N.a.v. geslachtsneutraal opvoeden

N.a.v. het topic over geslachtsneutraal opvoeden kwam ik op het volgende topic.

Hoe zou jij reageren als je zoon/dochter bi/lesbisch/homo is en uit de kast zou komen?

Ik keek laatst naar het programma 'uit de kast' en die ouders waren echt niet blij. Ze zeiden wel dat de deur altijd openstond maar dat hij niet moest verwachten dat hij zijn vriend mee naar huis kon nemen. Verder bleven ze doorvragen of hij het wel zeker wist (?).

Zou bij jullie thuis de deur altijd openstaan voor je kind op welke persoon hij/zij ook valt? Of is dit onderwerp iets waar je heel moeilijk mee zou kunnen leven als ouder?

*

De deur zou zeker voor mijn kinderen open staan. Ik zou het ook niet moeilijk hebben met het lesbisch/homo zijn. Ik hoop alleen dat als het bij 1 (of allebei) van mijn kinderen zo is, dat anderen hen ook in hun waarde laten.

Liadan schreef:De deur zou zeker voor mijn kinderen open staan. Ik zou het ook niet moeilijk hebben met het lesbisch/homo zijn. Ik hoop alleen dat als het bij 1 (of allebei) van mijn kinderen zo is, dat anderen hen ook in hun waarde laten.

Dat zou ik inderdaad ook hopen.

In mijn omgeving had ik het er laatst over en daar had niemand er verder 'moeite' mee. Maar op tv bij sommige programma's (bijv uit de kast) zijn er toch nog wel veel mensen die het echt 'vies' vinden of daar niets mee te maken willen hebben. Dat zou ik inderdaad het ergste vinden.

Mocht in kinderen krijgen in de toekomst zou ik het dus ook echt niet als probleem zien mochten zijn bi/lesbisch of homo zijn. Ik ben daar erg open in (mijn vriend gelukkig ook) en alle geslachten qua aanhang (hehe) zijn welkom

Mijn neef kwam een paar jaar geleden uit de kast en het enige waar mijn tante zich zorgen om maakte is hoe de maatschappij omgaat met homo's. En dat gevoel snap ik wel.

Dat mijn zoon op jongens zou vallen vind ik totaal geen probleem, maar het feit dat het je zo moeilijk gemaakt wordt (of kan worden) dat zou mij heel veel pijn doen.

Ik zou me daar totaal niet druk over maken. Het belangrijkste is dat ze gelukkig zijn of dit nou met een man of een vrouw is. Daarbij denk ik dat je het als ouders eigenlijk wel weet voor dat ze het vertellen.

Totaal geen problemen mee.

Susan schreef:Dat zou echt het minste zijn van al onze zorgen.

+1

Geen problemen mee, zou juist blij zijn als hij of zij het gewoon tegen me zou vertellen. Ik zou denk ik wel wakker liggen van wat de maatschappij zegt en hoe anderen daarmee omgaan.

Voor ons geen probleem, als hij maar gelukkig is. En ik hoop dat tegen die tijd het ook meer geaccepteerd is in de samenleving.

Ik zou er ook totáál geen moeite mee hebben!!

Ik zou hier totaal geen moeite mee hebben!

Als ze maar gelukkig is, is echt niet van grote zorg hoor! Denk dat manlief er wel even van zal op kijken, maar ik heb er absoluut geen bezwaar tegen / problemen mee.

Totaal geen moeite mee. Als ze maar gelukkig zijn.

Daar zou ik absoluut geen moeite mee hebben, dat weet ik zeker. Heb ook enkele vrienden die homo/lesbisch/bi zijn en daar heb ik ook geen enkele moeite mee. Dat iemand anders is dan je zelf bent, hoeft nog geen reden te zijn om er meteen niet voor open te staan. Als A. lesbisch of bi zou blijken, mijn zegen heeft ze. Als zij maar gelukkig is, het dat is voor mij niet allerbelangrijkste. Wel zou ik me zorgen maken om hoe de maatschappij ermee omgaat, dat gaat nog lang niet altijd goed en dat vind ik heel erg teleurstellend.

Kan me trouwens nog herinneren dat een goede vriend van mij al zo'n beetje voor iedereen uit de kast was, alleen zijn ouders mochten het nog niet weten. Hij was zó ontzettend bang voor hun reactie, omdat ze heel traditioneel / conservatief zijn. Dat vond ik heel erg voor hem, dat hij zijn eigen ouders zoiets belangrijks niet durfde te vertellen. Uiteindelijk is hij ook voor zijn ouders uit de kast gekomen, en wat ben ik blij dat ze het juist heel goed opgenomen hebben. Want dat is helaas echt nog niet vanzelfsprekend voor iedereen.

Totaal geen moeite mee, ik omarm zijn vriend dan met open armen. Als het hem gelukkig maakt dan is het prima.

PapillonRose schreef:Kan me trouwens nog herinneren dat een goede vriend van mij al zo'n beetje voor iedereen uit de kast was, alleen zijn ouders mochten het nog niet weten. Hij was zó ontzettend bang voor hun reactie, omdat ze heel traditioneel / conservatief zijn. Dat vond ik heel erg voor hem, dat hij zijn eigen ouders zoiets belangrijks niet durfde te vertellen. Uiteindelijk is hij ook voor zijn ouders uit de kast gekomen, en wat ben ik blij dat ze het juist heel goed opgenomen hebben. Want dat is helaas echt nog niet vanzelfsprekend voor iedereen.

Dat lijkt mij eigenlijk nog het allerergst dat mijn kind niet naar mij toe durft te komen om zoiets belangrijks te vertellen. Ik hoop dat ik hem straks mee kan geven dat hij altijd bij ons terecht kan.

Susan schreef:Dat zou echt het minste zijn van al onze zorgen.

Geen problemen mee

Ik zou er absoluut geen problemen mee hebben. Ik wil een gelukkig leven voor haar, en welk poppetje zij erbij vindt laat ik aan haar over.
Wel hoop ik dat het tegen die tijd wat geaccepteerder is (al denk ik dat dat bij vrouwen alweer anders is dan bij mannen).

Liadan schreef:De deur zou zeker voor mijn kinderen open staan. Ik zou het ook niet moeilijk hebben met het lesbisch/homo zijn. Ik hoop alleen dat als het bij 1 (of allebei) van mijn kinderen zo is, dat anderen hen ook in hun waarde laten.

+1

Daar zo ik totaal geen problemen mee hebben, als ze maar gelukkig is!
Maar zoals anderen ook zeggen zou ik wel hopen dat de 'omgeving' het haar niet onnodig moeilijk maakt.

Mijn zoon kan alles bij mij kwijt en ook dit, ik zal achter hem staan. Toch hoop ik dat het niet zo is. En niet omdat ik dan minder van hem hou, maar omdat je leven vaak dan toch iets minder makkelijk is. Het lijkt me trouwens ook best even omschakelen als ouder zijnde.

Fiwen schreef:Daar zo ik totaal geen problemen mee hebben, als ze maar gelukkig is!
Maar zoals anderen ook zeggen zou ik wel hopen dat de 'omgeving' het haar niet onnodig moeilijk maakt.

Eens.

Het zou wel heel erg zijn als ik er niet zou accepteren

Maar als ouder zijnde (als ik mijn ouders mag geloven) groei je daar op een of andere manier naar toe, dus als een gehele verrassing komt het vaak niet. Tis meer een bevesteging.