SOS Opvoeden.....

Ik vind een straf ook niet de beste manier maar wil wel duidelijk maken dat bijv. gooien met spulletjes echt niet mag. meneer heeft dat ook een tijdje gehad, spulletjes gooien. Ik legde uit dat het daardoor kapot kon gaan maar meneer ging gewoon door, was ook niet af te leiden, dan zeg ik hem dus R als je met spulletjes blijft gooien,je weet dat ze dan kapot gaan moet je bij het muurtje zitten.
Hier werkt het super. En zoals ik al zei hij zit er vrijwel nooit. In 2 jaar tijd misschien 3 a 4 keer in totaal.

Ik denk dat de tip van het campingbedje zou kunnen werken omdat er dan iets verandert in de vaste structuur die ontstaan is van negatief gedrag en niet slapen. Misschien kunnen andere onderbrekingen hiervan ook werken? Bijvoorbeeld een dagje naar de dierentuin, een nacht uit logeren gaan ergens met zijn tweeen, ineens een ritme invoeren, enzovoorts.

Als mijn dochter met iets wil gooien wat ik liever niet heb, geef ik haar iets in haar hand van haar eigen speelgoed waar ze wel mee mag gooien. Hier werkt dat eigenlijk best goed.

UP houdt niet in dat er geen structuur/regels/duidelijkheid is.

PR, eerst 1 ding: je faalt niet! Je bent een hele lieve mama en ik vind het heel sterk van je dat je om hulp wilt vragen.
Je bent moe van de slapeloze nachten en vroege ochtenden en omdat je alleen bent met A. heb je niemand die het even van je over kan nemen als het je teveel wordt.
Ik kan er nu even niet verder op ingaan want Kian begint te huilen maar alvast een dikke knuffel .

Met UP stel je ook grenzen hoor, hier zijn ook wel bepaalde dingen die écht niet mogen, nooit. Het is niet zo dat je met UP één zooi ongeregeld zonder grenzen en regels hebt thuis, het is niet zo dat je kind alles kan maken als je aan UP doet. Je bent je er alleen een stuk bewuster van welke grenzen je stelt en waarom je ze stelt.

Als onze dochter met spullen gooit, moet ze dat zelf weer opruimen. Dat is de consequentie als je dingen kapot maakt of van je af gooit. Als onze dochter knoeit met drinken, dan moet ze dat zelf weer opruimen. Als ze een ander kindje duwt dan 'moet' ze naar de reactie van het kindje kijken en als vanzelf gaat ze dan vaak een knuffel of kus geven (mits ze niet te boos is natuurlijk). Met UP kun je ook heel duidelijk je grenzen aan geven.

Onze dochter heeft zo ook van die fases waarin er geen land mee te bezeilen valt. Volgens mij zijn we net weer een beetje door zo'n periode heen. Vaak zat één van ons dan ook niet lekker in ons vel, waren we druk, was ze veel bij de oppas of was ze 'gewoon' niet fit. Nu merkt ze heel sterk dat ik steeds minder kan en dat dit ten koste gaat van haar aandacht, daar heeft ze het moeilijk mee. Hier helpt het wel om iets anders te gaan doen zodra ik merk dat het de verkeerde kant op gaat of haar wat exclusieve aandacht te geven, dus echt een half uurtje met haar te spelen zonder dat ik ondertussen met iets anders bezig ben.

@Linda: Meestal probeer ik haar af te leiden door iets anders interessants aan te bieden. Of inderdaad als we in de woonkamer bezig zijn even naar haar slaapkamer gaan om daar te spelen. Of ze haar energie goed kwijt kan twijfel ik trouwens aan. Ze heeft er gelegenheid genoeg voor, maar ze heeft soms zoveel energie dat ik me afvraag of ze niet zoveel heeft dat ze nog meer dingen nodig heeft om het kwijt te raken. Het lijkt me inderdaad lastig als ik nu ineens iets moet doen dat niet bij mij past. Maar als iets anders beter bij A. zou passen dan wil ik dat graag proberen.

@Pippa: Ik ga het proberen, wie weet helpt het. Ik denk dat ik nog even met het KDV overleg wat daar het ritme precies is, als het dan even kan wil ik proberen het thuis net zo te doen. Dan is dat ook meteen op elkaar afgestemd.

@Printje: Dat klinkt nog helemaal zo gek niet dan. Ook al hou ik niet zo van straf, als het echt zou werken en ik het daardoor maar weinig toe zou hoeven te passen dan zou ik het misschien toch wel overwegen. Al ben ik altijd een beetje bang dat kinderen dan gaan luisteren uit angst, hoewel ik als kind ook straf heb gehad en ik ook geen trauma daaraan heb overgehouden

@Tuinstoel: Ik ga het campingbedje in elk geval proberen, en een ritme in proberen te voeren. Hopelijk reageert ze op een van de veranderingen positief.

@Liadan: Bedankt voor je lieve woorden! En ik ben het met je eens over UP, ook dan zijn er regels en structuur. Alleen vraag ik me af of ik het wel goed doe zoals ik het nu aanpak (misschien pas ik het wel helemaal verkeerd toe), of dat het misschien niet de manier is voor A. en dat iets anders misschien zou werken. Al twijfel ik door de ervaringen met A. en het slaapgebrek nu dus even overal aan

PapillonRose, ik denk niet dat kinderen, tenminste mijn eigen spruit of de kinderen uit de klas uit angst op mij reageren. Ik klink niet echt heel boos maar leg het uit en verbindt dus een consequentie aan het niet luisteren. En nogmaals de keren dat het hier gebeurd is zijn echt zelden.

Wat ik bedoel met UP en grenzen aangeven is dat ik wat betreft veel dingen flexibel ben (nu bewust iets minder dan voorheen). Bijvoorbeeld als ze iets wil, hangt het van de situatie af of ik het toestond of niet (is er tijd, komt het uit met de jongste enzovoorts). Nu heb ik wat meer regels die ten alle tijde gelden. Ik probeer niet te insinueren dat UP een zootje ongeregeld inhoudt.

Maar zou dat nu op dit moment misschien het grootste struikelblok kunnen zijn? Door de slechte nachten, de moeheid en daar bovenop het feit dat je er alleen voor staat.
Kinderen kunnen heel gevoelig zijn als hun ouders niet lekker in hun vel zitten. Ik merk het ook gelijk als man of ik niet lekker in onze vel zitten, ze pikt het haarfijn op.

@Rejoy: Ik ben het met je eens over UP. Alleen vraag ik me af of ik het zelf wel goed toepas, en of het voor A. wel de juiste benadering zou zijn. Hoe reageert Y. er eigenlijk op als ze bijvoorbeeld zelf het geknoeide drinken of de spullen die ze heeft gegooid moet opruimen? Dat zie ik hier nog niet gebeuren namelijk, al probeer ik haar dat trouwens wel te laten doen.

@Printje: Ergens weet ik ook wel dat het niet gelijk angst hoeft op te roepen als je straft, het is alleen zo'n gevoel waar ik niet vanaf kom

@Tuinstoel: Dat heb ik dus ook. Soms vind ik iets wel goed, en soms niet. Dat kan dan om hetzelfde ding gaan, maar in een andere situatie. Als ze bijvoorbeeld komt vragen om iets lekkers, mag ze soms best een soepstengel of een koekje. Alleen als ze dat vlak voor het eten doet dan wil ik het weer niet hebben.

@Linda: Ik weet even niet wat nu het grootste struikelblok is, het is nu geloof ik van alles een beetje. Het zal inderdaad niet meehelpen dat ik door de hele situatie nu zelf ook niet lekker in mijn vel zit, wie weet maakt dat het gedrag nog wel erger.

PapillonRose schreef:@Rataplan: Bij jou ook erg heftig dus! Is het altijd al zo geweest of niet? Hier is het echt iets van de laatste tijd.

Het is altijd wel een pittig mannetje geweest. S. is echt een kind van uitersten. Het is óf goed óf fout, maar iets er tussenin kent hij niet. Maar zijn gedrag is helaas wel iets wat aan zijn V.CFS te wijten valt.

PR: hier is ze alleen goed benaderbaar als ze niet te boos is hoor. Als ze echt uit woede iets van zich af gooit, dan zorg ik eerst dat ze getroost is en weer rustig is. Daarna moet ze het dan alsnog van me opruimen, dat breng ik alleen niet als een bevel, maar eerder als: 'maar nu ligt jouw speelgoed nog wel daar, zie je dat? Kom, gaan we dat even opruimen'. Ze is meestal heel welwillend als er ook begrip getoond is voor haar woede en gevoelens.
Zo gaf ze laatst het dochtertje van Kwak een enorme duw omdat ze aan het speelgoed van onze dochter zat. Die viel achterover en moest ontzettend hard huilen. Als ik dan heel even een paar seconden wacht, zodat de ergste woede alweer wat gezakt is en haar dan zeg: 'kijk nou eens Y, nu moet D. huilen'. en dan zeg ik nog wat over duwen en verdrietig zijn enzo en als ik haar dan vraag om haar te troosten, dan doet ze dat ook wel.

als ze echt kwaad is en ik haar direct aanpak dan werkt het inderdaad niet, maar bij mij zou precies hetzelfde gelden. Op het moment dat ik echt kwaad ben, ben ik ook niet voor rede vatbaar, maar als mijn ergste woede weer wat gezakt is, ben ik best wel weer redelijk. Zo werkt het bij onze dochter precies hetzelfde.

Nadeel trouwens van haar gemorste drinken zelf op moeten ruimen, is dat ze dat nu zo leuk vindt dat ze zelf gaat smeren, heel hard 'doeke' roept, naar de keuken rent, een doekje pakt en dan gaat schoonmaken

Wat vervelend voor je!!

Misschien toch een fase? Onze kindjes zijn bijna even oud.. en hier is het al een maand drama.
De ene avond gaat ze zonder problemen slapen, de ander avond pas tussen 9 en 10, na veel gekrijs, drama enz..

Als ze om half 6 s'ochtends al wakker is, geven we haar een klein flesje, meestal 60cc melk, en slaapt ze bijna altijd nog tot 7 of half 8.

Overdag heeft ze soms dat ze boos word en in een hoekje gaat staan huilen/krijsen. Maar dan is het eigenlijk altijd omdat ze moe is en naar bedje moet.


Mijn tip: maar een afspraak bij het CB. Hun hebben vast de juiste persoon waar ze je naar toe kunnen sturen?!


Misschien domme vraag?!.. maar heb je zitten er meer alleen staande moeders op het forum? en hoe doen hun dat met deze problemen? Omdat je het niet even aan de ander over kan laten, maar het zelf moet doen.

Ik weet er echt niks van, dus misschien raakt mijn post kant nog wal, maar ik vind je zo'n supermom dat ik toch met je wil mee denken.

Je schrijft dat ze heel veel energie heeft, met spullen gooit etc en savonds blijkbaar de energie heeft om je 3 uur lang bezig te houden. Misschien heel raar maar kun je dingen overdag met haar doen waarbij ze veel energie kwijt kan? Ik kan me even geen voorstelling maken wat ze precies op die leeftijd wel en niet kunnen (vast heel dom), maar naar de speeltuin, zo'n speelpaleis, zwembad, bos etc. Iets waarbij ze fysiek ongegeneert haar ei kwijt kan. Is er niet iemand met een hond in de buurt? Savonds na het eten een uurtje wandelen? Daarna in bad en in bed? (Ik weet het niet hoor, ben heel creatief met onzinnige ideeen

En je schrijft dat je dingen niet op hetzelfde tijdstip doet, maar ook niet in dezelfde volgorde. Ik heb begrepen dat de tijd er minder toedoet, maar dat volgorde meer structuur biedt. Is misschien ook makkelijker toetepassen voor jezelf.

Voor nu voor jezelf; ik neem aan dat je meer dan kapot bent. Is het een mogelijkheid om je ex in jouw huis te laten oppassen een nachtje zodat je zelf elders kunt bijslapen? Of kan ze niet 1 nachtje bij hem slapen? Desnoods slapen ze een nachtje in de woonkamer zelf even bijtanken zodat je er weer tegen kunt lijkt me ook niet geheel onbelangrijk... Succes in ieder geval!

@Rataplan: Dat speelt bij jullie natuurlijk ook nog mee, dat er medisch gezien wat aan de hand is en dat het gedrag daar ook bij kan horen. Maar daar wordt het natuurlijk niet makkelijker door dat je dat weet, alleen wel 'fijn' dat je weet waar het vandaan komt. Ben benieuwd hoe het zal gaan op het dagverblijf, hopelijk gaat het hem helpen!

@Rejoy: Misschien wil ik wel te snel reageren als er iets gebeurt, eens kijken wat er gebeurt als ik net wat langer wacht. Kan me inderdaad van mezelf ook voorstellen dat ik beter reageer als ik een beetje ben afgekoeld Ik ga het eens proberen! De methode vind ik zelf in elk geval wel fijn, dus ik zou het wel prettig vinden als ik hiermee toch uit de voeten zou kunnen, in plaats van alles te moeten veranderen.

@Purpleflower: Het kan ook best een fase zijn inderdaad. Het slapen gaat hier sowieso met fases, al is deze dus wel heel heftig. En in combinatie met het gedrag van overdag dat ze de laatste tijd heeft kan het wel heel heftig zijn. Dus mocht dit een fase zijn die vanzelf over gaat, hoop ik dat dit snel gebeurt Helaas kan ik een flesje melk 's ochtends vroeg niet meer proberen, ze wil geen melk meer en al helemaal niks meer uit een flesje Maar wie weet kan ik haar wat anders aanbieden in de rietjesbeker.. Ik ga denk ik van de week langs het CB op het inloopspreekuur, dan kunnen ze me vast wel vertellen of ze iets voor me kunnen betekenen. Geen gekke vraag hoor, ik vraag me soms zelf ook af hoe andere alleenstaande moeders dit soort dingen aanpakken. Dus alleenstaande mama's mogen zich hier melden met tips Want je kan inderdaad niet afwisselen met je partner als je die niet hebt.

@Supertalentje: Bedankt voor het meedenken! Ik ga proberen of het helpt overdag nog meer echt actieve dingen met haar te doen, wie weet dat het wat scheelt en ze inderdaad meer energie kwijt moet. Gek is trouwens wel dat ze 's avonds me uren bezig kan houden, maar toch vaak doodmoe is (soms moet ze even stoppen met krijsen zodat ze kan gapen, haha). Al is het blijkbaar toch weer niet moe genoeg om te gaan slapen. Dus ik ga als het weer het toelaat maar lekker veel met haar naar buiten, daar zijn hier wel genoeg mogelijkheden voor (kinderboerderij, oma met honden, zwembad). En mijn ex helpt me soms al wel met wat dingen, soms komt hij een keer extra en neemt hij wat dingen van me over. Al zijn de nachten nog steeds voor mij inderdaad. Als het zo blijft ga ik hem maar eens vragen of hij het een keertje kan doen inderdaad, mag van mij zowel bij mij als bij thuis als bij hem (campingbedje moet vast wel ergens passen in elk geval voor de nacht).

Iedereen bedankt trouwens voor het reageren, wat een hoop reacties! Heel fijn, ik kan nu alweer een heel lijstje maken van dingen die ik nog kan proberen of ondernemen

En ondertussen is een van de belangrijkste dingen dat je niet mag vergeten dat jij het echt goed doet. Je hebt een enorme verantwoordelijkheid, grotendeels alleen, en dan heb je ook nog het lef (terwijl heel veel moeders dat best moeilijk vinden) om op moeilijke momenten te zeggen: 'mensen, ik loop vast, hebben jullie nog tips?'

Jij doet het echt hartstikke goed. En natuurlijk zijn er soms momenten dat je A eventjes achter het behang wilt plakken omdat je zelf inmiddels vast doodmoe bent, en omdat je dat gevoel vast wel eventjes hebt als ze uren en uren krijst en overduidelijk wel moe is en zou moeten slapen maar gewoon niet kan/wil, maar je blijft toch maar proberen, en nieuwe manieren vinden en zorgen dat jouw kleine dame zich weer wat beter gaat voelen. En dat is echt super....

PinkCoelho: Bedankt voor je ontzettend lieve woorden! Ik word er gewoon verlegen van

Nergens voor nodig, het is echt wel duidelijk dat jij het heel goed doet en je uiterste best doet om een fantastische moeder te zijn. En dat allemaal grotendeels alleen, daar verdien je niet alleen lieve woorden voor, maar vooral veel respect.

Ik denk niet dat ik het zou kunnen....