Zwaar gelovig: afknapper?

Discordia schreef:Waarom zou de hel een plek zijn waar er gestraft wordt? Als je je leven leeft zoals de duivel dat zou willen, dan moet je daar toch voor worden beloond door hem?

Ik kan -momenteel- erg pissig worden op mensen die gelovig zijn.

Dat lijkt me niet, want de duivel is niet echt een liefdevol persoon dat hij jou daarvoor gaat belonen.

On topic: Ik ben ook gelovig, maar ik zou mijn geloof nooit en te nimmer aan iemand opdringen. Kom er wel gewoon voor uit en als mensen er vragen over hebben hoe ik het beleef (zoals collega's, die zijn altijd geïnteresseerd waarom ik geloof en op welke manier) dan vertel ik dat gewoon. Maar ik dring het nooit op. Heb daar zelf ook een gruwelijke hekel aan.

Jolicious schreef:

kwak schreef:

Ik vind het belangrijk om iedereen in zijn waarde te laten en te respecteren ongeacht of diegene wel of niet gelooft.

en dat is het ook. Daarom kan je normaal met elkaar om gaan. Ik heb in het verleden ook een vriendin gehad die door haar ouders kreeg ingefluisterd dat ik naar de hel ging. Omdat ik niet gelovig ben opgevoed en mijn ouders waren gescheiden. Vreselijk.

Het heeft op zich ook niet zoveel met geloof te maken, maar gewoon met bekrompenheid.

Zo waar! Walgelijk.

Fairytale schreef:@ kwak je onderschrift mag best iets groter hoor , zo denk je er toch over.

ja, doe ik ook maar ik wil er niet mee te koop lopen, misschien ook omdat mensen er dan aan gaan ergeren omdat ik laat zien dat ik geloof en zo "overdreven" laat zien en als het groter staat wordt ik elke keer er aan geconfronteerd omdat het dan heel duidelijk is .

kwak schreef:

Fairytale schreef:@ kwak je onderschrift mag best iets groter hoor , zo denk je er toch over.

ja, doe ik ook maar ik wil er niet mee te koop lopen, misschien ook omdat mensen er dan aan gaan ergeren omdat ik laat zien dat ik geloof en zo "overdreven" laat zien en als het groter staat wordt ik elke keer er aan geconfronteerd omdat het dan heel duidelijk is .

viel me nu in dit topic pas op dat er wat stond haha,

Carrie schreef:

Discordia schreef:Waarom zou de hel een plek zijn waar er gestraft wordt? Als je je leven leeft zoals de duivel dat zou willen, dan moet je daar toch voor worden beloond door hem?

Ik kan -momenteel- erg pissig worden op mensen die gelovig zijn.

Dat lijkt me niet, want de duivel is niet echt een liefdevol persoon dat hij jou daarvoor gaat belonen.

On topic: Ik ben ook gelovig, maar ik zou mijn geloof nooit en te nimmer aan iemand opdringen. Kom er wel gewoon voor uit en als mensen er vragen over hebben hoe ik het beleef (zoals collega's, die zijn altijd geïnteresseerd waarom ik geloof en op welke manier) dan vertel ik dat gewoon. Maar ik dring het nooit op. Heb daar zelf ook een gruwelijke hekel aan.

+1, als er interesse is dan vertel ik er over. Ik ga ook echt geen mensen opdringen.

Ik krijg regelmatig het idee dat geloven al snel opdringerig wordt ervaren. Ik vraag me af of mensen die dat zo voelen het ook wel eens omdraaien. Als de straten bijvoorbeeld vollopen voor een voetbalwedstrijd, iets wat zij vaak wél leuk vinden. Mannen staan de pissen tegen de bomen. Clubliederen worden gezongen. Hoe leuk zouden mensen het vinden als gelovigen dat zouden doen?

Als een minderheid een overtuiging heeft, wordt dat vaak als ongewenst ervaren door de meerderheid. Heeft weinig te maken met het geloof, bekrompenheid of achterlijkheid an sich.

kwak schreef:ja, doe ik ook maar ik wil er niet mee te koop lopen, misschien ook omdat mensen er dan aan gaan ergeren omdat ik laat zien dat ik geloof en zo "overdreven" laat zien en als het groter staat wordt ik elke keer er aan geconfronteerd omdat het dan heel duidelijk is .

Sinds 1945 is dit land weer vrij. Jij mag je onderschrift dus net zo groot hebben als ieder ander.

Rood schreef:

kwak schreef:ja, doe ik ook maar ik wil er niet mee te koop lopen, misschien ook omdat mensen er dan aan gaan ergeren omdat ik laat zien dat ik geloof en zo "overdreven" laat zien en als het groter staat wordt ik elke keer er aan geconfronteerd omdat het dan heel duidelijk is .

Sinds 1945 is dit land weer vrij. Jij mag je onderschrift dus net zo groot hebben als ieder ander.

klopt, maar dat wil ik zelf niet, puur omdat ik er dan elke weer met de neus op de feiten word gedrukt en ik hoef er niet mee te koop te lopen dat ik geloof.

Rood schreef:Ik krijg regelmatig het idee dat iets al snel opdringerig wordt ervaren. Ik vraag me af of mensen die dat doen het ook wel eens omdraaien. Als de straten bijvoorbeeld vollopen voor een voetbalwedstrijd, iets wat zij wel leuk vinden. Mannen staan de pissen tegen de bomen. Clubliederen worden gezongen. Hoe leuk zouden mensen dat vinden als gelovigen dat zouden doen?

Als een minderheid een overtuiging heeft, wordt dat vaak als ongewenst ervaren door de meerderheid. Heeft weinig te maken met het geloof, bekrompenheid of achterlijkheid an sich.

Dit ben ik niet helemaal met je eens.
De voetbalsupporters proberen je er niet van te overtuigen dat hun club de beste is. En met het geloof wat als opdringen ervaren word is vaak wel mensen proberen te overtuigen ook te gaan geloven.

kwak schreef:Ik kan het ook niet uitleggen hoe ik daar dan troost uit haal, dat is een gevoel. haha, volgens mij klinkt dit heel wazig.

Nee hoor, klinkt heel logisch. Ik haal troost uit de gedachte dat ik misschien maar een heel klein radartje in een enorme wereld ben, maar dat ik in mijn eentje wel dingen voor veel anderen kan betekenen. Bijvoorbeeld voor mijn zoon. Zo heeft iedereen wel troostende gedachten denk ik.

@Rood: welke overtuiging van mij bedoel je precies? Ik heb allerlei gedachten over dingen, maar heb niet één uitgangspunt of een bepaald perspectief dat je terug kunt vinden in alles wat ik zeg. Hoop ik tenminste.

Met opvallend uitdragen bedoel ik dat mensen god veel ter sprake brengen, als reactie op bijna alles wat zijzelf en anderen meemaken in hun leven. Ik begrijp wat je wilt zeggen: dat voelt voor hen misschien logisch en niet alsof ze actief mensen willen bekeren ofzo, maar ondertussen weten ze hartstikke goed dat niet iedereen denkt dat miskramen door god worden geregeld of dat god je promotie geeft op je werk. Soms moet je je overtuiging dan heel even voor jezelf houden, om irritatie te voorkomen. Zo zal ik ook niet zeggen: 'je hebt die promotie gekregen omdat je altijd zo slijmt bij de baas'. Misschien wel mijn opvatting, maar niet zo slim om het uit te spreken.

Dan kom ik eigenlijk op het punt van jolicious: het gaat niet eens zozeer om het gelovig zijn, maar om het blindstaren op je eigen ideeën, die steeds willen verkondigen, en niet open lijken staan voor die van anderen.

Kwak. Sorry voor al die vragen maar waarom 2x op zondag, zijn dat dus verschillende diensten?

Fairytale schreef:Dit ben ik niet helemaal met je eens.
De voetbalsupporters proberen je er niet van te overtuigen dat hun club de beste is. En met het geloof wat als opdringen ervaren word is vaak wel mensen proberen te overtuigen ook te gaan geloven.

Maar wat is dan dat overtuigen? Een gelovige is toch overtuigd van de waarheid van dat geloof? En als je met elkaar in gesprek bent, zul je dat dus merken. Als dat niet zo was, zou het een waardeloze gelovige zijn.

Fairytale schreef:

Rood schreef:Ik krijg regelmatig het idee dat iets al snel opdringerig wordt ervaren. Ik vraag me af of mensen die dat doen het ook wel eens omdraaien. Als de straten bijvoorbeeld vollopen voor een voetbalwedstrijd, iets wat zij wel leuk vinden. Mannen staan de pissen tegen de bomen. Clubliederen worden gezongen. Hoe leuk zouden mensen dat vinden als gelovigen dat zouden doen?

Als een minderheid een overtuiging heeft, wordt dat vaak als ongewenst ervaren door de meerderheid. Heeft weinig te maken met het geloof, bekrompenheid of achterlijkheid an sich.

Dit ben ik niet helemaal met je eens.
De voetbalsupporters proberen je er niet van te overtuigen dat hun club de beste is. En met het geloof wat als opdringen ervaren word is vaak wel mensen proberen te overtuigen ook te gaan geloven.

Ik ben het wel met Rood eens. Ik heb het idee dat veel mensen veel minder tolerant zijn als iemand over het geloof begint, dat ze dit veel sneller ervaren als opdringerig en storend en denken dat iemand probeert hen te overtuigen om ook te geloven dan wanneer iemand over bv zijn voetbalclub of favoriete zanger begint en dat ze daar zeker naar toe moeten gaan omdat die zo geweldig goed zijn etc.

Rood schreef:

Fairytale schreef:Dit ben ik niet helemaal met je eens.
De voetbalsupporters proberen je er niet van te overtuigen dat hun club de beste is. En met het geloof wat als opdringen ervaren word is vaak wel mensen proberen te overtuigen ook te gaan geloven.

Maar wat is dan dat overtuigen? Een gelovige is toch overtuigd van de waarheid van dat geloof? En als je met elkaar in gesprek bent, zul je dat dus merken. Als dat niet zo was, zou het een waardeloze gelovige zijn.

Filoria, legt het heel mooi uit, bij vervelende dingen bijvoorbeeld zeggen dat God het dan zo niet voor je bedoelt heeft. Als je geloofd haal je daar troost uit. Als niet gelovige is het meer het geloof opleggen. Ik heb nog nooit een voetbalsupporter horen zeggen dat iets is gebeurt omdat het team het niet zo heeft bedoelt.

Printje schreef:Kwak. Sorry voor al die vragen maar waarom 2x op zondag, zijn dat dus verschillende diensten?

ja, je hebt 2 verschillende diensten. in principe zijn beide het zelfde. In beide diensten word over wat anders gepreekt en andere psalmen en gezangen gezongen.
In de ochtenddienst worden de 10 geboden voorgelezen en in de middagdienst zingen we de geloofsbelijdenis of hij word voorgelezen.
in de ochtenddienst wordt er meestal gepreekt over een stuk uit de bijbel en in de middag dienst wordt er meestal gepreekt over de catechismus.
dat zijn eigenlijk de verschillen.

vind het niet erg hoor, die vragen. Als ik er antwoord op heb krijg je ze gewoon. Ik vind het wel leuk dat daar interesse voor is.
Ik vind het zelf namelijk altijd heel boeiend waarom de 1 moslim of katholiek is of waarom niet gelooft.

Ajax voetbalt, that's it.

Ik zie fans nog niet roepen dat Ajax ervoor heeft gezorgd dat ze van kanker zijn genezen.

Maar als je zegt dat god dat heeft gedaan, dan voelt dat meer als overtuigen en iets opdringen. Omdat je iets beweert over de oorzaak ergens achter, zonder erbij stil te staan dat degene met wie je praat daar een ander gevoel bij kan hebben.

Ik vind het echt heel heel heel veel uitmaken of iemand me feliciteert met mijn nieuwe baan met: 'je hebt het verdiend, je hebt er hard voor gewerkt!' of 'wat fijn dat god dit voor je heeft gedaan'. Begrijp je wat ik bedoel Rood?


Edit: Fairytale, ik zie nu dat jij al iets soortgelijks hebt gezegd We zitten op één lijn haha!

Filoria schreef:@Rood: welke overtuiging van mij bedoel je precies? Ik heb allerlei gedachten over dingen, maar heb niet één uitgangspunt of een bepaald perspectief dat je terug kunt vinden in alles wat ik zeg. Hoop ik tenminste.

Iedereen heeft een overtuiging. Of je je daar nu bewust van bent of niet, die zit in je. Die is je meegegeven in je jeugd en je hebt 'm gepolijst in het verdere verloop van je leven. Toch zetten we in dit land religieuze overtuigingen steeds meer los van andere overtuigingen. Terwijl ze uit hetzelfde bestaan. Ze gaan over leven, liefde, omgangsvormen, hiernamaals, geschiedenis, ethiek etc. Vanuit die overtuiging zeg en doe jij wat je doet. Dat hoort bij jou en waarschijnlijk denk je er niet over na dat je bepaalde dingen wel of niet zou moeten/mogen zeggen, omdat je daar anderen mee zou storen. Als je een gesprek met vrienden hebt, over het leven en hoe je over dingen denkt (soms vol passie en overredingskracht), vraag je je vast weinig af of jouw overtuiging (bv. 'je hebt die promotie gekregen omdat je zo ontzettend goed bent in je werk en veel talenten hebt) irritant is. Want hij is normaal. Voor jou.

Mijn vraag is alleen: Zou het praten over God niet blindstaren en overtuigen zijn, maar gewoon onderdeel van iemands leven, net zoals jouw overtuigingen, die je zo eigen en vertrouwd zijn, ook gewoon onderdeel van jouw leven zijn, en zie je dat zelf helemaal niet als blindstaren of overtuigen?

Sorry, lang verhaal :-).

Als je dit onderwerp nou leuk vindt: vandaag vond ik dit blog. Ik vond 'm erg goed; belicht zowel de kanten van gelovigen als van ongelovigen.
http://jandebeer.wordpress.com/2011/10/12/tien-argumenten-die-we-nooit-meer-willen-horen-in-discussies-over-religie/#more-532

rapa nui schreef:Ik heb het idee dat veel mensen veel minder tolerant zijn als iemand over het geloof begint, dat ze dit veel sneller ervaren als opdringerig en storend en denken dat iemand probeert hen te overtuigen om ook te geloven dan wanneer iemand over bv zijn voetbalclub of favoriete zanger begint en dat ze daar zeker naar toe moeten gaan omdat die zo geweldig goed zijn etc.

Dat bedoel ik inderdaad. Bedankt voor de duidelijke voorbeelden. Als je iets fantastisch/leuk/bijzonder/goed vindt, praat je daarover. Dat doet iedereen. Alleen niet iedereen vindt hetzelfde fantastisch. Dat kan best irritant zijn. Maar het is niet meteen (bedoeld als) opdringerig. Jij erváárt het als opdringerig. Behalve als het echt opdringerig IS natuurlijk.

Fairytale schreef:Filoria, legt het heel mooi uit, bij vervelende dingen bijvoorbeeld zeggen dat God het dan zo niet voor je bedoelt heeft. Als je geloofd haal je daar troost uit. Als niet gelovige is het meer het geloof opleggen. Ik heb nog nooit een voetbalsupporter horen zeggen dat iets is gebeurt omdat het team het niet zo heeft bedoelt.

Nee, omdat voetbal niets te maken heeft met leven of dood.

In jouw voorbeeld is het toch duidelijk dat zo'n gelovige probeert te troosten? Wederom: jij erváárt dat als het geloof opleggen. Maar iemand kan met alle liefde en goede bedoelingen troosten door God erbij te halen. Iedereen troost vanuit z'n eigen referentiekader. Ik zou daar als niet-gelovige wel het achterliggende, positieve idee uit kunnen halen.

Ik snap wat je bedoelt, het is ook een deel van hun leven.

Alleen helaas is er ook een deel van de gelovigen die zich echt verheven voelen boven de niet gelovigen. En die mensen proberen het echt op te dringen. Ik denk dat (neem even voorbeeld) als je zoals kwak er bewust van bent, mensen eerder overtuigd dan mensen die zich verheven voelen. Daar komt ook de irritatie vandaan. Die mensen plaatsen vaak ook vaak van dat soort teksten e.d.

Je mag best uitdragen waar je voor staat alleen moet er wel een grens zijn. Ik zit echt niet op een hele tekst over dood en verderf te wachten als mijn oma overlijd.

Filoria schreef:Ik vind het echt heel heel heel veel uitmaken of iemand me feliciteert met mijn nieuwe baan met: 'je hebt het verdiend, je hebt er hard voor gewerkt!' of 'wat fijn dat god dit voor je heeft gedaan'. Begrijp je wat ik bedoel Rood?

Natuurlijk is dat een verschil. Maar wat ik duidelijk probeer te maken, is dat beide uitspraken worden gedaan vanuit een overtuiging. Het zijn andere uitspraken. Maar ze staan naast elkaar omdat ze uitgaan van iets waar je in gelooft. De eerste vanuit een geloof in jezelf. De andere vanuit een geloof in God. Snap je wat ik bedoel?

Fairytale schreef:Ik snap wat je bedoelt, het is ook een deel van hun leven.

Alleen helaas is er ook een deel van de gelovigen die zich echt verheven voelen boven de niet gelovigen. En die mensen proberen het echt op te dringen. Ik denk dat (neem even voorbeeld) als je zoals kwak er bewust van bent, mensen eerder overtuigd dan mensen die zich verheven voelen. Daar komt ook de irritatie vandaan. Die mensen plaatsen vaak ook vaak van dat soort teksten e.d.

Je mag best uitdragen waar je voor staat alleen moet er wel een grens zijn. Ik zit echt niet op een hele tekst over dood en verderf te wachten als mijn oma overlijd.

Dat laatste ben ik uiteraard met je eens. Dat is gewoon misplaatst.

Mijn punt is gewoon dat alle levens op aarde zo verschillend zijn, en dat we elkaar daardoor vaak raar vinden, maar dat je met inlevingsvermogen, flexibiliteit en zelfreflectie een heel eind komt met elkaar begrijpen. En dan worden 'zwaargelovigen' ineens mensen, die net als bijna iedereen, altijd ongeveer in hetzelfde hebben geloofd.

Ben jezelf gelovig Rood?

Ik blijf erbij dat ik niet één uitgangspunt heb zoals gelovigen dat kunnen hebben. Ik stel me voor dat zij hun geloof in god altijd op de achtergrond hebben en veel als uitgangspunt nemen. Bij mij is zo'n grote gedachte er niet. Echt niet.


En over dat overtuigen: ik vraag me voor ik iets zeg zeker af of ik andere mensen irriteer met mijn manier van denken. Ik zou bijvoorbeeld nooit zeggen: 'die miskraam was je eigen schuld, je was veel te gestresst'. Ookal geloof ik er misschien wel in dat je je lichaam kunt tegenwerken door je te druk te maken in je hoofd. Zoiets uitspreken is ongelooflijk lomp natuurlijk.

Dat voorbeeld dat ik gaf over promotie, daarbij zei ik wat ik zelf graag zou horen. Dat betekent echter niet dat ik ook zo reageer op leuk nieuws van anderen.

Mijn standaard reactie als iemand iets leuks of vervelends vertelt is eigenlijk: 'wat vind je ervan / hoe voel je je erbij?' Aan de hand van het antwoord op die vraag bepaal ik hoe ik verder reageer.

Ik zit erg op de lijn van die blogger en vind dat we alle kanten kritisch moeten bekijken. Doordat we elkaar bekijken vanuit ons eigen referentiekader, zien we een boel belangrijke dingen over het hoofd. Vanuit beide 'kampen' gebeurt dat.

Ik ben zelf wel gelovig. Zwaar gelovig kun je me niet noemen... Ik kan me vinden in veel an jullie uitspraken. Ook ik vind het niet fijn als iemand mij zijn geloof of denkwijze probeert op te dringen.

Ik loop niet te koop met mijn geloof omdat ik vind dat dit voor mij persoonlijk is. Vraagt iemand er naar of komt het gesprek er toevalligerwijs op, wil ik er best iets over vertellen, maar dat iemand er dan zelf ver begint is voor mij belangrijk. Ik wil echt niks opdringen.

Mijn man geloofd niet in God en dat heeft nog nooit problemen opgeleverd tussen ons. Respect is hierbij het toverwoord. Niet alleen hij respect voor mijn geloof, ik ook respect voor hem omdat hij niet geloofd. In de opvoeding van de kinderen krijgen ze wel het e.e.a. Mee, maar ik dring het ze op. Er staat bijv. Een kinderbijbel, maar ik zeg niet dat hij daar in moet kijken. Als hij het pakt en vraagt of ik wil voorlezen, dan doe ik dat. Als mijn ouders bij ons zijn of wij bij hun, wordt er gebeden voor en na het eten, maar als zij er niet zijn dan niet.

Geloof blijft een gevoelige kwestie, maarik vergelijk het soms ook maar met mensen die niet geloven en dat juist op willen dringen.. Het is een levensvisie / denkwijze en wat je ook denkt, heb respect en dring het niet op .. Helaas zijn er veel mensen die dat wel doen, waardoor er een negatief beeld van een bepaalde levensvisie ontstaat.

SE