SOS Opvoeden.....

Ik voel me echt even heel hard falen als moeder

De laatste tijd zijn er steeds meer problemen met A., met name qua gedrag. En ik probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan, maar er verandert niets. Dus of ik pak het gewoon verkeerd aan, of er zit bij A. toch iets niet helemaal lekker. Of een combinatie van beiden..

Overdag zit het probleem erin dat ze ontzettend huilerig, aggressief, dwars is. Ze speelt niet met haar speelgoed, gooit met alles wat ze in haar handen krijgt, schreeuwt, huilt, slaat, schopt en ga zo maar door. Zit ook overal aan wat niet mag, klimt in de vensterbank als je niet oplet, sloopt dingen als ze de kans krijgt. Mijn moeder wil op het moment niet eens meer oppassen. Ik probeer er zo rustig mogelijk mee om te gaan, à la UP, omdat dat voor mij aanvoelt als een fijne manier. Het heeft tot op heden echter geen effect, en het gedrag van A. lijkt steeds verder uit de hand te lopen. Hoe vaak ik haar ook probeer af te leiden, zich laat uiten, alles benoem, rustig blijf, het werkt gewoon niet. En ik weet dat bepaalde dingen nu eenmaal bij de leeftijd horen hoor (zoals niet zo goed luisteren, alles willen ontdekken ook al mag iets niet), maar ik vind het voor zover ik het kan beoordelen nu echt te ver gaan.

's Avonds duurt het twee tot drie uur voordat ik haar in slaap heb. Ze gooit constant haar knuffels en speen uit bed en zet het op een non-stop krijsen. Alle tactieken die ik kon bedenken heb ik geprobeerd. Van naast haar bed zitten tot ze zou gaan slapen tot steeds eventjes weggaan en na een paar minuten gaan kijken. Alles uitleggen, een bedritueel (hadden we trouwens al), de deur open laten zodat ze me nog even bezig kan horen in de woonkamer, haar even bij me nemen, verzin het maar of ik heb het geprobeerd. Ze blijft aan de gang en krijst zich helemaal overstuur. Voor haar niet fijn, voor mij om gek van te worden en ik gok dat ik vroeg of laat een keer de buren aan de deur heb, want dit is echt geluidsoverlast.. En dan 's nachts, ze wordt minstens één keer per nacht wakker, krijst zich een ongeluk en stopt alleen als ze bij mij in bed mag. Dat doe ik dus tegenwoordig meteen. Dan gaat het even goed, en vervolgens is ze na heel laat inslapen tegenwoordig extreem vroeg weer wakker (uiterlijk tussen 5 en 6, maar kan ook eerder). Ik heb tegenwoordig minder slaap dan ik had toen A. pasgeboren was, en ik kom verder ook nergens meer aan toe. Ben doodmoe, en alleen nog maar bezig met A. te corrigeren of te zorgen dat ze rustig gaat slapen.

Kortom, ik weet het even niet meer en voel me behoorlijk hard falen.. Zit er aan de denken om eens met iemand die er verstand van heeft over dit gedrag te praten en te kijken wat de mogelijkheden zijn. En ik dacht, ik plaats het hier eens om te kijken of iemand nog nuttige tips heeft.

jeetje dat klinkt wel heftig zeg... heb eigenlijk geen tips maar wil je wel ff een

Jeetje wat klinkt dit enorm heftig! Ik heb geen tips maar vroeg me wel af of ze naar een kdv of gastouder gaat. Misschien is het geen slecht idee om eens met iemand er over te praten. Iemand van het centrum jeugd en gezin bijvoorbeeld?

Ze gaat 1 dag in de week naar het KDV. Daar is het tot nu toe altijd heel goed gegaan, en ook nu het thuis zo heftig is krijg ik nog steeds goede berichten van het KDV. Gelukkig gaat het nog ergens goed

Jeetje, ik wist niet dat het zo heftig was. Misschien kun je inderdaad eens gaan praten met een orthopedagoog. Hier heb je volgens mij geen verwijzing voor nodig, maar je kunt er eentje zoeken en direct contact opnemen.

Klinkt als mijn dochtertje. Ze valt altijd bij 1 van ons in slaap, is dat geen optie? Al is het maar tijdelijk tot deze fase voorbij is? Dan heb je zelf misschien wat meer rust in de avond. Het scheelt ons iig een hele hoop stress.

Kan ze ergens boos om zijn? Is er iets voorgevallen? Zit jij niet lekker in je vel (nu natuurlijk niet, maar toen ze met dit gerdag begon)? Werkt het kdv ook met UP? Heel veel vragen, maar ik probeer met je mee te denken

@Parisienne: Het is ook pas sinds kort zo heftig, en ik probeer mezelf steeds maar voor te houden dat het vast zo weer over is. Maar dat is tot nu toe niet zo, dus ik wil er toch maar iets mee doen in de hoop het te kunnen verbeteren. Ik zal eens kijken voor een orthopedagoog hier in de buurt, kan inderdaad geen kwaad om daar eens advies in te winnen.

@Nois: Soms werkt het wel om haar bij mij in slaap te laten vallen, maar meestal laat ze dat pas toe als ze zich helemaal suf gekrijst heeft. En soms helpt het als ik bij haar zit en wacht tot ze in slaap valt, maar dat werkt ook vaker niet dan wel. Ze vindt het dan of te leuk dat ik bij haar ben en gaat keten, of ze reageert zich helemaal op mij af. Ik probeer het wel steeds hoor, want ik moet toch iets. En het werkt soms gelukkig wel.

@Steep: Ze werken op het KDV niet echt specifiek met UP. Tenminste, ze hebben er wel trekken van (zoals niet straffen), maar echt volgens UP werken doen ze niet. Ik trouwens vast ook niet helemaal, maar ik vind dit wel het meeste overeenkomen met de manier waarop ik het doe. Ik zit nu inderdaad niet lekker in mijn vel, maar voordat dit aan de hand was ging het prima. En ik vraag me inderdaad af of er haar iets dwars kan zitten, maar ik kan zelf niets bedenken wat haar gedrag zou verklaren. Er is in elk geval niets voorgevallen. Bedankt voor het meedenken trouwens!

Jeetje, heftig joh!
Dat zou je trouwens niet zeggen als je haar zo ziet.. Voor zover ik dat in die paar uurtjes kon zien natuurlijk.
Qua slapen is mijn dochter ook niet de makkelijkste. Ze wil echt absoluut niet meer in haar ledikant slapen. Tegenwoordig ligt ze op een 1persoonsmatras op de grond. En het gaat echt super! Man of ik blijven wel bij haar tot ze slaapt en dan sneaken we weg.

Speelt dit alles trouwens al lang? Of zou het ook een fase kunnen zijn?

Jeetje wat heftig zeg. Ook dat je moeder niet meer wil oppassen...
Maar jij faalt echt niet als moeder hoor, ook al denk je dat misschien wel. Ik denk dat het sowieso goed is om hulp te zoeken voor jullie, want vroeg of laat gaat dit je echt opbreken.

Hmm.. Maar was het dan van de ene op de andere dag een compleet ander meisje? Kan het zijn dat de dagstructuur van het kdv wat strakker of duidelijker is als die van jou? Passen er nog andere mensen op behalve je moeder? Wat vindt zij er eigenlijk van?

Bijna alles wat je schrijft is voor mij heel herkenbaar, maar mijn zoontje is wel wat ouder dan jouw dochtertje..

Overdag probeer ik dan hem ook zoveel mogelijk af te leiden en veel naar buiten te gaan zodat hij zijn ei kwijt kan, ook probeer ik echt consequent te zijn en te blijven en een vaste dagstructuur aan te houden zodat hij weet waar hij aan toe is. Maar het is idd erg zwaar zo! Hier is het ook zo dat als hij moe is hij extra vervelend word. Slaapt je dochter nog in de middag?

De slaapproblemen die jij beschrijft hebben we ook meegemaakt, vreselijk! We hebben hem toen in een campingbed bij ons op de kamer laten slapen en daarna met campingbed op zijn eigen kamer gezet, nu slaapt hij hier gelukkig al een paar weken goed in.
Ik ben met hem ook bij de ha geweest om hem even na te laten kijken en later bleek dat hij een dubbele oorontsteking heeft gehad.. Arm ding..

Probeer hoe moeilijk ook niet in een negatieve spiraal terecht te komen, ik merk dat als ik moe ben of geriiriteerd het ook minder goed loopt tussen ons, als ik uitgerust ben en duidelijk ben werkt dit veel beterder, straal ook uit wat je wilt ik merk dat dit hier wel helpt (maar niet altijd) en wat hier ook helpt is de iPad of laptop of wat dan ook weg te leggen.

Jee wat lastig zeg! (Het slapen gaat hier ook niet altijd even makkelijk, maar wij kunnen nog de taken afwisselen, jij moet alles in je eentje doen!). Respect voor jou hoor!

Wat heftig voor jullie beiden zeg. En wat naar dat je moeder zelfs al niet meer op wil passen .

Ik zou het sowieso aankaarten bij het consulatiebureau (gewoon eerder een afspraak voor inlassen) of anders kijken waar de huisarts je mee kan helpen. Het klinkt echt heel zwaar om hier in je uppie voor te staan.

En zomaar een idee: UP is nou niet dé methode die veel structuur biedt aan kindjes. Misschien is dit iets wat je dochter nou net wel nodig heeft. Ik had het in de heftigste periode van de peuterpubertijd van mijn dochter niet aangedurfd om geen strikte regels te hebben. Maar dat was de situatie hier en misschien niet vergelijkbaar met de jouwe, maar ik geef het maar even aan.

@Linda: Het gaat gelukkig ook niet elke dag de hele dag zoals ik beschreef. Er zijn ook goede momenten, al zijn ze de laatste tijd wel steeds zeldzamer. Andere kindjes vind ze ook wel weer erg interessant, dus ik denk dat dit ook wel een beetje scheelde. Het speelt ook nog niet zo ontzettend lang, dus ik hoop stiekem nog steeds dat het 'gewoon' een fase is. En bij jullie dus ook een lastige slaper, wel fijn dat jullie het nu zo hebben kunnen oplossen.

@Zelda: Bedankt voor je opbeurende woorden

@Steep: Het zou kunnen zijn dat de dagstructuur op het KDV wat strakker is dan hier. Daar hebben ze voor alles zo'n beetje vaste tijden, en ik niet. Ik probeer meer naar A. te kijken, ze gaat bijvoorbeeld niet op een vaste tijd slapen 's middags, maar als ik zie dat ze moe is. En het is niet van de ene op de andere dag gekomen heb ik het idee. Het is er de laatste weken een beetje ingeslopen, van een klein beetje naar steeds erger. Mijn ex past ook een dag op, en die vindt het ook niet echt gezond hoe ze doet. Alleen hij weet niet veel meer te bedenken dan ik al heb gedaan.

@Laurientje: Vervelend dat het herkenbaar is voor je. Wel fijn dat je je ervaring met me deelt, ik denk dat ik nog wat kan uitproberen van wat ik bij jou heb gelezen. Campingbed heb ik in elk geval nog niet geprobeerd, en een heel vast dagritme ook niet. Ze slaapt 's middags trouwens nog wel, en dat gaat juist heel goed.

@Nera: Bedankt voor de lieve woorden! En jullie ook geen topslaper dus, hopelijk komt het vanzelf een keer goed. En liever eerder dan later

@Tuinstoel: Daar heb ik inderdaad ook al aan gedacht, dat UP misschien wel wat voor mij kan zijn, maar dat het voor A. beter zou kunnen zijn iets anders te proberen. Ik weet alleen dan weer niet zo goed wat. Ik denk dat ik sowieso maar even ga kijken wat de huisarts of het CB voor me kan betekenen. Ik hoop dat het een fase is die gauw voorbij is, maar zo niet dan moet ik hier wel wat mee voor ons allebei.

Alles, maar dan ook alles wat jij schrijft is hier dagelijkse kost, behalve dat de oma's hier nog wel een gunstig effect op mijn jongste hebben.Tips heb ik verder niet, want volgens mij heb je al van alles gedaan. Mijn jongste gaat na de zomervakantie naar een medisch KDV voor zijn eetprobleem, maar zijn gedrag zal daar ook aangepakt worden.

Allereerst wat superlastig en knap dat je dit durft te vertellen.

Ik zou misschien ook echt wat strenger zijn voor haar in de zin van...als ze met iets gooit uitleggen dat het kapot kan gaan etc etc maar dat wanneer ze het nog een keertje doet ze bij de muur/deur etc moet gaan zitten. Hier gebeurd dat overigens zelden, maar wanneer het wel gebeurd moet hij bij de muur zitten en zet ik het eierwekkertje op 2 min. (zo oud is hij) daarna knuffel/kus nogmaals uitleg waarom hij daar zat en klaar.
Hier werkt dat goed en nogmaals hier hoeft het eigenlijk nooit, maar een echte driftbui komt hier zelde voor (klopt ff af)

Ik leg veel aan hem uit maar klaar is klaar, en dat weet hij. Dit werkt in de klas maar ook thuis. Kinderen hebben behoefte aan duidelijkheid en misschien mist ze dat een stukje door die up opvoeding. maar nogmaals dit is maar mijn idee erbij.

Hier ging t slapen tussen de middag toen ook goed, typisch hè? Savonds was t drama en waren we soms wel drie uur met hem bezig hem in bed te krijgen, ook hij schreeuwde alles bij elkaar, je hoorde hem gewoon op straat, vreselijk vond ik het. Wij hadden ook alles geprobeerd, je kon het zo gek niet bedenken, ritme omgooien, bed op andere plek, iemand anders die hem naar bed bracht, vsm pilletjes, enz enz..
Tot dat ik het om 22 uur savonds zo beu was toen hebben we t campingbed gepakt en naast ons neer gezet en een hoofdkussen gegeven, dit ging goed. Na een paar nachten het campingbed op zijn eigen kamertje gezet en vanaf toen is het goed gegaan!

Hij sliep toen ook echt bar weinig want om vijf uur of half zes was hij alweer wakker en totaal niet uitgerust.. En zo begon de slopende dag weer. Achteraf bleek dus ook dat een dubbele oorontsteking mee speelde, dus ik zou dit zowieso even laten nakijken bij de huisarts

En wat als je 'strenger' bent en echt hele duidelijke regels/afspraken hebt, waar ze zich aan moet houden en jij dus ook?

Dus echt hetzelfde ritme met eten/slapen/spelen, en haar bij verkeerd gedrag negeren. En haar dus niet gezellig bij jou in bed leggen, wat ik begrijp van jouw kant, maar elke keer terug blijven leggen. En het dus even heel saai & duidelijk maken voor jezelf en voor haar. Het niet negatief proberen te benaderen, maar positief, en als dat niet lukt, haar even laten. Dus als ze gooit met spullen, de spullen wegpakken, proberen samen te speen, en als dat niet gaat, het echt wegleggen, dan moet ze ergens anders mee spelen. Duidelijk, zonder mogelijkheid voor verandering. Misschien dat ze dus goed/beter gedijt bij rust, regelmaat en duidelijkheid?

Want als ze weinig/slecht slaapt, zal ze ook daarom overdag (bijna) niet te genieten zijn lijkt me.

Tuinstoel schreef:En zomaar een idee: UP is nou niet dé methode die veel structuur biedt aan kindjes. Misschien is dit iets wat je dochter nou net wel nodig heeft. Ik had het in de heftigste periode van de peuterpubertijd van mijn dochter niet aangedurfd om geen strikte regels te hebben. Maar dat was de situatie hier en misschien niet vergelijkbaar met de jouwe, maar ik geef het maar even aan.

Hier zat ik ook al aan te denken inderdaad. Mijn zoontje is het type waarvoor UP heel goed zou werken, maar mijn dochtertje moet gewoon echt op de gang om uit haar fratsen te komen. Dat is het enige dat bij haar werkt (voor even). Zij moet gewoon best streng aangepakt worden willen we resultaat boeken.

Nois schreef:

Tuinstoel schreef:En zomaar een idee: UP is nou niet dé methode die veel structuur biedt aan kindjes. Misschien is dit iets wat je dochter nou net wel nodig heeft. Ik had het in de heftigste periode van de peuterpubertijd van mijn dochter niet aangedurfd om geen strikte regels te hebben. Maar dat was de situatie hier en misschien niet vergelijkbaar met de jouwe, maar ik geef het maar even aan.

Hier zat ik ook al aan te denken inderdaad. Mijn zoontje is het type waarvoor UP heel goed zou werken, maar mijn dochtertje moet gewoon echt op de gang om uit haar fratsen te komen. Dat is het enige dat bij haar werkt (voor even). Zij moet gewoon best streng aangepakt worden willen we resultaat boeken.

Ik denk dat dit zeker waar is. R is zeer gevoelig voor mopperen en begint dan meteen te huilen, dat is hier dus niet de manier maar ik ben wel erg duidelijk. Nee is nee en af en toe even zeer duidelijk zeggen hoe en wat is niet verkeerd voor kinderen. Ik wil ook het liefste zo positief mogelijk opvoeden maar het werkt niet voor ieder kind en af en toe verlangen kinderen ook eens naar een echte NEE zeg maar. dat merk ik in de klas ook.

Nois schreef:

Tuinstoel schreef:En zomaar een idee: UP is nou niet dé methode die veel structuur biedt aan kindjes. Misschien is dit iets wat je dochter nou net wel nodig heeft. Ik had het in de heftigste periode van de peuterpubertijd van mijn dochter niet aangedurfd om geen strikte regels te hebben. Maar dat was de situatie hier en misschien niet vergelijkbaar met de jouwe, maar ik geef het maar even aan.

Hier zat ik ook al aan te denken inderdaad. Mijn zoontje is het type waarvoor UP heel goed zou werken, maar mijn dochtertje moet gewoon echt op de gang om uit haar fratsen te komen. Dat is het enige dat bij haar werkt (voor even). Zij moet gewoon best streng aangepakt worden willen we resultaat boeken.

Ik gebruik ook wel bepaalde dingen uit UP bij mijn dochter. Laatst had ze echt ouderwets een heel vervelende dag, de ene driftbui naar de andere (bijvoorbeeld om heel erge dingen zoals dat ik een sok had uitgetrokken bij mijn jongste terwijl zij dit had willen doen).

Normaal probeer ik me echt in te leven in haar gevoel en samen naar een oplossing te zoeken. Maar deze keer was het nog geen twaalf uur, ze lag voor de vierde keer op de grond te gillen en wilde me toen slaan en toen was ik het zat, er knapte echt iets.

Ik heb een enorme langdradige preek afgestoken dat ik er echt he-le-maal genoeg van had, dat ik haar gezeur spuugzat was en dat ze per direct een beetje normaal kon gaan doen. Ze hield gelijk op met boos zijn, keek me met grote verbaasde ogen en aan het eind van de preek zei ze: 'Oke, ik houd op'. Zo'n beetje het laatste wat ik verwacht had als reactie.

Sindsdien is haar hele gedrag stukken verbeterd. Dus af en toe een heel duidelijke afbakening van wat wel en niet kan, maakt haar uiteindelijk ook vrolijker. Al dat gedrein kan voor haar ook niet leuk zijn.

@Rataplan: Bij jou ook erg heftig dus! Is het altijd al zo geweest of niet? Hier is het echt iets van de laatste tijd.

@Printje: Ik vond het ook wel eng om het hier te plaatsen, maar ik wil alles proberen dus dan dit ook maar. Wat strenger zijn wil ik inderdaad gaan proberen, al is het nu ook niet zo dat ze overal mee weg komt. Er zijn inderdaad grenzen, zo wil ik niet dat ze met spullen gooit of dingen kapot maakt. Alleen 'straf' geven zie ik dan weer niet zo zitten, al weet ik zo gauw dus ook even geen alternatief dat zou kunnen werken.

@Laurientje: Wel bijzonder dan, dat het slapen toen ineens veel beter ging. Dan ga ik het campingbed morgen maar uit de berging halen! Het is in elk geval het proberen waard. En bedankt voor de tip, ik zal de huisarts ook even bellen en haar voor de zekerheid even laten checken.

@Pippa: Veel van de dingen die je schrijft doe ik al, zoals positief proberen te blijven benaderen (al wordt dat nu soms wel lastig) en spullen waarmee ze wil gooien afpakken, iets ander proberen te gaan doen, etc. Dat van de regelmaat kan ik nog wel proberen. Ik kijk nu vooral naar haar, wat zij aangeeft. Dus pas een middagslaapje als ze aangeeft moe te zijn, eten als ze trek heeft, etc. Overigens wel binnen grenzen, als zij urenlang niet zelf komt drinken, dan ga ik het haar aanbieden en als ze niet aangeeft moe te zijn mag ze ook niet ongelimiteerd opblijven. Maar verder is er niet echt een vaste structuur, dus dat zou ik zeker nog kunnen proberen! We doen alles trouwens wel ongeveer hetzelfde steeds, alleen kan de tijd verschillen en soms ook de volgorde.

Nog even meer algemeen over UP, ik vind het zelf dus wel een hele fijne methode om te gebruiken, maar ik begin er inmiddels ook aan te twijfelen of het wel werkt bij ieder kind. Nu twijfel ik op het moment overal aan trouwens, dat helpt ook niet mee

En mijn moeder stopt trouwens niet uit onwil even met oppassen, maar ze zit tegen een burnout aan en kan dit er even niet bij hebben, wat ik goed kan begrijpen.

Hoe leidt je haar trouwens af op momenten dat ze ongewenst gedrag vertoont?
Hier helpt het heel goed om dan ergens anders heen te gaan. Een slaapkamer, de tuin of gewoon naar buiten. Dan is ze met andere dingen bezig en is ze heel snel kwijt met waar ze bijv in de woonkamer last van had.

Ik vraag het me trouwens af of UP niet bij ieder kind past. Interessant vraagstuk.
Zelf een strak ritme aanhouden als dat totaal niet bij jou als persoon past lijkt me ook lastig. Hier zou dat niet werken.

Heeft ze verder genoeg uitdagingen op een dag? Kan ze haar energie goed kwijt?

Dat zou ik dan eens proberen, vaste structuur. Dat is misschien streng, maar er sommige kinderen zijn daar echt gebaat bij. Duidelijk, en het kan rust geven, vooral als ze in een moeilijke leeftijd zit! Echt elke dag je eraan houden. Het zal een tijd zwaar zijn, maar het is te proberen natuurlijk, dan merk je vanzelf is voor jouw mevrouw.