Wanneer heb je voor het laatst gehuild?

Uit blijdschap of verdriet?

Ik was vanavond de film op RTL4 aan het kijken en ik kon niet anders dan even stevig janken. Pfft, wat een verhaal!

2 minuten geleden. Ik keek ook RTL4 hahah!

Gisteren van de pijn. Gelukkig werd ik getroost, maar m'n vriend schok wel erg omdat ik zelden huil.

Joan schreef:2 minuten geleden. Ik keek ook RTL4 hahah!

Idem

Reva schreef:

Joan schreef:2 minuten geleden. Ik keek ook RTL4 hahah!

Idem

Hier nog 1!

Gisteravond. Ik had hoofdpijn. Mijn hoofd knalde voor mijn gevoel uit elkaar. Ik had buikpijn en hing boven de wc. Ik denk dat ik 10x heb overgegeven. Zo zeg ik het nog netjes. De tranen rolde over mijn wangen van de pijn. Vandaag heb ik nergens last van.

Vorige week toen mn opa was overleden

Zaterdag op zondagnacht, van verdriet.

2 dagen geleden, van verdriet. Ik dacht aan mijn overleden katje.

Ik huil volgens mij nooit uit blijdschap.

ik dus ook van die film, en bij dr phil moest ik me ook inhouden, barst liever niet in huilen uit waar mn vriend bij is. eigenlijk wel om alles de laatste tijd , bah

Chocoholic schreef:2 dagen geleden, van verdriet. Ik dacht aan mijn overleden katje.

Welke film heeft jullie allemaal aan het huilen gemaakt trouwens?

Laatste keer dat ik huilde was een week geleden, van frustratie (scriptie).

zondag, omdat ik zaterdag weer afscheid heb moeten nemen van mn vriend. Was zondag in de tuin aan het prutsen en bedacht me ineens dat we dat pas over een jaar weer samen kunnen doen, werd er een beetje emotioneel van. (ik ga er niet vanuit dat we in de winter onkruid uit de trein gaan halen)

En reeza Gecondoleerd.

Ben nu wel benieuwd wat er op rtl4 was?

teen mom

Filmdrama
De zestienjarige Jacey Jeffries verhuist met haar moeder en haar broer naar een nieuwe stad. Op school wordt ze al snel populair en ze haalt goede resultaten in de klas en op het sportveld. Ondanks al haar voorspoed is ze toch vaak diep bedroefd. Leerlingenbegeleider Donna Cooper pikt de signalen hiervan al gauw op; als ze dieper graaft, ontdekt ze het grote geheim van Jacey: haar kleine broertje blijkt in werkelijkheid haar eigen zoon te zijn.

Zondagavond, uit verdriet. Ik had een bui waarin ik teveel nadacht over dingen, en dat werd me even teveel.

Vorige week, uit pijn en frustratie; ik liep te dicht langs de muur de hoek om en precies om de hoek, aan de wand, hangt een whiteboard met aan de onderkant zo'n rail, waar de stiften in kunnen liggen. Die rail steekt een stukje uit en heeft echt een godvergeten scherpe punt, die dus flink in m'n arm. 't Bloedde behoorlijk en deed zo'n verrotte pijn :/ Ik word echt boos van fysieke pijn, omdat ik er geen kant mee op kan en de combinatie ongesteld zijn, een bebloede arm en de frustratie van die pijn, maakte dat ik even flink stond te tranen...

Afgelopen woensdag toen mijn vriend aangenomen werd voor zijn droombaan. Hij heeft 10 jaar lang zoveel ellende meegemaakt en had zo vaak het bijltje er bij neer kunnen gooien, maar hij klaagt nooit en gaat maar door en ik ben zo trots op hoe ver hij is gekomen.

Mermaid schreef:
Ben nu wel benieuwd wat er op rtl4 was?

Het ging over een tienermoeder. Zij had haar kind gekregen in een andere plaats en ze wilde het plaatsen voor adoptie. Maar op het laatste moment bedacht ze zich. Haar moeder had bepaald dat dit alleen kon werken als ze deden alsof het haar kind was, zodat haar kind haar school af kon maken. Daarnaast was er een stel (leraren van het meisje) dat graag een kind wilde, dit probeerde via adoptie en IVF, maar beiden niet gelukt. Toen het bekend werd dat het meisje op tienerleeftijd zwanger was geraakt, dat het allemaal niet zo liep, zoals ze uiteindelijk toch had gehoopt, heeft ze haar kind afgestaan aan het stel (waar ze dan weer een superband mee had). Waargebeurd. Nou, dan kun je mij opvegen.

En dan vooral het eind. Het zoontje van Lacey die verteld dat hij het fijn heeft bij zijn gezin, dat hij een zusje heeft gekregen uit de buik van zijn moeder en dat ze hem vragen uit welke buik hij is gekomen en dan zegt dat Lacey zijn biologische moeder is.... Zooo mooi.... Maar zooo verdrietig...

Maura schreef:

Mermaid schreef:
Ben nu wel benieuwd wat er op rtl4 was?

Het ging over een tienermoeder. Zij had haar kind gekregen in een andere plaats en ze wilde het plaatsen voor adoptie. Maar op het laatste moment bedacht ze zich. Haar moeder had bepaald dat dit alleen kon werken als ze deden alsof het haar kind was, zodat haar kind haar school af kon maken. Daarnaast was er een stel (leraren van het meisje) dat graag een kind wilde, dit probeerde via adoptie en IVF, maar beiden niet gelukt. Toen het bekend werd dat het meisje op tienerleeftijd zwanger was geraakt, dat het allemaal niet zo liep, zoals ze uiteindelijk toch had gehoopt, heeft ze haar kind afgestaan aan het stel (waar ze dan weer een superband mee had). Waargebeurd. Nou, dan kun je mij opvegen.

En dan vooral het eind. Het zoontje van Lacey die verteld dat hij het fijn heeft bij zijn gezin, dat hij een zusje heeft gekregen uit de buik van zijn moeder en dat ze hem vragen uit welke buik hij is gekomen en dan zegt dat Lacey zijn biologische moeder is.... Zooo mooi.... Maar zooo verdrietig...

hou maar op...

Vanmiddag uit onmacht na een heftige discussie. Afgelopen week heb ik sowieso veel gehuild (van verdriet) omdat mijn vader in het ziekenhuis ligt.

Afgelopen zondag, was moe en mijn vriend toonde, in mijn ogen, geen begrip voor de situatie waarin ik zat/zit. Gelukkig is de situatie sinds maandag veranderd.

Maandagavond, voelde me rot en alleen. Ben huilend in slaap gevallen

Gisterenavond. Had een vroege dag van werk en zat daardoor de hele dag alleen. Slaap al weken slecht en daarbij kwam dat ik te veel ging nadenken en me ontzettend alleen voelde. Gelukkig daarna lang met iemand gebeld en ging daardoor gelijk wat beter.

Vorige week dinsdag, omdat het allemaal niet zo ging als zou moeten.

Oh ik ook bij de RTL 4 film. Kon het echt niet droog houden.

Burn: what's wrong?

Rioolspook: Dit is geen makkelijke periode voor jou meid, je mag ook best lekker even huilen af en toe. Lucht alleen maar op.

Nyah: Hoe kwam dat?