N.a.v Wat versta jij onder luxe?

AngelNyn schreef:

Melis_je schreef:Ik heb hem nog niet zo concreet zien staan, maar vrije tijd vind ik erg luxe. Niet zozeer het geld, maar je kunnen veroorloven om vrij te hebben.

+1! Hele goede inderdaad!

Je kan wel 50/60/70 uur in de week werken en een dik salaris hebben, als je vervolgens geen tijd hebt om het uit te geven heb je er ook niks aan.

Hahaha, dat zeg ik ook wel eens tegen m`n vriend

Puur in materieel opzicht;

Een I-phone ipv een oude nokia.
Een vakantie naar het buitenland ipv binnenland.
Een swatch horloge ipv een hema horloge.
Een macbook ipv een laptop van 300.

Zo kan ik wel even doorgaan. Als je naar de term luxe kijkt, spreek je m.i. gewoon over de secundaire 'benodigdheden'. Alleen zijn secundaire behoeftes vaak 'nodig' om te kunnen functioneren op school, mee te draaien in het bedrijfsleven, etc. Maar de luxe versie van de producten zie ik als 'luxe', dus een mobiele telefoon vind ik niet luxe, maar een I-Phone wel. Ik hoop dat iemand snapt wat ik bedoel, haha.

Ja Gympie, dat heb ik ook wel een beetje. Een TV vind ik niet luxe, maar een TV van €2000 met allemaal gekke snufjes wel. Een auto (als je die nodig hebt) vind ik geen luxe, maar een nieuwe BMW wel.

Rush schreef:

AngelNyn schreef:

Melis_je schreef:Ik heb hem nog niet zo concreet zien staan, maar vrije tijd vind ik erg luxe. Niet zozeer het geld, maar je kunnen veroorloven om vrij te hebben.

+1! Hele goede inderdaad!

Je kan wel 50/60/70 uur in de week werken en een dik salaris hebben, als je vervolgens geen tijd hebt om het uit te geven heb je er ook niks aan.

Hahaha, dat zeg ik ook wel eens tegen m`n vriend

Maar het is wel zo
En juist als je altijd zoveel uur werkt is de kans groot dat je na je pensioen er ook niet al te lang van kan genieten..

AngelNyn schreef:

Rush schreef:

AngelNyn schreef:

Melis_je schreef:Ik heb hem nog niet zo concreet zien staan, maar vrije tijd vind ik erg luxe. Niet zozeer het geld, maar je kunnen veroorloven om vrij te hebben.

+1! Hele goede inderdaad!

Je kan wel 50/60/70 uur in de week werken en een dik salaris hebben, als je vervolgens geen tijd hebt om het uit te geven heb je er ook niks aan.

Hahaha, dat zeg ik ook wel eens tegen m`n vriend

Maar het is wel zo
En juist als je altijd zoveel uur werkt is de kans groot dat je na je pensioen er ook niet al te lang van kan genieten..

Ja, je hebt er ook helemaal gelijk in!

De mogelijkheid om te sparen, te kunnen doen & laten wat je wil (kleding kopen/duur eten/uit eten) zonder echt op het geld te hoeven letten, op vakantie te kunnen gaan, een nieuwe auto te rijden, huis met de mooiste spullen te hebben.

Dit ben ik pas echt gaan beseffen toen ik op mijn werk kwam, waar sommige kamerdames lege flessen zoeken in de stad om eten voor hun kind te kunnen kopen, die echt geen geld hebben, voor niks.

Naar aanleiding van een ander topic denk ik opeens aan deze: na je afgeronde HBO/universitaire studie nog een andere studie kunnen volgen.
Ik zou graag SPH willen doen, maar met alle nieuwe wetten ben ik aan collegegeld dan aan €7000,- per jaar kwijt en dat kan ik gewoon echt niet betalen. Ik zou het echt luxe vinden als dat wel zou kunnen.

Nog een luxe, ik vind het zo fijn dat ik een baan heb die ik leuk vind, waar ik goed in ben, terwijl ik er niet eens voor gestudeerd heb.
Er zitten hier echt teveel meiden met mooie diploma's die geen werk kunnen vinden. Ik vind het echt een luxe dat ik nooit 'echt' werkloos ben geweest.

Ik vind mijn tuin zo ontzettend luxe na jaren op studentenkamertjes te hebben gewoon zonder tuin en/of balkon.

Laat ik het anders formulieren, dus was ik aan luxe doe. Dat is regelmatig uit eten (hoeft echt niet altijd luxe te zijn), heel soms eten bij een sterrenzaak, 1x per jaar luxe op vakantie.

Voor de rest koop ik zelden kleding/schoenen en als ik dat doe 9 v/d 10x in de sale. Het lieft ga ik alleen naar H&M en koop ik daar alles op schoenen na dan. Ik haat shoppen!

Ik ben totaal niet merkbewust en doordat ik amper wat koop houd ik toch geld over.

Voor de rest met eten kopen letten wij op de kleintjes, kijken naar aanbiedingen, maar kopen wel wat we lekker vinden. Echt erop bezuinigen doen we niet.

Chance schreef:Nog een luxe, ik vind het zo fijn dat ik een baan heb die ik leuk vind, waar ik goed in ben, terwijl ik er niet eens voor gestudeerd heb.
Er zitten hier echt teveel meiden met mooie diploma's die geen werk kunnen vinden. Ik vind het echt een luxe dat ik nooit 'echt' werkloos ben geweest.

Ik mag hiervoor ook in mijn handjes klappen, heb nooit geldzorgen gehad maar des te meer respect voor mensen die met een klein bedrag kunnen rondkomen, zeker nu de tijden minder en minder worden.

Wel heb ik veel moeten werken voor mijn geld eigenlijk van puber af aan, welliswaar vakantiewerk/bijbaantje als ik iets wilde hebben moest ik er voor werken/sparen. Ben ook opgegroeit met het idee dat werken en sparen heel erg belangrijk was, dat is voor de meeste waarschijnlijk zo maar het heeft me wel geleerd om anders naar geld te kijken en niet alles gelijk over de balk heen te smijten.

Na wat nadenken, denk ik dat het meest luxe is dat wij hebben, toch wel is dat wij nooit van maand tot maand hoeven te leven, dat we geen geldzorgen hebben.

Caribbeanlover schreef:Laat ik het anders formulieren, dus was ik aan luxe doe. Dat is regelmatig uit eten (hoeft echt niet altijd luxe te zijn), heel soms eten bij een sterrenzaak, 1x per jaar luxe op vakantie.

Voor de rest koop ik zelden kleding/schoenen en als ik dat doe 9 v/d 10x in de sale. Het lieft ga ik alleen naar H&M en koop ik daar alles op schoenen na dan. Ik haat shoppen!

Ik ben totaal niet merkbewust en doordat ik amper wat koop houd ik toch geld over.

Voor de rest met eten kopen letten wij op de kleintjes, kijken naar aanbiedingen, maar kopen wel wat we lekker vinden. Echt erop bezuinigen doen we niet.

Je eerste alinea vind ik inderdaad wel luxe, van de rest snap ik niet zo goed wat dat met luxe te maken heeft.

Zelda schreef:

Caribbeanlover schreef:Laat ik het anders formulieren, dus was ik aan luxe doe. Dat is regelmatig uit eten (hoeft echt niet altijd luxe te zijn), heel soms eten bij een sterrenzaak, 1x per jaar luxe op vakantie.

Voor de rest koop ik zelden kleding/schoenen en als ik dat doe 9 v/d 10x in de sale. Het lieft ga ik alleen naar H&M en koop ik daar alles op schoenen na dan. Ik haat shoppen!

Ik ben totaal niet merkbewust en doordat ik amper wat koop houd ik toch geld over.

Voor de rest met eten kopen letten wij op de kleintjes, kijken naar aanbiedingen, maar kopen wel wat we lekker vinden. Echt erop bezuinigen doen we niet.

Je eerste alinea vind ik inderdaad wel luxe, van de rest snap ik niet zo goed wat dat met luxe te maken heeft.

Ik denk dat ze daarmee wilt aangeven dat zij zich die luxe van het uit eten gaan, dure vakantie 1 per jaar jaar, ook alleen maar kan permitteren omdat ze op de andere dingen, die zij noemt, zoveel bezuinigt.
Tenminste, zo las ik het dan, zo van "Ik laat een hoop dingen, en heb daardoor de "luxe" om wel weer andere dingen te kunnen doen"

Cimic schreef:

Chance schreef:Nog een luxe, ik vind het zo fijn dat ik een baan heb die ik leuk vind, waar ik goed in ben, terwijl ik er niet eens voor gestudeerd heb.
Er zitten hier echt teveel meiden met mooie diploma's die geen werk kunnen vinden. Ik vind het echt een luxe dat ik nooit 'echt' werkloos ben geweest.

Ik mag hiervoor ook in mijn handjes klappen, heb nooit geldzorgen gehad maar des te meer respect voor mensen die met een klein bedrag kunnen rondkomen, zeker nu de tijden minder en minder worden.

Wel heb ik veel moeten werken voor mijn geld eigenlijk van puber af aan, welliswaar vakantiewerk/bijbaantje als ik iets wilde hebben moest ik er voor werken/sparen. Ben ook opgegroeit met het idee dat werken en sparen heel erg belangrijk was, dat is voor de meeste waarschijnlijk zo maar het heeft me wel geleerd om anders naar geld te kijken en niet alles gelijk over de balk heen te smijten.

Heel erg herkenbaar!
Ik heb sinds mijn 16de eigenlijk altijd een bijbaantje gehad (er voor ook al, maar dat vond ik vooral heel leuk, assisteerde vanaf mijn 12de bij turnlessen en kreeg er ook voor betaald).
Vanaf die tijd heb ik 1 jaar geen bijbaantje gehad, en dat was vorig jaar toen ik begon met studeren. Ik kreeg toen volledig aanvullende studiefinanciering (later bleek ik er toch geen recht op te hebben en kon alles terug betalen.. Foutje bedankt DUO!)
Wel altijd in de vakanties gewerkt, en zodra ik terug kwam van mijn reis, was ik 2 weken later alweer aan het werk en noem maar op.
Nu heb ik dus wel een bijbaantje omdat ik alleen de basisbeurs krijg en moet helaas er naast volledig bijlenen, maar hoop dat binnenkort wat te kunnen verlagen.

Ik vind er overigs ook niks mis mee dat mijn ouders vanaf mijn 16de zeiden "je gaat maar werken". Ik kreeg geen zakgeld of kleedgeld, maar zij betaalden tijdens mijn eerste studie wel mijn collegegeld, en mijn zorgverzekering, en dat laatste betaalden ze ook nog toen ik op reis was. Toen ik terug kwam moest ik uiteraard wel alles zelf betalen, net als kostgeld, maar vind ook daar niks mis mee. Net als dat ze voor de reis zeiden "We steunen je volledig in deze keuze, maar weet wel dat als je weer gaat studeren, je het gewoon volledig zelf betaald en wij dan niet weer gaan mee betalen".
Ik heb ook al jong geleerd om met geld om te gaan, en merk bij een aantal studiegenoten, waarbij alles nog door de ouders betaald worden, tot zelfs een nieuwe auto kopen aan toe, dat bij hun het besef van geld gewoon heel anders is. (En dan ook vooral mensen die al een 2de of 3de studie nu doen, en telkens afgehaakt zijn)
Ik denk dat zij het een stuk lastiger krijgen als ze eenmaal op zichzelf moeten gaan wonen.

Dus ergens ben ik ook wel heel blij met die ervaring die ik van mijn ouders heb mee gekregen. En mijn ouders zijn ook zeker de slechtste niet, ik kan altijd bij hun aankloppen als ik iets nodig heb, of wat geld wil lenen. Maar ik heb ook wel weer die trots dat ik het dan ook tot de laatste cent wil terug betalen.

Cimic schreef:Wel heb ik veel moeten werken voor mijn geld eigenlijk van puber af aan, welliswaar vakantiewerk/bijbaantje als ik iets wilde hebben moest ik er voor werken/sparen. Ben ook opgegroeit met het idee dat werken en sparen heel erg belangrijk was, dat is voor de meeste waarschijnlijk zo maar het heeft me wel geleerd om anders naar geld te kijken en niet alles gelijk over de balk heen te smijten.

Dit lijkt mij ook alleen maar goed.
Ik ben sinds mijn 14e aan het werk. Natuurlijk eerste vakantiewerk en bijbaantjes, maar toch. Sinds die tijd spaar ik ook al. Ik ben echt opgevoed met het idee dat je in je hele leven 1 keer een lening afsluit en dat is de hypotheek voor je huis. Ik zou dan ook nooit gaan lenen voor de aanschaf van een auto of een keuken, daar spaar ik voor.
Ik ben ook heel blij dat ik zo ben opgevoed. Dit heeft er wel voor gezorgd dat toen ik met een tweede studie begon (toen het nog kon ) ik hiervoor geen cent heb hoeven lenen en nu dus ook geen schulden heb.

Overigens ben ik wel verwend hoor. Mijn eerste opleiding bijvoorbeeld hebben mijn ouders betaald en ik woonde toen ook nog thuis. Dat scheelt natuurlijk heel erg in de kosten.

Pippa schreef:De mogelijkheid om te sparen, te kunnen doen & laten wat je wil (kleding kopen/duur eten/uit eten) zonder echt op het geld te hoeven letten, op vakantie te kunnen gaan, een nieuwe auto te rijden, huis met de mooiste spullen te hebben.

Dit vind ik ook.

Volgens mij leef ik in bepaalde opzichten wel luxe; ik ga 1 keer in de week uit eten, ik koop regelmatig nieuwe kleding, ga 1 keer in de maand naar de kapper, om de week onder de zonnebank, hoef niet op het huismerk van de supermarkt te letten (al doe ik dat wel), ik spaar een leuk bedrag per maand.

Aan de andere kant is vrijwel mijn hele interieur tweedehands.

Ik heb ook nooit om werk verlegen gezeten maar dat komt puur doordat mijn zus bij een uitzendbureau heeft gewerkt waardoor ik, toen ik werk zocht, zo een baan had.
Vanaf mijn 15e had ik een baan en heb ik altijd een bijbaantje gehad. Mijn ouders hebben vanaf toen ook geen kleding meer betaald, behalve 's zomers en 's winters 1 jas en 1 paar schoenen. Maar ze hebben wel weer mijn huur betaald de laatste keer dat ik in het buitenland zat om te werken, omdat ze wisten dat het de laatste keer was dat ik dat ging doen en hoe geweldig ik dat vond.

2CKC2 schreef:Na wat nadenken, denk ik dat het meest luxe is dat wij hebben, toch wel is dat wij nooit van maand tot maand hoeven te leven, dat we geen geldzorgen hebben.

+1
Daarnaast vind ik het een luxe dat ik altijd thuis heb kunnen zijn voor mijn kinderen. Maar dat was ook een keuze, toen hadden we minder en konden we minder. Als ik was gaan werken hadden we meer gehad.

Arwyn schreef:

Cimic schreef:Wel heb ik veel moeten werken voor mijn geld eigenlijk van puber af aan, welliswaar vakantiewerk/bijbaantje als ik iets wilde hebben moest ik er voor werken/sparen. Ben ook opgegroeit met het idee dat werken en sparen heel erg belangrijk was, dat is voor de meeste waarschijnlijk zo maar het heeft me wel geleerd om anders naar geld te kijken en niet alles gelijk over de balk heen te smijten.

Dit lijkt mij ook alleen maar goed.
Ik ben sinds mijn 14e aan het werk. Natuurlijk eerste vakantiewerk en bijbaantjes, maar toch. Sinds die tijd spaar ik ook al. Ik ben echt opgevoed met het idee dat je in je hele leven 1 keer een lening afsluit en dat is de hypotheek voor je huis. Ik zou dan ook nooit gaan lenen voor de aanschaf van een auto of een keuken, daar spaar ik voor.
Ik ben ook heel blij dat ik zo ben opgevoed. Dit heeft er wel voor gezorgd dat toen ik met een tweede studie begon (toen het nog kon ) ik hiervoor geen cent heb hoeven lenen en nu dus ook geen schulden heb.

Overigens ben ik wel verwend hoor. Mijn eerste opleiding bijvoorbeeld hebben mijn ouders betaald en ik woonde toen ook nog thuis. Dat scheelt natuurlijk heel erg in de kosten.

Mijn zusje en ik werden altijd verwend door oma. En dat doet ze nu nog steeds, met de reden dat wij het geld beter kunnen gebruiken dan zij.

Mijn vader heeft me echt geleerd dat sparen heel erg belangrijk was, sparen voor later, dat was ook een van de redenen dat ik vakantiewerk en baantjes moest gaan zoeken. Ik heb toendertijd gekozen om gelijk na school te werken en voor mijn eigen centen te zorgen, denk dat als ik verder was gaan leren dat ik een groot deel van mijn opleidingen zelf had kunnen betalen. Niet dat mijn ouders gierig waren maar ook wij thuis hebben het nooit echt breed gehad. Mijn moeder heeft heel lang niet gewerkt en altijd voor ons gezorgt en mijn vader altijd een redelijk salaris gehad, later heeft hij daar wel veel spijt van gekregen want in zijn studententijd is hij gestopt met zijn studie geschiedenis omdat hij heimwee had. Mijn ouders hebben mijn werkkeuze altijd gerespecteerd maar als ik het nu over mocht doen zou ik eerst gaan studeren in plaats van nu nog te moeten studeren.

Voor mij is luxe ook dat na het betalen van de rekeningen er nog genoeg overblijft om lekker van te leven. Dus uit eten gaan wanneer en hoe vaak je wilt, uitstapjes, kleding kopen, kappersbezoek en dat dan zonder te hoeven nadenken of je nog genoeg overhoud. Ook sparen is voor mij op dit moment luxe, en bij de boodschappen niet te hoeven opletten eigenlijk ook wel. Op dit moment woon ik alleen en moet ik erg opletten. Toen ik nog samenwoonde kon bovenstaande allemaal, nu pas besef ik hoeveel "luxe" we toen hadden.

2CKC2 schreef:Na wat nadenken, denk ik dat het meest luxe is dat wij hebben, toch wel is dat wij nooit van maand tot maand hoeven te leven, dat we geen geldzorgen hebben.

Eens!

AngelNyn schreef:

Zelda schreef:

Caribbeanlover schreef:Laat ik het anders formulieren, dus was ik aan luxe doe. Dat is regelmatig uit eten (hoeft echt niet altijd luxe te zijn), heel soms eten bij een sterrenzaak, 1x per jaar luxe op vakantie.

Voor de rest koop ik zelden kleding/schoenen en als ik dat doe 9 v/d 10x in de sale. Het lieft ga ik alleen naar H&M en koop ik daar alles op schoenen na dan. Ik haat shoppen!

Ik ben totaal niet merkbewust en doordat ik amper wat koop houd ik toch geld over.

Voor de rest met eten kopen letten wij op de kleintjes, kijken naar aanbiedingen, maar kopen wel wat we lekker vinden. Echt erop bezuinigen doen we niet.

Je eerste alinea vind ik inderdaad wel luxe, van de rest snap ik niet zo goed wat dat met luxe te maken heeft.

Ik denk dat ze daarmee wilt aangeven dat zij zich die luxe van het uit eten gaan, dure vakantie 1 per jaar jaar, ook alleen maar kan permitteren omdat ze op de andere dingen, die zij noemt, zoveel bezuinigt.
Tenminste, zo las ik het dan, zo van "Ik laat een hoop dingen, en heb daardoor de "luxe" om wel weer andere dingen te kunnen doen"

Dat bedoelde ik idd.