Zorgen om zwangere vriendin.

Sorry weg.

Jeetje wat een rot situatie zeg. Je zou denken dat ze nu een prenatale depressie heeft. Is het een idee om het met haar man te bespreken? Want hij moet dit wellicht ook zien. Ik denk toch zo snel mogelijk aan de bel trekken voor het wellicht uit de hand loopt.

ik zou niet zonder haar medeweten je zorgen uiten, ik zou dat echt als een soort verraad voelen, maar als ze zelf aan aan heeft gegeven zich zorgen te maken, kun je wel aanbieden om dit voor haar te doen. Om zoiets zelf te doen moet je een héle hoge drempel over, dan is het soms wel makkelijk als iemand anders dat voor je doet.
ik vind het al iets positiefs dat ze zelf ook in ziet dat ze zich in een gevaarlijke zone bevindt en ik denk dat jij haar al kunt helpen door hier naar te blijven vragen. Hopelijk blijft ze zo open tegen jou en staat ze open voor hulp.

Wat lastig en wat zul je je zorgen maken!
Ik zou gaan navragen of ze al aangegeven heeft waar ze mee zit aan de HA en de VK. En ik zou haar aanraden met iemand te gaan praten, gewoon laagdrempelig, een paar keer maar om ook voor een ander in te schatten hoe ernstig het is.

En hoe is haar sociale vangnet en heeft ze dit ook met anderen gedeeld? Ik denk dat het verstandig is haar na de bevalling in de gaten te houden. Misschien gaat het allemaal heel goed en misschien niet maar dan kun je altijd (tijdig) aan de bel trekken.

Vertel tegen haar zelf je zorgen! en ook dat je daarom haar oudste vaak meeneemt. Want misschien denk zei dat je dat doet omdat je dat leuk vind. Ik denk dat communicatie in dit geval ook belangrijk is. En als je met haar hier over praat dan kun je samen kijken voor evt volgende stappen zoals huisarts inlichten.

weg

Ik zal je reactie ook niet quoten.

Ik vind de reactie van je vriendin niet vreemd, maar wel zorgelijk. Nu kun je nog niet zoveel, zolang ze zich niet te pletter zuipt of rookt is er geen direct gevaar. Natuurlijk is stress niet goed, maar onvermijdelijk als je moeder plotseling op sterven ligt.
Pas na de bevalling wordt denk ik duidelijk of het zich doorzet of dat ze heel gelukkig wordt van het nieuwe mensje en haar gedachten/doen en laten daarop kan focussen. Juist haar omgeving kan dan van een afstand goed zien hoe het loopt en met haar gaat. Ik zou je vriendin vragen of ze het zelf die neef heeft verteld, dat kan natuurlijk. Mocht dat niet het geval zijn omdat ze zich schaamt of mensen niet ongerust wil maken dan zou ik die neef wel vragen gewoon een oogje in het zeil te houden. Het zou niet eerlijk zijn haar dingen te delen, maar je mag best laten weten dat je bezorgd bent omdat het allemaal niet niks is en je het fijn vindt als zij ook een oogje op haar houden.

Offtopic: heel lief dat je je zorgen maakt en de oudste af en toe meeneemt, maar denk je ook aan jezelf?

weg

Ik snap het wel. Het zijn beide hele grote levensbepalende dingen die eigenlijk gevoelsmatig niet tegelijk kunnen plaats vinden. Baby zit in haar buik en daar heeft ze praktisch gezien nog geen omkijken naar. Haar moeder heeft haar wel nodig, dit is wat haar gedachten opslokt en de baby wordt dan bijzaak. Ze heeft dan ook echt even niks met de baby, daar kan ze nog niks mee terwijl haar moeder er wel nog is. Hoe kun je in je babykamer gaan kijken terwijl je moeder de babykamer niet kan zien en je kind niet zal zien opgroeien? Dat lijkt me ook heel pijnlijk. Ik weet niet of het zo is hoor, maar dat stel ik me dan voor. Dat je vriendin juist bv wil geven om wel die band op te bouwen vind ik heel positief. Dat ze die band 'even' niet voelt dat kan, maar ze signaleert dat zelf en zoekt naar een oplossing.

Ik zou wel haar man inlichten. Ik neem aan dat hij het wel weet, maar misschien ook fijn voor hem om te weten dat hij er niet alleen voor staat. En hij zal nog eerder signaleren hoe het allemaal gaat, aangezien ze al een kindje hebben kan hij natuurlijk verschil zien in de mate van affectie en aandacht.

Wat jezelf betreft, je bent een lieverd en een hele goede vriendin, maar jouw prioriteiten horen bij jezelf en jouw gezin te liggen. Jouw jongens hebben niks aan een mama die zichzelf weer voorbij gelopen is.(Euh ja, ik voel me net zo'n moedertje met een wijzend vingertje, maar ik ben ook net moeder, haha) Ik heb geen idee van de situaties, maar misschien kan haar man voor de komende 5 weken (zolang ze nog zwanger is) een dag of middag per week vrijnemen? Kunnen die neef en vrouw nog iets voor haar betekenen? Al nemen ze de oudste alleen maar mee boodschappen doen op zaterdag bijvoorbeeld. En probeer het voor jezelf zoveel mogelijk in je dagritme te passen, desnoods haal je haar op voor het eten, doe je hetzelfde ritueel als met je jongens (eten, toetje, spelletje, douchen, voorlezen) en breng je haar in pyama met volle buik terug, zoiets? En heeft je vriendin geen buurmeisje dat voor 10 euro een middagje met haar dochter wil spelen? Of een vriendinnetje op school waar ze iedere week een dagje kan spelen en eten? Ik verzin maar wat, maar als je dit met meerdere mensen kunt opvangen doe je je vriendin geen tekort maar loop je jezelf ook minder snel voorbij.

Laat je me weten wanneer ik mijn posts moet deleten, het is miss te persoonlijk om te laten staan.

weg

Ik kan er niks zinnigs meer aan toevoegen, maar ik wil nog wel even kwijt dat ik je manier van reageren heel fijn vind. Waarom weet ik niet en het is niet zo dat de rest van het forum reageert als draken ofzo, maar ik ben nogal lang van stof en jij vat het zo goed samen... ofzo... (weet het niet precies ;-)

Ik hoop dat haar moeder haar nieuwe kleinkind nog lang mag meemaken en dat het snel beter gaat met je vriendin. Ze boft maar met jou!

Dank je wel. Leuk om te horen en ik ben weer erg blij met je reacties, het heeft me even geholpen er anders naar te kijken.