Heb jij voornamelijk vriendinnen met kind(eren) of zonder?

Bij ons in groep waren wij de eerste. Nu 1 stel ook pas ouder geworde n en nog 1 stel zwanger. Ben wel blij om niet meer de enige te zijn.

Zonder, ik ben de eerste die zwanger is. Denk dat het ook nog wel een tijdje duurt voordat onze vrienden en vriendinnen aan kinderen gaan beginnen. Degene die het dichtst bij mij staat die wel kinderen heeft is mijn zus, maar die woont dan weer 1600 km verder helaas.

wij waren de eerste van iedereen. nu zijn wij 2 kinders verder en heeft iedereen dit jaar een babytje gekregen. was echt een babyboom bij ons!! 1 stel zijn bezig maar helaas verloopt het daar niet zo snel en krijgt ze de ene teleurstelling na de andere!

Wij zijn in onze vriendengroep de eerste met een kindje, dit zal ook nog even zo blijven. Twee andere vriendinnen van mij van de middelbare school zijn nu ook zwanger en verwachten beiden dit jaar nog hun kindje. Heb straks dus wel in ieder geval twee vriendinnen van mijzelf met een kindje. Leuk voor N. en leuk voor mij!

Wij waren in onze vriendengroep ook de eerste die een kindje kregen. Maar ondertussen is er 1 bevriend stel zwanger en verwachten in januari een kleintje en een ander bevriend stel hebben in september een kleintje gekregen.

Heel erg wisselend, ene helft van vrienden/vriendinnen heeft nog geen kinderen maar heb ook vriendinnen die al 2/3 kinderen hebben.

voornamelijk zonder, maar vriendinnen die ik heb leren kennen na de zwangerschap, zijn toch vooral vriendinnen met kinderen.

In mijn vriendinnengroep ben ik de 1e, mijn vriendinnen vinden het erg leuk en zijn ook gek met m'n ventje. In onze gezamelijke vriendengroep ben ik de 5e die zwanger is geworden. Dit jaar zijn er al 4 baby's geboren en er zijn er nog 2 onderweg, is erg gezellig.

Wij waren de 1e en doordat Y. een huilbaby was in het begin (van 's morgens tot 's nachts) en snel overprikkels was tot een maand of 6 zijn we iedereen kwijt geraakt. Volgens die zogenaamde vrienden moesten we Y. maar overal mee naartoe nemen en stelden we ons aan. Ach....zo zijn we er meteen achter gekomen dat het dus géén goede vrienden waren.

Annie24 schreef:Wij waren de 1e en doordat Y. een huilbaby was in het begin (van 's morgens tot 's nachts) en snel overprikkels was tot een maand of 6 zijn we iedereen kwijt geraakt. Volgens die zogenaamde vrienden moesten we Y. maar overal mee naartoe nemen en stelden we ons aan. Ach....zo zijn we er meteen achter gekomen dat het dus géén goede vrienden waren.

Wat naar om te lezen zeg! Dat noem ik ook geen echte vrienden!
Ik merkte ook wel onbegrip, en daarom nu blij dat we niet enige meer zijn

In onze vriendengroep waren wij de eerste...
1 stel vrienden kreeg een half jaar later een kindje.
Nu ben ik zwanger van de 2e, het vriendenstel wat al een kindje heeft, verwacht ook de 2e,
en mijn beste vriendin verwacht haar 1e.

Verder heb ik nog 1 vriendin die ik al 15 jaar ken, die heeft al 2 kindjes, beide iets ouder dan mijn oudste.

[quote="freakielief"]Zonder, ik ben de eerste die zwanger is. Denk dat het ook nog wel een tijdje duurt voordat onze vrienden en vriendinnen aan kinderen gaan beginnen. Degene die het dichtst bij mij staat die wel kinderen heeft is mijn broer, maar die woont dan weer 1600 km verder helaas.[/quote]

Annie24 schreef:Wij waren de 1e en doordat Y. een huilbaby was in het begin (van 's morgens tot 's nachts) en snel overprikkels was tot een maand of 6 zijn we iedereen kwijt geraakt. Volgens die zogenaamde vrienden moesten we Y. maar overal mee naartoe nemen en stelden we ons aan. Ach....zo zijn we er meteen achter gekomen dat het dus géén goede vrienden waren.

Herkenbaar!! Nathan was ook zo'n gillerd de eerste maanden. Kon vaak terug omdat m'n vriend belde dat het echt niet ging. Of ik kon afspraken afzeggen omdat meneer vaak ziek was etc. Met veel vriendinnen ZONDER kinderen hoef je dan niet te verwachten dat er begrip is.

Flower_L schreef:

Annie24 schreef:Wij waren de 1e en doordat Y. een huilbaby was in het begin (van 's morgens tot 's nachts) en snel overprikkels was tot een maand of 6 zijn we iedereen kwijt geraakt. Volgens die zogenaamde vrienden moesten we Y. maar overal mee naartoe nemen en stelden we ons aan. Ach....zo zijn we er meteen achter gekomen dat het dus géén goede vrienden waren.

Wat naar om te lezen zeg! Dat noem ik ook geen echte vrienden!
Ik merkte ook wel onbegrip, en daarom nu blij dat we niet enige meer zijn

Als we uit eten gaan of een keertje naar de kroeg/gaan stappen ofzo zijn we wel mensen die we kennen en waar we mee praten hoor, maar de vaste vriendengroep waarbij je op verjaardagsvisite e.d. ging is weg. Vind het voor ons niet zo'n drama; we vermaken ons nu wel met z'n drietjes, al zou het soms ook wel eens leuk zijn met een vriendin naar de stad te gaan ipv alleen of met m'n moeder

Vind het wel jammer voor Y. Zat toevallig van de week aan zijn verjaardag te denken in januari en kwam toen tot de conclusie dat er maar 7 mensen op zijn verjaardag komen: mijn ouders, schoonmoeder+vriend, schoonvader, broertje van mijn vriend+zijn vriendin. Ondanks dat Y. er nog weinig van mee zal krijgen vind ik dat best sneu voor 'm

holaagirl schreef:

Annie24 schreef:Wij waren de 1e en doordat Y. een huilbaby was in het begin (van 's morgens tot 's nachts) en snel overprikkels was tot een maand of 6 zijn we iedereen kwijt geraakt. Volgens die zogenaamde vrienden moesten we Y. maar overal mee naartoe nemen en stelden we ons aan. Ach....zo zijn we er meteen achter gekomen dat het dus géén goede vrienden waren.

Herkenbaar!! Nathan was ook zo'n gillerd de eerste maanden. Kon vaak terug omdat m'n vriend belde dat het echt niet ging. Of ik kon afspraken afzeggen omdat meneer vaak ziek was etc. Met veel vriendinnen ZONDER kinderen hoef je dan niet te verwachten dat er begrip is.

Ach joh, als N.athan 2 word kom ik wel even buurten bij je. Zo ver is het immers niet

Annie24 schreef:

Flower_L schreef:

Annie24 schreef:Wij waren de 1e en doordat Y. een huilbaby was in het begin (van 's morgens tot 's nachts) en snel overprikkels was tot een maand of 6 zijn we iedereen kwijt geraakt. Volgens die zogenaamde vrienden moesten we Y. maar overal mee naartoe nemen en stelden we ons aan. Ach....zo zijn we er meteen achter gekomen dat het dus géén goede vrienden waren.

Wat naar om te lezen zeg! Dat noem ik ook geen echte vrienden!
Ik merkte ook wel onbegrip, en daarom nu blij dat we niet enige meer zijn

Als we uit eten gaan of een keertje naar de kroeg/gaan stappen ofzo zijn we wel mensen die we kennen en waar we mee praten hoor, maar de vaste vriendengroep waarbij je op verjaardagsvisite e.d. ging is weg. Vind het voor ons niet zo'n drama; we vermaken ons nu wel met z'n drietjes, al zou het soms ook wel eens leuk zijn met een vriendin naar de stad te gaan ipv alleen of met m'n moeder

Vind het wel jammer voor Y. Zat toevallig van de week aan zijn verjaardag te denken in januari en kwam toen tot de conclusie dat er maar 7 mensen op zijn verjaardag komen: mijn ouders, schoonmoeder+vriend, schoonvader, broertje van mijn vriend+zijn vriendin. Ondanks dat Y. er nog weinig van mee zal krijgen vind ik dat best sneu voor 'm

Ach meid, heel herkenbaar hoor! Hier precies hetzelfde!

Ik heb ook gezegd voor een eventuele tweede te willen wachten tot er meer mensen om ons heen zijn met een baby/kinderen.
Dus Annie, nogmaals heel herkenbaar!!
We moeten gewoon een keer baby-daten!

Meeste vriendinnen hebben ( nog) geen kinderen. Een bevriend stel heeft een kindje van een week ouder, dat is wel erg leuk. Verder nog 1 vriendin met een kindje van 2 en verder zijn 2 vriendinnen zwanger.
Onze dochter is er makkelijk en we kunnen haar overal mee naar toe nemen, en iedereen is gek met haar. We gaan wel meestal wat eerder naar huis dan voorheen maar daar heeft iedereen wel begrip voor.
Lijkt me erg rot als je vrienden geen begrip hebben voor je. Ook al weet je dan meteen wat je aan ze hebt ( niets dus) leuk is anders.

hier is het denk ik wel 50/50.
in onze vriendengroep is nog 1 stel zwanger en verder hebben we "losse" vrienden met en zonder kinderen.

Ik heb juist veel nieuwe vriendinnen gekregen die moeder zijn.

Ik ben in mijn omgeving de enige die een kindje heeft. Zowel familie, vrienden als kennissen van zo'n beetje mijn leeftijd zijn allemaal nog kinderloos. Is op zich geen probleem geweest tot nu toe, dus hopelijk blijft dat ook zo. Al vind ik het wel een beetje jammer dat ik sommige dingen minder makkelijk met anderen kan delen, omdat ze je toch minder goed begrijpen dan andere ouders. En voor A. zou een vriendje of vriendinnetje ook wel erg leuk zijn.

Wij waren zo'n beetje de laatsten die kinderen kregen.

Eigenlijk alleen maar vriendinnen met kinderen.

Van mijn eigen vriendinnen heeft het merendeel (nog) geen kinderen, een aantal is zo gehecht aan vrijheid dat ik me afvraag of ze ooit kinderen zullen krijgen.

In de vaste kern van de vriendengroep van mijn vriend (een aantal van die meiden zijn ook mijn vriendinnen geworden) heeft het merendeel wel een kind of kinderen.

Zonder, tot nu toe zeggen ze allemaal er nog niet klaar voor te zijn en iedereen denkt dat wij de eersten met kinderen zullen zijn.