'kloof' tussen/met vriendinnen zonder kinderen

Nou ja, je had wel afgesproken om op haar verjaardag te komen, dus ik snap wel dat ze daarvan baalt en vraagt waardoor het komt. Kan het ook zo zijn dat ze heus wel snapt hoe het is om een kind te hebben en niet alleen verantwoordelijkheid voor jezelf te hebben, maar dat ze het desondanks gewoon moeilijk/vervelend vindt dat je afzegt?

Ik vind 2,5/3 uur sowieso belachelijk lang rijden voor een verjaardag, ik vind het nog knap dat je dan gewoon afspreekt, dat ze nog je vriendin is enzo :-).

Rejoy: Wat lullig van je vriendinnen zeg .

Waar ik me wel aan kan irriteren, maar dat is misschien wat anders is dat 1 van mijn vriendinnen alles zo beter lijkt te weten, terwijl ze nog nooit zwanger is geweest oid .
Daar kan ik soms echt niet tegen en het lijkt dan soms wel een strijd, waar ik helemaal geen zin in heb.

Rood schreef:Nou ja, je had wel afgesproken om op haar verjaardag te komen, dus ik snap wel dat ze daarvan baalt en vraagt waardoor het komt. Kan het ook zo zijn dat ze heus wel snapt hoe het is om een kind te hebben en niet alleen verantwoordelijkheid voor jezelf te hebben, maar dat ze het desondanks gewoon moeilijk/vervelend vindt dat je afzegt?

Ik vind 2,5/3 uur sowieso belachelijk lang rijden voor een verjaardag, ik vind het nog knap dat je dan gewoon afspreekt, dat ze nog je vriendin is enzo :-).

Dat ze zegt dat ze het jammer vindt, snap ik. Daar viel ik ook niet over. Dat vind ik ook normaal.

En het is inderdaad een eind rijden, maar we kennen elkaar al wel 15 jaar . Dus daar rij ik dan toch voor hoor. Of zou jij zo'n vriendschap laten verwateren door afstand?

LDJ schreef:Rejoy: Wat lullig van je vriendinnen zeg .

Waar ik me wel aan kan irriteren, maar dat is misschien wat anders is dat 1 van mijn vriendinnen alles zo beter lijkt te weten, terwijl ze nog nooit zwanger is geweest oid .
Daar kan ik soms echt niet tegen en het lijkt dan soms wel een strijd, waar ik helemaal geen zin in heb.

Wat zegt ze dan?

@ Rejoy, wat lullig zeg. Kan me voorstellen dat het je dwars zit, maar ook dat je zo vlak voor de bevalling geen zin hebt in een confrontatie. Ik hoop dat ze een beetje bijtrekken en alsnog normaal doen.

Ik was zelf voor mijn zwangerschap erg bang dat mijn vriendinnen die 100 km verderop wonen (omdat ik verhuist ben) geen interesse meer zouden hebben in mij, omdat ik een kind zou krijgen en andere bezigheden zou hebben. Ik heb dat toen uitgesproken en toen werd duidelijk dat we dat van beide kanten niet zouden laten gebeuren, ondertussen zijn we bijna een jaar verder en heb ik nooit het gevoel gehad gepasseerd te worden of dat ze mijn situatie met kind niet snappen. Deze vriendinnen zijn 2 samenwonend en 2 single.
De vriendengroep vanuit mijn vriend's kant is al helemaal gesetteld en daar heeft iedereen nu ook een kindje.

Die zal dan wel ff voor me willen bepalen of ik in het ziekenhuis of thuis moet bevallen,
Welke kinderwagen we moeten nemen, hoe ik onze hond en 2 katten straks moet behandelen als ons kindje er is, ze begrijpt niet waarom we geen feest geven voor ons geregistreerde partnerschap die we aankomende week gaan doen. Dit doen we niet omdat we later ''echt'' nog een keer willen trouwen voor ons gevoel, dit kan niet volgens haar.
Dat soort dingen....

Dat een andere vriendin van haar haar kinderen niet de baas kan bla bla bla

Luce schreef:En het is inderdaad een eind rijden, maar we kennen elkaar al wel 15 jaar . Dus daar rij ik dan toch voor hoor. Of zou jij zo'n vriendschap laten verwateren door afstand?

Ja, da's waar. Als het echt een goede vriendin is zou ik het ook niet laten verwateren.
Ik denk dat het probleem veel meer ook te maken heeft met de afstand dan met jouw moederschap. Want als ze 20 minuten verderop had gewoond, had je waarschijnlijk makkelijker langs kunnen komen. Of niet?

Hier ook voor een groot deel wel herkenbaar. Ik heb een paar goede vriendinnen die ik al lang ken die op 1 hand te tellen zijn maar die hebben allemaal nog geen kinderen en dat zal de komende 5 jaar ook niet gebeuren. Ze komen wel op onze verjaardagen maar zo net als vroeger afspreken en op stap gaan/ uit eten gaan of gewoon lekker een avondje kletsen zit er niet meer in. Ik merk ook heel erg dat 1 van mij vriendinnen zich opdringt aan mijn andere vriendin en zo mij jaloers te krijgen door veel dingen met haar samen te doen. Dat doet ze dan via FB en dat steekt bij mij best wel. Want ze negeert mij gewoon en doet dan leuk met haar. Ook gaan ze vaak samen eten en ze vragen mij al niet eens meer. Ik heb het nu ook wel druk maar ik kan best wel een keer mee maar gewoon niet meer iedere week. Ik ben ook bang dat zei mij nu gewoon heel anders zien. Nu echt als een saaie degelijke huismoeder en dat doet me af en toe wel eens

Een vriendin van mij kreeg 4 jaar geleden haar eerste kindje,ging in een andere plaats wonen.Ik ben toen degene geweest die haar toen een beetje links liet liggen.Ben zelf niet op de 1e verjaardag geweest van haar kindje toen.Nu ik zelf een kindje heb,begrijp ik zo goed hoe zij zich gevoeld moet hebben.Ik hoor nu ook van haar dat ze het niet naar haar zin had in haar nieuwe woonplaats,ik voel me nu schuldig dat ik haar toen nooit ben op gaan zoeken.Gelukkig is het contact nu weer goed,we zien elkaar nog niet vaak maar beide druk en ze heeft inmiddels de 2e.

Ik kan het niet echt zo zeggen. Eigenlijk toont iedereen wel begrip, soms heb ik zelfs het idee dat ze zich teveel willen aanpassen, dat ik al zeg dat dat prima zus en zo gaat, en dat zij dan zeggen dat ik het ook zo kan doen (en dat we dan bijv. een uurtje later gaan of dan maar wat anders gaan doen).

Wel vind ik het jammer dat ik minder vaak gevraagd wordt om mee te gaan, ze gaan er gewoon vanuit dat ik niet kan. Ik neem zelf daarom maar vaker het initiatief en probeer, áls ik dan gevraagd wordt ook altijd mee te gaan.

@ Rejoy, ik kan me je verhaal nog herinneren van toen je zwanger was van Y. Jouw vriendinnen zitten overduidelijk nog in een andere levensfase en zijn nog lang niet met kindjes bezig. Ben benieuwd hoe het zal gaan als ze zelf ooit zwanger of moeder zijn!

Hier valt het wel mee.

Ik ervaar soms wel een 'kloof' juist met andere vriendin/moeders. Ze wonen allemaal redelijk dichtbij en nemen de babyfoon mee als ze hier komen of naar elkaar toe gaan. Ik wil liever mijn zoontje niet alleen in huis achterlaten, ook al zitten we aan het eind van de straat of een straat verderop. Wij komen dus alleen als we oppas hebben, of er blijft en van ons thuis (wel ongezelliger maar goed). Misschien is het overdreven, ik dacht voor de zwangerschap ook altijd dat het wel handig was om de babyfoon mee te nemen, maar nu we eenmaal een kindje hebben vind ik het helemaal niet prettig om zo weg te gaan. Dat komt ons wel eens op blikken te staan en opmerkingen als 'Oké....'. Vervelend, maar dat is dan maar zo.

Die kloof met mede mamavriendinnen merk ik ook wel. Met een niet zo, maar een ander is met veel dingen het tegenovergestelde van mij (bijv. geen borstvoeding, laten huilen, Ria Blom, enz) en met haar heb ik het ook maar zo weinig mogelijk over dat soort dingen, we staan er zo verschillend in dat het alleen maar uitmond op 'ge-ja-maar' van beide kanten.

Ik kreeg laatst wel het 'compliment' van 2 zwangere vriendinnen dat ze hoopten net zo in het moederschap te staan als ik. Dat vond ik dan wel mooi om te horen

Voorheen had ik er wel last van en dat zijn ook geen vriendinnen meer. Met demeiden die nu nog geen kinderen hebben heb ik dat niet.

De vriendinnen van voorheen hebben nu zelf kinderen en ik zie dat hun ook andere moeders zijn dan dat ik ben dus ik vind het niet erg dat die vriendschappen over zijn.

Gelukkig hebben mijn vriendinnen er veel begrip voor dat ik kinderen heb. Met afspreken passen ze zich vaak aan aan wat mij goed uitkomt in verband met de kinderen en ik heb er nooit een onvertogen woord over gehoord en weet ook zeker dat ze niet kritisch zijn achter mijn rug. Ze denken ook echt mee als iets niet lekker loopt met kinderen, al zijn de tips vaak vrij onbruikbaar . Ik heb het dus echt met ze getroffen.

@ Lookie: Ik zou ook gewoon thuis blijven, zo'n kleintje alleen in huis zou voor mij ook niet goed voelen.

@ Rejoy: Best wel naar, dat ze ineens allemaal wegblijven. Laten ze dan gewoon zeggen wat het probleem is, dan kun je het erover hebben. Ga je na je zwangerschap de confrontatie hier over aan, denk je?