Goede band met je ouders, weinig behoefte aan contact

Ik herken het van een paar jaar geleden. Toen had ik niet erg veel behoefte aan mijn moeder, zo af en toe samen iets doen was meer dan genoeg. De band was in die tijd ook niet helemaal super, ik denk dat het daar ook een beetje aan lag. Hoe meer ze mij pushte, hoe verder ik van haar afdreef.

Helaas is mijn moeder een hele tijd ziek geweest en ik was daar zo van geschrokken, dat ik nu besef dat ik het wel heel erg zou vinden als ze er niet meer zou zijn. Dus al die kostbare tijd die ik heb verspilt, probeer ik nu weer een beetje in te halen. Ik zeg niet dat we hierdoor uren aan de telefoon hangen, maar ik probeer wel iedere week een keer langs te gaan en om de zoveel tijd een uitje te doen (winkelen,boodschappen doen, uit eten etc).


Voor de rest laten we elkaar met rust en dat maakt het ook prettig. Ik denk omdat je moeder zo aandringt, het benauwd voelt en je afstand neemt. Dit mag je ook best aan haar laten weten. En dan zou ik er niet patsboem mee stoppen, maar dan eens een belletje minder, van 1x per week langskomen naar 3x per maand etc.

Zowel mijn vriend als ik hebben beiden een goede band met onze ouders, maar weinig behoefte aan contact.

Zijn moeder woont 5 minuten fietsen verderop, en doet alles voor haar kinderen, en mijn vriend (klein kind dat ie af en toe is ) gaat ook voor een knoop die van zijn broek af is bijv langs. Hij ziet haar wel, maar zoekt haar niet bewust op dus, alleen als hij haar nodig heeft. Hij kan zo weken zonder haar gezien te hebben (en ik gelukkig ook ).

Mijn ouders zijn ontzettend lief, maar zowel van mijn moeders kant als mijn kant is het contact niet zo heel klef. Geen nieuws is goed nieuws, en 1x in de week bellen we even hoe het gaat (voornamelijk met die kleine). Het is fijn dat mijn moeder en ik hier hetzelfde over denken!

Kan me voorstellen dat je je moeder niet wilt kwetsen, maar ook geen dingen tegen je zin wilt doen. Ik zou vanavond gaan, en daarna even bewust afstand nemen. Misschien kan je tussendoor via Greetz even een kaartje sturen met een leuke boodschap erin ofzo? Dat doet het hier meestal goed!

Heel herkenbaar inderdaad.

Ik ben daarom een paar jaar geleden 150 km verder op gaan wonen.
Natuurlijk niet alleen daarom, ik wilde vooral graag naar Amsterdam. Toen ik nog in dezelfde stad als mijn ouders woonde kwamen ze ook bijna ieder weekend langs. En at ik (omdat het ff niet anders kon) ook nog es 3x per week bij hun. Dat werd me ook teveel.
Nu zie ik ze veel minder, maar als we elkaar zien ga ik daar naar toe. Anders om komen ze bijna nooit. Dat is dan wel weer een beetje gek
Ik vind het prima zo, geeft wel rust. Na een weekendje daar ben ik ook echt weer toe aan tijd voor mezelf.

Wat betreft jouw moeder zou ik toch nog es met haar gaan praten. Eerlijk zeggen wat voor gevoel je hebt en dat het niet aan je moeder ligt maar dat jij er gewoon anders tegenaan kijkt. Wat als jullie later kindjes krijgen? Zit ze dan elke dag bij je thuis?! Denk dat je beter nu kunt "ingrijpen" dan dat je dat op een later (en minder makkelijk) tijdstip moet doen...
Succes!

Herkenbaar! Alleen vinden mijn ouders het verder geen probleem. Ik zie ze gemiddeld 1 keer in de maand en ik bel eigenlijk alleen maar als ik iets te vragen heb.

Peachy schreef:Ik herken het van een paar jaar geleden. Toen had ik niet erg veel behoefte aan mijn moeder, zo af en toe samen iets doen was meer dan genoeg. De band was in die tijd ook niet helemaal super, ik denk dat het daar ook een beetje aan lag. Hoe meer ze mij pushte, hoe verder ik van haar afdreef.

Helaas is mijn moeder een hele tijd ziek geweest en ik was daar zo van geschrokken, dat ik nu besef dat ik het wel heel erg zou vinden als ze er niet meer zou zijn. Dus al die kostbare tijd die ik heb verspilt, probeer ik nu weer een beetje in te halen. Ik zeg niet dat we hierdoor uren aan de telefoon hangen, maar ik probeer wel iedere week een keer langs te gaan en om de zoveel tijd een uitje te doen (winkelen,boodschappen doen, uit eten etc).


Voor de rest laten we elkaar met rust en dat maakt het ook prettig. Ik denk omdat je moeder zo aandringt, het benauwd voelt en je afstand neemt. Dit mag je ook best aan haar laten weten. En dan zou ik er niet patsboem mee stoppen, maar dan eens een belletje minder, van 1x per week langskomen naar 3x per maand etc.

Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben! Ik kom al niet elke week langs, dat zou ze wel willen. Ik denk dat ik haar 1 keer in de maand zie, de laatste tijd door de verhuizing vaker. En nu trekt ze een beetje aan me. Moet denk ik maar weer aan gaan geven dat die behoefte er bij mij niet zo is.

Kan me voorstellen dat je door de ziekte van je moeder erg geschrokken bent en haar nu vaker wilt zien.

Confusion schreef:Herkenbaar! Alleen vinden mijn ouders het verder geen probleem. Ik zie ze gemiddeld 1 keer in de maand en ik bel eigenlijk alleen maar als ik iets te vragen heb.

Oh heerlijk lijkt me dat!

Ooh La La! schreef:Heel herkenbaar inderdaad.

Ik ben daarom een paar jaar geleden 150 km verder op gaan wonen.
Natuurlijk niet alleen daarom, ik wilde vooral graag naar Amsterdam. Toen ik nog in dezelfde stad als mijn ouders woonde kwamen ze ook bijna ieder weekend langs. En at ik (omdat het ff niet anders kon) ook nog es 3x per week bij hun. Dat werd me ook teveel.
Nu zie ik ze veel minder, maar als we elkaar zien ga ik daar naar toe. Anders om komen ze bijna nooit. Dat is dan wel weer een beetje gek
Ik vind het prima zo, geeft wel rust. Na een weekendje daar ben ik ook echt weer toe aan tijd voor mezelf.

Wat betreft jouw moeder zou ik toch nog es met haar gaan praten. Eerlijk zeggen wat voor gevoel je hebt en dat het niet aan je moeder ligt maar dat jij er gewoon anders tegenaan kijkt. Wat als jullie later kindjes krijgen? Zit ze dan elke dag bij je thuis?! Denk dat je beter nu kunt "ingrijpen" dan dat je dat op een later (en minder makkelijk) tijdstip moet doen...
Succes!

Oh La la wij zijn ook bijna in Amsterdam gaan wonen, uiteindelijk niet omdat de huizen daar een stuk duurder zijn. Maar alleen daarom al leek het me heerlijk, niet meer je moeder tegenkomen als je boodschappen doet, enz

Nou als we later kindjes krijgen, daar zat ik gister ook over na te denken. Mijn moeder heeft gezegD dat wanneer we kinderen krijgen zij wel 1 keer in de week op wil passen. Maar kreeg er gister ineens de kriebels van dat ik haar dan zo vaak zie, en dat je dan ook nog eens gezellig samen moet eten ipv alleen je kind te halen en te brengen

Ik herken het van een paar jaar geleden. Nou woont mijn moeder sowieso al 150km verderop, maar als student was ik zowat de enige van mijn omgeving die niet elk weekend naar huis ging. Toen ik later samenwoonde belden we eens per week/twee weken en dat was goed, ook al weet ik dat zij wel vaker had gewild. Toen ik zwanger werd is het veranderd, nu spreken we elkaar wel twee keer per week meestal. En als zehierin de buurt zou wonen zou ik haar best eens per week willen zien. Maar dat is ook wel echt mijn bovengrens en dat dus in een 'kleffe' periode mèt (klein)kind.

Ik zou het toch nog eens met haar bespreken als ik jouw was. Dat zal wel best zeer doen voor je moeder, maar dan ben je iig eerlijk en het is nog altijd beter dan dat zij constant met voorstellen komt en jij daar tegen je zin zit of steeds de boot moet afhouden.

Ik heb een goede band met mijn vader. Het scheelt alleen dat hij mij net zo weinig hoeft te zien als ik hem. Als hij me na twee weken begint te missen, dan belt hij opeens om te vragen hoe het gaat en dat ze me al wel hadden verwacht. En dan ga ik meestal dezelfde avond nog even langs.

Mijn moeder was daar anders in. Eén dag geen contact of ze vroeg zich af of er iets mis was. Hoe zo'n goede band ik ook met haar had, ik dacht dat als ik op mezelf zou wonen, dat ik dan sowieso minder contact zou hebben en dagelijks hoefde van mij gewoon niet. Al voelde ik me zo verplicht dat ik elke dag even belde en minstens drie keer per week langsging. Als ik dat niet deed, dan kreeg ik het verwijt dat ik niet langskwam en haar niet leuk vond o.i.d.

Ik snap wel dat je daar minder behoefte aan hebt. Je hebt toch jouw eigen leven opgebouwd. En niet altijd zin in een ander. Ik neem aan dat dit niet alleen voor jouw moeder geldt, maar ook voor jouw vrienden? Gewoon even een avondje met een boek op de bank en een glas wijn in de hand?

Het gaat goed tussen mijn moeder en mij zolang we elkaar niet al te vaak zien. Ik ben 1 x met mijn moeder op vakantie geweest, dat was kortgezegd geen succes. Zelfs als we een dag op stap zijn werken we elkaar al op de zenuwen.
Nu we hier allebei onze weg in hebben gevonden, is het contact veel beter geworden. Ik denk dat ik ongeveer 1 x per 2 a 3 weken even spontaan langskom. Ik bel bijna nooit. Mailen doen we wel, dat werkt voor ons allebei.

Misschien kun je een middenweg vinden? Ik zie mijn ouders ook niet zo vaak terwijl ik wel een erg goede band heb. Ik bel gratis met mijn ouders/zus en wij bellen dus wat vaker. En dan dus ook van die luchtige nog-geen-5-minutentelefoontjes, die niet zo beladen zijn als "bel je me maandag" en dat je dan een half uur aan de lijn hangt. En ik zie mijn ouders dan denk ik eens in de 6-8 weken. Hoewel ik ze dan vaak wel wat langer zie, dat ik echt een weekendje naar huis ga en dat stadium ben jij natuurlijk een beetje ontgroeid al..

Nee, niet herkenbaar. Ik heb heel leuk contact met mijn moeder en het contact niet als 'last'. Ik kom en ga wanneer ik dat wil, ze belt wel eens of we komen eten als ze iets speciaals maakt maar vaak zat zeg ik: nee mam vanavond niet hoor!
En dan is 't ook goed. Ze zijn niet dwingend en helpen ons waar ze kunnen.

Ik denk dat de enige oplossing die je hebt is: of zeggen mam ik wil niet zoveel contact of accepteren en gewoon haar vaker zien dan je wil. Ik hoop dat ze 't begrijpt. Succes!

Antibes schreef:Misschien kun je een middenweg vinden? Ik zie mijn ouders ook niet zo vaak terwijl ik wel een erg goede band heb. Ik bel gratis met mijn ouders/zus en wij bellen dus wat vaker. En dan dus ook van die luchtige nog-geen-5-minutentelefoontjes, die niet zo beladen zijn als "bel je me maandag" en dat je dan een half uur aan de lijn hangt. En ik zie mijn ouders dan denk ik eens in de 6-8 weken. Hoewel ik ze dan vaak wel wat langer zie, dat ik echt een weekendje naar huis ga en dat stadium ben jij natuurlijk een beetje ontgroeid al..

Oh, hier als ik mijn moeder bel is dat inderdaad minimaal een half uur. Dus kan vaak nooit zomaar even bellen, want krijg meteen een heel verhaal. Dat maakt de drempel om te bellen weer hoger, bel ik minder vaak, heeft zij daardoor weer meer te vertellen áls ik bel en zo is het cirkeltje rond

Paper Crown schreef:Nee, niet herkenbaar. Ik heb heel leuk contact met mijn moeder en het contact niet als 'last'. Ik kom en ga wanneer ik dat wil, ze belt wel eens of we komen eten als ze iets speciaals maakt maar vaak zat zeg ik: nee mam vanavond niet hoor!
En dan is 't ook goed. Ze zijn niet dwingend en helpen ons waar ze kunnen.

Ik denk dat de enige oplossing die je hebt is: of zeggen mam ik wil niet zoveel contact of accepteren en gewoon haar vaker zien dan je wil. Ik hoop dat ze 't begrijpt. Succes!

Haar vaker zien dat ik wil lijkt me geen fijne oplossing, voor mezelf niet, en voor haar ook niet als ik dat tegen mijn zin doe. Moet het maar weer eens rustig aankaarten

Carrie schreef:

Antibes schreef:Misschien kun je een middenweg vinden? Ik zie mijn ouders ook niet zo vaak terwijl ik wel een erg goede band heb. Ik bel gratis met mijn ouders/zus en wij bellen dus wat vaker. En dan dus ook van die luchtige nog-geen-5-minutentelefoontjes, die niet zo beladen zijn als "bel je me maandag" en dat je dan een half uur aan de lijn hangt. En ik zie mijn ouders dan denk ik eens in de 6-8 weken. Hoewel ik ze dan vaak wel wat langer zie, dat ik echt een weekendje naar huis ga en dat stadium ben jij natuurlijk een beetje ontgroeid al..

Oh, hier als ik mijn moeder bel is dat inderdaad minimaal een half uur. Dus kan vaak nooit zomaar even bellen, want krijg meteen een heel verhaal. Dat maakt de drempel om te bellen weer hoger, bel ik minder vaak, heeft zij daardoor weer meer te vertellen áls ik bel en zo is het cirkeltje rond

Yup, dat dacht ik al inderdaad. Wellicht kun je zelf eens proberen iets vaker te bellen en dan op suffe momenten, als je bij de bus staat te wachten ofzo.. En dan gewoon afsluiten na een paar minuten en zeggen ik bel morgen of overmorgen nog wel even! Juist doordat ik mijn ouders heel regelmatig spreek, hebben we elkaar nooit zoveel extra te zeggen. Dus dan is het al snel een paar dingetjes en dan "ja ik heb verder eigenlijk niet zoveel, nee ik ook niet, naja ik spreek je van de week nog wel, daaaag".


Of je moet het gewoon echt bespreekbaar maken, maar ik denk dat dat wel heel lastig wordt. Want het is toch een soort van afwijzing voor haar natuurlijk.

Ik kan niet uitgebreid reageren, maar ik denk ook dat het ermee te maken heeft dat jij de enige dochter van je moeder bent. Mijn moeder heeft vier kids over wie ze de aandacht moet verdelen en inmiddels ook wat aanhang erbij. Alle contact richting haar hoeft dus niet alleen van mij te komen. Jij bent zowat haar enige familie, en dus hangt ze meer aan je, schat ik zo in.

Rood schreef:Ik kan niet uitgebreid reageren, maar ik denk ook dat het ermee te maken heeft dat jij de enige dochter van je moeder bent. Mijn moeder heeft vier kids over wie ze de aandacht moet verdelen en inmiddels ook wat aanhang erbij. Alle contact richting haar hoeft dus niet alleen van mij te komen. Jij bent zowat haar enige familie, en dus hangt ze meer aan je, schat ik zo in.

Oja dat is ook wel een goede! Je moeder die de aandacht moet verdelen over 4 kinderen, heeeeerlijk lijkt me dat Zo had ik het nog niet eens bekeken.

Mijn moeder heeft ook 4 kinderen, maar ik ben haar enige dochter en de enige wie ze zomaar belt voor een praatje of dat ze op de thee komt haha. Maargoed, ik kan ook rustig zeggen dat ik geen tijd heb om te bellen of voor thee, dat vind ze ook niet erg.

Ik spreek m`n moeder 2 of 3x per week en juist daardoor kunnen we het 'contact' kort houden. Je hebt niet altijd van weken 'bij te praten'.

Ik snap trouwens helemaal het gevoel van dat bellen. Dat verplichte is gewoon irritant. Daardoor wil je op den duur niet meer.

Ja, ik dacht, is misschien wel handig om mee te nemen in het gesprek. Schept weer begrip voor haar, zonder dat je je eigen wensen dan opzij zet.

Vervelend dat je moeder dit niet aanvoelt. Waarschijnlijk vind je moeder het gewoon heerlijk om je zo gelukkig te zien.

Mijn ervaring is dat het met kids niet erger wordt, als ze een dag per week komt oppassen, komt ze voornamelijk voor de kids en gaan ze gewoon weer lekker naar huis als jij thuiskomt van je werk. Even samen de dag doornemen met een kopje thee en dan wil zij waarschijnlijk ook weer naar haar man toe.

Ik denk dat het iets tijdelijks is van je moeder. Toen ik net weer in U. woonde, liepen de ouders de deur plat hier maar nu is dat, gelukkig, al minder.

Rush schreef:Mijn moeder heeft ook 4 kinderen, maar ik ben haar enige dochter en de enige wie ze zomaar belt voor een praatje of dat ze op de thee komt haha. Maargoed, ik kan ook rustig zeggen dat ik geen tijd heb om te bellen of voor thee, dat vind ze ook niet erg.

Ik spreek m`n moeder 2 of 3x per week en juist daardoor kunnen we het 'contact' kort houden. Je hebt niet altijd van weken 'bij te praten'.

Ja maar ik wil dat gewoon niet! *stampt op vloer* haar 3 keer per week spreken, pfff. Lastig hoor.

Rood schreef:Ik snap trouwens helemaal het gevoel van dat bellen. Dat verplichte is gewoon irritant. Daardoor wil je op den duur niet meer.

Ja, ik dacht, is misschien wel handig om mee te nemen in het gesprek. Schept weer begrip voor haar, zonder dat je je eigen wensen dan opzij zet.

Ja dat zal ik zeker meenemen. Kans is groot dat ze zegt "ja maar zo vaak zie ik je helemaal niet, soms 1 keer in de 3 weken, soms minder" waar ze dan gelijk in heeft. Maar die verplichting, daar hou ik gewoon niet zo van.

Shoesdontlie schreef:Vervelend dat je moeder dit niet aanvoelt. Waarschijnlijk vind je moeder het gewoon heerlijk om je zo gelukkig te zien.

Mijn ervaring is dat het met kids niet erger wordt, als ze een dag per week komt oppassen, komt ze voornamelijk voor de kids en gaan ze gewoon weer lekker naar huis als jij thuiskomt van je werk. Even samen de dag doornemen met een kopje thee en dan wil zij waarschijnlijk ook weer naar haar man toe.

Ik denk dat het iets tijdelijks is van je moeder. Toen ik net weer in U. woonde, liepen de ouders de deur plat hier maar nu is dat, gelukkig, al minder.

Ik denk helaas niet dat dit tijdelijk is, dit is al zo sinds ik uit huis ben Dat zij vaker 'wil' dan ik zeg maar. Heel naar, ook voor haar. De laatste tijd is het wel weer meer geworden, ivm de verhuizing. Moet het gewoon even opnieuw aankaarten denk ik.