Stelling: kind als relatieredder.

Soms hoor je mensen wel eens zeggen: we 'nemen' een kindje om onze relatie mee te versterken/redden.

Wat vind jij hiervan? Is dit mogelijk of juist niet?

Lijkt mij zeer ongezond

Nee, ik denk niet dat het krijgen van een kind je relatie kan redden. Buiten dat het iets heel bijzonders is, samen een kindje krijgen, en dat het ook echt een verrijking kan zijn. Maar bij ons was het ook echt wel even een aanslag op onze relatie. Weinig slaap, een huilbaby, nog flink wat hormonen... Dat reageer je toch op elkaar af. Als je relatie dan al niet lekker loopt, dan kan ik me wel voorstellen dat dat de genadeslag zou kunnen zijn.

Te idioot voor woorden. Kind wordt de dupe en zulke geweldige ideeen werken natuurlijk vaak alleen maar averechts.

Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat iemand dit een goed idee vindt. Ik denk dat het meestal ook niet zo bewust gaat.

Ik denk niet dat dat de oplossing is..

Ik kan me wel voorstellen dat mensen dit denken, wellicht dat het voor sommigen ook echt werkt. Als een relatie rommelig en ongelukkig is, kan een verandering juist goed doen. Misschien verlangen beide partners wel naar een wat 'burgerlijker' leven. Bijvoorbeeld: moeder is gelukkig met het kind, focust zich daar op, laat partner wat 'losser', partner kan zo gezelligheid bij vrienden vinden, man en vrouw hebben ze het leuk samen, ze hebben een kind om zich over te bekommeren en het gaat prima zo. Voor sommigen is dit genoeg. Waar ze voorheen niet goed hun weg wisten te vinden in het 'samen zijn' kan het best zo zijn dat ze in een gezinssituatie wel goed hun weg kunnen vinden.

Maargoed, een kind als redmiddel van een relatie vind ik persoonlijk niet kunnen. Laat een kind niet de dupe worden van een experiment (wat het in mijn ogen is).

Echt een belachelijke oplossing. Volgens mij moeten de meeste stellen juist weer aan elkaar wennen als er een kleine komt.

Daarnaast als je al een minder prettige relatie hebt en vervolgens een jaar (o.i.d.) gebroken nachten door moet, eerder al niet op een lijn zat (hoe moet dat dan in de opvoeding?)..

Nee ik snap het niet. Eerlijk gezegt snap ik het ook niet 'goed' als mensen besluiten uit elkaar te gaan (zonder dat iemand is vreemdgegaan o.i.d.) terwijl het kindje in kwestie 3/4/5 maanden is.. Dan heeft het in mijn ogen eerder ook al niet goed gezeten.. Of laat elkaar ook even wennen aan de nieuwe situatie.

Punk'd, dat vind ik ook altijd heel vreemd.

Ik denk wel dat het je relatie versterkt/de band versterkt, dus die snap ik nog. Niet als hoofddoel om een kindje te nemen, maar het is een mooie bijkomstigheid. Om een kindje te nemen om je relatie te verbeteren lijkt me heel erg dom. Heb ook nog nooit iemand dat horen zeggen.

Ik kan me echt niet voorstellen dat dat kan werken. Onze relatie heeft best wel wat te verduren gehad, vooral na de geboorte van de eerste. Als onze relatie toen niet echt heel sterk was geweest denk ik dat we nu gescheiden waren.

Dat is een dom idee.

Ik denk dat de mensen die dat een goed idee vinden erg wanhopig zijn om hun relatie te redden. Wat uiteindelijk toch niet zo werkt, en dan levert het nog meer verdriet op. Triest.

Mijn broertje is zo'n kind. Nu is 't een 14-jarige puber met een idioot oude geest, die iedereen wilt pleasen en daarvoor zou liegen en stelen. Z'n ouders zijn al 10 jaar gescheiden en ik geloof niet dat hij in zijn hele leven ooit een rustige tijd heeft meegemaakt, zonder spanningen oid.

Nee, een kind om je relatie te herstellen of te redden, is niet gezond.

Niet juist, zeer onvolwassen en bovenal ontzettend egoïstisch.

Dat zou ontzettend stom zijn..
Helaas is er bij ons in de eerste maanden zo'n afstand tussen ons gekomen dat ik nu alleen zit met een kindje van 5 maanden.
Dus nee, Als je relatie al niet lekker loopt zeker niet lijmen met een kindje.

Ik heb het nog nooit gehoord, maar het lijkt me niet goed.

Ik denk eerlijk gezegd niet dat het zo simpel is, 'o, laten we een kind nemen om onze relatie te redden'.
Het is eerder iets wat onbewust gebeurd, de angst om de partner kwijt te raken misschien, en daarom zwanger te worden. Ik denk dat als je dat doet, je nog in de ontkenningsfase zit dat je relatie gewoon niet meer gaat werken.

Charlie schreef:Soms hoor je mensen wel eens zeggen: we 'nemen' een kindje om onze relatie mee te versterken/redden.

Wat vind jij hiervan? Is dit mogelijk of juist niet?

Ik vind dat de grootste onzin die er is. Wat er niet goed zit in de relatie komt er vroeg of laat toch wel weer uit. Dan heb je wel een kind, die je daarmee dupeert. Bij elkaar blijven om dat kind toch een thuis te geven, lijkt mij ook niks. Mijn ouders zijn gescheiden, maar pas heel laat voor mijn gevoel. Als kind weet je gewoon dat het niet goed zit tussen papa en mama.

Lady4 schreef:Niet juist, zeer onvolwassen en bovenal ontzettend egoïstisch.

Helemaal mee eens.

Nee ik denk niet dat dat zal werken. Ik vind dat echt heel egoistisch mijn schoonzus is daar ook zo'n mooi voorbeeld van. Zij wilde dat ook om te zorgen dat mijn broer bij haar blijft en ze dan ineens gelukkig zouden zijn en alles wel goed weer goed komt. ''Gelukkig'' is dat nooit gelukt want ondanks dat ze nog bij elkaar zijn gunnen ze elkaar af en toe het licht in de ogen niet, maken ze bijna elke dag ruzie en zijn ze allebei niet echt gelukkig met elkaar. En dat kindje zou er alleen maar de dupe van zijn geworden.

En daarbij vind ik het ook best gemeen in de zin dat het om kan slaan naar emotionele chantage. Want als mensen uit elkaar gaan omdat het toch niet werkt het kind als chantagemiddel kan worden gebruikt. (wat mijn schoonzus dus ook wel zou doen)

Een teken dat men in een enorme ontkenningsfase zit, en niet geconfronteerd wil worden met een daadwerkelijke probleem.
Een ontzettende domme keuze en er is er daarna maar 1 de dupe van, en dat is het kind.

Carrie schreef:Ik denk wel dat het je relatie versterkt/de band versterkt, dus die snap ik nog. Niet als hoofddoel om een kindje te nemen, maar het is een mooie bijkomstigheid. Om een kindje te nemen om je relatie te verbeteren lijkt me heel erg dom. Heb ook nog nooit iemand dat horen zeggen.

Eens

Ik denk dat veel vrouwen een kinderwens krijgen op het moment dat er iets niet helemaal klopt in hun relatie. Maar dat ze dat op het moment zelf niet zo ervaren, eerder achteraf pas. Een soort van vastklampen aan bepaalde mogelijkheden die je hebt als je een relatie hebt (kinderen krijgen) die wegvallen als je weer alleen bent. Ik heb het zelf iig zo weleens ervaren en ik ken iemand die het ook zo heeft ervaren. Allemaal achteraf gezien dan.

Hier werkte het wel, maar mijn kind was niet gepland . Hier zorgde het er wel voor dat onze relatie veranderde, in positieve zin gelukkig. Inmiddels zijn we bijna 7 jaar verder.