Wat zou jij van een vriendin willen ... (zorgen ontwikkeling

*weg*

Niet mee bemoeien.

moeilijk aan de ene kant zal ik ,als ik jouw vriendin was zeg maar,willen dat je het zal zeggen.Maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat ze zoiets heeft komt weer zo'n bemoeial aan.

voorbeeld van mij zelf:V is laat met praten,begint nu een papa en mama te zeggen,en eet(net als in jouw situatie)bijna alleen maar gepureerd eten.Soms maak ik me weleens zorgen,maar ik heb ook het volle vertrouwen dat het goed komt.V is overal laat(later dan gemiddeld)mee geweest.Maar vooral mijn zus kan zich zo over al mee bemoeien,die heeft zelf 3 kinderen en zit bij therapie zus en therapie zo,dat ik soms zoiets heeft van laat die kinderen zich ontwikkelen in hun tempo.

Maar goed,wat je misschien kan doen is om je zorgen te uiten naar haar man aangezien die heeft uitgesproken zich ook zorgen te maken.

Ik zou me er ook zeker niet mee bemoeien.
(de dingen die je noemt vind ik persoonlijk ook niet heel raar voor een kind van 2 jaar).

ik zou mijn zorgen niet expliciet uiten, maar bijvoorbeeld beginnen over de verschillen tussen jullie kinderen ofzo. Dan hoor je vanzelf wel hoe zij erover denkt. Ik denk dat ouders over het algemeen (over het algemeen, dus niet alle ouders) goed in staat zijn om te beoordelen of ze zich zorgen moeten maken om de ontwikkeling van hun kind en dat weinig ouders zitten te wachten op zo'n oordeel uit de omgeving.

Liadan schreef:Ik zou me er ook zeker niet mee bemoeien.
(de dingen die je noemt vind ik persoonlijk ook niet heel raar voor een kind van 2 jaar).

+1, ik moest ook de hele tijd aan horen dat mijn zoontje zo laat is met heel veel dingen enz. En vind de dingen die jij beschrijft ook niet heel raar. wat je al zegt,iedereen ontwikkeld zich anders.

Mmm lastig. Ik zou geneigd zijn wel mijn zorgen uit te spreken maar dat komt ook wel deels door mijn werk. Op mijn werk ben ik daar natuurlijk ook alert op en op het moment dat ik me terecht zorgen maak (en besproken is met collega) dan uit ik dit naar de ouder.
Een ouder hoeft dit niet te zien omdat ze simpel weg niet beter weten waarschijnlijk.

Ik denk dat ik het dus wel zou uitspreken. En dan wel op een voorzichtige manier beginnen om af te tasten hoe ver ze voor jou mening open staat.

Ik zou niet heel direct gaan zeggen dat je je zorgen maakt!! Vraag je wel eens hoe het met haar zoontje gaat? Ik zou het in open vragen aan haar vragen. Hoe gaat het nu met eten? Als je ten minste zo'n band met haar hebt.

Ik zou wel willen dat een vriendin me dat zou zeggen.
Dat hoeft niet eens in de zin van: Goh, die van jouw kan dat niet en de mijne wel.
Maar iets in de trant van: Hij rolt nog niet he? Vind je dat vervelend? Maak je je zorgen?
Denk dat dat soort dingen sowieso wel bij en mijn vriendinnen ter sprake zou komen.
Er iets over zeggen hoeft toch niet meteen een bemoeienis te zijn? Of vervelend?

Liadan schreef:Ik zou me er ook zeker niet mee bemoeien.
(de dingen die je noemt vind ik persoonlijk ook niet heel raar voor een kind van 2 jaar).

Volgens mij is hij niet 2. Haar ticker gaat niet verder maar wat ik weet zal hij tegen de 3 jaar zijn.
Ze heeft geloof ik ook geen leeftijd genoemd verder. Wel genoemd dus en idd in sept word hij 3 jaar

Ze gaat - neem ik aan - naar het consultatiebureau met haar kindje. Zij zouden achterstanden moeten vaststellen toch? En anders komt dat over een jaartje in de kleuterklas wel. Ik zou me er niet te druk om maken als vriendin.

Watermeloen schreef:Ik zou wel willen dat een vriendin me dat zou zeggen.
Dat hoeft niet eens in de zin van: Goh, die van jouw kan dat niet en de mijne wel.
Maar iets in de trant van: Hij rolt nog niet he? Vind je dat vervelend? Maak je je zorgen?
Denk dat dat soort dingen sowieso wel bij en mijn vriendinnen ter sprake zou komen.
Er iets over zeggen hoeft toch niet meteen een bemoeienis te zijn? Of vervelend?

+1 ik vind het ook geen bemoeienis en ik zou het zelf ook wel op prijs stellen als iemand zich zorgen maakte over mijn zoon en dit met mij deelt.
Wat ik daar dan verder mee doe is mijn zaak natuurlijk.

Precies, ik vind eigenlijk ook wel dat je daar vriendinnen voor bent...

*weg*

*weg*

Maar Nana de bovenstaande mama;s zijn niet jou vriendin. Miss staat zijn er wel voor open dat kun je toch poolsen ?
Miss ziet zij het zelf niet omdat ze niet beter weet of geen vergelijking heeft met een broertje of zusje.
En het feit dat de vader zich zorgen maakt zou voor mij al de doorslag geven om het toch aan te geven. Jou zorg te uiten in ieder geval. Of ze er dan wat mee doet is haar taak verder. Maar dan heb jij je plicht gedaan.

En door je beroep maakt het idd lastiger omdat jij er veel alerter mee omgaat en het eerder signaleert.
Ik denk op dit moment.... liever nu en erachter komen dat het mee valt of niks is om zorgen om te maken dan dadelijk tegen de problemen op school aanlopen.

Maar dat is ieder voor zich.

*weg*

Door mijn beroep zie ik ontwikkelingen van kinderen ook eerder maar zou het zelf niet gaan benoemen naar een vriendin toe. Ik vind de dingen die je noemt, heel rustig zijn en terugtrekken wanneer anderen erbij komen ook geen zorgwekkende dingen eigenlijk. Het ene karaktertje is anders dan de ander en ik zou er zelfs dus niets mee doen, ze gaan ook naar het consternatiebureau en daarnaast ontwikkelt ieder kind zich anders.

Ik snap het wel het verschilt natuurlijk of het om een persoonlijke relatie gaat of zakelijke relatie.

Poeh hahaha dat vind ik altijd lastig de opening. Het neigt meer naar een slecht nieuws gesprek en die zijn altijd zo moeilijk.
Miss eens beginnen dat het je opgevallen is dat hij vooral terug deinst wanneer er meer kinderen in het spel komen.
Waardoor dat zou kunnen komen. Miss omdat hij geen kinderdagverblijf kindje is ? Of als hij dat wel is of hij dat gedrag ook daar vertoont of ze daar al eens wat over gezegd hebben.

Niet meteen laten merken dat je je zorgen maakt want dat kan ervoor zorgen dat men het hoofd in het zand steekt en dat doen heel veel ouders.

Als ze hiervoor open staat zul je dat meteen merken.

*weg*

Toch vind ik het lastig, jij kent haar natuurlijk maar ik zou er zelf niets van zeggen. Niet alle kinderen zijn even snel met alles en rustig is toch geen zorgwekkend iets, R is ook vaak rustig en kan heerlijk spelen maar dat vind ik echt niet zorgwekkend, ik zou het dan eerder zorgwekkend vinden wanneer een kind zich nog geen sec kan concentreren.

@ Printje - Tuurlijk is er niets mis met een kindje dat erg rustig is en op zichzelf. Het is maar de combinatie van zijn ontwikkeling tot nu toe en zijn terug getrokkenheid en ontwijken van sociale situaties wat bij mij vraagtekens oproept. Ik voel me ook helemaal niet de persoon om erover te beginnen. Maar aan de andere kant zie ik wel voordelen aan vroegsignalering (komt die hulpverlener in mij weer boven)... en wellicht is er helemaal niets aan de hand.

*

Liadan schreef:Ik zou me er ook zeker niet mee bemoeien.
(de dingen die je noemt vind ik persoonlijk ook niet heel raar voor een kind van 2 jaar).

je kunt open vragen stellen maar het kan ook vanzelf weer goed komen anders had ze er zelf vast wel eens over begonnen. het neefje van alex kon alles heel snel (lopen, rennen, praten) maar sociaal speelt hij voornamelijk alleen en hij is 2 jaar en een paar maanden. alex was later met alles (maar speelt nu al heel veel met kindjes en is heel sociaal en is nog geen 2).

@ Susan - door wie of wat ben jij het onderzoekstraject in gegaan met E.zra? Ik zal je advies goed in mijn achterhoofd houden. Ben jij veel vriendinnen verloren of zijn er vriendschappen verwaterd?