Dilemma, op mezelf gaan of nog wachten?

Bacio schreef:

Yasmin schreef:Ik kan mn huur niet opzeggen, zit aan een halfjaarcontract vast dan..

Je kunt gewoon tussentijds opzeggen. Volgens mij is het wettelijk 1 maand opzegtermijn.

Wat kost er geld aan terug verhuizen naar je ouders?

Terug naar je ouders misschien niet veel, maar je moet toch (behoorlijk) wat geld in stoppen voor je in dat huis kunt wonen en je de meubels en spullen hebt om je te redden. Kunnen die spullen ook mee terug naar je ouders? Het is een hoop geld verspillen.

Ik zou wachten op meer zekerheid.

Hij zou het huurcontract vandaag opsturen, zodat ik het eens door kan lezen. Maar hij zei echt dat ik niet tussentijds kon opzeggen, ik ga het straks nog eens goed doorlezen als ik het binnen heb. Ik zou ook gelijk een leuk appartementje voor mezelf willen, maar goed alles op z'n tijd Kamer is wel goedkoper dus houd nog geld over om te sparen, komt ook altijd van pas later

Smikkel: Dat is het voordeel bij deze kamer, ik heb eigenlijk niks nodig. Hoogstens een tafel en 2 stoelen. Er staat al een bed, inbouwkasten, een tv die ik mag gebruiken, en er is een keuken waar alles aanwezig is. Een bank bijv past niet in mn kamer dus heb die niet nodig

Bacio schreef:Als je geld op is zeg je toch gewoon je huur op en ga je weer thuis wonen? Zie t probleem niet zo. Je kunt altijd nog terug naar huis.

Nee, lekker praktisch...

Ook fijn voor de mensen die je helpen met verhuizen enzo.

Ik zou alleen een huisje gaan huren als je inderdaad zekerheid hebt voor op z'n minst een jaar. Anders is het de moeite toch niet waard?

marjoleinnn schreef:

Slakje schreef:

luisa schreef:Ik zie eerlijk gezegd geen reden om thuis te blijven wonen als je 20+ bent. Geld vind ik ook geen reden. Wel zal ik goed bedenken hoeveel geld je aan huur kunt betalen en dan ook overwegen als je straks eventueel in de we komt voor een periode.

Ben ik de enige die dit raar vind? Je hebt toch geld nodig om alles te betalen, als je geen geld hebt, moet je wel thuis blijven.

Ik vond het ook nogal een rare reactie. Als ik puur naar mezelf kijk zou ik niet weten waar ik op dit moment dan een appartement etc. van moet betalen. Ik zit nog op school dus moet het dan alleen hebben van mijn bijbaantje. En daarbij ga ik niet op kamers, thuis heb ik ook een kamer. Ik wil als eerste woning gewoon een fatsoenlijk appartement ofzo.

Ik denk ook dat geld weldegelijk een goede reden is om nog niet op jezelf te gaan wonen. Stel..je kan je huur maar net betalen. Waar ga je je eten dan van kopen etc?

Een kamer lijkt me al snel betaalbaar, ook met een bijbaantje. Dat zou ik liever doen dan mijn ouders alles laten betalen. Maar goed, dit is een andere discussie.
Yasmin, het kan heel goed dat een huurcontract het eerste half jaar niet opzegbaar is. Daarna kan je wel maandelijks opzeggen.

Luisa, kamers kosten hier al ruim €300 in de maand. Voor een student is dat veel geld. Ik kies er ook nog voor om thuis te blijven wonen totdat mijn vriend en ik kunnen gaan samenwonen. Daarbij ben ik net zo snel in de stad vanaf mijn ouderlijk huis als vanaf sommige kamers op het hogeschoolterrein.

Fruity schreef:Luisa, kamers kosten hier al ruim €300 in de maand. Voor een student is dat veel geld. Ik kies er ook nog voor om thuis te blijven wonen totdat mijn vriend en ik kunnen gaan samenwonen. Daarbij ben ik net zo snel in de stad vanaf mijn ouderlijk huis als vanaf sommige kamers op het hogeschoolterrein.

Dat is uiteraard ieders eigen keus. Ik zelf zou het alleen nooit zo doen.

luisa schreef:

Fruity schreef:Luisa, kamers kosten hier al ruim €300 in de maand. Voor een student is dat veel geld. Ik kies er ook nog voor om thuis te blijven wonen totdat mijn vriend en ik kunnen gaan samenwonen. Daarbij ben ik net zo snel in de stad vanaf mijn ouderlijk huis als vanaf sommige kamers op het hogeschoolterrein.

Dat is uiteraard ieders eigen keus. Ik zelf zou het alleen nooit zo doen.

Ook als je geen cent te makken hebt??

Tja, ik heb altijd bijbaantjes gehad en de zomers gewerkt waarvan ik het betaalde dus ja.

Smikkell schreef:

Bacio schreef:

Yasmin schreef:Ik kan mn huur niet opzeggen, zit aan een halfjaarcontract vast dan..

Je kunt gewoon tussentijds opzeggen. Volgens mij is het wettelijk 1 maand opzegtermijn.

Wat kost er geld aan terug verhuizen naar je ouders?

Terug naar je ouders misschien niet veel, maar je moet toch (behoorlijk) wat geld in stoppen voor je in dat huis kunt wonen en je de meubels en spullen hebt om je te redden. Kunnen die spullen ook mee terug naar je ouders? Het is een hoop geld verspillen.

Ik zou wachten op meer zekerheid.

Ik neem aan dat ze nu ook een bed en bureau heeft. Veel meer past er niet in een kamer. Toen ik naar mn eerste kamer verhuisde hoefde ik alleen een tv te kopen en wat opklapstoeltjes.

Ik vind het echt enorm (sorry, maar ik vind het echt gewoon) dom dat als je bijna geen rotte cent hebt, alleen te gaan wonen. Je werkt je alleen maar in de nesten. En het idee van: "Ik ga voor enkele maanden alleen wonen," is al helemaal achterlijk. Hoe ga je sparen? Hoe ga je zorgen dat je een potje hebt voor als er iets niet loopt zoals jij het wilt? En wat als je nu plots voor een hele tijd ziek wordt? Van ziekteuitkeringen kan je niet leven tenzij je een deftige baan hebt dat genoeg geld in het laatje brengt.

Ik ben van mening dat het het verstandigste is om bij je ouders te blijven tot je een contact hebt voor onbepaalde duur. Liefst nog wat langer zodat je wat geld opzij kan zetten, eventueel geef je je ouders een vergoeding.

Slakje schreef:Ik vind het echt enorm (sorry, maar ik vind het echt gewoon) dom dat als je bijna geen rotte cent hebt, alleen te gaan wonen. Je werkt je alleen maar in de nesten. En het idee van: "Ik ga voor enkele maanden alleen wonen," is al helemaal achterlijk. Hoe ga je sparen? Hoe ga je zorgen dat je een potje hebt voor als er iets niet loopt zoals jij het wilt? En wat als je nu plots voor een hele tijd ziek wordt? Van ziekteuitkeringen kan je niet leven tenzij je een deftige baan hebt dat genoeg geld in het laatje brengt.

Ik ben van mening dat het het verstandigste is om bij je ouders te blijven tot je een contact hebt voor onbepaalde duur. Liefst nog wat langer zodat je wat geld opzij kan zetten, eventueel geef je je ouders een vergoeding.

Ik vind het zo zonde dat zoveel mensen zoveel zekerheid in het leven willen. Altijd maar de "wat als" vragen. Wat nou als alles goed gaat en ze er hartstikke gelukkig van wordt? Als ik zo zou leven als jou was ik echt nooit ergens gekomen.

Begrijp me niet verkeerd, het is je goed recht zo te denken en te leven. Maar je zegt heel hard dat je het dom vindt hoe anderen er over denken.

Als het gaat om op kamers wonen zou ik zeggen DOEN! Maar in de OP ging het over een appartement waar ook nog veel aan moest gebeuren en dát vind ik onverstandig en daarvoor zou ik zelf eerst wat meer zekerheid willen hebben.

Maar als je een betaalbare kamer kunt vinden zou ik inderdaad de stap wagen, mits je ouders er mee accoord gaan dat je eventueel terugkomt. In dat geval ben ik het met Bacio eens en heb je weinig te verliezen.

Als het over een kamer gaat, cava, kan ik nog op inkomen. Hoewel ik daar ook mijn twijfels over heb (ik lees op een ander forum mee waar veel meisjes op kamers zitten die met weinig moeten rondkomen), maar goed, ik denk dat dat gemakkelijker is, dan elke dag 4u treinen om op hun school te geraken.

Een appartement is gewoon vragen om problemen.

Ik zou er wel voor zorgen dat ik een baantje had, want ook al ben je nog jong, het is op dit moment best lastig om iets te vinden! Ik zie dat in mijn omgeving helaas erg veel.

Bij nader inzien vind ik dat appartement wat te risicovol en is een kamer op dit moment wel een optie. Ik heb het uitgerekend en een kamer lukt financieel, ook al zou ik een paar maanden geen werk hebben, maar dan moet ik daarna idd wel terug naar mn ouders. Ik ben het wel met Bacio eens, als je nooit risico's neemt kom je ook nergens. Wie weet heb ik de komende tijd alleen maar uitzendbaantjes van een paar maanden, ik ben nu 23, dat ik op mijn 25e nog steeds thuiswoon en dat is ook geen optie. Slakje, ik zit niet meer op school, ik heb nu t/m januari werk waar ik een normaal salaris heb en ik naast vaste lasten(kamer,verzekeringen, auto heb ik niet dus scheelt weer) ik nog zo'n 600-700 euro kan sparen en heb daarnaast nog spaargeld. Dus dat halfjaarcontract uitzitten lukt sowieso wel. Daarna zie ik wel weer verder

Bacio schreef:

Yasmin schreef:Ik kan mn huur niet opzeggen, zit aan een halfjaarcontract vast dan..

Je kunt gewoon tussentijds opzeggen. Volgens mij is het wettelijk 1 maand opzegtermijn.

Wat kost er geld aan terug verhuizen naar je ouders?

Makkelijk gezegd, waarom zou je voor 3 maanden op jezelf gaan wonen en dan terug verhuizen naar je ouders wellicht zitten die er ook helemaal niet op te wachten.

Ik zou het niet doen in TO haar situatie. Ik zou kijken voor meer vastigheid qua inkomen.

Ik zou het doen. Dat je nu een baan hebt is mooi, ondertussen vind je toch wel weer wat anders? Misschien niet waar je voor opgeleid bent maar ik heb echt nog nooit zonder werk gezeten (dat ook nog eens prima betaald) en ik snap ook eerlijk gezegd niet hoe mensen dat voor elkaar krijgen, tenzij ze niet willen of kunnen werken.

Ik ben het eens met de mensen die zeggen dat als je op zekerheid wacht, je nog lang kan wachten. Je zal in een nieuwe situatie met veranderingen in je werk weer voor andere oplossingen moeten zorgen. Maar daar wordt je juist zelfstandig van. Ik zou er zelf niet voor kiezen om terug naar je ouders te gaan als je eenmaal op jezelf woont. En ik was er ook altijd van overtuigd dat je als je wilt, altijd kan werken, maar in deze tijd zie ik dat toch iets somberder. Er ís nou eenmaal minder werkgelegenheid. Maar dan nog zijn er, als je écht écht wilt, altijd opties. Persoonlijk zou ik de vreselijkste rotbaan nog aannemen als ik zonder werk zat en geen andere opties had.

Powerbabe schreef:Ik zou het doen. Dat je nu een baan hebt is mooi, ondertussen vind je toch wel weer wat anders? Misschien niet waar je voor opgeleid bent maar ik heb echt nog nooit zonder werk gezeten (dat ook nog eens prima betaald) en ik snap ook eerlijk gezegd niet hoe mensen dat voor elkaar krijgen, tenzij ze niet willen of kunnen werken.

Ik ben nu ruim een jaar thuis en ik WIL werken en KAN werken, maar er is GEEN werk. Of althans, het werk is er wel, maar mij willen ze niet hebben.

In principe vind ik het dus best een gevaarlijke uitspraak.

Ik vind dat ook best wel een pittige uitspraak.

Inderdaad. Dat is in deze tijd echt geen zekerheid waar je op kunt rekenen.

Ik heb ook zonder baan gezeten en toen liepen m'n vaste lasten behoorlijk gauw op. Die stress en zorgen wens ik echt niemand toe. Als je vanuit een vorige baan ontslagen wordt en dan nog in een appartement op jezelf woont, zoals bijvoorbeeld ik of Maura, is nog tot daar aan toe en logisch dat je er dan alles aan doet om zo lang mogelijk nog daar te kunnen blijven wonen, ipv weer bij je ouders terug..

Maar zoals in het geval van de TO, die nog op zich zelf moet gáán, zou ik toch echt aanraden te wachten op meer zekerheid. Waarom moeilijkheden opzoeken?

Werkloos zijn brengt alleen maar stress met zich mee. De vaste lasten lopen door, terwijl het inkomen, in mijn geval, gehalveerd werd. Ik red het op dit moment nog steeds, maar enkel omdat ik heel creatief ben geworden. Daarnaast is het op mijn leeftijd geen mogelijkheid om weer terug naar huis te gaan. Ze zien me aankomen.

Zekerheid is een mooi woord. Maar is er tegenwoordig nog wel zekerheid? Als ik kijk naar mijn familie (de oudere generatie), dan heeft merendeel slechts voor één of twee bazen in hun leven gewerkt. Maar kijk ik naar mijn vrienden en familie (de jongere generatie), dan is iedereen het afgelopen jaar werkloos geweest of nog steeds werkloos. Eén vriend zat aan het eind van zijn drie jaar, moest een vast contract hebben en dat konden ze hem niet bieden. Hij moest zes maanden verplicht thuis blijven en is net weer voor hetzelfde bedrijf gestart. Zekerheid in deze tijd is gewoon heel moeilijk.

Je kunt zelf wel zekerheid inbouwen. En dat is uitrekenen wat de vaste lasten zijn. En dat als je onverhoopt toch zonder werk komt te zitten, dat de vaste lasten wel betaald kunnen worden.

Maar als je nog thuis mag wonen, niet op jezelf hoeft en deze tijd financieel nog te onzeker is. Ga niet lopen stunten en blijf nog lekker even thuis wonen.

Maura, ik snap wat je bedoelt maar heb je tegenwoordig ooit nog wel zekerheid? Je kunt altijd je baan kwijt raken, vast contract of niet.. Vele mensen zeiden tegen mij, toen ik ruim 2 jaar geleden ergens anders ging solliciteren, dat ik gek was. Ik had tenslotte een koophuis! Maar dat wil toch niet zeggen dat je daarom maar 30 jaar bij een baas moet blijven werken? Als je geen risico durft te nemen kom je nergens.

Natuurlijk, je moet er wel voor zorgen dat je geen uberhoge vaste lasten hebt, maar 300 euro is altijd wel te betalen. Desnoods ga je bij een callcenter werken, schoonmaken, kassabonnetjes ophalen voor de Lidl (ehm ja, done that ). Het ligt er maar net aan hoe graag je op eigen benen wilt staan. Want dat je op je 23e het huis uit wilt kan ik me persoonlijk maar al te goed voorstellen.

Ik begrijp de reacties ook heel goed hoor, van, nog even wachten op zekerheid, in mijn geval zou dat zijn januari. Maar dan heb ik misschien weer een tijdelijk baantje van een paar maanden, en dan is het zo algauw een halfjaar verder, dat vind ik ook niks.

Bestaat dat? Kassa bonnetjes ophalen? Toch niet letterlijk? Want ik zie nu iemand voor me die bij de kassa staan, die vraagt om bonnetjes?

Reeza, daar heb je zeker gelijk in. Ik heb alleen niet zoveel lef gehad. Had ik wel zoveel lef gehad, dan had ik waarschijnlijk nu nog een baan. Ik ben er nu dan ook heilig van overtuigd dat ik meer lef moet hebben in de toekomst. Want zonder lef ben ik ook nergens. Dat heb ik nu wel bewezen.