Ik voel me zó leeg..

2 jaar lang al mijn energie in gezet om een gezond kindje te krijgen, zodat we niet de stress hadden in een zwangerschap en dat we de ziekte konden voorkomen voordat het echt al een kindje zou zijn in mijn buik. 2 jaar lang wachten, spanning, onzekerheid, stress. Maar ook toeleven na nieuwe data, dán kunnen we weer beginnen en dán hebben we weer een echte kans. En nu is het voorbij en ik voel me zó leeg van binnen.. Hoe positief ik was net na de uitslag, daar is nu gewoon niks meer van over. Ik ben kwaad en verdrietig dat het zo moet gaan, dat ik na 3 IVF behandelingen nog niet zwanger ben. Dat ik het wel was, ik had gewoon een positieve test. Maar ben gewoon ongesteld geworden. Dat het allemaal voor niks is geweest. Ik ben doodmoe en zie de positieve dingen niet meer. En zo ben ik helemaal niet van mezelf. Want ik ben iemand die overal de positieve kant van in probeert te zien, hoe kut het ook gaat. En nu schrik ik gewoon van mezelf hoe leeg ik me voel. Ik voel me jaloers op mensen die zonder problemen zwanger kunnen worden, die gewoon kunnen bedenken wanneer ze weer een kindje willen en er voor gaan. Geen ziektes, geen onzekerheid. En zo ben ik helemaal niet, want ik gun het iedereen.

Pff ik wil me weer goed voelen, ik wil er weer met volle kracht voor gaan. Maar het lukt gewoon niet. Het voelt allemaal zo zinloos. Ik voel me schuldig naar mijn zoontje dat ik nu niet blij kan zijn en daar baal ik van

Zijn er mensen die dit herkennen?

Ik herken het niet, maar wil je wel even een dikke geven! Kan me goed voorstellen dat je na deze 3 pogingen je ontzettend k*t voelt, ik vind het helemaal niet gek in elk geval. En je hebt ook tijd nodig om zoiets te verwerken toch? Het is niet niks natuurlijk..

Het lijkt me niet meer dan logisch dat je nu even niet blij bent, om het maar zacht uit te drukken. Het is onwijs heftig wat je meemaakt, sowieso IVF, en als je dan ook nog niet zwanger raakt, moet het helemaal zwaar zijn... Ik wil je alleen maar veel sterkte wensen, en ik hoop dat je dit een plek kunt gaan geven. Willen jullie nu wel verder gaan nog, en dan eventueel toch spontaan, of roep ik nu iets heel doms? Dan sorry.

Ik herken het wel! Terwijl mijn verhaal niet met die van jou te vergelijken is. Ik was 2 keer snel zwanger maar dat werd beide keren een miskraam. Ik heb het de eerste periode na de 1e miskraam en na de 2e heel moeilijk gehad als anderen zwanger werden. Was echt jaloers dat hun wel zwanger waren en ik niet. Dat gevoel heb ik nu wat minder maar blijf het moeilijk vinden. Terwijl dat helemaal niet betekend dat ik het anderen niet gun, juist wel!

Merk wel dat ik wat positiever word. Maar heb ook nog geregeld het gevoel van als ik nu weer zwanger word dat het dan toch wel weer fout gaat. Kan (nog) niet geloven dat het de volgende keer wel goed gaat...

Voor jou veel sterkte en een !! Hopelijk voel je je snel wat beter en word je wat positiever!

Het is echt wel logisch dat je je zo voelt, het is gewoon zwaar klote dat je dit hele traject hebt doorlopen zonder dat het je heeft gegeven wat je zo graag wil. Die positiviteit die je voelde net na de derde poging zal uiteindelijk ook wel weer komen, maar dat je die nu niet constant voelt lijkt me vrij normaal.

En je mag ook best jaloers zijn en boos op mensen die makkelijk praten hebben, dat is ook alleen maar heel begrijpelijk.

Pippa schreef:Het lijkt me niet meer dan logisch dat je nu even niet blij bent, om het maar zacht uit te drukken. Het is onwijs heftig wat je meemaakt, sowieso IVF, en als je dan ook nog niet zwanger raakt, moet het helemaal zwaar zijn... Ik wil je alleen maar veel sterkte wensen, en ik hoop dat je dit een plek kunt gaan geven. Willen jullie nu wel verder gaan nog, en dan eventueel toch spontaan, of roep ik nu iets heel doms? Dan sorry.

Ja, ik wil echt dolgraag meer kinderen en we hebben ook altijd gezegd dat als dit niet lukt, dat we dan wel verder gaan. Maar ik ben zo bang voor de onzekerheid weer, wat als het wel mis is en kan ik dat wel aan, een kindje met zo'n ziekte. En duurt het nu weer nog eens 9 maanden en hou ik dat allemaal wel vol.. Pff.. de gedachten stoppen niet

Het is heel normaal James. Tuurlijk, je begint vol hoop aan de eerste poging.. bij de tweede denk je ach.. maar de 3de is altijd even slikken natuurlijk en dat ging bij jou mis. Het is niet gek dat je je zo voelt. Als je je op en top vrolijk zou voelen, zou dat natuurlijk heel raar zijn. Geef het een beetje tijd. Er komt een moment dat je je beter en vrolijker zal voelen. Ik weet dat je denkt dat als je via IVF niet zwanger raakt, je dit misschien ook niet wordt op natuurlijke weg.. maar dat is niet zo. Op natuurlijke weg heb je veel meer kansen. Niet 3x... je moet gewoon vertrouwen houden dat je zoontje gezond is en een tweede baby dit ook kan zijn mocht het een jongen worden.

Ik wou dat er 10IVF poging vergoed werden.. of dat iemand die je kent een van haar pogingen mocht 'schenken'. Is er een mogelijkheid om het geld bij elkaar te krijgen om het nog eens te proberen?

James schreef:

Pippa schreef:Het lijkt me niet meer dan logisch dat je nu even niet blij bent, om het maar zacht uit te drukken. Het is onwijs heftig wat je meemaakt, sowieso IVF, en als je dan ook nog niet zwanger raakt, moet het helemaal zwaar zijn... Ik wil je alleen maar veel sterkte wensen, en ik hoop dat je dit een plek kunt gaan geven. Willen jullie nu wel verder gaan nog, en dan eventueel toch spontaan, of roep ik nu iets heel doms? Dan sorry.

Ja, ik wil echt dolgraag meer kinderen en we hebben ook altijd gezegd dat als dit niet lukt, dat we dan wel verder gaan. Maar ik ben zo bang voor de onzekerheid weer, wat als het wel mis is en kan ik dat wel aan, een kindje met zo'n ziekte. En duurt het nu weer nog eens 9 maanden en hou ik dat allemaal wel vol.. Pff.. de gedachten stoppen niet

Klinkt stom, maar wie dan leeft, wie dan zorgt. Je hebt alles gedaan wat in je macht ligt om een gezond meisje te krijgen.. meer kun jij niet doen!

Susan schreef:

Het is echt wel logisch dat je je zo voelt, het is gewoon zwaar klote dat je dit hele traject hebt doorlopen zonder dat het je heeft gegeven wat je zo graag wil. Die positiviteit die je voelde net na de derde poging zal uiteindelijk ook wel weer komen, maar dat je die nu niet constant voelt lijkt me vrij normaal.

En je mag ook best jaloers zijn en boos op mensen die makkelijk praten hebben, dat is ook alleen maar heel begrijpelijk.

Gisteren zei iemand tegen mij dat ik maar gewoon moest kijken naar de goede dingen in mijn leven, dan zal ik ook niet meer verdrietig zijn. Goh, als het zo simpel was..

2CKC2 schreef:Het is heel normaal James. Tuurlijk, je begint vol hoop aan de eerste poging.. bij de tweede denk je ach.. maar de 3de is altijd even slikken natuurlijk en dat ging bij jou mis. Het is niet gek dat je je zo voelt. Als je je op en top vrolijk zou voelen, zou dat natuurlijk heel raar zijn. Geef het een beetje tijd. Er komt een moment dat je je beter en vrolijker zal voelen. Ik weet dat je denkt dat als je via IVF niet zwanger raakt, je dit misschien ook niet wordt op natuurlijke weg.. maar dat is niet zo. Op natuurlijke weg heb je veel meer kansen. Niet 3x... je moet gewoon vertrouwen houden dat je zoontje gezond is en een tweede baby dit ook kan zijn mocht het een jongen worden.

Ik wou dat er 10IVF poging vergoed werden.. of dat iemand die je kent een van haar pogingen mocht 'schenken'. Is er een mogelijkheid om het geld bij elkaar te krijgen om het nog eens te proberen?

Nee jammer genoeg niet. 1 poging kost zo rond de €8000 en dat hebben we niet liggen. Dus dat is geen optie. Het was dom van mij om te denken dat ik van 1 poging wel zwanger zou raken. Ze hadden wel gewaarschuwd dat de kans echt maar heel klein was, maar het ging zo goed. Zoveel eicellen en bevruchtingen en toch nog 2 topembryo's terug geplaatst. We dachten, nou de kans is vast wel aanwezig dat er in ieder geval 1 blijft plakken. En ik werd gewoon 2 weken na de punctie ongesteld. Echt zo bizar. Verstandelijk snap ik het wel, maar gevoelsmatig absoluut niet. Donderdag heb ik een eindgesprek met de ivf arts. Pfff.. dat moet gewoon niet. Het klopt gewoon niet.

Sommige mensen weten gewoon helemaal niet waar ze het over hebben.

Heel begrijpelijk James!! En dat gevoel mag je ook hebben hoor! Het is niets niks wat je allemaal hebt mee gemaakt!

Geef je gevoel wat je nu hebt de vrije loop, baal, huil, wees boos en jaloers het geeft niet en het is terecht! Gooi t er allemaal uit en dan hoop ik dat je over niet al te lange tijd je jezelf weer bij elkaar kunt pakken en er weer positief naar kunt kijken!

Hele dikke

James schreef:

2CKC2 schreef:Het is heel normaal James. Tuurlijk, je begint vol hoop aan de eerste poging.. bij de tweede denk je ach.. maar de 3de is altijd even slikken natuurlijk en dat ging bij jou mis. Het is niet gek dat je je zo voelt. Als je je op en top vrolijk zou voelen, zou dat natuurlijk heel raar zijn. Geef het een beetje tijd. Er komt een moment dat je je beter en vrolijker zal voelen. Ik weet dat je denkt dat als je via IVF niet zwanger raakt, je dit misschien ook niet wordt op natuurlijke weg.. maar dat is niet zo. Op natuurlijke weg heb je veel meer kansen. Niet 3x... je moet gewoon vertrouwen houden dat je zoontje gezond is en een tweede baby dit ook kan zijn mocht het een jongen worden.

Ik wou dat er 10IVF poging vergoed werden.. of dat iemand die je kent een van haar pogingen mocht 'schenken'. Is er een mogelijkheid om het geld bij elkaar te krijgen om het nog eens te proberen?

Nee jammer genoeg niet. 1 poging kost zo rond de €8000 en dat hebben we niet liggen. Dus dat is geen optie. Het was dom van mij om te denken dat ik van 1 poging wel zwanger zou raken. Ze hadden wel gewaarschuwd dat de kans echt maar heel klein was, maar het ging zo goed. Zoveel eicellen en bevruchtingen en toch nog 2 topembryo's terug geplaatst. We dachten, nou de kans is vast wel aanwezig dat er in ieder geval 1 blijft plakken. En ik werd gewoon 2 weken na de punctie ongesteld. Echt zo bizar. Verstandelijk snap ik het wel, maar gevoelsmatig absoluut niet. Donderdag heb ik een eindgesprek met de ivf arts. Pfff.. dat moet gewoon niet. Het klopt gewoon niet.

Ik had je een link gestuurd voor Istanbul.. dat was volgens mij €2700.- incl hotelverblijf en tickets voor je vriend en jezelf, ook veel, maar en stuk reeeler dan €8000.- (kanonne dat is echt een bedrag man!) Bleh, oneerlijk allemaal. Hebben ze je baarmoederslijmvlies opgemeten?

Susan schreef:Sommige mensen weten gewoon helemaal niet waar ze het over hebben.

Daar heb je ook gelijk in, maar ik kan niet met die opmerkingen omgaan. Ik ben normaal gesproken altijd iemand die kijkt naar wat ze heeft en dat ontzettend waardeert. Ik kan het nu alleen even niet meer. Dat zijn ook mensen die zeggen dat je krijgt wat je aan kan. En dat vind ik nu ook zo'n bullshit.

Is dat inclusief het stukje PGD? Want het lijkt me sterk dat het dan maar €2700,- kost. Maar goed, het is sowieso geen optie al zou ik het willen, want mijn vriend wil het niet meer. Die ziet hoeveel het mij doet en hoeveel verdriet ik er van heb elke keer en die wil dat gewoon echt niet meer.

Mijn baarmoederslijmvlies was volgens hen gewoon in orde btw

James schreef:Is dat inclusief het stukje PGD? Want het lijkt me sterk dat het dan maar €2700,- kost. Maar goed, het is sowieso geen optie al zou ik het willen, want mijn vriend wil het niet meer. Die ziet hoeveel het mij doet en hoeveel verdriet ik er van heb elke keer en die wil dat gewoon echt niet meer.

Niet nu. Over een tijd.. misschien?
http://www.humanfirstivf.nl/arrangementen/tarieven-ivf/icsi

Ik kan niet zien of dat ook voor PGD opgaat..

Bleh.. kan me heel erg voorstellen hoe je je nu voelt.

James schreef:

Mijn baarmoederslijmvlies was volgens hen gewoon in orde btw

Is dit opgemeten?

James schreef:

Daar heb je ook gelijk in, maar ik kan niet met die opmerkingen omgaan. Ik ben normaal gesproken altijd iemand die kijkt naar wat ze heeft en dat ontzettend waardeert. Ik kan het nu alleen even niet meer. Dat zijn ook mensen die zeggen dat je krijgt wat je aan kan. En dat vind ik nu ook zo'n bullshit.

Herkenbaar hoor, wij zitten dan wel in een andere situatie, maar wij krijgen soms ook de hoofdprijs aan achterlijke opmerkingen. Soms niet eens rechtstreeks, maar via via, waardoor ik me ook nog afvraag of ik die mensen er wel of niet op aan moet spreken.

2CKC2 schreef:

James schreef:Is dat inclusief het stukje PGD? Want het lijkt me sterk dat het dan maar €2700,- kost. Maar goed, het is sowieso geen optie al zou ik het willen, want mijn vriend wil het niet meer. Die ziet hoeveel het mij doet en hoeveel verdriet ik er van heb elke keer en die wil dat gewoon echt niet meer.

Niet nu. Over een tijd.. misschien?
http://www.humanfirstivf.nl/arrangementen/tarieven-ivf/icsi

Ik kan niet zien of dat ook voor PGD opgaat..

Bleh.. kan me heel erg voorstellen hoe je je nu voelt.

Je hebt dan ook nog niet de medicijnen enzovoort er bij op geteld he. Als ik kijk naar wat dat hier kost.. Ik kreeg altijd een zak mee en dat was bij elkaar €3500 aan medicijnen. En dat was nog maar alleen de basis voor een ivf behandeling. Dus Decapeptyl, Puregon, Pregnyl en Utrogestan. En dan kreeg ik tussentijds nog extra, omdat ik bijv te weinig Puregon had (wat al €500 per pakje kost). Hoe kan het dan dat het daar maar €1200 euro kost vraag ik me af..
Ik heb net weer even gekeken, maar voor PGD staat er niks op qua prijs

2CKC2 schreef:

James schreef:

Mijn baarmoederslijmvlies was volgens hen gewoon in orde btw

Is dit opgemeten?

Ja, dat wordt elke echo opgemeten. Wat dan?

Hey meis kan alleen maar een hele dikke geven.

Mensen die tactloze opmerkingen maken weten niet waar ze het over hebben. Je daar overheen zetten is makkelijker gezegd dan gedaan (zowel over het feit dat mensen zulke opmerkingen maken, als om het feit dat de ivf neit gelukt is).
Ik kan alleen maar voor je hopen dat je je snel beter gaat voelen en dat je snel weer kunt genieten van de mooie dingen in het leven.
Onze situatie is niet helemaal hetzelfde, maar ik snap je gevoel helemaal.

James schreef:

2CKC2 schreef:

James schreef:

Mijn baarmoederslijmvlies was volgens hen gewoon in orde btw

Is dit opgemeten?

Ja, dat wordt elke echo opgemeten. Wat dan?

Omdat ik het zo verdomde raar vind dat je op natuurlijke weg zonder al te veel problemen een baby krijgt en dat het nu via IVF met goede embryo's niet lukt. Het kleeft niet.. dus! Mijn arts vertelde toen ik vroeg waar het aan lag dat sommige wel zwanger worden en andere niet..ze zei dat het voornamelijk te maken heeft met de 'plakkerigheid' in de baarmoeder. Daarom blijven mijn eigen eitjes met die druppende eileiders niet plakken.

De medicijnen in turkije zijn sowieso goedkoper da nederland,trouwens!

Ik denk ook dat het daar door komt hoor. Ik had dat namelijk bij mijn zoon ook. Het is nooit door een arts in het ziekenhuis onderzocht, maar mensen om mij heen hadden elke maand van dat draderige slijm zeg maar rond de eisprong en ik had dat nooit! Bij mij plakte er helemaal niks en draden had ik al helemaal niet. Ik ben toen naar de iriscopist gegaan waar ik toen eens was geweest voor mijn allergie en die zei dat het inderdaad zo was, dat kon hij zien. Die heeft mij toen een middel gegeven en 1,5 maand later was ik zwanger (in totaal 9 maanden geduurd voordat ik zwanger was). Nu ben ik na de 2e ivfpoging weer geweest en slik nu weer hetzelfde middel en ik kon ook verschil merken. En ik had inderdaad weer een positieve test. Het is alleen mis gegaan..

Luthien schreef:Hey meis kan alleen maar een hele dikke geven.

Mensen die tactloze opmerkingen maken weten niet waar ze het over hebben. Je daar overheen zetten is makkelijker gezegd dan gedaan (zowel over het feit dat mensen zulke opmerkingen maken, als om het feit dat de ivf neit gelukt is).
Ik kan alleen maar voor je hopen dat je je snel beter gaat voelen en dat je snel weer kunt genieten van de mooie dingen in het leven.
Onze situatie is niet helemaal hetzelfde, maar ik snap je gevoel helemaal.

Ik kan me voorstellen dat je weet hoe het voelt, jullie zijn ook al behoorlijk lang bezig nu toch?