Het houdt niet echt op..

Caro, ik krijg er helemaal kippenvel van... Hoeveel ellende kan een mens hebben??
Ik wil je héél veel sterkte wensen, niet alleen jou maar ook de rest van je gezin, voor de komende tijd want dat gaat heel moeilijk worden. Ik zou bijna willen zeggen dat ik ook nog een logeerbed voor je heb maar ik weet niet of je hier in de buurt woont.

Dikke knuffel

Lousanne schreef:

Jasmine schreef: Je schrijft dat zijn lever al sterk vergroot is, zijn oogwit al geel... Dan kan het héél, héél snel gaan... Sorry als ik je pijn doe door je dit zo te zeggen, maar (helaas) is dit wel een zeer reële mogelijkheid.

Waar baseer je dit nou op? Met een vergrootte lever en geelzucht ga je heus niet per direct dood (ja, het kan, alles kan, maar t kan ook prima nog een tijd duren). Ik denk niet dat Caro er wat aan heeft om nu allemaal als leken dingen hier te roepen over hoe lang hij nog heeft, dit vind ik echt niet gepast.

Caro, heel veel sterkte in deze moeilijke tijd! Hoop dat je een oplossing kan vinden met werk/huis, evt zorgverlof. Sterkte!

Ervaring....

Caro, wettelijk gezien heb je wél recht op zorgverlof als je geen thuiswonend kind meer bent, maar je vader mag bijvoorbeeld niet in het ziekenhuis liggen omdat hij daar al zorg krijgt. Kijk anders hier even. Dit gaat om kortdurend zorgverlof (max 2x je contracturen. Dus als je 40u werkt, heb je recht op 80 uur, per jaar). Dan krijg je 70% van je loon doorbetaald.

Anders heb je nog recht op langdurend zorgverlof, dat is zoiets als onbetaald verlof, maar dat kan je meestal maar 1x in je "loopbaan" opnemen. Dat kan je hier vinden.

Heel veel sterkte, met zowel je scheiding als met je vader. Ik hoop voor je dat je ex nog enigszins coulant wordt en het huis met je wil "delen" nu je het zo hard nodig hebt.

Jeetje Caro, ik krijg tranen in m'n ogen van je verhaal..
Wat smerig van je ex dat 'ie het huis niet wil 'afgeven'.
Heel veel sterkte!

Heel veel sterkte, Caro.

Jeetje, wat heftig zeg! Heel veel sterkte de komende tijd!

Ik heb echt even een moeilijk moment. Ik ben even zo kwaad op iedereen. Iedereen lijkt maar gewoon door te gaan en ja, ik weet dat dat voor iedereen om me heen een stuk makkelijker is dan voor mij. Ik ben degene die er middenin zit, maar ik ben nu gewoon compleet alleen.
Ik kreeg een mail van een hele goede vriendin en er staat een enorme lap tekst in, maar meer over hoe haar weekend was etc etc en dan staat er alleen ergens verloren hoe het huis van de vriendin is waar ik nu in terecht kan, deze week. That's all.

Ik voel me even zo alleen. Even zo eenzaam. Mijn zus heeft na een soortgelijke scheiding (zij waren alleen niet getrouwd en hadden wel een kindje), nu een nieuwe vriend en ik gun het haar van harte. Maar het laat mij ook weer zien dat ik gewoon echt niemand heb. Ik ben 11 jaar samen geweest met mijn ex en nu plots moet ik het alleen doen.

Degene (een man) waarmee ik nu het meeste deel en die wel echt een vriend voor me is (met een zeer gevaarlijk randje) gaat na vandaag op vakantie en ik ga hem gewoon echt missen. Ons contact mag er eigenlijk niet zijn, zijn vriendin weet van niks en we hebben ook verder niks fysieks met elkaar maar het laat me wederom inzien dat ik alleen ben.

En verdorie: waarom hang ik daar toch zo aan vast? Nee, ik wil mijn ex niet terug. Nee, ik wil niet terug naar die relatie maar mén wat verlang ik naar iemand die naast me staat. Die met me meedenkt en die me nu gewoon zou kunnen knuffelen. Ik ben er verder dan ooit van verwijderd en dat doet me zoveel pijn en verdriet.

Ik weet oprecht even niet meer hoe en wat. Ja, rationeel weet ik dat ik er kom. Emotioneel voelt dat even niet zo aan.

Wat ga je door een vreselijke tijd Caro. Ik kan niet goed de juiste woorden vinden, maar ik kan je wel zeggen dat ik (ondanks dat ik je niet ken) veel aan je denk. Wat jij nu meemaakt is echt een grote nachtmerrie. Ik zou graag willen dat ik wat voor je kon doen en ik kan me niet goed voorstellen dat sommige mensen je zo laten zitten. Heel veel sterkte.

Benthe schreef:Wat ga je door een vreselijke tijd Caro. Ik kan niet goed de juiste woorden vinden, maar ik kan je wel zeggen dat ik (ondanks dat ik je niet ken) veel aan je denk. Wat jij nu meemaakt is echt een grote nachtmerrie. Ik zou graag willen dat ik wat voor je kon doen en ik kan me niet goed voorstellen dat sommige mensen je zo laten zitten. Heel veel sterkte.

Beter kan ik het niet zeggen...

Zoveel ellende, maar ik heb er zo weinig woorden voor. Wil je alleen even heel erg veel sterkte wensen!

Wat vreselijk, hier zijn geen woorden voor! Deze kan ik je wel geven een ontzettende dikke knuffel!!

Jeetje meid wat een ellende! Ik weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen. Wat ontzettend zwaar voor je. Ook om weer aan het werk te gaan. Dat kost ook weer allemaal energie. Energie die al hard gebruikt wordt om je hoofd er een beetje bij te houden. Heel veel sterkte komende tijd! Ik zou willen dat ik meer voor je kon doen.

Jeetje Caro, wat zal jij door een hel gaan nu. Ik vind het heel erg naar voor je dat je hier (voor je gevoel) helemaal alleen door moet. Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd. En hoop dat je hier je verhaal blijft doen als je daar behoefte aan hebt. En dat alle lieve woorden van iedereen hier een kleine steun voor je zullen zijn.

Nou, weer maar even een update. De afgelopen paar weken waren echt helemaal niet makkelijk. Ik kon mijn eigen huis niet in omdat mijn ex erin zat en mij het huis niet wilde geven. Ik verblijf nu bij een vriendin die op vakantie is. Heel fijn, maar het is niet je eigen huis.
Hij gaat echt achteruit. Er is de laatste paar weken zoveel gebeurd dat ik ook niet meer weet hoe of wat met de kleinere details of in welke week nu wat is gebeurd.

Vorige week ben ik gaan werken, en deze week ook. Niet dat ik nu uiterst productief ben hoor.. maar ik doe mijn best. Het weekend ben ik wederom bij mijn ouders geweest. Ik belde net.. en mijn broertje hebben ze van zijn vakantie teruggehaald. Hij lijkt nu alleen nog maar te willen slapen. En dat is te verwachten maar het gaat allemaal zo hard achteruit. En dat is voor hem aan de ene kant goed, niet meer lijden, geen ongemakken meer, geen ellende meer.. rust. EN voor ons misschien aan de ene kant ook. Dan krijgen wij ook 'rust'. Of klinkt dit te hard? Het is gewoon zo zwaar..

Nu moet ik vanmiddag nog met mijn ex gaan praten over het huis. En moet ik dus mijn huis in waar ik niet kan blijven (gelukkig na deze week houdt dat op).

En ik ga morgen naar mijn ouders. En ik wil me morgen eigenlijk ziekmelden van mijn werk. Ik wil niet dat dit nog meer van mijn vrije dagen afgaat want die heb ik nog hard nodig. En ik heb me dit jaar nog niet 1 dag ziekgemeld. Is dat dan nu zo erg? Je kan toch ook niet mentaal in staat zijn je werk uit te voeren?

En ik weet niet wat er nu allemaal gaat gebeuren en dat vind ik eng. Ik moet het op me laten afkomen maar het is eng. Ik weet het ook allemaal even niet meer..

Pfft, heftig Caro! Sterkte, in deze moeilijke en zware situatie!

Voor wat betreft je werk: je werkgever is niet verplicht je hiervoor vrij te geven, maar als ze je broertje nu al terug halen van vakantie, kan je dit ook scharen onder calamiteitenverlof (klik hier voor de info van Rijksoverheid hierover). Anders ook nog een stukje zorgverlof opnemen, ik neem aan dat je vader thuis is?

Nogmaals sterkte!

Ik had een enorm verhaal getypt en vervolgens plaatst het forum het niet...


Wat een enorm heftige tijd is dit voor je. Vreselijk. Ik snap je gevoel en je angsten. Het is allemaal niet niks.
Wat ik net uitgebreider aan je getypt hebt is dat ik het helemaal niet raar vindt dat je het hebt over 'rust'. Deze situatie vergt heel veel emoties, spanning en zorgen. Je bent eigenlijk 'wachtende' op een heel vervelend moment. Ik vind het ergens heel logisch dat je uitkijkt naar de afsluiting van zo'n nare periode en dat je toe bent aan verwerking en dus ja...rust. Voel je daar niet schuldig over. Je vader zit in je hart!


Ten aanzien van het ziekmelden; ik weet niet wat de exacte reglementen zijn. maar ziekmelding kan op grond van veel redenen. Je bent fysiek dan wel niet ziek, maar mentaal wellicht wel op. Dit betekent dat je niet goed functioneert en je loopt het risico straks burn out te raken. Soms kun je je met zo'n reden ook anticiperend ziek melden (in overleg met je wg natuurlijk!). Ook zou je kunnen kijken of je misschien aangepaste tijden mag werken of wat minder uren?

Heel veel sterkte Caro! En een digitale knuffel, want die verdien je wel.(ookal ken je mij helemaal niet....).

Hoe is het nu Caro?

Ik hoop dat je je inderdaad ziek gemeld hebt. Dit is echt wel een legitieme reden hoor, jij bent mentaal gewoon op. En ik snap je wel, het is helemaal niet hard dat je de gedachte 'misschien maar beter' krijgt. Zoals Happinaz ook al zegt, voel je daar absoluut niet schuldig over.

Sterkte de komende dagen.

Ik ben woensdagsmiddag naar huis gegaan met acute migraine. Ik wilde gewoon echt weg daar en naar mijn vader toe en ik ben zoooo blij dat ik dat gedaan heb want daardoor heb ik nog een fijn gesprek met hem gehad. Woensdag was de laatste dag dat hij helder was. Hij gaat nu zo rap achteruit... We hebben een begraaf plek voor hem uitgezocht...pastoor is geregeld, we zijn bezig met andere voorbereidingen..

Vandaag slaapt hij alleen maar voor het eerst. Gisteren heeft hij og wat gegeten maar vandaag niet meer. Van mij mag hij gaan...hij is op. Moe gestreden. Is de beste paps ooit geweest maar we moeten hen laten gaan...dit had hij nooit zo gewild.

Ondertussen heb ik woensdag nog keihar ruzie met mijn ex gemaakt. Voor het eerst eigenlijk. Maar ik was zo boos (hij had mijn belastinggeld naar zichzelf overgemaakt), en daarover belde ik. Uiteindelijk kon ik me niet inhouden heb hem dus ook gezegd dat ik het belachelijk vind dat hij niks aan mijn ouders liet weten. Ondanks de 11 jaar dat hij in dit gezin meedraaide en mijn ouders hem zowel financieel als emotioneel alles hebben gegeven wat ze maar konden. Dat ik dacht dat hij zon goede band met mijn vader had maar hij liet gewoon niks horen. Dit werd een tirade aan zijn kant met het verwijt dat ik hek kapot wilde maken etc etc....
Maar goed..ook heel fijn dus. Uiteindelijk heeft het wel geholpen zijn ogen open te doen, want hij stuurde opeens een brief op naar mijn ouders en hij wilde langskomen. Daarvoor is het alleen te laat..

Caro, ik wil je ontzettend veel sterkte wensen de komende tijd!!!

Lieve Caro, dit is zó moeilijk... Ik denk veel aan je.

Heel veel sterkte

Wat is het veel en ook nog allemaal tegelijk. Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe voor de komende tijd!

Wat moeilijk allemaal meis. Nogmaals héél veel sterkte.

Lieve Caro, ik denk ook aan je en leef met je mee. Wat gaat het allemaal snel, wat niet te bevatten moet dat zijn. En die ex... goed dat je 'm de waarheid hebt gezegd, verschrikkelijk dat dat nodig was. Ik kan me niet eens indenken hoe ik me in jou plaats zou voelen. Nogmaals heeeeeeel veel sterkte !

Caro, ik leef zo met je mee. Ik voel de pijn gewoon als ik je laatste post lees. Heel veel sterkte met dit allemaal

Dat dit het verhaal is van maar één forummer en dat allemaal tegelijkertijd, heb ik geen woorden voor. Nogmaals heel veel sterkte gewenst in deze nare periode.