zorgen dat hij zoveel mogelijk prikkels leert kennen (smaken, geuren, texturen van eten bijv) zonder dat het 'verkeerd' bij hem binnenkomt en hij te ver over zijn grenzen heengaat. Qua eten gaat het nog niet zoveel beter, hij heeft bijvoorbeeld nog steeds een enorm sterk kokhalsreflex dus we kunnen nog niet met hem afspreken om eten door te slikken, hij houdt het wel even in zijn mond en mag het dan uitspugen, als hij er niet zo heftig op reageert kan hij het soms doorbijten of in zijn wang verstoppen.

Maar goed, misschien is dit iets om mee te nemen als je naar de huisarts gaat. Het komt vrij vaak voor in verschillende gradaties en bij heftige vormen wordt zelfs vaak aan autisme gedacht omdat deze kinderen helemaal niet met prikkels kunnen omgaan, maar verder voldoen ze niet aan de symptomen voor autisme. Wij zijn uiteindelijk dus doorgestuurd maar dit is wel vrij laat geweest, hoewel ik dus veel eerder aan de bel heb getrokken werd het steeds bestempeld als normaal eetgedrag. En dat snap ik dan ook weer. Onze dochter bijvoorbeeld is heel kieskeurig, maar hoe zij reageert op eten is wel ánders. Zij eet wel sommige soorten fruit en groente, en probeert ook dingen, eet ze niet dan eet ze niet, maar zij reageert zelden zo heftig op eten als onze zoon.

Oja ik lees over logopedie: mijn zoontje heeft ook geen moeite met eten wegkrijgen (die dingen die hij eet dan). Waar we wel daar achterkwamen is dat hij vooral dingen eet die snel zacht worden in de mond. Crackers bijvoorbeeld eet hij wel (Cracottes) maar die worden meteen zacht. En wij krijgen toch logopedie, en dat was ook echt nodig. Het kauwen/stukjes wegkrijgen hoeft geen indicatie te zijn, dat zeiden ze hier op het CB ook wel steeds maar de logopedist zelf zegt dat je dat eigenlijk niet goed kan zien of/hoe een kindje kauwt als je er geen ervaring mee hebt.

Ons mannetje at ook echt alles tot april dit jaar. Sindsdien is het op en af, boterhammen lust hij altijd maar avondeten gaat soms erg moeilijk. De ene maand lust hij wel pasta de andere maand is het bah. Inmiddels proeft hij gelukkig wel weer meer en gaat hij ook beter eten.

Arden; ik heb ook een keer nagezocht over sensorische integratie maar ik vind het erg lastig om te beoordelen of dat ook hier het geval is, ik herken hem in de meeste omschrijvingen niet maar ook ons mannetje heeft veel moeite gehad met nieuwe smaken, hij ging dan niet kokhalzen maar wilde wel proeven maar spuugde het meteen weer uit. Wat deed jullie zoontje 'anders' dan je dochtertje waardoor je hierover ging nadenken?

Mijn dochter proeft inderdaad soms ook nieuwe dingen en als ze het niet lekker vindt steekt ze haar tong uit en plukt ze het er vanaf, maar ze kokhalst niet, of ze moet de smaak zelf echt heel erg vies vinden. Bij mijn zoon was het ook het aanraken van eten (met zijn handen) wat als zorgde voor kokhalsreflex, en ook het zien eten van anderen. Het is ook heel lastig te beoordelen hoor, het is niet dat ik zeker wist dat hij het wél had, maar nu met mijn dochter zie ik hoe anders zij is en weet ik wel bijna zeker dat zij het níet heeft. Maar ik vond de reactie van onze zoon gewoon echt extreem, niet meer het weigeren van eten maar bijna een onvermogen om te kunnen eten.

Bedankt voor je reactie, zo reageert mijn zoontje niet op eten, met kokhalzen enzo. Hij is wel enorm kieskeurig maar ik heb wel het idee nu hij ietsje ouder wordt het willen proeven van eten ook beter gaat.
Is dit trouwens iets waar je zoontje overheen kan groeien door therapie, of blijft het altijd een 'gevoelig' jongetje zeg maar.

PapillonRose schreef:@Xanna: Bedankt voor de info! Ik heb oa al geprobeerd: structuur van het eten aanpassen (gepureerd, kleine stukjes, geprakt), op andere tijden eten geven om te kijken of dat uitmaakte, voeren / zelf laten eten, andere voedingsmiddelen geprobeerd, vers / potje, 'spelletje' maken van het eten, warm / afgekoeld geven.. en nog wel wat dingen. Logopedie had de diëtiste het ook over, maar dat vond het CB weer niet nodig omdat ze op zich geen moeite heeft met kauwen en stukjes eten (brood of een koekje krijgt ze prima weg). Wat mij persoonlijk niks zou verbazen is dat het met gedrag te maken zou kunnen maken, ze reageert ook overdreven op het eten, in negatieve zin (hysterisch gillen, huilen, eten weggooien, mijn handen wegduwen tijdens het voeren..). Iedereen zegt ook eigenlijk weer wat anders, dat helpt ook niet echt mee. Dus dan maar naar de huisarts, en in elk geval kijken of we een medische oorzaak uit kunnen sluiten. Want ik word er zelf ook niet echt relaxter op nu, en dat lijkt me ook niet de bedoeling als ik A. juist beter wil laten eten. En het eten is vooral hoeveelheid waar ik me zorgen om maak, het is niet zo dat ze van het ene beter eet dan van het andere. Ze eet gewoon van al het warme eten niet, dus ze is wel consequent daarin

Even uitgaande dat er geen medische oorzaak is: Wat wij vaak als tips en adviezen meegeven is het betrekken van je kindje bij het eetmoment. Vertel vooral alles wat je doet, kids begrijpen veel meer dan men soms denkt (soms is duidelijkheid het sleutelwoord) Laat haar bijvoorbeeld zelf haar bordje op tafel zetten (of iets in die richting). Met wat oudere kinderen wat makkelijker vorm te geven dan met jongere kinderen. Het belangrijkste is dat jij de regie hebt over het eetmoment en niet A (dus laat je humeur er vooral niet door verpesten )

Daarnaast is het van belang dat je alleen opschept wat ze op zou kunnen eten, leg niet het hele bord vol. Zorg dat er geen afleiders zijn in de vorm van speelgoed of een televisie en bedenk je dat elke vorm van aandacht, aandacht is. Probeer dan niet het gehele eetmoment met haar bezig te zijn, negeer al het ongewenste gedrag. Klinkt stom, maar eten heeft prioriteit tijdens het eetmoment, gezellig 'babbelen' komt later. Zit ze in een eigen stoel of bij jou op schoot?

Wanneer ze eten weigert, kun je haar direct omdraaien op je schoot of in de stoel. Draai haar na 10 seconden terug en vermijd oogcontact, bied dan opnieuw een hap aan. Wat ook wel wil werken is door de hap aan te kondigen 'A. mondje open'. Zo biedt je de structuur dat ze weet dat er een hap aan komt.

Daarnaast is ook van belang of ze zelf eet, of dat jij haar eten geeft. Geef haar anders ook een lepel in haar hand en voer zelf tussendoor af en toe een hap. Je kunt er voor kiezen elke hap te belonen met 10 seconden kijken naar een speeltje (dat je zelf even een muziekdoosje afdraait, of iets met lichtjes of geluid op tafel zetten) Dus niet het mee spelen, maar vooral laten zien. Daarna berg je het weer op, uit het zicht van A. Ze weet op een gegeven moment dat er na een goede hap iets leuks komt (later bouw je dit af door 1x na zoveel happen te belonen).

Wat betreft volume raad ik je aan met heel weinig te beginnen, desnoods met 1 hap. Ik weet niet of je aardappels, groente, vlees apart aanbiedt of een potje? Probeer van alles 1 hap, gaat het goed dan bouw je uit naar meer (elke dag een hapje erbij). Het liefst ook geen water of iets bij het eten.

Misschien heb je niets aan al deze dingen of heb je het allang uitgeprobeerd (dat is van deze kant natuurlijk niet in te schatten) Maar bovenstaand is de globale insteek van de therapie waar bij ons mee wordt gewerkt. Al is het natuurlijk wel afhankelijk van heel veel kindfactoren, maar de globale lijn (beloners, negeren/omdraaien, afsluiten met een speelmoment) is nagenoeg bij iedere behandeling terug te zien.

Printje schreef:Bedankt voor je reactie, zo reageert mijn zoontje niet op eten, met kokhalzen enzo. Hij is wel enorm kieskeurig maar ik heb wel het idee nu hij ietsje ouder wordt het willen proeven van eten ook beter gaat.
Is dit trouwens iets waar je zoontje overheen kan groeien door therapie, of blijft het altijd een 'gevoelig' jongetje zeg maar.

Nee het eten zal ws altijd wel een gevoelig punt blijven. We proberen nu om hem zo goed mogelijk eraan te laten wennen. Hij heeft nu ook de leeftijd dat je afspraken kan maken, bijvoorbeeld dat hij van elke soort op zijn bord een hapje moet proeven. Dat doen we nu dus ook, alleen kán hij het gewoon niet doorslikken dus hij mag het uitspugen. Ja dat blijft hopelijk niet zijn hele leven zo en wie weet verbetert het wel hartstikke veel maar wat nu de verwachting is, is dat eten toch wel altijd een moeilijk punt zal zijn.

Aha maar ja hoeveel mensen zijn niet enorm kieskeurig met eten, dus als dat het enigste is waar hij 'last' van heeft. Ik vind zoiets altijd moeilijk om te beoordelen omdat als ik die website lees ook dingen zie staan waarvan ik denk dat kan ook gewoon karakter zijn. Ik las trouwens idd dat het in verschillende gradaties voorkomt, heel licht tot heel erg.

Vooral GEEN strijd van maken. Het is niet gek dat jouw dochter nu ineens veel minder eet, na een jaar hebben kinderen veel minder nodig.

Mijn zoon at rond die tijd ook crappy, kwam heel vaak voor dat hij maar een hap of 3 van een boterham nam. Avondeten eet hij alsnog maar 2 happen ofzo. Gaat wel weer over. Ik denk dat je het met allerlei tactieken het alleen maar moeilijker maakt. Een wijze arts zei me ooit: "je kind neemt wat het nodig heeft". Daar geloof ik nog steeds in. Wij letten ook nooit op hoeveel zoon eet tijdens het eten. We laten hem lekker aanrommelen. Eet hij lekker, prima. Zo niet, dan niet. Laat je dochter gewoon lekker zelf aanklooien.

Ik ben ook bang dat ik de verwijzing niet ga krijgen. Maar ik ga wel naar de HA om het te vragen, en als ik de verwijzing niet krijg dan wil ik aan de HA vragen of die dan zelf niet iets kan / wil doen om uit te helpen zoeken waar dit vandaan komt. Want waar we al wel uit zijn (vind ik zelf, het CB en de diëtiste) is dat dit wel erg lang duurt voor een 'fase'. Waarschijnlijk zit er meer achter, alleen de vraag is dus wat. Iedereen zegt ook steeds iets anders, dat maakt het er nog verwarrender op.

Bedankt voor je verhaal Arden, ik zal dit zeker in mijn achterhoofd houden. En eens vragen of logopedie niet toch een optie is (blijkbaar zegt het CB wel vaker dat het niet hoeft om verkeerde redenen) om te kijken of ze daar iets kunnen ontdekken. Heb even gegoogled op sensorische integratie, dat zal ik ook in mijn achterhoofd houden. Het is wel heel breed zag ik zo snel, dus voor mij lastig om te zeggen of dat het zou kunnen zijn. Maar daar zijn hopelijk mensen voor opgeleid, om dat uit te zoeken. Klinkt in elk geval best heftig, het eetproces van je zoontje. Wel fijn dat hij nu therapie heeft, hopelijk gaat het steeds wat beter. Dat kokhalzen herken ik trouwens, dat doet ze hier ook echt heel vaak. Soms zelfs bij gepureerd eten of pap.

@Xanna: De afleiders probeer ik al zoveel mogelijk te vermijden (geen tv aan, speelgoed weg). Wat je zegt van zoveel eten neerleggen als wat ze op kan is een goede tip, bedankt! Meestal leg ik denk ik iets teveel neer, dat is meer zodat ik zeker weet dat ik genoeg heb als ze zou willen. Maar dat kan ik natuurlijk ook later alsnog uit de pan halen, als ze wel goed zou eten. En ik zou ook nog wel wat meer uit kunnen leggen, dat doe ik al wel een beetje maar het kan nog wel meer.

Ongewenst gedrag negeren kan ik ook wel meer doen dan ik nu doe, ik reageer vaak toch ook al probeer ik het niet te doen En ze zit trouwens in een kinderstoel. Dat omdraaien voor 10 seconden is ook nieuw voor me, ga ik ook eens uitproberen! En die beloner lijkt me ook wel een goede, al ben ik wel bang dat ze boos wordt als ik dat weer opberg (maargoed, eerst proberen en wie weet valt het mee). Ze krijgt soms vers en soms een potje (ook steeds maar weer wat proberen), ik zal met vers eens proberen van alles 1 hap te doen. Drinken bij het eten krijgt ze al niet, al moet ik dan ook echt alles wat met drinken te maken heeft buiten beeld zetten, anders wil ze het wel Ze krijgt drinken altijd even na de maaltijd. Ik ga je tips eens uitproberen, dit zijn weer nieuwe dingen om te proberen

@Jolicious: Een strijd probeer ik er ook niet van te maken, dat wil ik vermijden. Maar omdat ik mezelf er op betrap dat ik soms wel bijna die kant op wil gaan omdat ik er moedeloos van word, lijkt het me in elk geval fijn om een medische oorzaak uit te sluiten. En ik zal waarschijnlijk ook wel meer moeten gaan loslaten wat eten betreft, maar ik vind het nog erg moeilijk om het niet erg te vinden als ze niet eet. Die kant wil ik sowieso niet op, maar wil er wel weer relaxter in worden. Het is trouwens niet zo dat ze nu rond dat ze 1 jaar is ineens slecht eet, ze doet dit al zo vanaf dat ze 7,5 maand is.

Heb je het idee dat ze bewust kokhalst of niet?

Wij hebben met de jongste een tijdje bij logopedie gezeten maar bij R. kwam het slechte eten door spugen als baby.
En E. die eet mega slecht! Voorbeeldje vandaag heeft ze 1 boterham, een cracker en 1,5 kipnugget op. En dan 1 koekje en 1 snoepje en drinken.

Wat vervelend dat ze nog steeds zo slecht eet zeg, kan me voorstellen dat je nu wel bezorgd wordt.

D. is eigenlijk een goede eter, maar drinkt met vlagen slecht. Er schiet me nog één tip te binnen: het even heel anders aanpakken dan normaal. Niet het gewone eetritueel van eerst koken, dan samen aan tafel en wat er bij jullie nog meer bij hoort, maar even iets helemaal uit het gewone ritme doen.

Ik had ook vaste momenten van drinken aanbieden, bijvoorbeeld bij het eten, maar dan begon ze gelijk te protesteren. Ik heb haar bijvoorbeeld al eens in de buggy gezet met een beker drinken en toen zijn we een rondje om het blok gegaan: tot op de druppel leeg ineens, daarvoor wilde ze al een halve dag geen slokje proberen. Ook wel eens op de bank voor de televisie geparkeerd en dan een rietje in haar mond en dan dronk ze ook ineens wel.

Dus misschien een keer proberen op een tijdstip dat ze geen warm eten verwacht, bijvoorbeeld 's ochtends en dan in een totaal andere kamer dan normaal?

Ik hou dit topic in de gaten. Ook hier is het een drama.
Al een jaar wordt er hier minimaal gegeten.
heb dus geen tips voor je, maar je bent in ieder geval niet de enige, misschien geeft dat al wat verlichting

Nou, we zijn geweest inmiddels. Sowieso haar even na laten kijken omdat ze op het moment sowieso niet zo lekker in haar vel zit (oa diarree), geen bijzonderheden gevonden gelukkig. En wat het eten betreft advies gekregen wat ik al vaker heb gehad, namelijk het blijven aanbieden, vooral belonen als het goed gaat en proberen een aversie te vermijden. Alleen is het volgens mij al een aversie, al weet ik alleen niet hoe het zo gekomen is. De HA vond inderdaad wel dat het toch al klonk als een aversie. Maar ik moet proberen om gewoon relaxt te blijven en zolang ze groeit is het niet zo erg.

Wel blij dat ik geweest ben, want toch ook weer nieuwe inzichten opgedaan. Mag gewoon vloeibare multivitamine geven, terwijl me dat door de diëtiste werd afgeraden (want ze zou het wel uit het voedsel halen, juist... het voedsel dat ze niet eet). Zolang het geschikt is voor haar leeftijd (dat is het, is van 0-4 jaar) mag ik haar dat geven zolang ze zo slecht eet. Plus dat de diëtiste me bijna had aangepraat dat ze ook nog eens te weinig drinkt. De richtlijn is 750ml op een dag. En de laatste tijd zit ze meestal net iets boven de 500, soms ook wel meet trouwens. Maar dat is ook nog prima volgens de HA. Dus wat dat betreft ben ik blij dat ik gegaan ben. Verder kijk ik het nog maar even aan, probeer zo relaxt mogelijk te blijven en als het echt niet een keer gaat verbeteren dan ga ik wel gewoon terug

Teun at ook alles , tot hij toen hij 1,5 was hoge koorts had en stuipen kreeg , hij had toen geen eetlust en sindsdien is die ook niet meer terug gekomen dat is nu dus al 1,5 jaar.

heb me vreselijke zorgen gemaakt , alles uit de kast gehaald je kan het niet opnoemen of het is de revue gepasseerd , en toen heb ik het losgelaten.

Hij eet nu , gebakken aardappels ( met zeer hoge uitzondering een hap gekookte ) kip of worst , stoofperen , appelmoes , friet met aanverwanten gaan er prima in , pannekoeken , poffertjes , wentelteefjes , plakjes worst en kaas en sinds kort eet hij ook peperkoek ! Van fruit appels , peren en bananen .

Dat was het .

Als ik iets van groente verstop in zijn eten , voelt hij zelfs aan de structuur ervan dat het in zijn mond zit en spuugt tie het net zo hard uit .. ach ja , ik geef hem af en toe een cars snoep ( vermomde vitaminepil ) en verder maak ik e er niet meer druk om , moet wel zeggen dat sinds hij op schooltje zit hij meer gaat proberen.

Haha frolic, hier ook een groenteweigeraar. Laatst hebben we hem wijs gemaakt dat de bloemkool een soort van kaas was. 1 hap gehad en daarna meteen door dat het groente was! Ook patat gaat er hier prima in. De vitaminepil heb ik van begin af aan als snoepje gepresenteerd dus ook die gaat er goed in.

TO, kan me voorstellen dat je je zorgen maakt hoor! Ik sta er wat relaxter in omdat ik heb gezien dat het zelfs goed gekomen is met mijn broertje die letterlijk 3 happen op een dag at. Mijn ouders werden helemaal gek! Na een jaar of 4 was het over. Gewoon lekker gaan eten en niet letten op wat zij ermee doet. Zolang ze er nog goed uit ziet, geen zorgen maken. Die vitaminepillen doen hun werk wel