Goede band met je ouders, weinig behoefte aan contact

Carrie schreef: Ik denk helaas niet dat dit tijdelijk is, dit is al zo sinds ik uit huis ben Dat zij vaker 'wil' dan ik zeg maar. Heel naar, ook voor haar. De laatste tijd is het wel weer meer geworden, ivm de verhuizing. Moet het gewoon even opnieuw aankaarten denk ik.

Ze voelt zich gewoon fijn bij je. Wat bij mij wel helpt is dat ik vraag of ze even willen bellen van tevoren en dan komt het zo nu en dan gewoon niet uit. Is dat geen optie?

(en wat leuk om te lezen dat je moeder nog met die man is, echt fijn voor haar)

Shoesdontlie schreef:

Carrie schreef: Ik denk helaas niet dat dit tijdelijk is, dit is al zo sinds ik uit huis ben Dat zij vaker 'wil' dan ik zeg maar. Heel naar, ook voor haar. De laatste tijd is het wel weer meer geworden, ivm de verhuizing. Moet het gewoon even opnieuw aankaarten denk ik.

Ze voelt zich gewoon fijn bij je. Wat bij mij wel helpt is dat ik vraag of ze even willen bellen van tevoren en dan komt het zo nu en dan gewoon niet uit. Is dat geen optie?

(en wat leuk om te lezen dat je moeder nog met die man is, echt fijn voor haar)

Ja dat vind ik ook heel fijn voor haar! Onverwachts komt ze niet meer langs, dat heb ik jaren geleden al verteld dat ik dat niet prettig vind. Maar als haar man haar mee vraagt als hij bij ons komt klussen kan ik moeilijk tegen haar zeggen dat dat niet mag van mij

Ik snap je geloof ik wel.

Ik heb een goede band met mijn ouders. maar ik spreek ze telefonisch 1 keer per maand en echt zien hooguit 1 keer per maand. Ik woon niet heel erg bij ze in de buurt. Als ik ze zie is het heel gezellig maar niet teveel. En ja soms als de telefoon gaat en ik zie dat het mijn moeder is heb ik ook helemaal geen zin om op te nemen Van teveel contact en ze elke week moeten zien zou ik ook niet heel vrolijk worden denk ik.

Ik heb een goede band met mijn beide ouders. Vind het ook echt gezellig als ze hier zijn of ik (en mijn man) bij hen. Toch lopen we de deur niet plat en zien elkaar soms maar 1x per twee maanden en bellen doen we ook maar 1x per maand ongeveer. Zou niet weten wat ik zou moeten vertellen als ik mijn ouders een paar keer per week zou spreken en/of zou zien. Ik vind het goed zo, des te gezelliger als we elkaar even niet gezien en gesproken hebben.

Ik sms meestal met mijn moeder (en soms vader) en dan bellen we 1 of 2x in de week als er wat te vertellen is. Nu met mijn oma spreek ik ze dagelijks, maar ik wil gewoon graag op de hoogte zijn momenteel, maar normaal vind ik dat niet nodig. Ik zie ze wel maar 1x in de 3 weken soms en op zich is dat prima, maar ik vind het jammer dat het niet mijn eigen keuze is, of ik ze zie of niet, het komt gewoon omdat ik 100 km verderop ben gaan wonen, waardoor het echt afgesproken moet worden. Anders zou ik gewoon even langs kunnen en lijkt het minder op visite, en 'verplichting'

Mijn vriend & zijn moeder/vader/zusje bellen zo'n 4x per dag

Maar kan me jou wel voorstellen Carrie, dat het dan als een verplichting voelt.

Vervelend!!

Ik had het ook, is nu een stuk minder want sinds de geboorte van m'n zoontje vind ik het ineens veel leuker als ze langskomen. Dat bellen vond ik ook vreselijk en dat heb ik opgelost door over te stappen op email! Ik stuur nu zo'n 2 keer per week een fikse email (dat kan ik redelijk snel) en daar krijg ik dan weer antwoord op. Zo kletsen we wat af, maar wel steeds op een moment dat het mij uitkomt en ik voel me heel vrij daardoor.

Dat jullie zo dicht bij elkaar wonen maakt het een stukje lastiger inderdaad. Hoop dat er wat goeie tips uit dit topic komen.

Ik vind het heel herkenbaar en baal ook dat mijn moeder me hierin niet vrij laat. Juist doordat ze zo dwingend is in contact, duwt ze mij alleen maar verder weg. En ze wil zo graag hetzelfde contact met mij als dat ze met mijn broer heeft.
Enige waar in ik haar tegemoet kom is dat ik vaker een heel kort mailtje stuur, zodat ze weet dat ik nog leef en dat het goed met me haat. Zo houdt ze zich redelijk koest...

Ik heb wel een goede band met mijn ouders, maar spreek/zie ze niet regelmatig. Soms 2 weken niet en dan bijvoorbeeld 2 x per week. Er zit geen regelmaat in en gelukkig vinden mijn ouders dat wel prima zo.

Maar wel vervelend als er van 1 kant meer verwacht wordt.

Oe dat verplichte lijkt me erg vervelend! Ik herken het zelf wel dat ik er geen behoefte aan heb maar aan de andere kant mijn ouders ook niet heel erg. De band is goed hoor maar mijn vader belt sowieso nooit, die houdt er helemaal niet van en ik ben ook geen beller. Ik zie mijn vader dan ook niet echt vaak. Ik denk 1 keer in de 2 maanden? Soms wat meer soms wat minder. Mijn moeder zie ik vaker (ouders zijn gescheiden). Nu ik niet meer echt in de buurt woon zie ik haar gemiddeld om de week en als ik haar weer eventjes niet heb gesproken dan belt ze wel weer. Ik bel zelf alleen als ik wat moet vragen want ik ben dus echt niet zn beller. Whatsappen doe ik wel regelmatig met mijn moeder.

Ik weet niet zo goed wat jij kan doen want ik ben bang dat je je moeder wel gaat kwetsen als je er iets over gaat zeggen. Je zou wel met die korte telefoon gesprekjes kunnen beginnen zoals hier al werd gezegd.

Owja herkenbaar..
Toevallig laatst nog een discussie gehad. Ik voelde me idd verplicht om of langs te komen of te bellen ofzo, en wilde dat niet meer. Bovendien vond ik dat ons mam dat ook kon,
Dus 2 weken geen contact gehad, en toen stond ze verdrietig aan de deur dat ik niet belde enz.. Aangegeven dat zij at ook kon doen, maar ja zij maakte niets mee (is ook wel, ze kan weinig). Naja goed dingen over en weer gezegd, met als gevolg dat ik me nu wek bewust ben van wanneer ik haar gesproken heb, en of ik niet weer eens za bellen (ook al kan zij dat ook zelf)

Ik zie mijn ouder gemiddeld 1 keer in de 2 maanden... Ik woon sowieso 2 uur rijden van ze vandaan, en mijn ouders zijn gescheiden, dus als ik daar ben is er een hoop gedoe. Ik hou van mijn ouders en wil ze echt niet missen, maar ze regelmatig zien, denk ik niet dat ik kan, vooral niet met mijn moeder.

Daarom frustreert het me ook dat D zo'n mama's kindje is. Hij wil continu naar oma of mama of hij belt mama. Maar wat dan nog het ergste is, ik had een wit shirt van D in de Biotex laten weken, en ik was werken. Kom ik thuis heeft schoonmama de wc gepoetst, heel de kamer gestofzuigd, afgewassen en het shirt mee genomen. IK WIL DAT NIET! Maar dat kan ik D. niet duidelijk maken, en ik weet niet of ik er wat van moet zeggen tegen schoonmama. Maar goed, dat hoort hier ook niet..

Ik heb precies hetzelfde en mijn ouders vinden het ook prima, bij mij is het probleem mijn schoonouders die wel heel veel contact gewend zijn. Ze zien het automatisch de de band met mijn familie slecht is en dat vind ik zo beledigend!

Ik heb een vraag he hoe zouden jullie het dan vinden als jullie later een dochter hebben en ze weinig contact wilt? Is dat dan ok of zouden jullie dan misschien wel hetzelfde reageren als jullie moeders nu?

Arubian schreef:Ik heb een vraag he hoe zouden jullie het dan vinden als jullie later een dochter hebben en ze weinig contact wilt? Is dat dan ok of zouden jullie dan misschien wel hetzelfde reageren als jullie moeders nu?

Hele goede vraag! Misschien zou ik dat heel jammer vinden als mijn kinderen hetzelfde hebben als ik. Maar ik heb geen idee of ik dat vind, hoe mijn kinderen dan zijn en hoe ik er dan zelf in sta. Mocht ik het inderdaad jammer vinden zal ik het juist door mezelf wel respecteren en (proberen) niet te pushen.

Ik heb met mijn moeder helemaal geen contact, maar daarvoor was het ook minimaal. 1x in de maand een mailtje of een belletje. Heb echt een periode gehad dat ik mijn beide ouders helemaal zat was.
Heb ondertussen wel weer contact met mijn vader, maar die spreek ik telefonisch 1x in de 2 weken en we zien elkaar 1x in de maand (soms in de 2 maand). Vind het prima zo, ben niet iemand die steeds bij papa en mama de deur plat loopt en dat ook van haar ouders verwacht.

Arubian schreef:Ik heb een vraag he hoe zouden jullie het dan vinden als jullie later een dochter hebben en ze weinig contact wilt? Is dat dan ok of zouden jullie dan misschien wel hetzelfde reageren als jullie moeders nu?

Ja, dat vroeg ik me ook af toen ik dit topic las. Ik zou het echt heel erg vinden als mijn dochters het later een moeite zouden vinden om te bellen of te mailen .

Tuinstoel schreef:

Arubian schreef:Ik heb een vraag he hoe zouden jullie het dan vinden als jullie later een dochter hebben en ze weinig contact wilt? Is dat dan ok of zouden jullie dan misschien wel hetzelfde reageren als jullie moeders nu?

Ja, dat vroeg ik me ook af toen ik dit topic las. Ik zou het echt heel erg vinden als mijn dochters het later een moeite zouden vinden om te bellen of te mailen .

Soms maken de mama's het er zelf naar...

_Cyn_ schreef:
Soms maken de mama's het er zelf naar...

En soms ook niet, zoals bijvoorbeeld in dit topic.
Ik heb ook wel eens gedacht hoe ik dit later zelf zou ervaren, als ik meer behoefte heb aan contact met mijn volwassen kind dan hij met mij. Ik hoop van harte dat ik hem dan goed genoeg ken om te weten en te accepteren dat dat een kenmerk van hem is en dat het niet zozeer aan mij of aan onze band ligt. Iedereen heeft verschillende behoeftes op dit gebied en dat mag ook. Ik hoop dat het me tegen die tijd lukt om het vanuit die gedachte te bezien.

Dat is ook zeker zo, dat sommigen gewoon minder behoefte eraan hebben. Maar ik met aan mezelf dat ik veel sms met pap, en dat ik die ook veel eerder bel dan mam. Maar mam heeft gewoon een paar dingen gedaan die ik niet vind kunnen, wat ik haar ook gezegd heb. Ze begrijpt mij gelukkig, maar wil dus niets opgeven... Dan niet

Tuinstoel schreef:

Arubian schreef:Ik heb een vraag he hoe zouden jullie het dan vinden als jullie later een dochter hebben en ze weinig contact wilt? Is dat dan ok of zouden jullie dan misschien wel hetzelfde reageren als jullie moeders nu?

Ja, dat vroeg ik me ook af toen ik dit topic las. Ik zou het echt heel erg vinden als mijn dochters het later een moeite zouden vinden om te bellen of te mailen .

Ja, maar daar gaat het hier niet over.

Tuinstoel schreef:

Arubian schreef:Ik heb een vraag he hoe zouden jullie het dan vinden als jullie later een dochter hebben en ze weinig contact wilt? Is dat dan ok of zouden jullie dan misschien wel hetzelfde reageren als jullie moeders nu?

Ja, dat vroeg ik me ook af toen ik dit topic las. Ik zou het echt heel erg vinden als mijn dochters het later een moeite zouden vinden om te bellen of te mailen .

Gelukkig is dat niet im frage in dit topic. Zolang het niet bovenmatig veel is dat je dat als moeder van je kind 'verwacht/verlangt', is er doorgaans gewoon contact. Ik zou het later, als ik een dochter zou hebben, respecteren en hopelijk ook niet verwachten dat ze me 't liefst zo vaak mogelijk wil zien en belt/mailt. Het zou me aan mezelf doen denken, toen ik haar leeftijd had.