Ouders die niet op willen passen

yvonne schreef:Mijn moeder wil ook niet oppassen. Ik ben een keer zo ziek geweest. 40 graden koorts. Overgeven etc. De jongste was toen een maand oud en de ander net 3 jaar. Ze heeft toen 15 min opgepast omdat ik echt naar de huisarts moest. Ik was zo ziek dat ik echt niet kon koken voor mijn zoon. Mijn moeder had geen zin en is gewoon weggegaan want ze wou graag de 1e wedstrijd van het nederlands elftal zien met haar vriend en ze zei er nog bij dat ik toch zelf voor kinderen had gekozen..
Ik kan me er wel druk om maken maar als zij andere dingen belangrijker vind moet ze dat maar lekker zelf weten.

Dit vind ik echt zwaar belachelijk en zou een reden zijn dat ik helemaal geen contact meer met mijn moeder wil.

Darius schreef:

yvonne schreef:Mijn moeder wil ook niet oppassen. Ik ben een keer zo ziek geweest. 40 graden koorts. Overgeven etc. De jongste was toen een maand oud en de ander net 3 jaar. Ze heeft toen 15 min opgepast omdat ik echt naar de huisarts moest. Ik was zo ziek dat ik echt niet kon koken voor mijn zoon. Mijn moeder had geen zin en is gewoon weggegaan want ze wou graag de 1e wedstrijd van het nederlands elftal zien met haar vriend en ze zei er nog bij dat ik toch zelf voor kinderen had gekozen..
Ik kan me er wel druk om maken maar als zij andere dingen belangrijker vind moet ze dat maar lekker zelf weten.

Dit vind ik echt zwaar belachelijk en zou een reden zijn dat ik helemaal geen contact meer met mijn moeder wil.

+1.

Dat vind ik ook extreem en behoorlijk idioot, Yvonne... Mijn ouders zouden altijd klaar staan om te helpen als ik ziek ben. Ik ben hun dochter, mijn jongens zijn hun kleinkinderen en het zou niet in ze opkomen om niet te komen.

Mijn ouders passen overigens ook niet structureel op, maar staan wel altijd klaar en ik kan altijd (bijna) alles vragen van ze. Mijn moeder is vandaag 63 geworden, en haar eigen moeder heeft die leeftijd nooit mogen bereiken, dus ze wil zoveel mogelijk van haar familie genieten.

Ik zou ook wel een beetje verdrietig worden van die houding tegenover mijn kinderen, Filoria. Heel naar dat dat zo loopt.

Dat was ook wel mijn eerste reactie. Scheelt dat ze toch nooit de telefoon opneemt als ik bel en pas 3 weken later een keer terug belt.

Lijkt me heel vervelend als mijn ouders geen interesse in mijn kind zouden tonen. Dan vinden ze mij ook niet belangrijk genoeg, want mijn kind hoort nu eenmaal bij mij.
Sorry, als dit hard aankomt. Maar ik snap dat echt niet.

Mijn vader past 1avond in de week op. Daar ben ik hem heel dankbaar voor want hij heeft het zelf vaak ook druk zat, maar helpt zoveel mogelijk.

Maar mijn moeder en haar vriend daarentegen :s.. Ze zijn dol op mijn zoon maar passen liever niet op. Ik weet dat het hun leven is, maar ze hoeven amper nog te werken en gaan liever vaak op vakantie enzo. Maar als ik dan vraag of ze een keer op willen passen, dan zeggen ze dat het kan als echt niemand anders kan. En dat steekt toch een beetje.
En het is waarschijnlijk heel fout om te denken, maar ik vind het jammer dat hun niet structureel op willen passen omdat dat het voor ons veel makkelijker zou maken.

Mijn ouders vinden het geweldig om op te passen. Ze boden het ook gelijk aan toen ik zwanger was vd 1e.
En nu met de 2e op komst en de laatste weken gaan in vinden het helemaal spannend weer en vinden het nu al geweldig om straks op hun 2 kleindochters te passen.

Mijn schoonouders, met name mijn schoonvader, zou het ook helemaal te gek hebben gevonden, schoonmoeder te kort gekend, maar als ze beiden hadden eleefd nog zouden ze het ook heelgraag gedaan hebben denk ik.

Mijn moeder heeft altijd gezegd dat ze geen oppas-oma wil worden (structureel). Ze is ook nog jong (47) en werkt ook nog gewoon.

Ik vind het haar goed recht dat ze dat niet wil. Nu ik zwanger ben is ze helemaal in de baby-ban, zo leuk! Dit wordt haar eerste kleinkind. Ze wil heeeel graag oppassen wanneer dat nodig is. Helaas wonen ze ruim 1,5 uur verderop, dat is wel jammer.

Mijn moeder zit trouwens ook al lang in de luiers! mijn broer is 28 en mijn jongste zusje 12. Ze is dus zelf wel echt klaar met baby's, maar een eigen kleinkind valt onder een andere categorie.

Ze heeft al bedacht dat ze bij mijn schoonmoeder gaat logeren als ik moet bevallen! haha.

Mijn schoonmoeder werkt ook nog, maar die wil ook graag oppassen (structureel gaat niet, en is niet nodig).

Ik zou het niet erg vinden als ze niet willen oppassen. Ik zou het wel heeel erg vinden als ze geen interesse tonen.

Dat laatste herken ik ook, Elodie. Het is hun goed recht natuurlijk maar ik voel me er ook een beetje rot onder.

Mijn moeder woont een uur verderop, en past op de 3 kinderen van mijn zus (en een thuiswonende dochter van 18), dus helaas gaat oppassen niet. Als ze hier had gewoond hadden we geen kdv nodig gehad, mijn moeder had met liefde structureel opgepast. Nu gaat ze wanneer wij het nodig hebben en dan een nachtje. Maar mijn ouders hebben wel nog een eigen leven, zijn jong (48 en 54) en zeggen het ook wel als het niet kan.

Mijn schoonmoeder zou structureel een ochtend in de week oppassen, maar dat heeft ze afgezegd omdat ze bang was dat we geen achterban hadden als ze niet kon (hadden we absoluut, maar goed). Nu houdt ze L wel eens vast en vind ze dat al te zwaar etc. Wel past ze op het kindje van mijn schoonzus. Maar goed het is sowieso een rare kwast.. Wij hebben helemaal mijn schoonzus en beste vriendinnen als oppas, wanneer nodig, maar hun hebben ook kleine kinderen dus dat vind ik voor hun vaak te veel.

Mijn ouders en schoonouders passen elke week 1 dag op. Ook mogen de kinderen regelmatig komen logeren. Het lijkt me echt vreselijk als je ouders zo weinig interesse tonen. Dat ze jong zijn en werken vind ik dan een kul reden. Mijn ouders zijn 49 en 50, werken ook nog volop, maar tonen interesse en komen eens een bakkie koffie halen. Als dat niet lukt dan bellen ze wel. Dit zou helemaal zo zijn als ze niet elke week een dag zouden oppassen.

Structureel oppassen zou van mij nog helemaal niet hoeven, maar een beetje interesse vind ik wel zo gezond.

Dat lijkt me echt heel moeilijk, filoria dat ze haar vriend boven haar kleinkind kiest. Heeft ze pas een relatie met hem of niet?

Mijn moeder kan helaas niet meer oppassen omdat haar gezondheid het niet toe laat. Maar ze had het graag nog willen doen. Mijn schoonouders willen altijd oppassen, die staan dag en nacht voor ons klaar. Ze zien ons zoontje elke week. Maar mochten die niet kunnen wat haast nooit voor kom hebben we gelukkig nog genoeg oppassers achter de hand.

Parel schreef:Mijn moeder woont een uur verderop, en past op de 3 kinderen van mijn zus (en een thuiswonende dochter van 18), dus helaas gaat oppassen niet. Als ze hier had gewoond hadden we geen kdv nodig gehad, mijn moeder had met liefde structureel opgepast. Nu gaat ze wanneer wij het nodig hebben en dan een nachtje. Maar mijn ouders hebben wel nog een eigen leven, zijn jong (48 en 54) en zeggen het ook wel als het niet kan.

Mijn schoonmoeder zou structureel een ochtend in de week oppassen, maar dat heeft ze afgezegd omdat ze bang was dat we geen achterban hadden als ze niet kon (hadden we absoluut, maar goed). Nu houdt ze L wel eens vast en vind ze dat al te zwaar etc. Wel past ze op het kindje van mijn schoonzus. Maar goed het is sowieso een rare kwast.. Wij hebben helemaal mijn schoonzus en beste vriendinnen als oppas, wanneer nodig, maar hun hebben ook kleine kinderen dus dat vind ik voor hun vaak te veel.

Rare reden, dus omdat ze denkt dat jullie te weinig oppasmogelijkheden hebben, laat zij het ook maar afweten? Als je dat denkt is dat toch eerder een reden om er wel te zijn voor je kleinkind?

Mijn ouders zijn helemaal gek met onze dochter. Mijn moeder past structureel 1 dag op en verder zijn we veel in het weekend daar, maar is L. ook wel eens alleen daar. Ik kan ze altijd bellen, ze komen meteen. Ik denk dat ze zelfs afspraken ervoor zouden verzetten en misschien ook wel dagen vrij zouden nemen van het werk als wij ze nodig hebben. Ze vinden opa/oma zijn ontzettend leuk, leuker dan vader/moeder zijn .

Mijn schoonmoeder past doordeweeks een paar uur op, Meestal begin ik met werken als mijn vriend net klaar is en dan hebben we net een uurtje overbrugging nodig. Ze vindt het keileuk. Ik denk dat we haar ook wel zouden kunnen bellen als we in nood zitten. Mijn schoonvader is een regelrechte ramp. Rasalcoholist die al tientallen jaren zichzelf belangrijker vindt dan zijn gezin. Echt een vervelende man. Onze dochter komt dus vrijwel nooit bij hun thuis, mijn schoonmoeder komt altijd hier.

Het lijkt me heel moeilijk als mijn ouders zo weinig betrokken zouden zijn. Nu kom ik uit een heel hecht gezin, waar mijn ouders ook naar ons toe nog beschermend zijn en alles voor ons doen. Ik had dit niet anders verwacht bij hun kleindochter . Mijn vriend heeft (vanzelfsprekend) een hele slechte band met zijn vader en had heel sterk gehoopt dat met de komst van L. die band misschien wat zou groeien. Helaas is dat absoluut niet het geval. Gelukkig heeft mijn vriend een heel goede band met mijn vader, die meer een vaderfiguur is voor hem dan zijn eigen vader ooit is geweest. Nu hij zelf vader is geworden beseft hij meer en meer hoeveel hij vroeger (en nu) gemist heeft.

Onze ouders wonen trouwens allemaal in hetzelfde dorp als wij, dat scheelt ook wel veel denk ik!

Mijn moeder kan niet oppassen vanwege haar gezondheid.
Mijn pa wil in de toekomst wel oppassen, maar liever als ze wat groter is, en gewoon niet structureel (kan ook niet want hij werkt)

Mijn schoonouders willen beide ook niet structureel oppassen, maar als er wat is kunnen we ze altijd bellen en staan ze , waar mogelijk, altijd voor ons klaar.

Susan schreef:

Parel schreef:Mijn moeder woont een uur verderop, en past op de 3 kinderen van mijn zus (en een thuiswonende dochter van 18), dus helaas gaat oppassen niet. Als ze hier had gewoond hadden we geen kdv nodig gehad, mijn moeder had met liefde structureel opgepast. Nu gaat ze wanneer wij het nodig hebben en dan een nachtje. Maar mijn ouders hebben wel nog een eigen leven, zijn jong (48 en 54) en zeggen het ook wel als het niet kan.

Mijn schoonmoeder zou structureel een ochtend in de week oppassen, maar dat heeft ze afgezegd omdat ze bang was dat we geen achterban hadden als ze niet kon (hadden we absoluut, maar goed). Nu houdt ze L wel eens vast en vind ze dat al te zwaar etc. Wel past ze op het kindje van mijn schoonzus. Maar goed het is sowieso een rare kwast.. Wij hebben helemaal mijn schoonzus en beste vriendinnen als oppas, wanneer nodig, maar hun hebben ook kleine kinderen dus dat vind ik voor hun vaak te veel.

Rare reden, dus omdat ze denkt dat jullie te weinig oppasmogelijkheden hebben, laat zij het ook maar afweten? Als je dat denkt is dat toch eerder een reden om er wel te zijn voor je kleinkind?

Ik denk dat het erom gaat dat het een structurele verplichting is. En dat je dan niet zomaar kunt afzeggen als je bijv. op vakantie wilt, want dan moet de ander een vervanging zoeken.

Filoria schreef:Wie heeft ze nog meer, en heb je er moeite mee? Mijn vader kan niet oppassen door zijn lichamelijke en psychische gezondheid. Mijn moeder is te druk met haar werk en haar vriend. Ik baal er best wel van dat ze hem boven haar kleinzoon lijkt te verkiezen. Maar het is uiteindelijk wel haar keus, toch?

Nou, het is niet leuk dat ze weinig tijd heeft om op te passen. Maar dat ze haar werk en haar vriend belangrijk vind vind ik eigenlijk heel logisch. Ze heeft namelijke en eigen leven en kleinkinderen zijn jouw keus en niet haar keus. Helemáál geen belangstelling tonen en nooit iets willen weten vragen of langskomen, dat zou mij ook enorm steken. Maar als jij zegt 'wil je morgen oppassen' en zij zegt 'nee, ik ga uit eten met mijn vriend' dan vind ik dat een hele terechte reden en heel logisch ook. Zie jij dat soort dingen als 'haar vriend voor laten gaan' of spelen er andere dingen?

Ik kan me namelijk méér dan voorstellen dat een oma of opa er geen trek in heeft om het onbetaalde kinderdagverblijf te zijn en altijd alles te moeten laten vallen als de kleinkinderen in beeld komen. Maar uit principe niet oppassen en nooit betrokken zijn vind ik het andere uiterste.

Mijn moeder woont 1,5 uur rijden, maar als ik vraag of ze een dagje kan en wil oppassen dan springt ze meteen in de auto. Als ze hier in de buurt had gewoond had ze met alle liefde en plezier 5 dagen opgepast. Bij wijze van dan. Een vader heb ik niet meer.

Mijn schoonmoeder past elke week een middag op, mijn schoonvader kan dat niet want hij werkt zelf fulltime door de weeks. Het is nog niet voorgekomen dat zij op een ander moment hebben opgepast want daarvoor vragen we ze niet meer. Ze passen héél vaak ( 40 uur per week soms) op hun ander kleinkind en dan wil ik niet mijn kind er ook nog eens bij opzadelen. Ook word mijn kind dan achter gesteld hebben we gemerkt en daar passen we voor.

Ik snap best dat als je jonge ouders hebt die niet altijd willen en kunnen oppassen. Net wat euc zegt, zij hebben niet gekozen voor kleinkinderen. Dat heb je toch zelf gedaan. En het is hun goed recht om dan nee te zeggen. Wel vind ik dat ze dan dat ook tegen alle kleinkinderen moeten zeggen en niet op de 1 wel willen oppassen en de ander niet.

Eucalypta schreef:

Filoria schreef:Wie heeft ze nog meer, en heb je er moeite mee? Mijn vader kan niet oppassen door zijn lichamelijke en psychische gezondheid. Mijn moeder is te druk met haar werk en haar vriend. Ik baal er best wel van dat ze hem boven haar kleinzoon lijkt te verkiezen. Maar het is uiteindelijk wel haar keus, toch?

Nou, het is niet leuk dat ze weinig tijd heeft om op te passen. Maar dat ze haar werk en haar vriend belangrijk vind vind ik eigenlijk heel logisch. Ze heeft namelijke en eigen leven en kleinkinderen zijn jouw keus en niet haar keus. Helemáál geen belangstelling tonen en nooit iets willen weten vragen of langskomen, dat zou mij ook enorm steken. Maar als jij zegt 'wil je morgen oppassen' en zij zegt 'nee, ik ga uit eten met mijn vriend' dan vind ik dat een hele terechte reden en heel logisch ook. Zie jij dat soort dingen als 'haar vriend voor laten gaan' of spelen er andere dingen?

Ik kan me namelijk méér dan voorstellen dat een oma of opa er geen trek in heeft om het onbetaalde kinderdagverblijf te zijn en altijd alles te moeten laten vallen als de kleinkinderen in beeld komen. Maar uit principe niet oppassen en nooit betrokken zijn vind ik het andere uiterste.

Helemaal eens. Ik zie in mijn omgeving ook vaak dat mensen echt verwachten dat de ouders en schoonouders gaan oppassen omdat 'kinderopvang zo duur is'. Ik vind dat als ouders en/of schoonouders structureel oppassen dat als een gunst gezien moet worden, geen vanzelfsprekendheid. Een vriendin van mij was laatst boos op haar moeder omdat ze niet kon oppassen omdat ze naar een begrafenis moest, en zij dus geen oppas voor haar kind had.
Daarentegen lijkt het me wel schrijnend als je ouders en/of schoonouders helemaal geen interesse zouden toonden in mijn kind, of in geval van nood geen 15 minuutjes op willen passen als je naar de huisarts moet.

Mijn ouders hebben altijd gezegd niet structureel op te willen passen, omdat ze nu de kans hebben om veel tijd aan hun hobby's te besteden nu de kinderen groot zijn. Ik vind dat jammer, het zou een goede oplossing zijn in de toekomst voor ons omdat wij beiden banen hebben waarin part-time werken niet zo makkelijk is, maar ik vind dat zeer en zeker hun goed recht! Verder denk ik wel dat bij onverwachte dingen, ziekte e.d. ze altijd klaar staan om ons te helpen!

SarahKey schreef: En het is hun goed recht om dan nee te zeggen. Wel vind ik dat ze dan dat ook tegen alle kleinkinderen moeten zeggen en niet op de 1 wel willen oppassen en de ander niet.

Hoewel het niet netjes is snap ik dat ook wel weer hoor, dat je niet op allemaal even graag past. Bij sommige kinderen met lastige ouders krijg je me toch een gebruiksaanwijzing, wat mag wel, wat mag niet, wat mag er wel gegeten, wat mag er niet gegeten, ruzie als je met het kind bij iemand op bezoek gaat, want dat was niet afgesproken, kind wat totaal niet opgevoed wordt en nergens naar luistert en ruzie met de ouders als je er wél wat van zegt. Extreem voorbeeld hoor, maar ik denk dat dat echt voorkomt. En dan heb je ook nog kinderen die gewoon gebracht worden en waarbij je ontspannen je gang kunt gaan en dan kun je véél meer hebben.

Vind ik het nog niet kunnen, maar ik kan me echt situaties voorstellen dat je op het ene kind wél past en het andere niet. Dat de eerste een alleenstaande moeder heeft die met veel moeite nog een studie doet vind ik anders dan een hoogopgeleid stel die geen zin hebben in de kosten van het KDV of die het KDV niet pedagogisch verantwoord genoeg vinden en dan vinden dat oma maar moet oppassen. Dan kan ik me voorstellen dat je tegen dochter één zegt dat je wel oppast en dat je tegen kind 2 zegt dat je daar níet oppast.

Bedankt voor al jullie reacties! Sorry dat ik pas zo laat reageer.

Misschien is het inderdaad niet alleen het oppassen, maar vooral dat ze niet betrokken is. Ze vraagt amper naar Tomas. Dat vind ik moeilijk, want hij is heel belangrijk voor me. Misschien heeft zij er niet om gevraagd dat hij geboren zou worden, maarja: Tomas was ook een verrassing voor ons hoor! Hij is er nu, dus we genieten nu van hem. We kunnen wel roepen dat we er nog niet aan toe zijn om ouders te zijn, maarja, we zijn het nu eenmaal. Zo zou zij het ook wat meer mogen bekijken vind ik. Wie weet is dit de enige keer dat ze oma wordt en heeft ze straks spijt dat ze er niet van genoten heeft.

Over dat structureel oppassen ben ik het eens met de meesten van jullie. Dat kun je niet zomaar verwachten.

Maar mijn moeder woont zo dichtbij, het zou een kleine moeite moeten zijn om Tomas even op te halen en met hem naar de speeltuin te gaan. Desnoods neemt ze hem mee naar de boerderij van haar vriend. Denk dat Tomas het daar prachtig zou vinden. Maar zoiets komt niet in haar op. En als ik vraag of ze zoiets een keer zou willen doen zegt ze al 'nee' voordat ik mijn zin heb afgemaakt.

Lindsya schreef:Dat lijkt me echt heel moeilijk, filoria dat ze haar vriend boven haar kleinkind kiest. Heeft ze pas een relatie met hem of niet?

Al een jaar of vijf, maar het gaat steeds uit en aan. Ik overdrijf niet als ik zeg dat het al minstens zes keer uit is geweest. Daardoor vind ik het moeilijk om de relatie serieus te nemen.

Ik ga deze post trouwens wel verwijderen zo, want ik word zo wel heel herkenbaar.

Mijn ouders hebben altijd gezegd dat ze niet structureel zouden oppassen als mijn zus of ik ooit kinderen zouden hebben. Toen we hen vertelden dat ze oma en opa werden, was het eerste wat ze zei dat ze wel graag op wilde passen. Nu gaat ze dus elke week 1 dag sowieso oppassen, ze is al helemaal in de ban van de ongeboren baby .

Mijn schoonouders gaan niet structureel oppassen, maar vinden het ook zeker niet erg om op onze kleine te passen als wij weg moeten.

Filoria, oke ik dacht misschien heeft ze net een relatie en veranderd het nog wel als ze haar vriend langer kent maar dan zou er in de toekomst niet veel gaan veranderen met de betrokkenheid van haar kant met je kind, helaas. Het zou inderdaad leuk zijn als ze af en toe moeite doet om haar kleinkind te zien of even met hem naar de speeltuin te gaan. Maar je zou het helaas moeten accepteren.

Mijn ouders hebben altijd geroepen geen structurele oppas te willen worden als er kleinkinderen komen. Nu is D er en wonen mijn beide ouders ver weg, met mijn moeder is geen contact meer. Mijn vader gaat wss volgend jaar januari voor het eerst een avond oppassen. Mijn zusje past wel af en toe op.
Ik heb nooit van hen verwacht dat ze zouden oppassen, gezien de afstand is dat logisch.
Mijn schoonmoeder en zwager passen 1 middag in de week op, dat is genoeg voor ons en hen.

Ik kan me voorstellen dat het je erg steekt dat je moeder geen interesse toont in T. Dat zou iedere moeder hier steken, heb je het al eens met haar erover gehad waarom ze geen interesse in hem toont (of heb ik daar overheen gelezen)?