Wanneer is het tijd om het ouderlijk huis te verlaten?

Wanneer verlieten jullie het huis van je ouders?

Ik merk dat ik me nu aan allemaal dingen loop te ergeren. Mijn moeder speelt onder een hoedje met mijn broertje en loopt zo mijn vader continu negatief zwart te maken. Echt heel vervelend vind ik dit. Daarnaast word ik ook volledig anders behandeld dan mijn broertje. Ik had vandaag bijvoorbeeld een briefje beneden gelegd dat ik graag even wilde uitslapen (draai al de hele week diensten vanaf half 8 ). Wie staat er vanmorgen om 8 uur in mijn kamer? Mijn moeder: Je moet wakker worden want je moet vandaag aan je scriptie..
Ik zei daar dus wat over en toen zei ze: Ach, ik heb je broertje ook wakker gemaakt hoor..
Nou dat bleek dus aldus mijn broertje helemaal niet zo te zijn. Hij heeft gewoon tot half 12 in zijn nest gelegen..

Dit soort kleine dingen storen mij gigantisch en ik kan er nog wel een aantal noemen. Het zuigt mijn energie op. Vooral die blikken die mijn moeder me geeft vind ik vervelend. (Terwijl ik altijd een hele goede band met haar heb gehad trek ik nu veel eerder naar mijn vader)

Waarom verlieten jullie het ouderlijk huis? Ik zou simpelweg liever gisteren dan vandaag weg willen maar ik heb momenteel onvoldoende inkomsten waardoor ik het nog niet kan betalen..

Niet quoten s.v.p.: wil het later graag weghalen:

Hoe oud ben je nu ?

Ik zelf ben met 16 het huis uit gegaan maar dat was geen vrije keuze. Ik kan eerlijk gezegd niet echt wat erover zeggen dus wanneer het de juiste tijd is. Maar als dit gebeurde bij mij en ik zou een inkomen hebben waarmee ik mijn eigen huisvesting kon betalen zou dat al een reden zijn om te gaan.

Leeftijd zegt daarbij ook niet altijd alles.
Wel erg vervelend dat het zo gaat misschien moet je het eens uitspreken ?

Het is tijd om je ouderlijk huis te verlaten als je er zelf aan toe bent, je het geld hebt en je zelf graag een eigen huis wil.
Sommigen zijn er al op hun 17e aan toe. Anderen vinden het op hun 27e goed om uit huis te gaan. Ik denk dat dat heel persoonlijk is en ook aan je thuissituatie ligt.

Ik ben zelf gemiddeld laat met uit huis gaan (lang gestudeerd, single, bijna geen inkomsten), maar ik heb het heel relaxt thuis. Mijn ouders werken beiden, dus overdag zijn ze weinig thuis en als ze wel thuis zijn, vinden ze het prima als ik een keer lang in bed lig. Ik moet het wel melden als ik niet thuis eet of thuis slaap, maar het is verder nooit een probleem als ik er niet ben. Ook mensen thuis uitnodigen kan altijd.
Wat jij beschrijft, zou ik heel vervelend vinden. Moeder die zich bemoeit met jouw tijd van opstaan, je vertelt wanneer je aan je scriptie moet, etc. Ik denk dat je dan sneller het huis uit wil.
Kijk eens wat de mogelijkheden zijn... Als het niet lukt, dan zul je toch misschien maar moeten accepteren om nog een paar jaar bij je ouders te blijven wonen. Misschien kun je een keer aangeven bij je moeder dat je nu wel een keer oud genoeg bent om zelf te bepalen hoe laat je opstaat en wanneer je wat doet aan je scriptie?

Kan je geen kamer huren? Als student moet je toch wel op kamers kunnen? Eventueel lenen voor een tijdje?

Ik ben bijna 24: heb net een studie afgerond dus ik hoop vanaf september wat consequenter en hogere inkomsten te krijgen.Ik bleef langer thuis wonen om ook wat meer zorg op me te nemen.Mijn moeder heeft namelijk een handicap..Ik begin me gewoon van van alles te irriteren.Hier thuis gaat t helaas niet zo gemakkelijk als mijn vriend komt slapen en ik heb van te voren iets verkeerd gezegd dan roept mijn moeder dat t hier geen hotel is..Overigens kan ze nu prima met m opschieten..We hebben nu al 6,5 jaar een relatie.Graag zouden we willen samenwonen maar beide nog geen vast contract bij de werkgever.(willen graag kopen)

Nadat ik afgelopen maart terug kwam van een studiereis heeft mijn moeder niet eens gevraagd hoe t was en heeft ze in een ruzie laten merken me niet gemist te hebben en niet van me te houden.Dat laatste vind ik nog steeds erg moeilijk.Was t nu serieus of was ze opgefokt?

Ik ben op mijn 19e het huis uitgezet en gaan samenwonen. Vervolgens ben ik op mijn 22e bij mijn moeder en haar vriend gaan wonen. En op mijn 26e ben ik definitief het huis uitgegaan. Omdat ik het gehuichel niet meer trok. En dus veel irritaties waren.

Wanneer het tijd is om te gaan is meestal iets dat jezelf het beste aanvoelt. Op mijn 19e wilde ik het huis niet uit. Op mijn 26e had ik het idee dat ik dat veel eerder had moeten doen of dat ik helemaal niet had moeten terugkeren naar 'thuis'.

Tijd om het huis uit te gaan Shopelle!

Ik ben ook met mijn 24e weg gegaan. Had al veel eerder gewild maar dat ging helaas niet. Ik leefde op een gegeven moment alleen nog op mijn kamertje van 8 vierkante meter en kwam alleen beneden om te eten. Op een gegeven moment merk je gewoon dat het niet meer werkt. En dan heb ik heus schatten van ouders hoor en hartstikke leuke broertjes. Maar ik was het tegen het einde echt zat.

Wanneer 't tijd is, verschilt per persoon, natuurlijk. Ik ben gezegend met een fijne relatie tussen mij en mijn moeder en blijf voorlopig lekker zitten waar ik zit. Tuurlijk, af en toe kunnen we elkaar niet uitstaan... Maar uiteindelijk zijn we beter af 'samenwonend' dan dat ik op mezelf ga.

Maar goed, wij zijn ook maar met z'n tweetjes; ik heb een ruime slaapkamer, waar zowel een 2pers bed in past, als een bank en we delen de kleine kamer als kleedkamer. Toegegeven; voor mij is 't de betere deal, ik betaal alleen de boodschappen en verder geen kostgeld en doe vrij weinig in 't huishouden (Vandaar 't stuk dat we elkaar af en toe niet uit kunnen staan, vanuit mijn moeder tenminste...) Ik heb veel vrijheid hier en genoeg privacy, maar wel de gezelligheid van samen eten, samen boodschappen doen, iemand die m'n kleding keurt, helpt met m'n haar etc. Ik ben echt heel erg gelukkig thuis en zie mezelf komende jaren nog niet verhuizen, eigenlijk. Persoonlijk zou ik er op alle fronten op achteruit gaan en ongelukkig worden, denk ik...

Dat verschilt heel erg per persoon natuurlijk, maar zo te horen is het wel tijd voor jou! Ik ben nu 21 en ga op kamers, ik ben daar nu echt klaar voor en vind het ook wel mooi geweest thuis.

Ik verliet het ouderlijk huis zodra ik kon, na mijn eindexamen. Omdat ik me er al jaren niet meer thuis voelde.

In jouw geval had ik het wel geweten. Als jij gewoon werkt moet het met een beetje geluk toch wel lukken om een studiootje te huren? Of anders wat Luce zegt, een kamer...

Ik ben op mijn 17e op kamers gegaan. Op dat moment was ik daar ook echt aan toe.

Hebben jullie wel uitzicht op een vast contract? In jullie situatie zou ik er denk ik toch voor kiezen om samen iets te huren. Dan heb je toch een plekje voor jullie samen, zonder de ergernissen van thuis, en kunnen jullie wennen aan het zelfstandig wonen én samenwonen voordat jullie een koophuis hebben. Als je een redelijke opzegtermijn afspreekt (1 of 3 maanden) hebben jullie ook nog de ruimte om ondertussen uit te kijken naar een koopwoning, mochten jullie vaste contracten krijgen.

Je krijgt in deze tijd echt niet zomaar een vast contract dus ik zou de optie om te gaan huren ook openhouden.

Ik ben op mijn 18e het huis uitgegaan. Inmiddels woon ik erg dicht bij mijn ouders (wel een huis gekocht maar dat schiet niet op) maar ik ben heel erg blij dat ze bijna nooit langskomen.

Ik ging op mn 16de samenwonen en kwam op mn 18de terug bij mn ouders. Niet lang daarna begon ik me ook aan alles te ergeren en werd het tijd om eruit te gaan. Ik stond al eeuwen ingeschreven, maar er kwam nooit een woning vrij. Vorig jaar was ik 21 en ben ik bij mn vriend ingetrokken, eindelijk van dat gezeur af. De band met mn ouders is nu ook veel beter, maar ik moet er niet langer dan een uur zitten haha..

Ik ben op mijn 23e het huis uit gegaan, omdat ik ging samenwonen. Ik had het thuis ook nog wel goed gevonden.

Ik ben vlak voor dat ik 18 werd het huis uit gegaan, toen ik ging studeren. In 6 VWO had ik het ook helemaal gehad thuis, veel behoefte aan vrijheid! Mijn ouders hadden altijd al gezegd dat ze het 'gezond' vonden om op kamers te gaan na de middelbare school, dus ik werd er ook niet in tegen gehouden.

Een vriendin van mij is bijna 28 en gaat nu pas het huis uit. Het is net hoe het loopt en wat voor band je met je ouders hebt denk ik. Als ik het zo lees ben jij er wel aan toe; er is vast wel een manier te vinden waardoor je op kamers kunt toch? Je hebt ook huizen waar vooral mensen wonen die aan het eind van hun studie zijn of al aan het werk.

Ik was zelf 19 en er ook echt aan toe. Ik begon me ook aan alles te ergeren en de band tussen mij en mijn vader werd steeds slechter, de ruzies liepen hoog op en het was gewoon niet gezellig meer. Nu is de band een stuk beter.

Ik was bijna 22

Ik en mijn toemalige vriend kregen een goedkope bovenwoning aangeboden die we echt niet konden laten schieten. Maar als dat niet zo was geweest had ik nog wel een jaar of 2 thuis willen wonen. Ik vond het wel gezellig thuis. Het eerste half jaar heb ik dan ook ontzettende heimwee gehad

Ik was 18 en ging studeren ver van huis, dus ook op kamers.
Was er wel aan toe, en vond het heerlijk om op eigen benen te staan, hoe lief mijn ouders ook zijn.

Ik heb op mijn 19de een huis gekocht samen met mijn vriend. Ik was er op dat moment echt aan toe om uit huis te gaan, ik had veel ruzie met mijn ouders en zusje. Tegenwoordig is de band veel beter en overweeg ik serieus om in dezelfde woonplaats als mijn ouders te gaan wonen.

Wat een nare verhalen allemaal zeg! Ik heb natuurlijk ook zo mijn issues gehad met mijn ouders, maar toen ik uit huis ging had ik niet zoiets van...........eindelijk weg bij die mensen!

Ik heb hele lieve ouders die voor mijn broertje, mij, maar ook voor mijn man alles over hebben. Ik was 23 toen ik uit huis ging.

Shopelle waarom maakt je moeder je vader zwart? Wat een vervelende actie van haar zeg ondanks dat je een briefje had neergelegd en dan ook nog eens gaan liegen mbt je broertje.............bah wat naar!

Mijn ouders zijn ook heel erg lief hoor, en staan ook altijd voor mij klaar, helaas waren ze nogal dominant en van de regeltjes. Geen voeten op tafel, ik moest met 18 jaar om 12 uur 's nachts thuis zijn, dat soort dingen. Doordeweeks moest ik de computer om 22:00 uit doen. Zij waren heel erg van: mijn huis, mijn regels, en op den duur trok ik dat gewoon niet meer.

Francaise schreef:Je krijgt in deze tijd echt niet zomaar een vast contract dus ik zou de optie om te gaan huren ook openhouden.

ellibre schreef:Hebben jullie wel uitzicht op een vast contract? In jullie situatie zou ik er denk ik toch voor kiezen om samen iets te huren. Dan heb je toch een plekje voor jullie samen, zonder de ergernissen van thuis, en kunnen jullie wennen aan het zelfstandig wonen én samenwonen voordat jullie een koophuis hebben. Als je een redelijke opzegtermijn afspreekt (1 of 3 maanden) hebben jullie ook nog de ruimte om ondertussen uit te kijken naar een koopwoning, mochten jullie vaste contracten krijgen.

+1 Waarom meteen kopen? Huren is een goede optie en dan kun je alvast wennen aan het zelfstandig- en samenwonen.

Ik was 18 toen ik het huis uit ging, ik ging studeren en op kamers.. Denk idd dat je het zelf goed aanvoelt wanneer het tijd is..

Over dat huren ben ik het eens. Het is simpel, als je nu niet kan kopen, dan kan je of huren en samenwonen, of thuisblijven en niet huren. En tsja dat is een keuze..
Een vriendin van mij zit altijd te zeuren dat ze uit huis wil omdat ze het heeft gehad daar, maarja ze willen wel perse een huis kopen 'want huren is zonde van het geld'. En dat kopen lukt nu niet.. Dan denk ik tja zeur niet zo, als je niet wilt huren dan blijf je thuis, anders huur je wat want kopen lukt niet.

Ik ben op m'n 19e uit huis gegaan, maar dat was geen vrije keuze. Ik ben toen bij mijn vriend ingetrokken. Als jouw post zo lees, had ik het wel geweten. Lijkt me vreselijk om weer bemoederd te worden.

Ik was 17 toen ik t huis uit ging, eerst jaar naar Amerika en daarna vanaf m'n 18e op kamers. Heb heel wat studentenkamers versleten, de een verschrikkelijk, de ander heerlijke woonruimte, maar ik had t allemaal niet willen missen. Ik vind het zelf heel fijn dat ik van kleine woonruimtes naar grotere appartementen ben gegaan, daardoor voelt dat nu echt als een stap vooruit.

Ik denk dat jullie huren ook moeten overwegen. Zeker als ie samen je salarissen bundelt, moet er toch wel een prima appartement te vinden zijn. Daar kan je dan prima een aantal jaar wonen tot je kunt kopen.
In je eentje een kamer huren is ook een optie, maar kan me voorstellen dat je daar niet zoveel zin in hebt als je daarna toch gaat samenwonen en al niet meer studeert. Maar dat blijft ook een optie.