Band met ouders na uit huis gaan

Is de band met je ouders veranderd nadat je uit huis bent gegaan? Zie je jullie nog echt als gezin?

De band met mijn ouders was altijd erg goed en is dit nog steeds.
Ik kan nog steeds altijd bij ze terecht, ze hebben me gigantisch geholpen met klussen en verhuizen, ik mag altijd aanschuiven als ik er ben..

Ja, wij zien elkaar zeker nog als een gezin. Wij zijn een gezin geworden met ons 4-en en dat zullen we ook altijd blijven.
De band met mijn ouders is nog steeds erg goed. Onze band was al erg goed, maar nu ik uit huis ben, besef ik des te meer hoe goed mijn ouders altijd voor me zijn geweest en hoe goed ik het thuis altijd heb gehad. In het begin vond ik het dan ook heel raar en moeilijk dat ik niet meer bij hen woonde, maar dat wende wel.

De band tussen mij en mijn ouders is wel heel erg veranderd. En ik zie ons eigenlijk niet eens meer echt als gezin. Mijn ouders doen dingen die ze altijd met ons deden nu met anderen, soms voelt het alsof ze vervanging voor ons hebben gezocht/gevonden. Ik snap heel goed dat bepaalde dingen veranderen wanneer je uit huis gaat en je niet meer alles samen doet wat je voorheen samen deed. Maar om te zien dat ze nu bijna alles met andere mensen doen, doet soms best wel pijn. Zo vieren we bijvoorbeeld ook geen kerst meer met ons gezin, terwijl ik dat echt een dag voor ons samen vind...

De band met mijn moeder is beter geworden, maar dat komt niet (alleen) doordat ik uit huis ben gegaan. Ik zie ons nog wel echt als gezin. Ik ben ook nog ieder weekend bij haar en dat vind ik heerlijk.

De band met mijn ouders is eigenlijk alleen maar beter geworden sinds ik uit huis ben, vooral die met mijn moeder.
Toen ik nog thuis woonde zaten we echt op elkaars lip en vaak ruzie/irritaties.
Nu is het juist altijd gezellig wanneer we elkaar zien.

Ja die is veranderd, ten goede. Ik heb vanaf mijn achtste bij mijn moeder en stiefvader gewoond en zag ons sowieso niet echt als gezin. Voelde me er zeker de laatste jaren dat ik er woonde niet thuis. Toen ik uit huis ging en we elkaar veel minder gingen zien ging het langzaam weer beter, ik heb ze een beetje 'heropgevooed'. Inmiddels is het vooral gezellig als we elkaar zien en kan ik er ook echt naar uitkijken. Wel is een dagje echt meer dan genoeg, anders komen de patronen van vroeger weer teveel naar de voorgrond en daar voel ik me niet fijn bij.

.

De band met mijn ouders is beter geworden sinds ik het huis uit ben gegaan. Maar dat komt ook doordat ik ouder werd denk ik eigenlijk hebben we altijd een goede band gehad, maar er waren veel irritaties. Ik was 18, ging studeren en wilde meer mijn eigen gang gaan. Mijn ouders hebben me altijd erg vrij gelaten, maar ik woonde natuurlijk wel 'onder hun dak'. Toen ik het huis uit ging, ging dat dus allemaal veel beter.

Ik zie ons zeker nog wel als gezin. Inmiddels woon ik al ruim 8 jaar op mezelf en ik kom denk ik gemiddeld eens per twee weken bij mijn ouders. En bij feestjes en andere speciale gelegenheden. Ik bel wel elke week minstens een keer, meestal twee keer naar huis voor een algemene update Ik kom er nog steeds graag en mijn moeder kookt dan ook altijd iets wat ik lekker vind en heeft dan ook altijd tijd voor me we zijn met zijn vijven, maar mijn zusje is nogal een geval apart (of een apart geval, net hoe je het wil zien...) als zij er is, hangt er vaak een spanning. Zij komt ook alleen bij mijn ouders als ze een slaapplek in die stad nodig heeft voor een ander feestje ofzo. Dat zal ook wel bijtrekken als ze straks werkt en wat volwassener wordt. De band met mijn broertje is namelijk ook een stuk beter geworden sinds hij ook werkt enzo (hij woont nog wel bij mijn ouders) ik ga vaker met hem shoppen of iets leuks doen en hij vind het ook niet erg om mij in het weekend ergens heen te brengen met zijn auto, kei lief dus ik ben eigenlijk wel happy met 'ons gezin'

onze band is er heel erg op vooruit gegaan! mijn ouders zien dat mijn zus en ik beide erg gelukkig zijn met onze mannen en hoewel wij (mn zus en ik) binnen 5 maanden beide uit huis zijn gegaan en ze het daar erg moeilijk mee hebben gehad, hebben ze het nooit laten merken! doordat ze ons de vrijheid gegeven hebben die wij nodig hadden, zo stonden ze er niet iedere dag tijdens het klussen om zich er mee te bemoeien en kwamen ze pas helpen als wij om hulp vroegen, ze wlde zich niet opdringen omdat ze ons ons eigen leven wilde laten leiden!

daar ben ik echt heel blij en dankbaar voor! zowel mijn schoonouders als de schoonouders van mn zus hebben dat anders gedaan en daar is in beide gevallen toch onenigheid door gekomen. we konden geen eigen keuze's maken, mijn schoonvader had de sleutel van ons huis en ging gewoon lampen ophangen, zonder te weten welke waar moest komen. zo hing de lamp van de wc in onze slaapkamer, de badkamerlamp op de overloop en de lamp van de zolder op de logeerkamer. hij was daar behoorlijk lang mee bezig geweest, heel goed bedoeld allemaal maar toen wij zeiden dat het niet klopte welke waar hing en dat we het toch anders wilde, werd hij boos! toen werd ik boos, mijn man boos en uiteindelijk hebben we zelf die avond alle lampen verwisseld omdat hij het weigerde!

door deze situatie's ben ik mijn ouders steeds meer gaan waarderen, die hebben ons de kans gegeven een eigen leven op te bouwen en zichzelf aan de zijlijn gezet. mn schoonouders belde iedere dag of kwamen iedere dag langs, als wij dus ergens op visite gingen was dat mijn ouders omdat we die soms al een week niet gezien of gesproken hadden. dan werden hun weer boos dat ze ons nooit zagen... :S

maar goed, om even ontopic te blijven, de band met mijn ouders is vele malen beter geworden sinds ik uit huis ben!

De band met mijn ouders was altijd best hecht. En dat is wel wat minder geworden, maar ik kan dan ook niet zo heel snel even naar ze toe. Ik woon uit en thuis 2 uur reizen van ze vandaan. Maar mijn band met mijn ouders is nog steeds heel goed, meestal bel ik ze om de dag even, vooral met mijn moeder om gezellig te kletsen.
Ook plannen mijn ouders heel bewust uitjes en dingen hier in de buurt zodat ze ook gewoon even gezellig op de koffie kunnen komen en niet altijd meteen een hele dag hier heen hoeven te komen. En in de kerstvakantie zijn ze komen logeren, vond ik wel apart, mijn ouders die bij mij logeren, maar erg gezellig. Mijn vader moet hier ook nog weleens zijn voor zijn werk en dan eet hij eigenlijk altijd gezellig hier voordat hij naar huis gaat.

De band met mijn ouders is wel beter geworden sinds ik het huis uit ben. Vroeger hadden we soms ruzie over bv. dat ik te weinig deed in huis (was ook wel zo, maar dat zie ik nu pas). Ik ben niet ver gaan wonen, in dezelfde straat eigenlijk dus ik zie mn ouders nog wel 2x per week. En dat vind ik wel zo gezellig ook Mn broertje gaat binnenkort ook op zichzelf wonen en ook in dezelfde straat (ja er is niet zoveel keuze hier ), dus het gezin valt niet echt uit elkaar ofzo..

De band met mijn ouders en broertje was al goed, en is nu nog beter geworden doordag de kleine irritaties weg zijn. Afgelopen weekend waren we eens ouderwets gezellig met z'n vieren, ff groepsknuffel eten en kletsen, heel leuk.
Ik zie mijn ouders 2 keer per week (mijn pa elke dag werken samen) al ik mijn moeder 3 dagen niet gesproken heb moet ik haar echt bellen of zien.

De band met mijn schoonouders is wel veel beter geworden, ik kon z'n moeder niet altijd uitstaan, maar nu ik ze niet zo vaak meer zie is het veel gezelliger en accepteren ze onze levenstijl en wij die van hun.

kimz schreef:De band met mijn ouders is eigenlijk alleen maar beter geworden sinds ik uit huis ben, vooral die met mijn moeder.
Toen ik nog thuis woonde zaten we echt op elkaars lip en vaak ruzie/irritaties.
Nu is het juist altijd gezellig wanneer we elkaar zien.

+1

Ik was erg blij toen ik uit huis ging. Was de regeltjes van mijn ouders echt helemaal beu, het had niet veel langer moeten duren. Wat heb ik vaak zitten huilen bij mijn vriend omdat ze altijd aan het zeuren waren.

Mijn vader heeft veel voor ons gedaan toen we de sleutel van ons huis kregen, hij heeft zowat het hele huis verbouwd.
Hier zijn we hem ook erg dankbaar voor.

Toen we net samenwoonden had ik het idee dat de relatie met mijn ouders een stuk beter was, niet meer continue op elkaars lip was een hele opluchting. Toch was dit maar een tijdelijke opleving, want voor mijn gevoel is de band met mijn ouders niet meer goed gekomen.

Ik heb op het forum al eerder verteld dat het geen praters zijn en soms vallen er lastige stiltes als we bij elkaar zitten.
Volgens mij zouden ze ook nooit een goede band met mijn vriend kunnen krijgen omdat ik toen ik nog thuis woonde teveel gezeur heb gehad. Misschien weten ze ook dat ik altijd voor hem zou kiezen.

ik denk dat de band met mijn ouders juist nog sterker is geworden sinds ik uit huis ben, vooral met mijn moeder.
toen ik nog thuis woonde hadden we vaak mot, sinds ik uit huis ben doen we heel veel samen.

omdat mijn vriend s avonds meestal werkt, eet ik zeker 3 keer per week bij mijn ouders, want ja...anders zit ik toch maar alleen, en bij hun aanschuiven is wel zo voordelig. als ik er op donderdagavond eet ga ik daarna vaak nog even weg met mn moeder, de stad in ofzo...

De band met mijn ouders was altijd al erg sterk. Sinds ik uit huis ben, is deze nog sterker geworden. Ik zie ze dagelijks en zie ons nog steeds als een gezin.

kimz schreef:De band met mijn ouders is eigenlijk alleen maar beter geworden sinds ik uit huis ben, vooral die met mijn moeder.
Toen ik nog thuis woonde zaten we echt op elkaars lip en vaak ruzie/irritaties.
Nu is het juist altijd gezellig wanneer we elkaar zien.

Hier ook!

Kan vaak aanschuiven als ik er ben, mn vader vraagt hoe het op m'n werk+school is, wat ik gedaan heb etc. Terwijl ik dat toen ik thuis woonde nooit hoorde. Merk ook echt aan mijn moeder dat ze het gezellig vind als ik er ben, en dat is toen ik nog thuis woonde wel anders geweest.