Gelovig/ ongelovig

Laatst vertelde mijn vader mij over een collega van 'm, hij zag 'm helemaal zitten als schoonzoon geloof ik en hij vond 'm echt wat voor mij. Maar die jongen is zeer gelovig. Ik heb geen ervaring met een relatie hebben met iemand die zeer gelovig is dus toen ik er over nadacht dacht ik aanvankelijk dat ik dat geen probleem zou vinden. Maar als je kijkt naar de toekomst, trouwen, wel of niet in de kerk? Kinderen krijgen, die wel of niet laten dopen.
Zou jij een relatie kunnen hebben met iemand die zeer gelovig is als jij ongelovig bent?
Of andersom?

Ik geloof en mijn vriend niet.
Bij ons heeft dit nooit tot problemen geleid. Nou moet ik ook wel eerlijk zeggen dat ik niet super actief gelovig ben, ik ga bijvoorbeeld niet naar de kerk, en mijn vriend is niet anti-geloof of zo, hij heeft er gewoon niks mee.
Trouwen en dopen zijn wel lastige punten. Ik zou wel graag voor de kerk willen trouwen, vriend zou dit voor mij wel willen, maar vind het niet nodig. Met dopen net zo. Tsja, dat zie ik wel als we daadwerkelijk zover zijn.

Ik woon in een gat waar ook veel gelovigen wonen. Als iemand gelovig is, maar mij ook respecteert dat ik niet gelovig ben, zal ik er geen moeite mee hebben. Maar als iemand zwaar gelovig is, denk ik niet dat diegene bij mij zal passen, omdat we dan teveel zouden verschillen in ideeën. Kinderen zou ik ook niet laten dopen en ik wil ook niet in de kerk trouwen.

Ik zou het wel kunnen. Al zou ik in gesprekken over het geloof wel een beetje sceptisch zijn. Vrienden van mij hebben ook discussies over waar ze wilde trouwen (in de kerk of alleen het gemeentehuis). Mijn vriend is trouwens ook gelovig, maar wil volgens mij niet voor de kerk trouwen. Wij praten hier ook bijna nooit over, het speelt dus geen hele grote rol in onze relatie. Daarom kan ik er goed mee om gaan.

.

Voor mij was/is het erg belangrijk om het geloof te kunnen delen met mijn partner. Vanuit de andere kant zou ik het dus niet kunnen.
Een goede vriendin van mij heeft een vriend die niet gelooft, zij kunnen het allebei goed los zien van de relatie.

Ik zou het niet kunnen. Ik ben relatief anti-geloof en ik zou never nooit mijn kinderen gelovig op willen voeden. Op korte termijn wel, maar een serieuze relatie, nee.

Antibes schreef:Ik zou het niet kunnen. Ik ben relatief anti-geloof en ik zou never nooit mijn kinderen gelovig op willen voeden. Op korte termijn wel, maar een serieuze relatie, nee.

Wat is de reden voor jou dat je zo 'anti geloof' bent? Ik vind die term een nare bijsmaak hebben. Niet dat ik je nu wil aanvallen ofzo hoor, ik ben oprecht benieuwd waarom je anti geloof bent.

Ik heb gedate met een jongen die streng gelovig was. Uiteindelijk was dat wel de reden dat we uiteindelijk besloten hebben om niet verder te gaan. Onze ideeën over bepaalde dingen lagen gewoon teveel uit elkaar. Ik zou bijvoorbeeld best in de kerk willen trouwen maar verder niet naar de kerk. Hij zou ook best de kinderen mogen dopen maar ik ga niet beloven ze christelijk op te voeden. Daar waren we misschien uiteindelijk op één of andere manier nog wel uitgekomen. Maar er waren ook dingen die lastiger lagen, hij vond ook dat de kinderen uiteindelijk wel elke zondag naar de kerk moesten en ik vind dat je ze dat niet kan verplichten gezien ik niet zou gaan. En zo waren er nog wel meer dingen die zouden gaan botsen dus hebben toen samen besloten het erbij te laten.

Met een streng gelovig iemand zou ik trouwens niet samen kunnen zijn. Ik wil wel met iemand samenzijn die niet narrow-minded is en mijn ervaring is dat (sorry) de meeste streng gelovigen dat wel kunnen zijn. Daar hou ik niet van.

Ik ben zelf redelijk gelovig opgevoed en hoewel ik niet erg praktiserend geloof, vind ik het wel jammer dat m'n vriend echt zwaar atheïstisch is. Ik zou in elk geval zelf overwegen om m'n kinderen te dopen, maar dat is nu absoluut niet aan de orde. Ik wil ook niet dat we bijvoorbeeld in de kerk zouden trouwen als hij daar totaal niet achter staat, dus dan gebeurt dat ook niet. Ik heb daar wel vrede mee, want ik vind het niet heel erg en kan daar mee leven, maar wel een beetje jammer dat het helemaal geen optie is. Misschien dat we tegen die tijd kunnen kijken of we onze kinderen wel wat mee kunnen geven van de Bijbel en met ze naar het kinderkerstspel kunnen gaan, want dat zou ik toch wel fijn vinden omdat ik ook zo ben opgegroeid.

Zelda schreef:

Antibes schreef:Ik zou het niet kunnen. Ik ben relatief anti-geloof en ik zou never nooit mijn kinderen gelovig op willen voeden. Op korte termijn wel, maar een serieuze relatie, nee.

Wat is de reden voor jou dat je zo 'anti geloof' bent? Ik vind die term een nare bijsmaak hebben. Niet dat ik je nu wil aanvallen ofzo hoor, ik ben oprecht benieuwd waarom je anti geloof bent.

Oh, ik zou het zelf niet anti-geloof noemen hoor. Maar omdat ik boven mij reacties las waarin mensen een gradatie gaven aan hun niet-geloven en er niet-anti genoemd werd, noemde ik dit maar 'relatief anti'. Ik kan er gewoon niets mee, ik ga de discussie aan, het voelt voor mij een beetje struisvogelachtig als mensen geloven. Ik heb echt niets tegen mensen die geloven, heb ook gelovige vrienden en vind het af en toe best leuk om erover te praten. Maar een gelovige levenspartner zou voor mij gewoon niet werken. Dat zou tussen ons in blijven staan en onderwerp zijn van discussies en wellicht zelfs ruzies.

Ah oke ik snap je wel. Als je met iemand samen bent, dan moet je wel een beetje dezelfde normen en waarden hebben, en dat je goed met elkaar overweg kan, ongeacht het geloof. Als je al weet van te voren dat het met een gelovige man niet gaat werken, dan moet je er idd ook niet aan beginnen.

Ik heb gechat en uiteindelijk ook gedate met een behoorlijk praktiserend christen.
Zo ver dat we het hadden over trouwen, kinderen (dopen/opvoeden) zijn we niet gekomen.

Meteen na de 1e date merkte ik al dat we te verschillend waren. Hij ging bijvoorbeeld wekelijks naar de kerk, zat bij een christelijke studentenvereniging, was tegen seks voor het huwelijk, etc. Ik had in het weekend nog wel eens een feestje met alcohol, maar zijn weekend bestond uit nuchter Kolonisten spelen. Het klikte gewoon niet...

Nee, ik geloof niet dat ik met iemand zou kunnen zijn die zwaar gelovig is.

Het ligt een beetje in de vorm van het geloven. Ik geloof zelf niet, en een vriend die wel ergens in geloofd maar het niet zwaar praktiserend in is, zie ik geen problemen. Het zou mij ook niet uitmaken als iemand wekelijks naar de kerk wil, voor de kerk wil trouwen of ons kind zou willen dopen, als ik maar niet verplicht wordt om ook te moeten geloven. Kinderen Christelijk opvoeden zie ik ook niet echt zitten eerlijk gezegd. En ik zal ook nooit gaan bidden voor mijn eten, dat mijn partner dat wil is prima, maar ik doe het niet.

Nee, ik zou niet goed samen kunnen zijn met iemand die gelooft. Ik sta er hetzelfde in als Antibes.

Mijn ex vriend was ook wel vrij gelovig, al moet ik zeggen dat ik hier in onze relatie op dat moment weinig van heb gemerkt qua uitingen van hem (bidden, kerkbezoek etc) wel dachten we in normen en waarden heel anders over vele dingen, ook een van de redenen waarom de klik er niet voldoende was en het is uitgegaan.

Nee ik zou dat denk ik niet kunnen, ik geloof echt nergens in en manlief ook niet. Een beetje gelovig zou nog gaan maar echt zwaar gelovig dat zou niet matchen denk ik.

Ik heb voor korte duur een relatie gehad met iemand die toch redelijk gelovig was en dat botste op een gegeven ogenblik wel. Ik wou niet dat mijn minderen gedoopt zouden worden, trouwen voor de kerk hoeft van mij niet en kids gelovig opvoeden zie ik de meerwaarde ook niet van in.
Nu moet ik er wel bij vermelden dat ik absoluut niet gelovig ben opgevoed en er dus ook niets mee heb.
Mijn vriend en ik zitten daar gelukkig over op een lijn en dat is prima. Respect voor geloof van een ander willen wij D wel bijbrengen, want dat valt gewoon onder de normen en waarden, elkaar in hun waarde laten.

Bidden bijv zou ik nog van denken oke.. maar ik ga echt niet iedere week mee naar de kerk, zou mijn kinderen niet laten dopen en ik hou al helemaal niet van die halleluja verhalen over dat alles gebeurd zoals het bedoeld is.

Mijn vriend is gedoopt, maar heeft van huis uit verder weinig van geloof meegekregen.
Ik ging zondags naar de zondagschool, maar was er alleen maar om te dollen. Thuis ook totaal niets meegekregen van geloven.
Ik zou niet kunnen leven met iemand die zwaar gelovig is. Dat gaat op een gegeven moment toch botsen.

Ik zou het niet kunnen.

Nee ik zou geen relatie kunnen hebben met iemand die gelovig is. Ik ben zelf niet gelovig opgevoed en ik weiger ook mijzelf te bekeren tot welk geloof dan ook voor een partner. Mijn vriend is gelukkig ook absoluut niet gelovig.

Ik ben gedoopt enzo, maar verder niet gelovig opgevoed. Ik zou geen relatie kunnen hebben met iemand die zwaar gelovig is. Ik heb wel mensen in mijn omgeving die erg gelovig zijn en daar kan ik het prima mee vinden, maar zaken als geen seks voor het huwelijk en tegen anti-conceptie zijn, vind ik gewoon niet meer van deze tijd. Dus voor een relatie wil ik dat niet.