Zou ik bellen? Paragnost..

Zoals jullie vast wel weten slaapt R soms erg slecht, vooral rond volle maan. Daarnaast zegt hij dat er iemand op zijn kamer is maar ja in hoeverre kun je dat echt aannemen van een tweejarige. Maar goed nu 'kent' een vriendin van mijn moeder een paragnost waar ze goede ervaringen mee heeft. Zij heeft mij het telefoonnummer gegeven maar held als ik ben durf ik nu niet te bellen. Stel dat ze iets ergs zegt ( mijn levendige fantasie slaat dan weer op hol...ik ben bang dat ze weet ik wat zal zeggen)

Ik heb voor mezelf wel vanalles opgeschreven maar durf dus niet goed te bellen.

Wat vinden jullie?

Ik zou bellen (al zou m'n man me waarschijnlijk uitlachen).

Mijn man staat er gelukkig helemaal achter. Ik vind het gewoon eng ben dus bang dat ze dadelijk hele andere dingen gaat zeggen als waar voor ik bel, als ze me natuurlijk überhaupt al kan helpen.

Wat is het ergste dat ze kan zeggen? En hoe erg kan dat zijn als het je zoontje kan helpen?

Ik zou wel bellen, al snap ik je gevoel heel goed, ben zelf ook zo'n held. Ik ben laatst voor het eerst naar een natuurgeneeskundige geweest en dat durfde ik eigenlijk ook niet. Achteraf ben ik blij dat ik gegaan ben want het heeft mij wel ontzettend geholpen.

Succes!

Ik denk dat mijn man me vierkant uit zou lachen maar als ik zou denken dat het helpt zou ik inderdaad bellen.

Bij kinderen tot 6/7 jaar is fantasie en werkelijkheid nog moeilijk uit elkaar te houden. En bij een tweejarige nog lastiger, omdat die soms nog niet goed kunnen omschrijven wat ze bedoelen.

Ik zou eerder een stapje terug doen en proberen logisch te beredeneren:

- wat is er allemaal anders als hij niet slaapt / wel slaapt? Behalve die volle maan dan?
- kun je meer te weten komen over die 'iemand' in de kamer? Is het misschien gewoon een knuffel, een schaduw, een stuk gordijn etc? Verdwijnt de 'iemand' als je de meubels verzet bijvoorbeeld?

Of heb je dat al gedaan?

Ik zou het niet zo serieus nemen. Hoe serieuzer jij het neemt, hoe meer je zijn angst voedt.

Printje schreef:Mijn man staat er gelukkig helemaal achter. Ik vind het gewoon eng ben dus bang dat ze dadelijk hele andere dingen gaat zeggen als waar voor ik bel, als ze me natuurlijk überhaupt al kan helpen.

Ik zou dit aan het begin van het gesprek aangeven dan kan ze rekening houden met wat ze tegen je vertelt. Misschien kan ze je niet helpen maar het kan geen kwaad om het te proberen denk ik.

Eens met Tania!
Bellen meis.


En overigens niet eens met Discordia..

Ik zou ook eerder voor de aanpak kiezen die Filoria noemt. Misschien dat de huisarts hierin nog iets kan betekenen? Of het CB? (Oke, ik weet al dat ik mijn laatste suggestie voor niets typ).

Filoria schreef:Bij kinderen tot 6/7 jaar is fantasie en werkelijkheid nog moeilijk uit elkaar te houden. En bij een tweejarige nog lastiger, omdat die soms nog niet goed kunnen omschrijven wat ze bedoelen.

Ik zou eerder een stapje terug doen en proberen logisch te beredeneren:

- wat is er allemaal anders als hij niet slaapt / wel slaapt? Behalve die volle maan dan?
- kun je meer te weten komen over die 'iemand' in de kamer? Is het misschien gewoon een knuffel, een schaduw, een stuk gordijn etc? Verdwijnt de 'iemand' als je de meubels verzet bijvoorbeeld?

Of heb je dat al gedaan?

Dit hebben we inderdaad allemaal al gedaan, op alle andere kamers/ bij andere mensen slaapt hij wel goed, ik heb hem een keertje foto's laten zien van allerlei mensen, en daarbij mijn overleden tante waarvan ik denk dat zij bij hem is, en hij wees haar aan....

Hij wijst altijd naar dezelfde kant.

Floor schreef:Ik denk dat mijn man me vierkant uit zou lachen maar als ik zou denken dat het helpt zou ik inderdaad bellen.

+1!

Ik snap gewoon niet dat er mensen bestaan die zo zweverig zijn dat ze er zelf bang van worden.

Tuinstoel schreef:Ik zou ook eerder voor de aanpak kiezen die Filoria noemt. Misschien dat de huisarts hierin nog iets kan betekenen? Of het CB? (Oke, ik weet al dat ik mijn laatste suggestie voor niets typ).

hahahaha tuinstoel je kent me het cb daar zal ik idd niet snel naar toe gaan hahahahahaha

Tania je hebt gelijk idd, ik kan het natuurlijk gewoon zeggen aan het begin van het gesprek. Goede tip!

Discordia schreef:Ik snap gewoon niet dat er mensen bestaan die zo zweverig zijn dat ze er zelf bang van worden.

Ik ben niet zweverig maar tel gewoon een aantal dingen bij elkaar op die erg opvallend zijn.

Printje schreef:

Discordia schreef:Ik snap gewoon niet dat er mensen bestaan die zo zweverig zijn dat ze er zelf bang van worden.

Ik ben niet zweverig maar tel gewoon een aantal dingen bij elkaar op die erg opvallend zijn.

Nee, je geeft betekenis aan toevalligheden.

Mijn dochter denkt trouwens momenteel dat er een ijsbeer in onze voortuin zit. Ze wijst hem zelfs aan als hij voor het raam staat te lachen, het is namelijk een vrolijke ijsbeer. Ze schrikt ook echt als hij ineens hard langs rent.

Kinderen van twee kunnen wel van alles bedenken en in jouw geval klinkt dat veel enger dan in mijn geval. Zou er zelf ook een beetje de kriebels van krijgen. Maar het kan natuurlijk nog steeds helemaal te verklaren zijn door gewoon peuterfantasie en dat het slechte slapen er helemaal los van staat.

Je kunt altijd een keer bellen, je hoeft niet meteen een afspraak te maken. Misschien voel je je tijdens het telefoongesprek wel zo op je gemak dat je het niet eng meer vindt, of misschien kom je wel tot de conclusie dat het echt niks voor jullie is.

Discordia schreef:Ik zou het niet zo serieus nemen. Hoe serieuzer jij het neemt, hoe meer je zijn angst voedt.

Ook helemaal mee eens.

Toen ik PABO deed hadden we het een keer klassikaal over kinderangsten. Toen zei de docente dat ze een manier had om spoken, draken, krokodillen onder het bed, geesten etc. minder eng te maken. Ze bedacht dan een soort spreuk of kort liedje om de spoken weg te jagen. Ze leerde de kinderen die spreuk, bijvoorbeeld 'gekke spoken, weg met jullie!' en een beweging erbij (met je armen wapperen ofzo) en daarmee konden de kinderen zelf spoken verjagen 's nachts. Vond ik zo'n leuk idee!

Ik ben zelf altijd van de 'down to earth' oplossingen. Maar kan me heel goed voorstellen dat je verder gaat kijken als die niet werken.

Dit speelt al veel langer dan nu pas. Hij zegt dit al erg lang, toen hij kleiner was natuurlijk anders en wees hij vooral op die plek en zei dan steeds hetzelfde.

Ik heb ook op de Pabo gezeten en werk met jonge kinderen en weet ook echt wel dat ze enorm veel fantasie hebben maar hoe 'toevallig' vinden jullie het dan dat hij uit 10 foto's van willekeurige mensen de foto kiest waarvan ik het vermoeden heb dat ALS er al iets zou zijn, zij het zou zijn.. het waren allemaal foto's die redelijk op elkaar leken qua achtergronden en wat dan ook dus ik geloof niet dat hij op basis van kleur gekozen heeft of wat dan ook.

Discordia schreef:

Printje schreef:

Discordia schreef:Ik snap gewoon niet dat er mensen bestaan die zo zweverig zijn dat ze er zelf bang van worden.

Ik ben niet zweverig maar tel gewoon een aantal dingen bij elkaar op die erg opvallend zijn.

Nee, je geeft betekenis aan toevalligheden.

Mjah vind ik ook wel. Als ik het goed begrijp heb je geprobeerd om je zoon te laten aanwijzen wie hij ziet op zijn kamer?

Dat is net zoiets als die proef waarbij ze mensen door een donker weiland laten lopen, en dan achteraf vragen: 'heb je vreemde lichten gezien?', 'waren er donkere gestaltes?' Dan zijn er altijd mensen die 'ja' zeggen. Terwijl er niks was. Suggestieve vragen beantwoord je al gauw bevestigend. Kinderen al helemaal.

Ach, ik zou gewoon die paragnost bellen. Kun je tijdens het telefoongesprek besluiten wat je doet. Ik ben overigens wel heel nieuwsgierig naar wat de paragnost zegt!

Joh Printje, heb jij PABO gedaan? Wist ik niet!!

Darius schreef:Ach, ik zou gewoon die paragnost bellen. Kun je tijdens het telefoongesprek besluiten wat je doet. Ik ben overigens wel heel nieuwsgierig naar wat de paragnost zegt!

Ja precies, ik zie ook niet zo goed in wat daar mis mee is. Dan doe je een keer iets wat anderen zweverig vinden, wat dan nog. Wij zijn wel eens naar een babyfluisteraar geweest, lekker belangrijk wat andere mensen daarvan vinden.

Filoria schreef:

Discordia schreef:

Printje schreef:

Discordia schreef:Ik snap gewoon niet dat er mensen bestaan die zo zweverig zijn dat ze er zelf bang van worden.

Ik ben niet zweverig maar tel gewoon een aantal dingen bij elkaar op die erg opvallend zijn.

Nee, je geeft betekenis aan toevalligheden.

Mjah vind ik ook wel. Als ik het goed begrijp heb je geprobeerd om je zoon te laten aanwijzen wie hij ziet op zijn kamer?

Dat is net zoiets als die proef waarbij ze mensen door een donker weiland laten lopen, en dan achteraf vragen: 'heb je vreemde lichten gezien?', 'waren er donkere gestaltes?' Dan zijn er altijd mensen die 'ja' zeggen. Terwijl er niks was. Suggestieve vragen beantwoord je al gauw bevestigend. Kinderen al helemaal.

Nee omdat ik dat dus ook weet, dat kinderen zo reageren heb ik het helemaal in het midden gelaten. Hij wees uit zichzelf naar die plek en ik heb alleen open vragen gesteld, altijd al. Nu wordt hij ouder en krijg ik dus meer antwoorden eruit. Ik heb hem nooit gevraagd zie je een jongen/meisje etc etc