Kleine baby's...

Wat vind je echt gewoon eerlijk van kleine baby's (de eerste maanden bedoel ik daarmee)

Je leest weleens dat mensen dat zo lief/leuk/ geweldig vinden enzo, vandaar maar Ik vind het lief en schattig maar voor de rest geef mij maar oudere kinderen. Ik lees heel vaak kriebels bij een kleine baby maar dat heb ik nooit gehad, ik vind kindjes van een jaar of 2 juist veel meer voor kriebels zorgen eigenlijk.

Uiteraard hebben we bewust voor een tweede kindje gekozen en het is ook meer dan welkom maar die babytijd..., daar heb ik overigens ook nooit echt iets aan gevonden. Ik had het er met een collega over en die staat er precies hetzelfde in. Het heeft niets met de liefde voor onze tweede te maken maar met dat ik het gewoon zoveel leuker vind zoals R bijv. nu is.

Dus ik ben benieuwd, wat vinden jullie echt van kleine baby's. Ze kunnen niet lang genoeg klein blijven of juist laat ze groter worden!

Bij Yara vond ik de babytijd leuk, ik heb daar echt van genoten. Bij Kian vond ik de babytijd minder leuk, maar ik denk dat dat vooral kwam omdat hij veel huilde. Ik vind de leeftijd die hij nu heeft echt heel erg leuk, hij leert elke dag dingen bij, zo leuk.

Liadan; dat kan ik dan goed begrijpen.

Ze zien er heus wel schattig uit die baby's, en met liefde maak ik de babytijd door van mijn eigen kind, maar ik vind het totaal niet tof die tijd. Zo fragiel, zo onberekenbaar, zo 'saai' eigenlijk.. Ik ben ook helemaal geen kroeler of stilzitter, en erg gehecht aan mijn slaap en tijd voor mezelf. Wat dat betreft was en is L. een makkelijke baby, maar liever 'krijg' ik ze pas als ze rond het half jaar zijn.

Ook van een ander vind ik het niet zo boeiend en krijg ik juist geen klapperende eierstokken, die krijg ik wel van kindjes vanaf 6 maanden en ook van mijn eigen kind, heel vervelend haha

Precies dat bedoel ik Parel, uiteraard doe ik alles met liefde maar ik vind er eigenlijk niets aan. Ik vind het echt pas leuker worden als ze ouder zijn. R is nu 2.5 jaar en daar geniet ik zo intens van (eigenlijk al veel langer natuurlijk) maar dat leuke kletsen/het makkelijk zijn/het knuffelen etc etc nee ze mogen van mij meteen 2 -2.5 jaar zijn en dat dan extra lang blijven. Ik vind het juist jammer dat deze peutertijd zo snel gaat, de babytijd vind ik niet erg als die snel gaat.

N was ook een hele onrustige baby, huilde veel en het slapen was een drama. Dat eerste jaar vond ik echt loeizwaar. Daarnaast was hij natuurlijk de eerste, dus alles nieuw en al moeilijk genoeg.

J was een rustig meisje. Maar ook ik had natuurlijk meer ervaring. Als ze niet wilde slapen, dan sliep ze in de draagdoek lekker bij mij. Deze babytijd was een stuk relaxter en hier heb ik echt van genoten.

Dus een beetje afhankelijk van het kindje denk ik. Daarnaast vind ik die tijd leuk zolang als het duurt. Als ze eenmaal gaan zitten, brabbelen, staan is dat ook weer een fantastische tijd.

Liadan schreef:Bij Yara vond ik de babytijd leuk, ik heb daar echt van genoten. Bij Kian vond ik de babytijd minder leuk, maar ik denk dat dat vooral kwam omdat hij veel huilde. Ik vind de leeftijd die hij nu heeft echt heel erg leuk, hij leert elke dag dingen bij, zo leuk.

Hier hetzelfde.

Ik vinde de babytijd vanaf een maand 3 a 4 leuk worden. In het begin zijn ze zo afhankelijk, maar als ze lekker gaan reageren vind ik het leuk worden. T wordt nu twee en het blijft elke dag leuker worden.

Ik vind aan baby's niet zo veel aan, dat heb ik ook altijd heel hard geroepen. Gelukkig vond ik het bij Lotte 'wel leuk', dus niet zo als ik van anderen hoorde dat het zo jammer was hoe snel alles ging enzo, maar ik heb er wel van genoten. Je eigen kind blijft natuurlijk ook wel het speciaalste wat er is. Verder is ze niet zo overdreven moeilijk (alleen vanaf begin af aan erg eenkennig, en dat bij een mama die haar heel graag bij het kraambezoek op schoot had gezet, maar ja, dat ging helaas niet), de nachten slaapt ze sinds ze 8 weken is eigenlijk altijd door, ze ontwikkelt zich super.
Nu ze bijna 11 maanden is en achter haar loopwagen de kamer doorracet vindt ik het al veel leuker, maar ik kan niet wachten tot ze ook kan praten!

Parel, hoe vind je dat dan op je werk, werk je ook liever met de oudste kinderen? (Misschien ga je ook niet voor niets wat anders doen trouwens).

Ik vind het heerlijk die eerste maanden!! En ik vind dat 'echte' baby er al zo gauw van af, dat mocht van mij wel langer duren! Ik kan uren naar ons mannetje kijken, was bij onze dochter ook. Vooral dat knuffelen vind ik zo heerlijk!!
Misschien komt het ook omdat onze dochter toen ze een paar maand oud was daar al helemaal niet meer van hield hoor, die lag het liefst in de box, kleedje of bij je op de bank dat vast gehouden worden vond ze niks. Dus nu het met onze zoon nog kan geniet ik daar extra van haha!

Maar kan me ook voorstellen dat als je een kindje hebt wat veel huilt dat het dan anders is hoor!

Ik vind de babytijd heerlijk. Het eindeloos knuffelen en kroelen, heerlijk bij me slapen in de draagdoek. Wat dat betreft merk ik ook dat we nu echt een nieuwe fase ingaan. Ze gaat steeds meer zelf.doen, communiceert steeds meer, gaat 'echt' spelen en ook dát vind ik heerlijk. Ik geloof.niet dat ik de ene leeftijd leuker vind dan de ander. Genieten doe ik toch wel, alleen op.een andere manier.

Het heeft bij mij echt niks met huilen te maken hoor, zo'n kindje wat nog niet veel kan is echt niks voor mij. Dan scheelt het nog dat ik mijn eigen kindje wel beter snap dan die van vreemden, maar heb echt niet de behoefte om andere baby's op schoot te hebben enzo.

Ik geniet nou veel meer van mijn mannetje, natuurlijk vond ik hem als baby ook leuk, maar nu vind ik het echt veel leuker, ook omdat hij nu zoveel kan. Een baby is vooral slapen, eten en huilen. Ik kan nu echt genieten als hij met zijn auto's aan het spelen is of hele verhalen verteld over wat hij allemaal heeft gedaan op een dag. Ik krijg ook niet echt kriebels als ik een baby zie, al kan ik niet wachten tot ik weer een babybroertje of zusje voor mijn mannetje kan vasthouden.

Ik heb hetzelfde als Tiramisu, ik vond en vínd het heerlijk als ze bij me slaapt. En als baby deed ze dat zo, zonder problemen, nu alleen als ze ziek is of als ik haar in de drager heb. Aan de andere kant vind ik het ook prachtig om te zien hoe ze zich ontwikkelt en al hele verhalen verteld in haar eigen brabbeltaaltje. Pas ook op kraamvisite geweest bij een collega, en haar dochtertje viel bij me in slaap.. Echt ik kon wel uren zo blijven zitten, zo heerlijk om een mensje vast te hebben wat je zo vertrouwd dat ze bij je slapen.

Ik vind de babytijd heel erg leuk juist. Vooral als ze weer lekker met zn tweeen aan het peuterpuberen zijn verlang ik terug naar de babytijd, die tijd is echt aan mij voorbij gevlogen en zou ik, als het kon, graag overdoen.

Ik kijk nu al uit naar de babytijd van nmr. 3

Ben je zwanger Nois?

Ik vind op kraamvisite gaan juist wel leuk, lekker kroelen met de baby

blondje1313 schreef:Het heeft bij mij echt niks met huilen te maken hoor, zo'n kindje wat nog niet veel kan is echt niks voor mij. Dan scheelt het nog dat ik mijn eigen kindje wel beter snap dan die van vreemden, maar heb echt niet de behoefte om andere baby's op schoot te hebben enzo.

Dat heb ik hetzelfde, het is nog niet eens alleen maar dat huilen ik vind het gewoon niet zo leuk een baby. Ik vind het eigenlijk ook erg saai allemaal haha huilen,slapen, flesje. Ik vind het veel leuker wanneer ze echt iets gaan doen enzo. En nu dat kletsen etc heerlijk, bleef hij maar heel erg lang 2-2.5 jaar.

moepie schreef:Ik vind het heerlijk die eerste maanden!! En ik vind dat 'echte' baby er al zo gauw van af, dat mocht van mij wel langer duren! Ik kan uren naar ons mannetje kijken, was bij onze dochter ook. Vooral dat knuffelen vind ik zo heerlijk!!
Misschien komt het ook omdat onze dochter toen ze een paar maand oud was daar al helemaal niet meer van hield hoor, die lag het liefst in de box, kleedje of bij je op de bank dat vast gehouden worden vond ze niks. Dus nu het met onze zoon nog kan geniet ik daar extra van haha!

Maar kan me ook voorstellen dat als je een kindje hebt wat veel huilt dat het dan anders is hoor!

Ik ook! Heerlijk, zo'n lief klein ventje, lekker tutten. Ik kon er ook zo van genieten als hij 's morgens even bij me in bed lag, en dan alleen maar elkaar aanstaren tot hij in slaap viel. Zo lief! Dat kan nu echt niet meer, hij gaat alle kanten op. Maar ik vnd de leeftijd die hij nu heeft ook weer heel leuk hoor!

Ik heb zelf geen kinderen, maar bij mijn neefjes vond ik de periode 0 tot 1.5 echt heel erg leuk..

Van 2 tot 3.5 (nu) vind ik als 'buitenstaander' niet echt leuk. Misschien dat het als moeder zijnde wel leuk is hoor. Maar ik kan mijn neefje soms echt niet bereiken haha. Dan negeert hij mij gewoon hard, wilt de hele tijd zijn zin hebben en anders gaat hij onder de tafel zitten o.i.d... Pff ik vind het maar vermoeiend haha.

Mij lijkt trouwens de basisschool leeftijd het leukste. Van een jaar of 5 tot 10 Dat ze echt goed kunnen praten, aangeven wat ze willen, ik weet niet een bepaalde duidelijkheid. Je kunt ze beter alleen laten, misschien kunnen ze zich ook wel langer vermaken.

ik was laatst op kraambezoek en toen dacht ik 'wat saai eigenlijk, die kleine slaapt alleen maar'.
later lag hij lekker bij mij op de arm te slapen en toen smolt ik toch wel..

Babies zijn ook saai, en eigenlijk...vind ik babies in begin ook niet mooi
Maar ze hebben wel een mega knuffelfactor, en kijk wel heel erg uit naar zo'n klein hummeltje hier in huis. Lekker op onze buik savonds op de bank. maar als ik ergens op kraambezoek ben, heb ik het na paar min al gezien...toch anders als het eigen is.

Punk'd schreef:

Van 2 tot 3.5 (nu) vind ik als 'buitenstaander' niet echt leuk. Misschien dat het als moeder zijnde wel leuk is hoor. Maar ik kan mijn neefje soms echt niet bereiken haha. Dan negeert hij mij gewoon hard, wilt de hele tijd zijn zin hebben en anders gaat hij onder de tafel zitten o.i.d... Pff ik vind het maar vermoeiend haha.

.

Hier vindt iedereen het juist wel erg leuk die leeftijd maar dat komt misschien ook wel omdat R uber makkelijk is en met iedereen kletst en doet. Hij luistert erg goed en is gewoon supergezellig.

Ik dacht altijd dat ik het helemaal niks zou vinden maar dat valt erg mee, ik vind het leuk om ontwikkeling te volgen en mijn zoontje is ook onwijs makkelijk met voeding en slapen, hij sliep ook vrijwel direct door 's nachts. Dat is gewoon vet geluk hebben, het maakt het heel makkelijk om er van te kunnen genieten.

De eerste twee maanden vond ik het eng/jammer dat hij hard groeide. Als ik weer een lading kleertjes op kon bergen. Daar werd ik verdrietig van. Nu heb ik dat niet meer en vind ik hem eigenlijk steeds leuker worden dus hij mag gewoon doorgroeien

Ik zou wel graag bevallen van een kindje van 1 Niet wbt gewicht hoor, haha! Vond het 1e jaar (mede dankzij het huilbaby zijn van Y.) echt serieus niet leuk en ben blij dat hij nu ouder is.

Ik vond het geweldig de babytijd. Het was soms ook wel pittig (heel veel huilen), maar het had ook echt wel iets. Zo'n minimensje dat helemaal van je afhankelijk is, lekker kroelen, lekker bij je slapen, mee in de draagdoek, etc. Daar heb ik echt naar genoten en kan ik nog wel eens naar terugverlangen. Al vind ik tot nu toe elke fase zo z'n charme hebben. Zo is ze nu volop aan het ontwikkelen qua woordenschat, ze begrijpt je echt goed en je kan zoveel leuke dingen doen samen!