Ben jij weleens jaloers op vriendinnen?

*

Het klinkt misschien wat makkelijk gezegd, maar een échte lieve, warme vriendin kan dat gewoon niet zijn. Je gunt je vriendinnen toch het beste? Nouja, zo redeneer ik dan.

Nee, ik ben niet jaloers op vriendinnen. Misschien ben ik dat wel eens geweest toen ik op de middelbare school zat, maar daarna nooit meer. Volgens mij zijn mijn vriendinnen ook niet jaloers op mij, tenminste ik merk daar nooit wat van.

Ja ik ben wel eens jaloers op vriendinnen . Maar dat betekent absoluut niet dat ik het ze niet gun of niet oprecht blij voor ze ben. sommige dingen die zij hebben zou ik gewoon zelf ook graag willen.

Charlie schreef:Het klinkt misschien wat makkelijk gezegd, maar een échte lieve, warme vriendin kan dat gewoon niet zijn. Je gunt je vriendinnen toch het beste? Nouja, zo redeneer ik dan.

Zo redeneer ik ook en ik vind het jammer dat het nu zo loopt.
Het is toch alleen maar leuk dat ik ga trouwen, dat ik veel kleren kan kopen, veel leuke dingen kan doen. Moet ik dan maar thuis blijven zitten omdat een ander dan niet jaloers wordt? Af en toe voel ik me haast schuldig maar het is uiteindelijk mijn leven en ik richt het in zoals ik het wil. Al vinden anderen dat blijkbaar lastig om te accepteren.

Prosecco schreef:Ja ik ben wel eens jaloers op vriendinnen . Maar dat betekent absoluut niet dat ik het ze niet gun of niet oprecht blij voor ze ben. sommige dingen die zij hebben zou ik gewoon zelf ook graag willen.

+1

Maar het is gezonde jaloezie, totaal niet stekend en totaal geen afgunst. Ik kan oprecht blij zijn voor vriendinnen en stiekem denken, oeff, dat wil ik ook wel (een kast van een huis op steenworp van het strand in Barcelona).. Tjah, dat kun je me ook niet kwalijk nemen denk ik..

Birgit schreef:

Charlie schreef:Het klinkt misschien wat makkelijk gezegd, maar een échte lieve, warme vriendin kan dat gewoon niet zijn. Je gunt je vriendinnen toch het beste? Nouja, zo redeneer ik dan.

Zo redeneer ik ook en ik vind het jammer dat het nu zo loopt.
Het is toch alleen maar leuk dat ik ga trouwen, dat ik veel kleren kan kopen, veel leuke dingen kan doen. Moet ik dan maar thuis blijven zitten omdat een ander dan niet jaloers wordt? Af en toe voel ik me haast schuldig maar het is uiteindelijk mijn leven en ik richt het in zoals ik het wil. Al vinden anderen dat blijkbaar lastig om te accepteren.

Precies dat inderdaad! Wat schiet een ander daar nou mee op. En ik zou het echt superrot voor mijn vriendin vinden als ze zich al schuldig zou voelen over haar eigen huwelijk!

Ik vind het nogal een verschil of je alleen jaloers bent en of je jaloers bent en negatief gaat praten over degene op wie je jaloers bent, niet meer leuk kunt reageren, enzovoort. Het eerste vind ik gewoon menselijk en dat maakt je ook geen minder goede vriendin, het tweede wel, maar dat komt dan voornamelijk door het gedrag dat voortkomt uit die jaloezie.

Nee, ik ben niet jaloers. Ik gun mijn vriendinnen het aller beste en ben ook oprecht blij voor ze.

Maar jaloers zijn betekent toch niet dat je de ander niet het beste gunt? Ik ben vaak jaloers op ouders die niet de zorgen hebben die wij hebben, maar dat wil toch niet zeggen dat ik die andere ouders 'dus' die zorgen toewens?

Jaloers in de zin van afgunst niet, want ik gun m'n vriendinnen alles en ben ook oprecht blij voor ze. Dat betekent echter niet, dat ik het soms ook wel zo willen dus in die zin ben ik wel eens jaloers. Ik zie dat echter niet als iets negatiefs, ik denk dat dat andersom ook wel eens zo zal zijn.
Eigenlijk ben ik het dus eens met prosecco en antibes

Birgit dat lijkt me heel vervelend als een vriendin zo doet, ik zou dan ook echt gaan twijfelen of zo iemand nog wel een vriendin is.

Niet jaloers want ik gun ze alles maar bij samenwonende vriendinnen voel ik soms wel een steek. Dit weten ze ook.

Susan schreef:Maar jaloers zijn betekent toch niet dat je de ander niet het beste gunt? Ik ben vaak jaloers op ouders die niet de zorgen hebben die wij hebben, maar dat wil toch niet zeggen dat ik die andere ouders 'dus' die zorgen toewens?

Dat ben ik met je eens, al vind ik 'jaloers' een negatieve klank hebben. Alsof je afgunstig bent. Ik ben van mening dat jaloers niet negatief hoeft te zijn. Het lijkt me logisch dat je zo af en toe iets wilt wat een ander heeft, of juist niet heeft. Zo lang dat maar een gevoel blijft en je een ander niet anders gaat behandelen omdat hij/zij het in jouw ogen beter heeft.

Ik interpreteer jaloezie wel als iemand anders wat misgunnen. Niet alleen zou je zelf wél iets willen hebben, maar je zou ook willen dat iemand anders het níet had. In die zin ben ik niet jaloers op vriendinnen.

Wel zou ik bijvoorbeeld het geduld van een vriendin willen hebben of het plezier dat een andere vriendin in de kleinste dingen kan hebben. Maar dat wil ik hun niet afpakken, het is meer dat ik dat zelf ook zo zou willen.

Tuinstoel schreef:Ik interpreteer jaloezie wel als iemand anders wat misgunnen. Niet alleen zou je zelf wél iets willen hebben, maar je zou ook willen dat iemand anders het níet had. In die zin ben ik niet jaloers op vriendinnen.

Wel zou ik bijvoorbeeld het geduld van een vriendin willen hebben of het plezier dat een andere vriendin in de kleinste dingen kan hebben. Maar dat wil ik hun niet afpakken, het is meer dat ik dat zelf ook zo zou willen.

Nee, ik niet, dat vind ik afgunst en dat vind ik iets anders dan jaloezie.

In mijn ogen zie ik jaloezie ook als iemand iets niet gunnen (afgunst). Daarom zei ik ook dat ik niet jaloers ben en mijn vriendinnen het aller beste gun. Ik heb een vriendin die echt jaloers is. En dan bedoel ik in de zin van een ander niks gunnen. Ze spreekt het niet op die manier tegen je uit, maar je merkt het gewoon aan haar. Ze kan dan ook niet blij voor je zijn.

Aan de andere kant zie ik jaloezie ook als blij zijn voor iemand, terwijl ik dat zelf ook graag had gewild.

Esperanza schreef:
Birgit dat lijkt me heel vervelend als een vriendin zo doet, ik zou dan ook echt gaan twijfelen of zo iemand nog wel een vriendin is.

Ik wil best toegeven dat ik daar op dit moment aan twijfel. Ze is daggast bij onze bruiloft en neemt wat taken op zich.

Ze is op dit moment heel actief mijn vrijgezellenfeest aan het regelen, dit doet ze samen met een nicht van mij. Ik merk dat de band met mijn nicht ook iets anders is geworden sinds zij elkaar vaak zien.

Af en toe ga ik aan mezelf twijfelen en denk ik dat het misschien bij mij in m'n hoofd zit en dat ik me aanstel, toch blijft ook de gedachte dat ze het over me hebben.
Vandaag hebben we met z'n 3-en afgesproken maar ik merk dat gesprekken stil vallen terwijl we daar geen last van hebben als we 1 op 1 zijn.

Ze heeft zelf 3 vriendinnen en heeft altijd gezegd dat ze liever een vriendinnenclubje gehad zou hebben. Tuurlijk, wie wil dat niet? Ik merk dat ze steeds meer toenadering zoekt tot mijn clubje maar ik heb er momenteel niet zo'n prettig gevoel bij.

Maar waarom denk je dan dat ze het je niet gunt? Is dat ook niet iets wat in jouw hoofd zit? Ik bedoel, als ze je vrijgezellenfeestje regelt dan zal ze toch op de een of andere manier wel willen dat je een leuke bruiloft hebt, anders ga je daar niet aan beginnen. Het is een hoop werk.

Misschien reageert ze wel gewoon niet leuk omdat ze niet lekker in haar vel zit, omdat het haar confronteert met een bepaald verdriet of gemis. Ze is tegen jou eerlijk geweest dat ze die gevoelens heeft, moet je dat dan 'afstraffen' door haar niet meer als goede vriendin te zien nu? Als ze nou echt actief probeerde om je trouwerij te vergallen met negatieve opmerkingen, dan kon ik het me voorstellen, maar dat maak ik hier totaal niet uit op.

Susan schreef:

Tuinstoel schreef:Ik interpreteer jaloezie wel als iemand anders wat misgunnen. Niet alleen zou je zelf wél iets willen hebben, maar je zou ook willen dat iemand anders het níet had. In die zin ben ik niet jaloers op vriendinnen.

Wel zou ik bijvoorbeeld het geduld van een vriendin willen hebben of het plezier dat een andere vriendin in de kleinste dingen kan hebben. Maar dat wil ik hun niet afpakken, het is meer dat ik dat zelf ook zo zou willen.

Nee, ik niet, dat vind ik afgunst en dat vind ik iets anders dan jaloezie.

+1

Ja hoor. Ik heb een vriendin die bijvoorbeeld een prachtig figuurtje heeft, alles kan eten en geen gram aankomt. Dat zou ik ook graag willen.
Dat wil niet zeggen dat ik hoop dat ze ooit moddervet wordt ofzo. Ik vind het fijn voor haar, maar had het zelf ook wel gewild.

Ik ben wel eens jaloers op vriendinnen. Maar niet omdat ik het de ander niet gun. Meer omdat ik het zelf ook wel zou willen. Of is daar een ander woord voor?

Esperanza schreef:

Susan schreef:Maar jaloers zijn betekent toch niet dat je de ander niet het beste gunt? Ik ben vaak jaloers op ouders die niet de zorgen hebben die wij hebben, maar dat wil toch niet zeggen dat ik die andere ouders 'dus' die zorgen toewens?

Dat ben ik met je eens, al vind ik 'jaloers' een negatieve klank hebben. Alsof je afgunstig bent. Ik ben van mening dat jaloers niet negatief hoeft te zijn. Het lijkt me logisch dat je zo af en toe iets wilt wat een ander heeft, of juist niet heeft. Zo lang dat maar een gevoel blijft en je een ander niet anders gaat behandelen omdat hij/zij het in jouw ogen beter heeft.

Eens, zo voel ik dat ook.

Er wordt over bepaalde dingenheen gepraat wat voorheen niet het geval was. Voorbeeldje: ze weet dat ik nu qua werk even in een lastige situatie zit en vraagt hier vanmiddag na. Ik geef antwoord, vervolgens begint ze midden in mijn antwoord ineens over iets anders. Ik denk dan meteen dat ze het niet moet vragen als ze niet ingeinteresseerd is. Bij sommige dingen komt het over alsof het niet netjes is om en niet naar te vragen en dat het niet uit oprechte interesse gevraagd wordt.

Verder ook non-verbale communicatie, maar even voor de duidelijkheid: dit is minder als we met z'n 2-en zijn.
Ik betrek haar bij heel veel dingen van de bruiloft (ze mag elke keer mee naar de jurk, ze weet van heel veel dingen hoe het eruit gaat zien, ze is erbij als mijn proefkapsel/make-up gedaan worden en op de dag zelf bij de foto's maken) en nu denk ik dat het misschien verkeerd is geweest. Met mijn moeder kan ik het niet delen dus ik was eigenlijk heel blij dat ik het wel met een vriendin kon delen.

Het gaat bij haar ook wel een stukje om verdriet/gemis. Ze zou zo graag een leuke vent vinden en ik gun hem haar van harte maar haar 'zoektocht' loopt steeds op niks uit. Het klinkt steeds heel frustrerend als ze er over praat. Ze wil graag kinderen en wil daar toch een leuke man bij.

Een tijdje terug waren we naar de film Bridesmaids geweest met een paar meiden. Iedereen vond het een leuke film, zij werd er verdrietig van omdat zij bepaalde gevoelens niet kent en ze ook graag zou willen hebben.

Ik ben wel eens jaloers op vriendinnen (of andere mensen om mee heen). Het gaat dan wel om dingen die ik zelf graag ook zou willen hebben (huis, kleding, geld, etc.), niet omdat ik dat hun niet gun.

Je hebt je verhaal verwijderd, dus ik kan niet zien wat er aan de hand is. Maar qua antwoorden ben ik het eens met Charlie.
Ik heb soms wel eens dat ik denk ''damn, dat zou ik ook wel willen!''. Maar echt jaloers op vriendinnen? Nee. Dat vind ik echt naar.