Bah, bellen

Getsie, ik moet over 2 uren een dame bellen voor werk. Ik heb al brief gestuurd en moet erachteraan bellen. Ik spreek vloeiend Engels en toch ben ik bloedjenerveus. Ik belde vorige week al maar toen was ze nog op vakantie, haar collega zei dat ze er vandaag weer zou zijn en dat 13.00 uur bellen het beste zou uitkomen. Dus kan het ook niet voor me uitschuiven.. Stom he? Bellen in andere taal vind ik gewoon moeilijk, het non verbale mist en ik ben bang dat ik haar niet versta.

Zeg me alsjeblieft dat ik niet de enige ben met deze fobie!

Het klinkt misschien achterhaald, maar oefening baart kunst.

Ik durfde vroeger ook niet goed te bellen, maar dit heb ik moeten leren door het werk wat ik heb gedaan. Sindsdien pak ik de telefoon thuis ook regelmatig op om telefoontjes te plegen die gewoon moeten worden gedaan. Zonder nadenken, want nadenken over hoe het gesprek gaat lopen is funest.

Succes!

Ja maar in het Nederlands vind ik het ook geen probleem, het is de andere talen... Mijn vriend belt me nu regelmatig als hij op het werk is zodat ik even kan oefenen, heel lief.

Aha ok. Ik dacht, toen ik las dat je het vloeiend sprak, dat de taal niet moeilijk voor je moet zijn. Maar daar ben je dus nog een beetje onzeker over. Lief dat vriend je helpt. Ook oefening baart kunst.

Ja, spreek het ook vloeiend maar schijnbaar alleen als er ook non verbaal gesproken wordt. Als het over de telefoon is en ik kan de persoon niet zien, ben ik zo bang dat ik het niet kan verstaan en ga ik hakkelen. Ik ben echt een sukkel haha.. Het is gewoon psychisch maar het is nu over een uur en ik zit me echt op te vreten!

Edit: wat ben jij nog laat op!

Succes!

Ja, ik ben vandaag wat laat. Ik ga ook zo.

En, gelukt?

Ja, maar ik zweette peentjes haha.. Helaas zoeken ze iemand met een auto en die heb ik (nog) niet. Ik heb net een andere organisatie geprobeerd en die bellen me zo terug.. Moet ik NOG een keer!

Goedzo! Het is dus gelukt, dan lukt het zo nog wel een keer! Zet 'm op!

Brrr... ze heeft niet teruggebeld maar ik had ook nog gesolliciteerd bij een cafe in de buurt. Die belde dus opeens en schrok me dood. Maar hij kon wel lachen om mijn gehakkel en ik mag donderdag langskomen. Het is dan wel niet in mijn beroepsveld (ik ben SPH'er) maar wel genoeg ervaring, kan ik in elk geval iets verdienen voordat ik verder solliciteer!

Ja herkenbaar, ik moet vaak in het Duits bellen. Ik spreek het goed, maar ik ga me druk maken wanneer van te voren weet dat ik moet bellen. Het gaat nu al beter dan een paar jaar geleden maar echt over is het nog niet.

Ik herken dit zó, Marsy! Zelf woon ik ook in het buitenland en al die telefoontjes die ik moet plegen, vind ik maar niks haha. Bovendien hebben ze hier ook nog eens een enorm accent, dus als ik na 2 keer vragen nog steeds de vraag niet begrijp, ga ik maar gokken en hopen dat ik het juiste antwoord heb gegeven.

Succes donderdag!

Waar is dat Kikou?
Dat accent hebben ze hier ook heel erg, waarschijnlijk komt mijn angst daar ook vandaan..
Zo stom!

Ik woon in H.ong K.ong. Dus heb veel te maken met Engels sprekende Chinezen... Ik spreek al niet hun taal en dan versta ik hun Engels ook niet altijd. Zo stom voel ik me dan.

Fijn dat het allemaal gelukt is tot nu toe! En inderdaad, oefening baart kunst

Ik heb ook best wel telefoonangst, en werk nu tijdelijk achter een receptie waar ik dus best vaak de telefoon op moet nemen. Ik schrik elke keer als de telefoon overgaat Nu is het ook nog in een multiculturele wijk waardoor ik vaak mensen aan de telefoon krijg die gebrekkig Nederlands spreken, dan breekt het zweet me soms wel los als ik de ander niet begrijp... Maar het gaat wel steeds beter gelukkig

Het stomme is ik heb telefoonangst, en dan gewoon in mijn eigen taal.
Nog stommer voor mijn werk pleeg ik vele telefoontjes voor de jongeren die daar wonen. Maar als ik voor mijzelf moet bellen moet ik eerst even flink wat moed verzamelen

In het Nederlands ben ik er gelukkig overheen gekomen tijdens mijn studie communicatie. Maar ik kan het me wel heel grondig voorstellen! H.ong K.ong lijkt me helemaal lastig. In mijn huis woont een Koreaan en die spreekt zo'n allemachtig gebrekkig Engels, hij is gewoon niet te verstaan. Ik vind het ook vervelend om hem te hele tijd te vragen om te herhalen.. Dus als ik dat aan de telefoon zou moeten doen zou het zweet me helemáál uitbreken! Ik geloof dat na vandaag het wel een beetje beter is geworden, ik heb 2 gesprekken gevoerd en het 2 keer kunnen verstaan. Nu nog mezelf rustig krijgen en niet gaan hakkelen..

Fijn dat het goed is gegaan! En als het bellen niet helemaal soepeltjes gaat door de taal/accent, kun je er misschien een grapje over maken. Ik merk dat zoiets bij mij meestal wel werkt, dat weglachen. Breekt het ijs.

Het klinkt heel erg bekend, maar ik heb sowieso meer moeite met mensen te verstaan over de telefoon.
Voor m'n werk moet ik regelmatig bestellingen over de telefoon aannemen, en de bestelling gaat altijd goed (omdat het allemaal woorden zijn die ik kan dromen) maar 9 van de 10 keer heb ik de naam verkeerd.

Inge schreef:Het stomme is ik heb telefoonangst, en dan gewoon in mijn eigen taal.
Nog stommer voor mijn werk pleeg ik vele telefoontjes voor de jongeren die daar wonen. Maar als ik voor mijzelf moet bellen moet ik eerst even flink wat moed verzamelen

Dat heb ik nou ook! Voor iets anders bellen prima, maar voor mezelf...Vreselijk!