had ik mn mond moeten houden??

Sowieso heb ik het idee dat mensen die vreemdgaan en dit aan iemand vertellen dit doen om zich zelf beter te voelen.

Of ze kunnen het niet meer voorzich houden omdat ze niet weten hoe ze ermee moeten omgaan en bepaalde bevestiging nodig hebben. Of ze vertellen het omdat ze weten dat het op die manier een keer gaat uitkomen (en dat ze daar op uit zijn).

Maar bij beide verhalen vind ik het gewoon de schuld van de persoon die vreemd is gegaan. Als je wilt dat niemand zich ermee bemoeit moet je het maar lekker voor je houden.

Jeetje, ik lees sommige reacties echt met verbazing. Nogmaals, ik mag toch hopen dat mijn vriendinnen het me wél zouden vertellen. Ik zou zeer teleurgesteld zijn wanneer zij dit soort informatie voor mij achter zouden houden.

Sorry als ik trouwens nogal agressief klink.. Ik ben echt nijdig om wat anders namelijk.. Dus ik heb het idee dat ik nogal hard uit de hoek om.

Ik vind ook dat je gewoon op de blaren moet zitten, maar als je het dan aan iemand vertelt en je wil niet dat het uitkomt, kies dan iemand die niet ook een band met de betrokkenen heeft. Als je het vertelt aan iemand die die vriend en vriendin niet kent, plaats je ook niemand in een rotpositie.

Wat jouw vriendin aan je heeft verteld, is waarschijnlijk puur geweest omdat haar geweten te veel opspeelde. En ja, dat moet je dan vaak kwijt aan iemand die dichtbij je staat; een vriendin dus. Het maakt het natuurlijk heel lastig als je onderdeel bent van een zelfde vriendinnengroep en daar gaat het dan ook nu mis, toch?

Jij wordt nu opgezadeld met iets waarvan het aan jouw geweten gaat knagen als je niets had verteld. En zo is het cirkeltje weer rond. Misschien las ik eroverheen, maar ik zou iig wel haar de mogelijkheid zelf hebben geboden het op te biechten, maar daarin ook wel een inschatting maken over m'n andere vriendin die op deze manier is besodemieterd.

Van goede vriendinnen weet ik wel of ze dit graag zouden willen weten/horen en als dat niet zo zou zijn, zou ik niets zeggen. Als dat wel zo zou zijn, gaat dus op dat ik eerst die vriendin zelf de mogelijkheid bied om het te vertellen en dat ik anders dit zou doen. Maar mijn keuze is dus afhankelijk van de vriendin in kwestie die is besodemieterd.

Oh en dat schelden; daar zou ik sowieso heel snel klaar mee zijn en ook aangeven dat je bereikbaar bent als ze normaal kan doen.

Susan schreef:

Punk'd schreef:

Pippa schreef:Ik vind dat je je er niet mee had moeten bemoeien eigenlijk.

Dan had die vriendin het niet moeten vertellen. Die vriendin kiest er op dat moment voor om haar erbij te betrekken.

Ik zou al 'boos' zijn geworden op die vriendin op het moment dat ze het mij vertelde. Dat ik niet zou weten wat ik met die informatie zou moeten omdat het over een andere vriendin gaat en dat ik ook niet zou weten of ik het mijn hele leven zou kunnen verzwijgen.

Niet mijn probleem, die vriendin die het verteld maakt het mijn probleem en die kan dan ook lekker op de blaren zitten. Beetje de schuld op jouw afschuiven. Is ze niet helemaal goed bij haar hoofd ofzo.

Eens.

En Caro, hij is inderdaad meer dan die ene fout, maar dat vreemdgaan is wel belangrijke informatie over de relatie die die vriendin nu niet weet. Er zijn mensen die het liever niet willen weten als hun partner vreemdgaat, maar de meeste mensen willen dat toch wel, omdat ze zelf de keuze willen maken of ze na vreemdgaan nog verder willen met de relatie.

Jawel, dat is ook zo. Maar het kwam nu wel zo hard uit de hoek dat ik vond dat dat wel wat genuanceerder kon :-).

En Carrie: ik zou het je wel vertellen hoor!!

Pff gelukkig Caro, ik schrok al Niet dat ik verwacht dat F dat zou doen, maar ja, je weet het nooit he?

Carrie schreef:Pff gelukkig Caro, ik schrok al Niet dat ik verwacht dat F dat zou doen, maar ja, je weet het nooit he?

Je weet het zeker nooit, maar ik zou het je echt wel vertellen! En laten we wel wezen: F zou werkelijk toch de kolder in zijn kop hebben om dat bij jou te doen!

Caro schreef:

Carrie schreef:Pff gelukkig Caro, ik schrok al Niet dat ik verwacht dat F dat zou doen, maar ja, je weet het nooit he?

Je weet het zeker nooit, maar ik zou het je echt wel vertellen! En laten we wel wezen: F zou werkelijk toch de kolder in zijn kop hebben om dat bij jou te doen!

Haha Zo werkt het helaas niet!

Carrie schreef:Jeetje, ik lees sommige reacties echt met verbazing. Nogmaals, ik mag toch hopen dat mijn vriendinnen het me wél zouden vertellen. Ik zou zeer teleurgesteld zijn wanneer zij dit soort informatie voor mij achter zouden houden.

Ik ook. Dat kan je toch ook niet voor je houden?

Caro schreef:

Ella schreef:

Moon schreef:

marjoleinnn schreef:Als dit vijf jaar geleden is gebeurd had ik mijn mond er denk ik over gehouden naar die vriend en zijn vriendin toe.
5 jaar geleden is een behoorlijke tijd, ik zou bang zijn hun relatie stuk te maken en dat zou ik niet willen.
Ik vind ook eigenlijk dat je je er nu niet meer mee had moeten bemoeien. Die vriendin heeft jou dat in vertrouwen gezegd, en jij gaat het buiten haar weten om vrolijk verder vertellen. Ik snap wel dat ze daar niet zo blij mee is.

Edit: Ik zie nu pas dat het een half jaar geleden nog een keer is gebeurd. Dan vind ik wel dat je goed gehandeld hebt want dan doet hij het dus blijkbaar vaker en is het niet 1x bij die 5 jaar geleden gebleven.

Dat snap ik nou nooit.. Wie is hier nu diegene die zijn relatie stuk maakt? Omdat je slechts eerlijk bent ben jij diegene die het stuk maakt?? Los van het feit of het nu 5 jaar of een half jaar geleden is.

Eens, hij heeft de relatie 5 jaar geleden al stuk gemaakt, ook door het 5 jaar lang te verzwijgen. Hij is niet wie zij denkt dat hij is.

Nou nou mensen... hij is ook een persoon die meer is dan de fouten die hij heeft gemaakt! Ja, het is fout wat deze mensen gedaan hebben maar om nu zo te zeggen dat hij niet is wie zij denkt? We kennen hun niet eens!

Tuurlijk is hij meer als een persoon die een fout gemaakt heeft. Maar ik vind deze informatie zeer belangrijk om te weten in een relatie. En het is aan dat meisje of ze met hem verder gaat of niet. Maar eerlijkheid staat bij mij toch wel voorop

Je had je er niet mee moeten bemoeien vind ik, het is je in vertrouwen verteld. Ik weet dat mijn vriendin een minnaar heeft maar zal dit nooit tegen haar vriend zeggen. Ze verteld het mij in vertrouwen en als vriendin houdt ik me hier aan.

vlinder-2011 schreef:Je had je er niet mee moeten bemoeien vind ik, het is je in vertrouwen verteld. Ik weet dat mijn vriendin een minnaar heeft maar zal dit nooit tegen haar vriend zeggen. Ze verteld het mij in vertrouwen en als vriendin houdt ik me hier aan.

Ja, dat weet ik ook van een bepaalde vriendin. En daar ligt mijn loyaliteit. Máár als je beide vriendinnen in de vriendengroep hebt? Dan heb je loyaliteit naar beide partijen in principe...

vlinder-2011 schreef:Je had je er niet mee moeten bemoeien vind ik, het is je in vertrouwen verteld. Ik weet dat mijn vriendin een minnaar heeft maar zal dit nooit tegen haar vriend zeggen. Ze verteld het mij in vertrouwen en als vriendin houdt ik me hier aan.

Jemig, serieus? Mag die man niet zelf de keuze maken of ze bij zo'n waardeloze partner blijft? Ik snap werkelijk niet dat je daar aan mee werkt. Waar zijn je eigen normen en waarden?

Sowieso vind ik het feit dat het in vertrouwen is verteld echt geen argument. Iemand kan wel in vertrouwen vertellen dat ze haar kind mishandelt, doe je dan ook niks? Ik weet dat het niet te vergelijken is met dit, maar dat het in vertrouwen is verteld zegt alleen iets over de wens van de persoon die het aan jou vertelt, het zegt niet dat je daar dan maar in mee moet gaan.

Precies...

Luce schreef:

vlinder-2011 schreef:Je had je er niet mee moeten bemoeien vind ik, het is je in vertrouwen verteld. Ik weet dat mijn vriendin een minnaar heeft maar zal dit nooit tegen haar vriend zeggen. Ze verteld het mij in vertrouwen en als vriendin houdt ik me hier aan.

Jemig, serieus? Mag die man niet zelf de keuze maken of ze bij zo'n waardeloze partner blijft? Ik snap werkelijk niet dat je daar aan mee werkt. Waar zijn je eigen normen en waarden?

Je weet helemaal niet of die vrouw een waardeloze partner is en of haar man het wil weten. Ik weet vrij zeker dat de vrouw van mijn ex-scharrel liever niet weet dat haar man stelselmatig vreemdgaat, ik heb lang getwijfeld, en nog steeds, of ik het haar moet vertellen, ik doe het niet, want ik kan niet voor haar bepalen wat ze wel en niet wil weten. En alles wijst erop dat ze liever tolereert dat haar man vreemdgaat dan dat ze bij hem weggaat. Dus waarom zou ik haar tot een keuze dwingen?

Ik zou dat soort dingen nooit aan vriendinnen vertellen, want die zou ik niet willen opzadelen met een geheim wat ze voor zich moeten houden. Gewoon héél dom om dat soort dingen te delen met bekenden.

Caro schreef:

vlinder-2011 schreef:Je had je er niet mee moeten bemoeien vind ik, het is je in vertrouwen verteld. Ik weet dat mijn vriendin een minnaar heeft maar zal dit nooit tegen haar vriend zeggen. Ze verteld het mij in vertrouwen en als vriendin houdt ik me hier aan.

Ja, dat weet ik ook van een bepaalde vriendin. En daar ligt mijn loyaliteit. Máár als je beide vriendinnen in de vriendengroep hebt? Dan heb je loyaliteit naar beide partijen in principe...

Klopt, als ik de man ik kwestie niet ken zou ik het niet erg vinden om het te weten als mijn vriendin vreemdgaat. Als ik de man wél goed ken heb ik wél een probleem. Net als dat ik nooit iets zou hebben met een man wiens vrouw ik ken (nou ja, in principe sowieso geen mannen waarvan de vrouw niet op de hoogte is van mijn bestaan) bij ex-scharrel kende ik zijn vrouw niet, dat maakt het voor mij anders. Ik heb aan haar geen verantwoording af te leggen en hij gaat toch wel vreemd, ook zonder mij.

Luce schreef:

vlinder-2011 schreef:Je had je er niet mee moeten bemoeien vind ik, het is je in vertrouwen verteld. Ik weet dat mijn vriendin een minnaar heeft maar zal dit nooit tegen haar vriend zeggen. Ze verteld het mij in vertrouwen en als vriendin houdt ik me hier aan.

Jemig, serieus? Mag die man niet zelf de keuze maken of ze bij zo'n waardeloze partner blijft? Ik snap werkelijk niet dat je daar aan mee werkt. Waar zijn je eigen normen en waarden?

Dit heb ik zelf meegemaakt toen mijn ex vreemd bleek te gaan. Zijn beste vriend had hij het 2 weken ervoor verteld, terwijl het toen al een paar weken bezig was. Toen ik erachterkwam dat mijn ex vreemdging, ben ik linea recta naar zijn beste vriend gegaan (woonde 200 meter verderop) en hij bekende het te weten en het daar moeilijk mee te hebben gehad, omdat hij ook loyaliteit naar mij voelde en mij ook als een vriendin beschouwde. Toch heb ik het hem nooit kwalijk genomen, want ik begreep wel dat er nét ietsjes meer loyaliteit was naar mijn ex destijds en de rest van zijn vriendengroep heeft hem (ex) er heel erg op veroordeeld toen we uit elkaar gingen. Hij is zijn vrienden kwijt, terwijl dat van mij niet hoefde.

Ik heb een erg goede vriendin - getrouwd, gezin en ze heeft een ex-scharrel op d'r werk met wie ze nu na jaren opeens weer samen (dreigt te) moet gaan werken. Ze ziet er heel erg tegenop, want durft zichzelf met hem in een ruimte niet te vertrouwen. Er is nog niets gebeurd met de desbetreffende collega en ik heb haar laatst wel laten weten dat ik het onverstandig vond dat ze haar mobiele nummer weer aan hem had gegeven, maar ze is een volwassen vrouw en weet zelf ook wat ze op het spel zet. Toch ligt mijn loyaliteit bij haar ipv haar partner. Ik maak het naar haar toe absoluut niet mooier dan dat het is, maar ik spreek hem echt nooit en heb in die zin niets met hem te maken. Voor mij had hij dus een willekeurige man kunnen zijn en ik ga me niet in een huwelijk mengen, zelfs dus niet als ze wel overstag zou gaan. Ik ben hierin niet slecht, vind ik. Zij zou degene zijn die de grens overschrijdt (mocht dat al echt gaan gebeuren).

Ik ken haar man wel, is ook een vriend van me. En goedkeuren? Nee, dat doe ik niet. Maar zij maakt haar eigen keuzes, het is hun relatie en ik heb mijn loyaliteit bij mijn vriendin liggen. Ik wil namelijk ook dat ze nog steeds bij iemand haar verhaal kwijt kan en die haar wat realiteitszin kan bijbrengen.

Caro schreef:Ik ken haar man wel, is ook een vriend van me. En goedkeuren? Nee, dat doe ik niet. Maar zij maakt haar eigen keuzes, het is hun relatie en ik heb mijn loyaliteit bij mijn vriendin liggen. Ik wil namelijk ook dat ze nog steeds bij iemand haar verhaal kwijt kan en die haar wat realiteitszin kan bijbrengen.

Maar dat moet je kunnen en niet iedereen kan dat. Ik heb een vriendin die vooraf zei (ookal deed ik niets stiekem), als er iets stiekem gebeurd wil ik dat niet weten, want dan zit ik in een positie waar ik niet in wil zitten. Ik zou daar zelf ook niet al teveel moeite mee hebben, als ik wist dat een vriendin vreemdgaat. Ik kan toch niet oordelen over andersmans relatie.

Als die partner ook echt een vriend van mij is dan zou ik dat geheim ook niet willen meedragen. Als hij gewoon de partner van mijn vriendin is met wie ik het ook wel leuk kan vinden dan is het wat anders, al zou ik het dan ook wel lastig vinden.

Als het om 1 vriendin ging dan zou ik het zeker voor me gehouden hebben. Nu heb je inderdaad een loyaliteitsconflict. Dus ik weet niet wat ik zou doen, heel moeilijk! Ik denk dat ik naar de vriendin in kwestie was gegaan en gezegd had dat ze het moest vertellen.

Maar nogmaals als het een vriendin is en die gaat met een man die bezet is maar die ik verder niet ken en zijn vriendin ook niet, dan ga ik dat echt niet vertellen. Ik zou hoogstens tegen mijn vriendin zeggen dat ze het niet kan maken. Je hoeft toch niet altijd maar aan iedereen alles wat je weet te vertellen?

Bedankt voor jullie reacties.

Ik ben inderdaad zelf van mening dat ik beter eerst naar de vreemgaande vriendin had kunnen gaan, om haar te zeggen dat ik er zo mee zat dat ik van plan was het te gaan vertellen, zodat zij zelf nog de kans had om het te vertellen voordat ik het zou doen.
Probleem is alleen dat ik totaal niet van te voren bedacht had om het nu te vertellen....we zaten te praten, het ging over vreemdgaan en toen opeens dacht ik "en nú moét ik het gewoon zeggen".

(mijn vriend is een paar jaar terug vreemdgegaan, en hij (die jongen dus, die nu is vreemdgegaan met die vriendin) zat in ons gesprek mijn vriend nog even openlijk af te kraken omdat hij vreemdgaan niet vind kunnen.....terwijl hij het dus zelf net zo erg doet. Dat was voor mij een beetje de druppel, dus het kwam nogal onverwachts.

Sja ik weet dat, als mijn vriendinnen zouden moeten kiezen, ze achter mij staan. Ze keuren de actie van die vriendin echt af, en door achter mij te staan, staan ze meteen ook achter de vriendin die bedrogen is.
Maar ze hoeven van mij niet te kiezen, ik hoop dat we redelijk normaal met elkaar om kunnen gaan, zodat het niet nodig is voor hen om te kiezen, maar dit zal de tijd leren.

Wat ik ook niet zo snap is, nu de foute vriendin weet dat het geheim uit is, ze nog geen enkele poging heeft gedaan om te praten met de vriendin die zij bedrogen heeft. Ze verstopt zich gewoon en neemt totaal geen verantwoordelijkheid ofzo.... ik vind het maar vreemd.

Toen mijn vriend vreemdging waren er ook een paar "vrienden" die het al een tijdje wisten, maar niks hebben gezegd. Het vreemdgaan deed pijn, maar het feit dat mensen die zo dicht bij mij stonden het al wisten, en niks hebben gezegd...ik voelde me zo bedrogen ook door hun. Doordat ik dus zelf in die situatie heb gezeten, kon ik mij ongeveer voorstellen hoe mijn vriendin zich zou voelen.