Hoe doen jullie dan financieel?

Ik ga binnenkort de helft minder werken, dus ook helft minder salaris. Man 1 dag minder maar krijgt doorbetaalt dus zijn salaris verandert niet.

Ik vind dit eigenlijk een beetje 'oneerlijk' voelen, omdat ik voor de kinderen ga zorgen dus niet vrij heb ofzo. Op die manier heb ik amper nog geld voor 'mezelf' over. En dat is niet omdat ik elke maand wil shoppen ofzo, maar omdat ik het niet zie zitten zo'n vrouwtje te worden die de hand moet ophouden bij haar man voor wat zakgeld. Zo ben ik ook niet opgevoed....ik heb gestudeerd, carriére gemaakt en ik ga nu een tijdje hoofdzakelijk voor onze kinderen zorgen. Ik geef mijn masterstudie op en mijn carriere even op een zijspoor en daar heb ik het eventjes wel moeilijk mee gehad.

Wie begrijpt mijn dilemma, zonder ontzettend egoistisch te willen klinken? Natuurlijk betalen we de vaste lasten naar rato, maar er zal voor mij vrij te besteden bar weinig overblijven. Nu stelde mijn man voor dat hij elke maand wat naar me overmaakt, maar dat voelt echt zooo afhankelijk, zo ben ik gewoon niet 'opgevoed' zeg maar.

Alles op één hoop gaan we niet doen. Doen we al wel grotendeels maar ik wil dat we allebei een eigen bedrag overhouden, zodat niemand zich hoeft te verantwoorden voor bepaalde aankopen.

Ik begrijp wel wat je bedoel, maar als jij geen inkomen meer heb en je man jullie onderhoudt dan is het toch logisch dat jij ook gewoon je ding moet kunnen blijven doen?


Wij hebben het financieel anders geregeld:
1 betaalrekening waarop alle inkomen gestort wordt en waar alle lasten vanaf gaan.
1 spaarrekening voor ons samen waarop we sparen voor bijv dingen in het huis of vakantie
1 spaarrekening voor mijn man, hier gaat maandelijks een bedrag naartoe zodat hij kan doen wat hij daarmee wil.
1 spaarrekening voor mij, hier gaat maandelijks hetzelfde bedrag naartoe als van mijn man en mag ik doen wat ik wil.

1 spaarrekening voor onze zoon waar we maandelijks een vast bedrag op storten. Hier komen wij niet aan en is voor onze zoon later.
1 spaarrekening voor onze zoon waar we de kinderbijslag op storten en evt nog spaargeld. Dit willen we achter de hand houden voor als we voor grotere uitgaven komen te staan zoals latere studie.

Lees net dat jullie op 1 hoop niet willen doen.

Zo doen wij dat hier wel. Alles gaat op de grote hoop en daar betalen we alles van en ja wie dan wat op maakt dat maakt ons echt niets uit. Ene keer zal ik meer opmaken dan hij en de volgende maand is dat weer andersom. Ik moest wel even wennen aan mijn salaris hoor dat het zoveel minder was, maar goed dat went ook wel weer. We kunnen nog steeds doen en laten wat we willen, kopen wat we willen... dus eigenlijk is er niet veel veranderd. Mijn man werkt trouwens gewoon 38uur en ik nu 20, maar voornamelijk in de avonden en om het weekend, dus kosten aan kinderopvang hoeven we dus niet te maken.

Wij hebben sinds we getrouwd zijn alles op één grote hoop gegooid. Dat voelt voor ons prima en geen van ons heeft zich ooit hoeven verantwoorden voor een aankoop.

Wij hebben wel alles op een hoop dus dat probleem hadden we niet. Maar kun je niet uitrekenen hoeveel jullie samen overhouden om vrij te besteden en dat gewoon door twee delen?
Ik vind dat je anders wel gelijk hebt dat het niet eerlijk is dat je minder geld hebt omdat je voor jullie kinderen gaat zorgen.

Wennes schreef:Ik begrijp wel wat je bedoel, maar als jij geen inkomen meer heb en je man jullie onderhoudt dan is het toch logisch dat jij ook gewoon je ding moet kunnen blijven doen?


Wij hebben het financieel anders geregeld:
1 betaalrekening waarop alle inkomen gestort wordt en waar alle lasten vanaf gaan.
1 spaarrekening voor ons samen waarop we sparen voor bijv dingen in het huis of vakantie
1 spaarrekening voor mijn man, hier gaat maandelijks een bedrag naartoe zodat hij kan doen wat hij daarmee wil.
1 spaarrekening voor mij, hier gaat maandelijks hetzelfde bedrag naartoe als van mijn man en mag ik doen wat ik wil.

1 spaarrekening voor onze zoon waar we maandelijks een vast bedrag op storten. Hier komen wij niet aan en is voor onze zoon later.
1 spaarrekening voor onze zoon waar we de kinderbijslag op storten en evt nog spaargeld. Dit willen we achter de hand houden voor als we voor grotere uitgaven komen te staan zoals latere studie.

Ja het is ook wel logisch, maar ik vind het echt zó lastig mijn 'onafhankelijkheid' financieel gezien op te geven en geld van hem te accepteren zeg maar. Komt door mijn vader, die hamerde daar altijd zó erg op hahaha.

Maar zoals jij het beschrijft gaan we het dus ook doen, allerlei rekeningen enzo. Klinkt ingewikkeld maar is dus blijkbaar wel logisch als jullie het ook doen.

Charlie schreef:

Wennes schreef:Ik begrijp wel wat je bedoel, maar als jij geen inkomen meer heb en je man jullie onderhoudt dan is het toch logisch dat jij ook gewoon je ding moet kunnen blijven doen?


Wij hebben het financieel anders geregeld:
1 betaalrekening waarop alle inkomen gestort wordt en waar alle lasten vanaf gaan.
1 spaarrekening voor ons samen waarop we sparen voor bijv dingen in het huis of vakantie
1 spaarrekening voor mijn man, hier gaat maandelijks een bedrag naartoe zodat hij kan doen wat hij daarmee wil.
1 spaarrekening voor mij, hier gaat maandelijks hetzelfde bedrag naartoe als van mijn man en mag ik doen wat ik wil.

1 spaarrekening voor onze zoon waar we maandelijks een vast bedrag op storten. Hier komen wij niet aan en is voor onze zoon later.
1 spaarrekening voor onze zoon waar we de kinderbijslag op storten en evt nog spaargeld. Dit willen we achter de hand houden voor als we voor grotere uitgaven komen te staan zoals latere studie.

Ja het is ook wel logisch, maar ik vind het echt zó lastig mijn 'onafhankelijkheid' financieel gezien op te geven en geld van hem te accepteren zeg maar. Komt door mijn vader, die hamerde daar altijd zó erg op hahaha.

Maar zoals jij het beschrijft gaan we het dus ook doen, allerlei rekeningen enzo. Klinkt ingewikkeld maar is dus blijkbaar wel logisch als jullie het ook doen.

Ik zou het denk ik anders zien. Hij verdient geld met zijn werk, maar jij werkt ook als mama zijnde en helaas wordt je daar niet voor betaald. Dus op het moment dat hij geld verdient met zijn werk kun je dat ook een beetje zien als jouw geld. Want als jij niet voor de kinderen zorgt zou je ook inkomen hebben en zou je weer geld kwijt zijn voor de opvang van je kinderen.

Het is voor ons heel duidelijk hoe wij het doen en voor ons werkt het fijn.
Mijn man heeft een bepaalde hobby wat veel geld kost en mij niet zo heel erg interesseert. Nu we beiden een eigen spaarrekening hebben kun je doen wat je wil zonder dat je de ander daarmee belast.

Wij hebben allebei onze eigen rekeningen nog van toen we nog niet getrouwd waren. Mijn man heeft een eigen betaal en spaarrekening en dit geldt voor mij ook. Alle rekeningen staan wel op beide namen mocht er iets gebeuren dat de 1 wel op de ander zijn rekening kan komen. Mijn man zijn rekening gebruiken we voor de vaste lasten en verder niet eigenlijk. Mijn rekening voor alle andere dingen. Dit gaat prima! Onze dochter heeft een spaarrekening en een betaalrekening. Beide hebben nu nog meer een spaarfunctie. Maar de betaalrekening zal over een aantal jaar haar rekening zijn waar ze spaarpotje e,d kan legen.

Wij hebben vanaf het moment dat we samen gingen wonen alles bij elkaar gedaan. Ik werk momenteel niet (studeer nog) en mijn vriend werkt fulltime. Hij onderhoudt ons dus, daar voel ik me ook wel een beetje rot over. Alles wat ik uitgeef is eigenlijk zijn geld. Gelukkig hebben we hier niet al te vaak woorden over, maar het voelt toch wel vervelend. Ik heb een eigen rekening waar ik mijn studiefinanciering op krijg en toeslagen. Dat is 'mijn' geld, waar ik ook mijn school en zorgverzekering van betaal. Boodschappen e.d. doen we van zijn rekening. Wat ik overhoud is voor kleding e.d. voor N. Als ik tekort kom betaal ik dat met zijn rekening/de gezamenlijke rekening. Alle verdere vaste lasten gaan van zijn rekening af. Dus ja, hij betaalt veel (bijna alles), maar we hebben beiden deze situatie geaccepteerd en het is nu even zo. Als ik straks ook ga werken hebben we beiden wat meer 'vrijheid' wat betreft het uitgeven van geld aan eigen dingen.

wij hebben het zo gedaan:

elke maand wordt ons salaris op onze eigen rekening gestort. Hiervan houden we allebei een vast bedrag voro onszelf waar we hobby´s,kleding en uitstapjes met vrienden e.d. van betalen. de rest vabn ons salaris (bij hem is dat meer als bij mij)maken we over naar de gezamenlijke rekening waar we alles voor ons samen van betalen (vaste lasten verzekeringen maar ook vakanties etc.)



werkt voor ons super!

Lijkt me lastig dan als je niet alles op 1 hoop wilt gooien. Dan alles maar naar rato lijkt me? Zodat je aan het eind van de rit net zoveel over houdt.

Je zegt dat je het moeilijk vindt om het allemaal een beetje op te geven. Maar moet dat persé dan? Kunnen jullie niet allebei evenveel gaan werken?

Jolicious schreef:Lijkt me lastig dan als je niet alles op 1 hoop wilt gooien. Dan alles maar naar rato lijkt me? Zodat je aan het eind van de rit net zoveel over houdt.

Je zegt dat je het moeilijk vindt om het allemaal een beetje op te geven. Maar moet dat persé dan? Kunnen jullie niet allebei evenveel gaan werken?

Nouja eigenlijk zit ik ook een beetje te zeiken al zeg ik het zelf, want hoe we het ook oplossen, ik moet er even aan wennen. Aan de andere kant ben ik namelijk ook ontzettend blij dat we geen opvang voor de kabouters nodig hebben, en ik zoveel tijd met ze mag en kan doorbrengen.

Is het geen optie om te zorgen dat jullie na de vaste lasten nog een zelfde bedragen overhouden om vrij te besteden en het sparen bijv van zijn inkomen te doen? Liggen jullie inkomens momenteel ver uit elkaar?

Mijn man betaald nu alle lasten en mijn basis dingetjes. Ik ben fulltime thuis. Maar wanneer ik een duurdere aankoop wil doen poker ik daar voor omdat ik mij er niet prettig bij voel als mijn man dat betaald. Wij hebben nog geen gezamelijke rekeningen. Zijn te lui om dat te regelen, maar mijn man maakt nu elke maand een bedrag naar mij over zodra zijn loon binnen is voor de boodschappen, basisdingen en kinderen etc.

Hoe kijkt je man er trouwens tegenaan?

Onze lonen liggen ver uit elkaar, maar doordat we vanuit Duitsland kinderbijslag krijgen ( = véél) is wat wegvalt van mijn salaris bijna weer opgevuld door die kinderbijslag. Als ik die bij mijn inkomen zou tellen, zouden we er net zo voorstaan als nu en dan verder alles naar rato kunnen betalen, en dan houden we ook naar rato over.

Alleen is kinderbijslag eigenlijk niet voor vaste lasten, maar voor de kinderen, willen er ook wat van sparen.

Nouja ik geoof dat ik niet zo moet zeuren met mijn 'onafhankelijkheid'. Wat iemand hier al zei, als ik niet voor de kindjes zou zorgen, dan zou hij minder verdienen.

Parisienne schreef:Hoe kijkt je man er trouwens tegenaan?

Die kijkt er heel makkelijk tegenaan, die wil mij gewoon maandelijks een bedrag overmaken en daarmee mag ik doen wat ik wil.
Alleen is hij een financiële man, die overal excel-tabellen van gaat maken en daar krijg ik de zenuwen van.

Het is ook een kwestie van wennen. Opeens veranderd er heel veel in je leven en dat is even wennen.

Hier ben ik ook veel minder gaan werken en ik krijg dus ook minder betaald.
Wij hebben allebei een aparte lopende en spaarrekening. Van zijn salaris gaan de vaste lasten af en kdv en van mijn salaris de boodschappen, kleding, mijn zorgverzekering, kosten hond, benzine.
Maar goed ik verdien nu een stuk minder dus het geld is na 3 weken op De andere week betaald hij nu boodschappen en wat we nodig hebben die week. Hij zat eerst te mopperen maar heb hem even haarfijn uitgelegd dat ik minder ben gaan werken, dus 300 euro minder loon en dat hij dan maar een babysitter moest regelen zodat ik meer kan werken.
Nou dat wou hij ook niet, dus vanaf toen moppert hij niet meer en snapt hij wel dat mijn rekening niet onuitputtend is.
Vorige week zei hij nog: de snoepjes smaken lekkerder als jij ze betaald hebt

Maar ik moest er ook wel aan wennen, was zo gewend om ieders eigen deel te betalen. Voelde eerst zo ik houd mijn hand op. Ondanks dat ik zelf ook verdien maar ja dat is nu niet meer genoeg om alles van te betalen.

Geld voor mezelf is er niet meer, maar hij kan ook niets meer uit geven voor zichzelf. Daar hebben we ons allebei bij neergelegd.

We zitten er wel aan te denken om alles op 1 rekening te laten storten. Nu met kind en minder werken gaat het heel anders dan voorheen.

Jij beschrijft precies mijn gevoel, SK.

Is dat in duitsland zoveel meer als hier? Maar kinderen vallen ook onder vaste lasten he

Tabelletjes krijg ik ook de kriebels van, maar zou hij die ook willen maken van het bedrag wat hij dan naar jou zou storten? Mijn man maakt ook altijd overzichtjes, maar noteert dan niet de bedragen die ik uitgeef, maar wat hij naar mij overmaakt alleen.

Ik herken het overigens wel heel goed hoor, die onafhankelijkheid, ik had altijd ruim voldoende en de eerste maand dat er niks bijgeschreven werd voelde toch wel verschrikkelijk kaal. Het tast mijn trots toch wel een beetje aan.

Dat zou ik ook een rotgevoel vinden. Ik denk ook dat dit soort dingen lastiger worden naarmate je kinderen krijgt. Tenminste als je het apart wil houden. Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook de gedachtengang nooit echt snap. Nou ja, ik snap het wel, maar het lijkt me zo onhandig..

Charlie schreef:Jij beschrijft precies mijn gevoel, SK.

enige verschil is dat ik geen carriere wil of had ofzo. Ik werk in de kinderopvang en daar is geen carierre in. Zal toch even dubbel slikken zijn als jij dat wel tijdelijk opgeeft. Natuurlijk krijg je er iets prachtigs voor terug en met alle liefde zet je dat even aan de kant, maar begrijp wel dat het moeilijk is.

Op zich een goede oplossing dat je man geld aan jou over wil maken.
Maar als je dat niet ziet zitten kun je het ook zien als geld voor de baby's. Hier pint mijn man aan het begin van elke maand 80 euro en daar koop ik luiers/voeding en verzorgingsproducten voor.
Kom prima uit daarmee en wat ik over houd gaat bij de boodschappen of gaat in de spaarpot van Siem.

SarahKey schreef: Geld voor mezelf is er niet meer, maar hij kan ook niets meer uit geven voor zichzelf. Daar hebben we ons allebei bij neergelegd.

Het lijkt me een hele vervelende situatie als er geen geld meer overblijft voor jezelf. Als je werkloos bent etc dan is dat heel begrijpelijk en vervelend en kun je er niet zoveel aan doen. Maar hoe komt het bij jullie? Want ook al is het voor jou parttime, jullie werken wel allebei. Niet dat het mijn zaak is hoor maar ik ben benieuwd hoe dat eigelijk 'kan' in Nederland; net rond komen met 1.5 salaris. Wonen jullie misschien heel duur? Of verdienen jullie banen niet echt goed?

Charlie schreef:Onze lonen liggen ver uit elkaar, maar doordat we vanuit Duitsland kinderbijslag krijgen ( = véél) is wat wegvalt van mijn salaris bijna weer opgevuld door die kinderbijslag. Als ik die bij mijn inkomen zou tellen, zouden we er net zo voorstaan als nu en dan verder alles naar rato kunnen betalen, en dan houden we ook naar rato over.

Alleen is kinderbijslag eigenlijk niet voor vaste lasten, maar voor de kinderen, willen er ook wat van sparen.

Maar kunnen jullie dat zo dan niet doen en dan samen een kleiner bedrag aan de kant zetten voor de kids? Ik gok zo dat jij toch het meeste voor de kids gaat kopen en of dat nou je eigen salaris zou zijn geweest, of de kinderbijslag maakt dan toch niet zo heel veel uit?

Lavendel schreef:

SarahKey schreef: Geld voor mezelf is er niet meer, maar hij kan ook niets meer uit geven voor zichzelf. Daar hebben we ons allebei bij neergelegd.

Het lijkt me een hele vervelende situatie als er geen geld meer overblijft voor jezelf. Als je werkloos bent etc dan is dat heel begrijpelijk en vervelend en kun je er niet zoveel aan doen. Maar hoe komt het bij jullie? Want ook al is het voor jou parttime, jullie werken wel allebei. Niet dat het mijn zaak is hoor maar ik ben benieuwd hoe dat eigelijk 'kan' in Nederland; net rond komen met 1.5 salaris. Wonen jullie misschien heel duur? Of verdienen jullie banen niet echt goed?

Wij hebben idd een hoge hypotheek maar dat is onze keuze geweest. Wij verdienen allebei niet superveel, hij is timmerman en ik zit dan in de kinderopvang. Maar het is voor ons genoeg. Ik hoef maar 10 uur per week te werken en we komen gewoon normaal rond. Dus we hebben geen eens 1,5 salaris. We kunnen niet op vakantie ofzo en koop veel tweedehands maar dat vinden wij allebei niet erg. Ik ben liever meer bij Siem zodat hij niet zo vaak naar het kdv hoef en ik niet zoveel hoef te missen. Als hij wat groter is zien we wel verder of ik dan meer ga werken of niet. Het is maar net wat voor eisen je jezelf stelt en of je er mee kan leven of niet. Voor Siem werkte ik wel meer, maar nu hij er is hebben we die keuze gemaakt om het met minder te doen. Wij zijn nooit echt luxe poppetjes geweest dat scheelt. En alles wat we overhouden sparen we op voor de verbouwing in 2015. Dus nog 3 jaar lang even doorbikkelen en dan hebben we wel iets meer te besteden.

We hebben sinds we samenwonen alles op 1 hoop gegooid, werkt ontzettend goed voor ons. We hebben 2 en/of rekeningen. Eentje waar alle inkomsten op binnenkomen, daarvan gaan de vaste lasten naar de andere rekening. Daar wordt alles vanaf gehaald. We hebben 1 spaarrekening waar direct een spaarbedrag heen gaat. Rest is voor variabele lasten als tanken, boodschappen en leuke dingen. Mijn vriend werkt 36 uur, ik 24. We brengen nu allebei ongeveer evenveel binnen. Dat is wel eens anders geweest toen ik nog studeerde. Alle ''leuke'' uitgaven die we doen, zijn ongeveer gelijk verdeeld. Hoewel ik denk dat ik toch meer uitgeef aan uitstapjes etc. Dat maakt hem verder niets uit, we voelen ons hier fijn bij en het werkt voor ons.

Een vriendin van mij heeft álle lasten apart verdeeld, waardoor haar vriend steeds de helft van het boodschappengeld over moet maken naar haar. Lijkt me zó ontzettend lastig en tijdrovend! Vanaf het moment dat we samen zijn gaan wonen, hebben wij ervoor gekozen samen alles te delen. Daar horen de inkomsten ook bij vinden wij!