Verschil tussen ouderlijk huis en huidig huis

Is dat bij jullie groot? En konden jullie snel wennen aan het verschi? Toen ik uit huis ging, zo'n 9 jaar geleden, moest ik echt heel erg wennen. Mijn ouderlijk huis is vrijstaand, met een grote garage met een extra verdieping erop, met beneden 1 slaapkamer en badkamer, boven 4 slaapkamers en 1 badkamer en op zolder 2 slaapkamers en een hobbykamer en het heeft een grote tuin. Ik heb het echter nooit als een groot huis gezien, het was nou eenmaal zo (en het dorpje waar ik vandaan kom is erg goedkoop, dus voor de prijs van mijn ouderlijk huis koop je hier net een tweekappertje). Ik ging toen in een appartement wonen, kon er maar niet aan wennen dat er mensen tegen mijn huis aan woonden. Nu heb ik een hoekhuisje, nog steeds een aardig verschil maar wel al een iets vrijer gevoel. Uiteindelijk zou ik ook heel graag vrijstaand willen wonen, dus als de financiele situatie dat een keer toestaat, willen we heel graag iets bouwen.

Ik ben geloof ik wel meer gaan waarderen wat ik altijd heb gehad. Ook besef ik dat locatie ook belangrijk is. Ik wil dan liever in een kleiner huis wonen in een fijn dorp in een fijne buurt (met alles in de buurt, en niet eerst 7 km moeten rijden voor een winkel) dan in een groot huis maar niks in de buurt.

Ja, dat verschilt nogal, maar is ook wel logisch. Ik kan in m'n twintigerjaren echt nog geen drie verdiepingen herenhuis veroorloven, zoals m'n ouderlijk huis. Ik heb daar echt met ontzettend veel plezier gewoond en ben daar opgegroeid, in een heerlijke rustige straat, waar je zo naar het dorp kunt lopen. Het is een mooi jaren 30 herenhuis, intussen met uitbouw, en heeft 7 slaapkamers en 3 badkamers. En een heerlijke tuin:



Ik hou echt van mijn ouderlijk huis.

Maar ik vind het ook heel erg leuk dat ik van het allerkleinste rot-studentenkamertje ben opgeklommen tot wat ik nu al heb. Het ergste van studentenhuizen vond ik de keuken delen en de gehorigheid. Maar des te meer waardeer ik dat ik dat nu niet meer heb. Nu heb ik een klein eenpersoonsappartementje wat ik helemaal naar m'n eigen smaak heb ingericht. Volgende maand verhuis ik naar een groter appartement, en zo 'klim' ik langzaam op. Later gaan we waarschijnlijk/hopelijk ook in een mooi jaren 30 huis wonen, ook in een rustige buurt. Winkels dicht in de buurt vind ik ook belangrijk. Misschien in de gemeente waar ik ga samenwonen, misschien ergens daar in de buurt, dat zien we over vijf jaar wel. We zijn wel eens al huisjes aan het kijken, maar nu is het gewoon nog niet aan de orde. Elk huis past gewoon bij de juiste levensfase, en dat vind ik belangrijk.

Nee er zat eigenlijk weinig verschil in, behalve dat ik bij mijn ouders in een hoekhuis woonde en we een zolder met vaste trap hadden in mijn laatste ouderlijke huis. In het huis waar ik de eerste 16 jaar van mijn leven heb gewoond, wat gewoon een rijtjeshuis was, tussenwoning, hadden we een zolder met vlizotrap. Verder een bad in de badkamer in beide woningen en een grote tuin.

Mijn eerste "eigen" huis was ook een tussenwoning, had net als mijn 2 ouderlijke huizen 3 slaapkamers, alleen hadden we helemaal geen zolder dan, een hele kleine tuin en alleen een douche. Ander groot verschil was dat het een hele oude woning was (wordt nu ook gesloopt) en je dat op veel vlakken merkte. Maar we hebben er toch fijn gewoond 1,5 jaar.

Nu hebben we een nieuwe woning (ook huurhuis), wederom 3 slaapkamers, alleen gelukkig een zolder met vlizotrap. Heerlijk die extra ruimte! Verder een heerlijk grote tuin, waar zelfs de auto achterin kan staan.

Kan me voor jou goed voorstellen dat het enorm wennen is, zeker als je van een vrijstaande woning naar een appartement gaat. Nu moet ik ook eerlijk zeggen, nu ik wat betreft eigen woning ook niet anders gewend ben dan een 1 gezinswoning, ik ook heel erg zou moeten wennen als we naar een appartement zouden moeten verhuizen. In mijn eentje zou ik het geen probleem vinden, maar als je samenwoont vind ik een ander verhaal. (Ligt er natuurlijk aan hoeveel kamers, maar de appartementen hier hebben allemaal 1 slaapkamer maar). Zoals nu zit ik al de hele middag boven in mijn studeerkamertje, te studeren, en mijn vriend zit lekker beneden te gamen, net een nieuwe game uit. Als we in een appartement zouden wonen, zou betekenen dat ik in de woonkamer zou moeten studeren, en dan heb je toch sneller last van elkaar. Ik heb nu mijn muziek op, en mijn vriend kan ook gewoon zijn geluid aan hebben zonder dat we last van elkaar hebben, heerlijk!

Ben je wel gelukkig met waar je nu woont?

Ja dat is enorm! Ik ben opgegroeid in een rijtjeshuis wat niet meer in zo`n goede staat was (stond ook op de renovatie/sloop lijst), weinig tuin, gehorig en zo nu en dan ook veel overlast van 'buren' omdat de woningbouw al het uitschot daar in propte. 1x vlogen de messen en huishoudelijke apparaten door de steeg heen, hadden de aso`s weer ruzie. Anyway, mijn ouders zijn toen al snel verhuisd naar een betere buurt, maar wel in een rijtjeshuis, 3 slaapkamers, gewoon simpel en toch blijft zo`n huis wel gehorig.

Nu woon ik in een grote vrijstaande bungalow met gigantische tuin, eigen garage en vrij uitzicht. Daar kon ik heel snel aan wennen haha. Ik vind het nu verschrikkelijk als ik bij m`n ouders op de plee zit en de buurvrouw in huis hoor scharrelen.

Geen buren, doen en laten wat je wilt, heerlijk! Als we ooit terug moeten naar 'rijtjeshuis' zou ik dat wel heel moeilijk vinden. En m`n vriend is hier opgegroeid, dus voor hem zou het helemaal verschrikkelijk zijn!

Ik woonde altijd in een flat en heb eerst ook twee jaar zelf in een flat gewoond. Daarna zijn we verhuisd naar een rijtjeshuis en ik vond het verschrikkelijk al die mensen die je steeds langs ziet lopen en die naar binnen kunnen kijken. Inmiddels ben ik wel gewend maar ik zou ook makkelijk weer in een flat kunnen wonen.

Ja dat was een verschil. Nu niet meer zo heel veel. Het huis van mijn ouders is groot en vrijstaand met een heerlijke tuin voor en achter. Alle slaapkamers zijn ook groot. Er zit niet echt verschil in kamers. Toen ik bij mijn vriend kwam wonen kwam ik in een appartement. Is ook erg fijn maar moest er wel aan wennen om geen tuin meer te hebben. Als ik dan klaar was in huis kon ik mij echt vervelen. Vroeger ging ik mijn ouders helpen in de tuin.
Nu wonen wij wel weer in huis met een tuin. Ook redelijk groot. Wel een twee onder een kamp. Alleen naast ons zit een winkel en er woont niemand boven. Dus als de winkel dicht is komt er verder niemand. Dus het is lekker rustig.

Marin schreef:

Maar ik vind het ook heel erg leuk dat ik van het allerkleinste rot-studentenkamertje ben opgeklommen tot wat ik nu al heb. Het ergste van studentenhuizen vond ik de keuken delen en de gehorigheid. Maar des te meer waardeer ik dat ik dat nu niet meer heb. Nu heb ik een klein eenpersoonsappartementje wat ik helemaal naar m'n eigen smaak heb ingericht. Volgende maand verhuis ik naar een groter appartement, en zo 'klim' ik langzaam op. Later gaan we waarschijnlijk/hopelijk ook in een mooi jaren 30 huis wonen, ook in een rustige buurt. Winkels dicht in de buurt vind ik ook belangrijk. Misschien in de gemeente waar ik ga samenwonen, misschien ergens daar in de buurt, dat zien we over vijf jaar wel. We zijn wel eens al huisjes aan het kijken, maar nu is het gewoon nog niet aan de orde. Elk huis past gewoon bij de juiste levensfase, en dat vind ik belangrijk.

Dat klopt wel! Ik ben erg "verwend" met het feit dat ik uit huis ging en gelijk in een 1gezinswoning kwam te wonen, ondanks dat het antikraak was.
Voor mijn vriend was het helemaal "luxe", die woonde met zijn moeder op een flat de laatste jaren. (Heeft er voor wel altijd met zijn moeder in een gewoon rijtjeshuis gewoond overigs)

Ik ben ook iedere vrijdag weer blij als ik thuis kom, hoe heerlijk heerlijk ik het ook vind om op kamers te wonen (Vanwege de ervaring, en gewoon ideaal met mijn studie omdat het 5 minuten fietsen is, even alleen aan mezelf denken ipv ook rekening moeten houden met "wij"), het heeft ook genoeg nadelen: je hebt best vaak "last" van huisgenoten (en zij vast ook van mij, je ontkomt er nou eenmaal niet aan dat je allemaal op andere tijdstippen leeft door een verschillend rooster, en als je smorgens vroeg gaat douchen, of je komt 's avonds thuis, je hoort het altijd) de keuken die een bende is, de wc waar naast de pot is gepist etc.

AngelNyn schreef:

Marin schreef:

Maar ik vind het ook heel erg leuk dat ik van het allerkleinste rot-studentenkamertje ben opgeklommen tot wat ik nu al heb. Het ergste van studentenhuizen vond ik de keuken delen en de gehorigheid. Maar des te meer waardeer ik dat ik dat nu niet meer heb. Nu heb ik een klein eenpersoonsappartementje wat ik helemaal naar m'n eigen smaak heb ingericht. Volgende maand verhuis ik naar een groter appartement, en zo 'klim' ik langzaam op. Later gaan we waarschijnlijk/hopelijk ook in een mooi jaren 30 huis wonen, ook in een rustige buurt. Winkels dicht in de buurt vind ik ook belangrijk. Misschien in de gemeente waar ik ga samenwonen, misschien ergens daar in de buurt, dat zien we over vijf jaar wel. We zijn wel eens al huisjes aan het kijken, maar nu is het gewoon nog niet aan de orde. Elk huis past gewoon bij de juiste levensfase, en dat vind ik belangrijk.

Dat klopt wel! Ik ben erg "verwend" met het feit dat ik uit huis ging en gelijk in een 1gezinswoning kwam te wonen, ondanks dat het antikraak was.
Voor mijn vriend was het helemaal "luxe", die woonde met zijn moeder op een flat de laatste jaren. (Heeft er voor wel altijd met zijn moeder in een gewoon rijtjeshuis gewoond overigs)

Ja dat is wel lekker, dat jullie direct in een eengezinswoning terecht kwamen. Anderzijds lijkt het me ook lastig dat je daarom minder snel 'omhoog kan klimmen'. Ik hoef echt niet direct in m'n droomhuis te wonen. Voor de levensfase waar ik nu in zit, is dit al zo'n beetje m'n droomhuis overigens En ook leuk om wat te dromen te hebben en nog wat te willen en naar toe te leven
Maar het is natuurlijk ook erg regio gebonden. In de regio waar ik woon is het gewoon ook niet mogelijk om (zeker in je eentje) zo'n huis als jij hebt, te huren/kopen. Met z'n tweeën al beter, maar dat duurt gewoon nog even, voordat we daar meer aan toe zijn en dat kunnen betalen. En tegen die tijd zijn we daar gewoon echt aan toe denk ik. Dat houdt het ook leuk, vind ik.

Eigenlijk wel ideaal voor jou dat je dus beide kanten kunt zien nu, het studentenwonen (niet perse leven, maar wel het wonen) en het lekkere thuisgevoel. Wel echt grappige situatie zo, maar kan me voorstellen dat je je thuis er meer door waardeert. Bevalt het trouwens goed in het nieuwe huis? Ik heb je al lang niet meer gesproken

Dat is een groot verschil. Wij (mijn man en ik) komen beide van 'buiten'. Mijn man woonde buitenaf en ik buitenaf op een boerderij. Ons eerste huis was een soort van center parcs huisje en ook buitenaf. Alles was gelijkvloers en we hadden twee kleine slaapkamertjes. Na de geboorte van de oudste zijn we verhuisd naar een kleine eengezinswoning met 3 slaapkamers en een vliering. Vre-se-lijk vonden we het daar de eerste zomer! Dat gekakel van de hele buurt als je buiten zit. Daar hebben we 4 jaar gewoond en nu hebben we een grote eengezinswoning gekocht met 3 slaapkamers en de mogelijkheid voor nog 2 kamers op zolder. Inmiddels zitten we zomers gewoon buiten, maar echt wennen zal voor ons waarschijnlijk nooit. Onze droom is om ooit ook een huis buitenaf te kopen.

Ik woon nu in een redelijk groot huis. Als wij gaan samenwonen wordt het hoe dan ook kleiner, maar meer ruimte dan dat hebben we ook gewoon niet nodig nu. Wat Marin zegt; Bij elke levensfase hoort een bepaalde woning. Het liefst zou ik nooit in een rijtjeswoning wonen, maar is het zo, dan is het zo

mijn ouderlijk huis was een groot vrijstaand huis buitenaf, toen ik uit huis ben gegaan hebben we eerst een jaar in een appartementje van 40 m2 gewoond, toen verhuisd naar een bovenwoning van 90m2 en binnenkort verhuizen we terug naar mijn ouderlijk huis (verbouwd). Hier passen alle woningen perfect bij de levensfases.

Marin schreef:
Ja dat is wel lekker, dat jullie direct in een eengezinswoning terecht kwamen. Anderzijds lijkt het me ook lastig dat je daarom minder snel 'omhoog kan klimmen'. Ik hoef echt niet direct in m'n droomhuis te wonen. Voor de levensfase waar ik nu in zit, is dit al zo'n beetje m'n droomhuis overigens En ook leuk om wat te dromen te hebben en nog wat te willen en naar toe te leven
Maar het is natuurlijk ook erg regio gebonden. In de regio waar ik woon is het gewoon ook niet mogelijk om (zeker in je eentje) zo'n huis als jij hebt, te huren/kopen. Met z'n tweeën al beter, maar dat duurt gewoon nog even, voordat we daar meer aan toe zijn en dat kunnen betalen. En tegen die tijd zijn we daar gewoon echt aan toe denk ik. Dat houdt het ook leuk, vind ik.

Eigenlijk wel ideaal voor jou dat je dus beide kanten kunt zien nu, het studentenwonen (niet perse leven, maar wel het wonen) en het lekkere thuisgevoel. Wel echt grappige situatie zo, maar kan me voorstellen dat je je thuis er meer door waardeert. Bevalt het trouwens goed in het nieuwe huis? Ik heb je al lang niet meer gesproken

Ja we zitten, tenzij we gaan kopen of emigreren, de aankomende 6/7/8 jaar nog wel aan deze woning vast, als je naar de wachttijden op dit moment kijkt voor de huurwoningen.
Maar dit is niet ons droomhuis hoor Maar voor nu is het perfect, zeker nu ik nog studeer, en straks als ik werk kunnen we altijd verder kijken, maar denk dat we voorlopig hier wel blijven. Als je particulier moet gaan huren ga je er denk ik altijd op achteruit (Kwa huurprijs, als ik zag dat appartementen hier begonnen bij 800/900 euro particulier).

Maar waar jij woont, is daar ook geen sociale huur dan? Neem toch aan dat we toch wel 1gezinswoningen moeten zijn die onder de sociale huur vallen? Of is de wachttijd gewoon te lang?

Het appartement van je vriend was wel groter toch? Nouja zolang jullie daar goed zitten zou ik daar ook lekker blijven. Zodra je ruimte te kort komt kan je altijd verder gaan zoeken, het is inderdaad ook wel leuk om naar dat soort dingen nog te kunnen uitkijken. Wij weten gewoon dat we hier voorlopig nog wel aan "vast zitten", maar daar ben ik nu verder nog helemaal niet mee bezig. Het kan altijd raar lopen

Het nieuwe huis bevalt overigs echt prima! Heb geen minuut ons oude huis gemist, deze woning heeft echt alleen maar voordelen t.o.v. onze oude woning. Eerst vond ik het wel jammer dat de woonkamer wat kleiner was, maar het is wel veel gezelliger. Ons oude huis had een beetje aparte vorm, als ik op de bank tv aan het kijken was, en mijn vriend achter zijn PC zat, konden we elkaar niet konden zien, omdat het in een soort L vorm liep. Nu hebben we 1 rechthoekige ruimte, en dat is toch gezelliger.
Moeten alleen nog een oplossing voor de eettafel vinden, die we hadden is te groot eigenlijk. Moeten nog een vierkante tafel kopen / vinden op MP, maarja dat komt nog wel een keer. Het heeft geen haast.
De katten zijn ook helemaal gewend, zijn vandaag voor het eerst buiten gekomen, was erg leuk om te zien!
Verder moeten we nog steeds wat dingen afmaken, zoals 1 kamer en de gang (boven en beneden) schilderen, maar heb er nog geen tijd voor gehad. Komt in de zomervakantie wel!

En hoe staat het met jouw verhuisplannen?

Wow wat een lange reactie

Jullie wonen de komende jaren wel echt goed daar dan inderdaad. Prima oplossing en zo fijn dat jullie zoiets zo snel hebben kunnen vinden! Fijn dat de katten ook gewend zijn intussen, toch ook wel belangrijk!

En ja, denk dat hier wel sociale huur is hoor. Dat kan haast niet anders. Ik huur zelf particulier. Ik ga inderdaad groter wonen straks. Heb nu een klein appartement met 1 slaapkamer, zometeen zijn het er in elk geval 2. Die tweede wordt nu gebruikt als studeerkamer en dat zal komende jaren wel zo blijven, maar mocht er toch een baby komen voordat we verhuisd zijn (denk het niet hoor, maar je weet maar nooit) is er in elk geval een extra kamer. Nog een maandje, dan verhuis ik Jeej, zo'n zin in!

Nog even en dan is het verschil minimaal, met mijn ouders heb ik altijd in een hoekwoning gewoond. Wij krijgen over 1 maand de sleutel van onze nieuwbouwwoning, maar dan midden in het rijtje. Ik ben er ook echt aan toe om naar onze nieuwe woning te gaan, levensfase koopwoning is aangebroken haha. Heb zelf daar ook een leuke groei in gehad: studentenkamer -> eenkamerappartement -> huurwoning en nu dan de volgende stap!

Mijn ouders wonen in een vrijstaande woning met redelijk grote tuin erom heen en aan de overkant van de straat staan geen huizen maar staan bomen/struiken. Ik woon nu in een tussenwoning waar ik het prima naar mijn zin heb en ik was/ben al erg blij dat ik dit kon kopen. Maar ik mis de mogelijkheid om om mijn huis heen te lopen. Ik moet er nog steeds aan wennen dat je als je buiten zit zoveel buren hoort en dat ze jou ook horen. Dat als je voor het raam naar de regen staat te kijken, je meteem zo in het zicht van de overburen staat. Ik voel dat toch een beetje als een beperking van mijn vrijheid. Een vrijstaande woning zal er wel niet inzitten voor mij en het is ook echt de bedoeling dat ik hier toch wel heel veel jaren blijf wonen maar dit is toch wel iets waar ik moeilijk aan kan wennen.

Ik heb wel geluk gehad. Het huis waar ik nu met mijn vriend in woon, is groter dan mijn ouderlijk huis.
Hiervoor heb ik wel in studentenkamers gewoond, maar dat vond ik helemaal niet erg.

Binnenkort emigreren we en dan is het nog wel spannend waar we terecht zullen komen.

@Angelnyn: Ik vind het altijd leuk om te lezen over jouw leven verdeeld over een studentenleven in BE en het 'gewone' leven in NL.
Ik heb zelf ook even voor die keuze gestaan, maar het wordt waarschijnlijk dus gewoon een emigratie.

Jaaa dat verschil is groot. Vooral toen ik nog op een studentenkamer woonde. Mijn ouders hebben een vrijstaande, moderne villa met grote tuin en 3 badkamers. Ik woonde op een studentenkamertje van 8 m2 en daarna 12 m2. Nu hebben we een eigen huis, dat is ook groot maar niet zo luxe en een opknap-project in een ander soort wijk en met kleine tuin. Wel dicht bij mijn ouders trouwens. We hebben geen bad en sauna, dus ik ga vaak bij hen.

Tot mijn 17e heb ik samen met mijn moeder in een piepklein hoekhuisje gewoond. Mijn moeder is toen gaan samenwonen, toen woonde we in een groot rijtjeshuis. Mijn eerste eigen huis was een klein kamertje en vanuit daar ben ik gaan samenwonen in een ruim nieuwbouwappartement. Ons appartement heeft minder slaapkamers dan het huis van mijn ouders maar is wel mooier (en duurder).

Ik ben opgegroeid in een volksbuurt. Het ons-kent-ons gebeuren, plus de kopjes suiker lenen over en weer. Pas in het laatste jaar van het thuis wonen, woonden we achter de volksbuurt, in een vrijstaande woning met zeer grote en gezellige tuin. We zaten graag buiten. Ook al de temperatuur het nog niet helemaal toeliet. Met de buren hadden we goed contact. Want zij kenden ons natuurlijk al uit de tijd dat we nog in de volksbuurt woonden.

Toen ik het huis uitging, ging ik naar een drie onder één kap (een grote herenhuis, waar drie huizen inzaten. Ook al was dat niet van buiten te zien. We hadden alles mooi op elkaar afgestemt.) We hadden een verschrikkelijk grote tuin en zaten graag buiten, als het weer het toeliet. We hadden een vijver, net als mijn vader deze altijd heeft gehad, en prima buren. We hadden recht van overpad met de goede buren (de andere kant zagen we meer als slechte buren i.v.m. kraaiende vader van vroeg tot laat, een echte zeur) en deze buren hielpen ons met alles en omgekeerd.

De overgang was voor mij niet zo groot, omdat ik altijd in een volksbuurt heb gewoond (op drie jaar sjieke buurt, na. En dat is toch niet mijn ding) Ik heb natuurlijk altijd aan buren vast gezeten, op het laatste huis na. En het recht van overpad, vond ik niet erg, want ik had altijd goed contact met de buren en met deze buren hadden we het ook. Zij deden om 23.00u het hek op slot. Maar als we naar de kroeg gingen, dan liepen we even binnen om te zeggen dat wij het hek zouden afsluiten als we thuis zouden komen. Allemaal prima dus.

En nu woon ik in een klein appartement. Met balkon. Ik mis niets aan het vorige huis of ouderlijk huis. Maar ik zou nu wel graag weer een tuin willen. Maar dat zit er nog even niet in.

In mijn ouderlijk huis voelde ik mij thuis.
In mijn huidige huis niet.

Ouderlijk huis: Vrijstaand, monumentaal (1880), veel sfeer (mooie ramen, mooie voorgevel), grote benedenverdieping met aparte leefkeuken, badkamer beneden, boven knusse kamers onder schuine kap, geen zolder maar wel een kelder, in een oude dorpskern, grote tuin, garage, aan een park, verschillende soorten huizen in de straat met verschillende gezinssamenstellingen.

Huidig eigen huis: Tussenwoning/doorzon, jaren 80, rustige kleine straat, overwegend gezinnen met jonge kinderen of jonge stellen, goed geïsoleerd, praktisch, ruime kamers boven, grote hoge zolderverdieping, beneden woonkamer met open keuken, vrij diepe tuin met schuur.

Een prima huis voor ons, maar toch hoop ik over een paar jaar naar een sfeervol (oud) huisje te kunnen verhuizen omdat dat beter bij me past.

Het oude huis van mijn vader waar ik tot mijn 10e heb gewoond was vrijstaand. Daarna woonde ik bij mijn moeder en dat was een gewoon rijtjes huis. Zelf wonen wij in een ruim rijtjes huis met geen huizen vlak voor ons of achter ons. We wonen hier heerlijk.

Veel ouders met vrijstaande huizen hier.

Mamsie schreef:Veel ouders met vrijstaande huizen hier.

Ja maar was vroeger de huizenmarkt niet ook stukken goedkoper? Mijn ouders hebben hun huis (twee onder een kap, maar groot, zie foto) voor 3 ton gekocht, in gulden nog. Dat huis is nu zo'n 7 ton in euro waard. Echt wel totaal anders.

Marin schreef:

Mamsie schreef:Veel ouders met vrijstaande huizen hier.

Ja maar was vroeger de huizenmarkt niet ook stukken goedkoper? Mijn ouders hebben hun huis (twee onder een kap, maar groot, zie foto) voor 3 ton gekocht, in gulden nog. Dat huis is nu zo'n 7 ton in euro waard. Echt wel totaal anders.

Mijn ouders hebben hun vrijstaande huis pas tien jaar geleden gekocht. Gekocht in Guldens, nu hetzelfde waard in euro's. Mijn ouders waren in dat opzicht laatbloeiers qua kopen. We hebben eigenlijk tot 15 jaar geleden enkel gehuurd.