N.a.v. verplicht bord leeg eten?

*

Printje schreef: ze zeggen altijd dat er maar een paar dingen zijn die een kind zelf kan bepalen (eten,slapen, poepen) en daar willen ze graag de controle over houden.

Nou, die van mij neemt de controle houden wel heel serieus. Maar het klopt wel wat je zegt. Mijn kinderarts zei hetzelfde namelijk.

Susan schreef:

Paper Crown schreef:Ik snap wel wat Mamsie bedoeld! Als ze die leeftijd hebben van de zoontjes van Mamsie willen ze de kantjes eraf lopen als het op eten aankomt, als je ze dan later toch wel een boterham geeft - tja.. dan hoeven ze nu niet echt te eten want ze willen weer naar buiten.

Je moet kinderen niet dwingen, ongeacht de leeftijd maar als hij of zij direct bordje wegschuift en zegt: 'Ik zit vol..' nou dan zal ik zeker niet zeggen dat ze van tafel mogen. Ze krijgen door eten heel veel voedingstoffen binnen die ze gewoon nodig hebben, ik las in de krant een tijd geleden dat kinderen veel voedingstoffen te kort komen. Je hoeft het niet met stokslagen binnen te proppen of als je kind krijst en zowat stikt in het eten is ook niet nodig om een dusdanige strijd aan te gaan, maar de meeste mama's zijn hier vrij coulant merk ik. Ik denk niet dat ik hem zo makkelijk vanaf laat komen straks.

Maar wat zou je dan precies doen? Zou je wel fysiek ingrijpen, proberen het eten in hun mond te stoppen?

Fysiek ingrijpen klinkt wel een beetje banaal, Susan. Maar ik zie niets fouts in een beetje afleiden en hem zo toch nog wat hapjes toestoppen. Hij zal ook wel meer dan eens krijsen omdat hij naar bed moet, of een schone luier wanneer hij er geen zin in heeft. Wat mij betreft is eten net zo belangrijk dus dan maar even wat extra moeite doen. Ik wil echt niet dat hij voedingstoffen te kort komt of slecht groeit, bijv.

Susan schreef:

Rataplan schreef:Susan, dat doe ik bij S. soms wel. Hij wil nooit proeven en zegt bij voorbaat al: Lust ik niet of hoef ik niet. Dat stop ik soms wel een stuk in zijn mond alleen al voor de smaak.

Dat doe ik bij Ezra ook wel eens, maar dan alleen een vingertopje, inderdaad alleen voor de smaak, maar dan weet ik al dat hij het lekker vindt, maar gewoon niet door heeft wat het is.

Het jammere hier is is dat ik echt geen idee heb wat hij nou wel of niet lust. Hij eet zo ontiegelijk beperkt dat ik nieuwe dingen er altijd in stop.

*

Susan schreef:Rataplan, Ezra eet ook heel beperkt. De laatste tijd begint hij wel steeds meer dingen te proeven, maar het merendeel eet hij nog steeds niet. Avondeten is het lastigst, maar ook broodbeleg, hij eet heel vaak gewoon niks op zijn brood.

Ik werk met kinderen met autisme, en dit hebben heel veel kinderen bij mij op de groep. Wij denken dat bij sommige kinderen het mondgevoel te verwarrend is, omdat brood met beleg soms twee totaal verschillende structuren zijn in je mond. Net als dat heel veel kindjes bij ons geen gemengde groente willen eten...

Susan schreef:Rataplan, Ezra eet ook heel beperkt. De laatste tijd begint hij wel steeds meer dingen te proeven, maar het merendeel eet hij nog steeds niet. Avondeten is het lastigst, maar ook broodbeleg, hij eet heel vaak gewoon niks op zijn brood.

S. eet alleen crackers met boter of chocopasta, vla en met geluk wat warm eten. En dan alleen gekookte aardappels met bloemkool, broccoli, witlof of spinazie. Snoep/koek gaat er vaak ook wel in. Maar verder dus helemaal niks. Geen fruit, geen brood, geen beleg, geen andere groenten, geen pasta's, maar ook geen ei, kaas, vlees, pannekoek, patat of pizza.

Lastig hè, als ze zo karig eten. Ik word er soms zo verdrietig van. Dan denk ik echt: Jongen, het is voor je eigen bestwil! Maar hij blijft pertinent weigeren. Ook al hoor ik zijn maag knorren, toch krijg ik er niks in. Nu met die sonde kan ik het beter loslaten, omdat ik weet dat hij daardoor genoeg binnen krijgt, maar pijn doet het wel.

*

*

Rataplan, dat lijkt me echt heel naar, zijn buikje horen knorren maar er gewoon geen voedsel in krijgen.

Susan schreef:

Rataplan schreef:

Susan schreef:Rataplan, Ezra eet ook heel beperkt. De laatste tijd begint hij wel steeds meer dingen te proeven, maar het merendeel eet hij nog steeds niet. Avondeten is het lastigst, maar ook broodbeleg, hij eet heel vaak gewoon niks op zijn brood.

S. eet alleen crackers met boter of chocopasta, vla en met geluk wat warm eten. En dan alleen gekookte aardappels met bloemkool, broccoli, witlof of spinazie. Snoep/koek gaat er vaak ook wel in. Maar verder dus helemaal niks. Geen fruit, geen brood, geen beleg, geen andere groenten, geen pasta's, maar ook geen ei, kaas, vlees, pannekoek, patat of pizza.

Lastig hè, als ze zo karig eten. Ik word er soms zo verdrietig van. Dan denk ik echt: Jongen, het is voor je eigen bestwil! Maar hij blijft pertinent weigeren. Ook al hoor ik zijn maag knorren, toch krijg ik er niks in. Nu met die sonde kan ik het beter loslaten, omdat ik weet dat hij daardoor genoeg binnen krijgt, maar pijn doet het wel.

Ik heb nooit het idee dat Ezra honger heeft, hij eet ook wel genoeg door de dag heen, maar het zou wel fijn zijn als hij een bredere smaak heeft. Op zich ziet hij er wel goed uit, hij is wel erg slank maar hij is niet mager. En ja, hij is klein voor zijn leeftijd, maar dat heeft denk ik niet met het eten te maken, gewoon met zijn genen. Ik ben zelf ook niet bepaald groot.

S. is ook erg klein, 88 cm en 11,5 kg. Ik ben zelf ook niet groot, namelijk 1.65m. En hij lijkt ook erg op mij, dus heel lang zal hij ook nooit worden. Maar ter vergelijking: Zijn broer was net zo groot met 14 maanden, S. is bijna 3. Hij is getest op zo'n beetje alles, maar er is nooit iets uitgekomen waarom of hij niet kan en wil eten. Zijn kleine groei heeft wel te maken met V.CFS en ook door zijn beperkte intake van voedsel.

Zelda schreef:Rataplan, dat lijkt me echt heel naar, zijn buikje horen knorren maar er gewoon geen voedsel in krijgen.

Dat is ook heel naar. Net zo naar als dat je met zijn allen aan tafel zit en hij zegt na 2 happen: Hoef niet meer, vol. Ik vind dat altijd heel moeilijk.

Rataplan schreef:

Zelda schreef:Rataplan, dat lijkt me echt heel naar, zijn buikje horen knorren maar er gewoon geen voedsel in krijgen.

Dat is ook heel naar. Net zo naar als dat je met zijn allen aan tafel zit en hij zegt na 2 happen: Hoef niet meer, vol. Ik vind dat altijd heel moeilijk.

Toevallig zag ik gister op tv een programma (op rtl 4, iets met dik en dun ofzo?) een meisje (in de 20) die ook echt na twee happen het gevoel had vol te zitten(ging ook helemaal kokhalzen enzo). Ik denk ook wel dat je dat je lichaam aan kan wennen. Dat je gewoon leert dat als het ergste honger gevoel weg is, je denkt dat je vol zit. Net als dat het tegenovergesteld is, dat als je altijd door eet, je altijd het gevoel hebt dat je honger hebt.

*

Susan schreef:

Aimee schreef:

Susan schreef:Rataplan, Ezra eet ook heel beperkt. De laatste tijd begint hij wel steeds meer dingen te proeven, maar het merendeel eet hij nog steeds niet. Avondeten is het lastigst, maar ook broodbeleg, hij eet heel vaak gewoon niks op zijn brood.

Ik werk met kinderen met autisme, en dit hebben heel veel kinderen bij mij op de groep. Wij denken dat bij sommige kinderen het mondgevoel te verwarrend is, omdat brood met beleg soms twee totaal verschillende structuren zijn in je mond. Net als dat heel veel kindjes bij ons geen gemengde groente willen eten...

Een tosti uit de koekenpan met kaas en cervelaatworst of met alleen kaas vindt hij wel lekker, misschien dat het dan een beetje één structuur krijgt door het bakken of zo?

Ik weet het niet eigenlijk... Sowieso gaan tosti's er wel altijd goed in bij alle kinderen, net als cräckers. Misschien dat dat knapperige in combinatie met het zachte van gesmolte kaas wel weer heel lekker voelt ofzo? Ik vind het sowieso soms heel moeilijk om me daar in te verplaatsen, omdat het soms gaat om zulke minimale verschillen en dat je dat zelf helemaal niet zo bewust ervaart. Ik moet vaak ook mezelf even terugroepen, omdat je heel snel geneigd bent om te zeggen 'doe niet zo raar, gewoon je broodje opeten!'. Dat is voor mij zo makkelijk zeggen, want ik stop gewoon alles in mijn mond, soms zelfs zonder te proeven wat ik eigenlijk eet. Kinderen met autisme zijn zoveel bewuster bezig met hun lichaam, dat vind ik eigenlijk wel een heel mooi iets (ook al is het soms lastig).

Mijn dochter moet eten. Ik weet inmiddels wel wat ze echt niet lust of wat ze niet echt lekker vindt. Het eerste hoeft ze dan ook niet te eten, gelukkig zijn dat maar weinig dingen, in het tweede geval moet ze een bepaald deel ervan opeten. We kunnen niet elke dag eten wat we super lekker vinden. Sommige dingen moet he gewoon eten om sterk en fit van te worden. Dat argument geef ik haar dan. Eten heeft een doel, dat je zit te schransen omdat het zó lekker is, is bijzaak dit kan ik haar gelukkig ook uitleggen.
Ze eet altijd eeeeeeeerg sloom en praat veel, nu krijgt ze een half uur de tijd om haar bord leeg te eten of in ieder geval dat ze hasr best heeft gedaan en niet steeds aan het klooien en kletsen is. Bord niet leeg of zitten klooien is geen toetje/ijsje.

De jongste geeft zelf aan of hij nog trek heeft. Zodra hij begint te gooien probeer ik het een pasr minuten nog iets of dmv afleiden met speelgoed, lukt het niet dan krijgt hij gewoon zijn toetje nog. Als hij smiddags zijn fruit niet helemaal op eet dan bewaar ik dat en meng ik met kwark als toetje voor in de avond. Komt het er toch nog in

Er zit echt wel verschil in welke leeftijd je kind is. Zelf weet je als ouderzijnde ook het beste of je kind de boel zit te bespelen ( als ze wat ouder zijn en je hier ook echt over kan praten samen). Dochter trekt hier dan echt wel aan het kortse end!! Komt echt weleens voor dat zij nog alleen aan tafel zit, niet lullen, maar eten. Tussendoor praten oke, maar alleen maar kwekken dat heeft consequenties.

Hier ook de regel eerst hartig op brood dan pas zoet en pas ná de lunch een snoepje.
Voor de jongste geldt dat natuurlijk nog niet.

Aimee: Dat denk ik ook wel. Dat je jezelf dat kunt aanleren, maar hij moet nog 3 worden. Eigenlijk is zijn eten altijd een probleem geweest (terwijl hij ook wel tijden heeft gehad dat hij at als een bouwvakker, maar dat was echt in het eerste jaar van de bijvoeding), ik weet niet of zulke kleintjes zichzelf dat ook kunnen aanleren. Sommige dingen heeft hij wel gegeten toen hij kleiner was. Hij heeft ooit wel wat fruit, pasta's en groenten gegeten. Maar dingen als o.a. brood, vlees en ei heeft hij nog nooit gehad.

Susan: Zwaar is het ook, omdat wij weten dat hij moet eten om te groeien. Daarnaast heeft hij ook nog die genafwijking die de nodige zorg en angst met zich mee brengt.

Ooh ik heb hier geen problemen met het eten hoor. Er wordt gewoon gegeten en als ze er langer over doen hebben ze minder tijd om te spelen. Iedereen blijft zitten tot dat we klaar zijn. Dus als G zit te mutsen dan zegt V al snel genoeg dat G moet opschieten haha.

Hier wordt er bijna nooit een boterham gegeven na het eten want dan blijf ik bezig. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. Zelf opscheppen doen we niet want dan scheppen ze 2 lepeltjes op als ze er geen zin in hebben.
Het is ook geen kwestie van geen honger of zin maar gewoon geen tijd willen nemen om te eten en nu weten ze dat er gewoon gegeten wordt en ze toch moeten wachten dus ze eten toch wel hun bord voldoende leeg.

Het was meer een vraag aan andere die zeggen dat ze hun kinderen nooit zouden "dwingen".

Mijn zoontje is een goede eter en hoeft van mij dan ook zijn bord niet leeg te eten. Als hij een dagje minder trek heeft vind ik dat ook prima, hij eet heel vaak zijn bord gewoon leeg.
Misschien zou dat anders zijn als ik een kind had wat minder goed at, maar ja eten kun je volgens mij niet echt afdwingen.

Mamsie schreef:Ooh ik heb hier geen problemen met het eten hoor. Er wordt gewoon gegeten en als ze er langer over doen hebben ze minder tijd om te spelen. Iedereen blijft zitten tot dat we klaar zijn. Dus als G zit te mutsen dan zegt V al snel genoeg dat G moet opschieten haha.

Hier wordt er bijna nooit een boterham gegeven na het eten want dan blijf ik bezig. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. Zelf opscheppen doen we niet want dan scheppen ze 2 lepeltjes op als ze er geen zin in hebben.
Het is ook geen kwestie van geen honger of zin maar gewoon geen tijd willen nemen om te eten en nu weten ze dat er gewoon gegeten wordt en ze toch moeten wachten dus ze eten toch wel hun bord voldoende leeg.

Het was meer een vraag aan andere die zeggen dat ze hun kinderen nooit zouden "dwingen".

Zo gaat het verder bij ons ook. We blijven allemaal aan tafel tot iedereen klaar is, ook S. die na 2 happen niet meer hoeft.

Ik eet zelf wanneer ik trek heb: ik eet bijna niet in vaststaande maaltijden. Vaak eet ik wel om iets van elf uur yoghurt en in de weekenden eten we warm rond vijf uur. Mijn dochter eet om elf uur met mee en eet 's avonds rond vijf uur met mijn vriend (ik ben nooit voor zeven uur thuis). Tussendoor geeft ze gewoon zelf aan wanneer ze trek heeft, dan krijgt ze een appel, boterham, olijven of wat ze maar wil (wel gewoon gezond normaal eten, ze mag niet tien keer een koekje of zo).

Ik heb nooit gedwongen met eten, eten moet leuk en smakelijk zijn. Mijn dochter heeft ook wel eens in een vlaag van de peuterpubertijd twee weken (of langer) geen warm eten gehad, maakt me niks uit: ze hebben toch wel een reservevoorraad aan vitamines. Ze lust verder echt alles en eet als een bouwvakker.

Ben er ook van overtuigd dat je lichaam zelf aangeeft wat het nodig heeft en luisteren daar naar gaat het makkelijkste met zo min mogelijk vaste eetmomenten met vaste hoeveelheden.

Mamsie schreef:

Het was meer een vraag aan andere die zeggen dat ze hun kinderen nooit zouden "dwingen".

Ook als S groter is ga ik hem niet dwingen. We zitten met ons allen een tijdje aan tafel. In die tijd heeft hij de kans om te eten. Wil hij niet eten dan krijgt hij ook geen boterham voor het slapen gaan. Dan had hij maar goed moeten eten met het avondeten. Als hij echt iets niet lust qua groente oid dan zal ik twee soorten koken, maar alleen als hij dat ook echt niet lekker vind na verschillende keren geproefd te hebben. MAar als hij iets normaal wel eet en op dat moment niet, tja dan heeft hij zichzelf ermee. Bij kinderen van die leeftijd heb je al snel door of ze iets echt niet lusten of dat ze gewoon een keer geen zin hebben in eten of iets anders willen.

Bij mijn oppasgezin word er eerst aan de kinderen gevraagd wat ze willen eten. Als de een bloemkool zegt, de ander spaghetti en de ander warme broodjes met knakworst. Dan krijgen ze dat ook. Dat zal ik dus echt nooit doen, ze eten maar wat de pot schaft. Twee soorten groenten koken bij de piepers vind ik niet erg, maar 3/4 verschillende soorten eten maken daar pas ik voor.

Als je een kind heb zoals Rataplan waar je je zorgen om maakt en die wel moet eten, ja dat is dan anders. Maar een gezond kind kan heus wel eens een dag of twee minder eten.

Rataplan: ik heb echt respect voor je, hoe je om gaat met S en zijn ziekte en alles wat er bij komt kijken.

Dan heb ik bij deze ook een vraag. Wat zouden jullie doen als je dochter van 3 weigert fruit te eten? Zoiezo zijn stukken fruit (in welke variant dan ook, klein middel groot, heel stuk fruit) uit den boze. Geen hap gaat erin. En als er eens een miniscuul hapje in gaat onder veel pushen dan wordt het niet doorgeslikt, maar rustig lang in de mond gehouden.

Ook het fruit verwerken in een smoothie, toetje, ijsje, pureren, niks werkt en zodra ze merkt dat er ook maar 1 klein stukje of geurtje van fruit in zit hoeft ze het al niet meer. Zelfs de K3 knijpfruit en dergelijke en appelmoes lukt niet. Jam ook niet.

Met als gevolg dat er al 2 jaar geen fruit gegeten is. Groente gaat er wel af en toe in.

Hoe zouden jullie hiermee om gaan? Waar zou dit vandaan kunnen komen? In het eerste jaar van de hapjes werd er namelijk wel erg goed van gegeten.

Misschien lust ze gewoon geen fruit. Ook al at ze het eerste jaar dat wel. Ken ook iemand die geen fruit lust, geen 1 soort. Zou me er niet al te druk om maken en af en toe wat meer groente aan bieden. Eet ze wel komkommer, tomaat of paprika of dat soort spul?

Jilke, ik zou sowieso direct stoppen met pushen. Ik geloof echt dat dat averechts werkt en dat het traumatisch kan zijn voor een kind.

Ik zou het wel aan blijven bieden, zelf er lekker van eten als zij er bij is. Of als je eens met meerdere kinderen bent, die kindjes fruit laten eten. Zien eten, doet eten.
En verder zou ik er niks mee doen. Vitaminepilletje er in en verder zo laten.