redenen om voor meerdere kindjes te kiezen...

Ik ook, vind het irritanter als mensen hun avater wisselen dan dat ze hun naam wijzigen. Dat heb ik dan ook pas heel laat door meestal, ach ja.

Flower_L schreef:Vind ook wel beetje raar. Liefde verdubbelt zich, ipv dat het zich opdeelt.

Dat hoor ik wel vaker, en ook al hou ik van allebei mijn kinderen even veel, ik kan mezelf niet in tweeën opdelen. Dus moet ik toch mijn aandacht en liefde delen.

De reden waarom wij voor een twee kindje hebben gekozen is omdat we weer babykriebels kregen en we graag een broertje of zusje voor onze dochter wilden. Dat geeft totaal geen garantie voor de toekomst, 'dat ze dan nog elkaar hebben' etc. Want mijn moeder spreekt haar broer eigenlijk nooit meer en mijn vader heeft ook zeer weinig contact met zijn broers.

Tazz schreef:

Flower_L schreef:Vind ook wel beetje raar. Liefde verdubbelt zich, ipv dat het zich opdeelt.

Dat hoor ik wel vaker, en ook al hou ik van allebei mijn kinderen even veel, ik kan mezelf niet in tweeën opdelen. Dus moet ik toch mijn aandacht en liefde delen.

Aandacht delen is toch heel iets anders dan liefde delen? Ik hou echt niet nog maar half zoveel van mijn zoontje sinds mijn dochter is geboren. De liefde voor hem is nog net zo groot en de liefde voor zijn zusje is erbij gekomen.

Tazz schreef:

Flower_L schreef:Vind ook wel beetje raar. Liefde verdubbelt zich, ipv dat het zich opdeelt.

Dat hoor ik wel vaker, en ook al hou ik van allebei mijn kinderen even veel, ik kan mezelf niet in tweeën opdelen. Dus moet ik toch mijn aandacht en liefde delen.

De reden waarom wij voor een twee kindje hebben gekozen is omdat we weer babykriebels kregen en we graag een broertje of zusje voor onze dochter wilden. Dat geeft totaal geen garantie voor de toekomst, 'dat ze dan nog elkaar hebben' etc. Want mijn moeder spreekt haar broer eigenlijk nooit meer en mijn vader heeft ook zeer weinig contact met zijn broers.

Ben jij de helft minder gaan houden van je eerste kindje toen je tweede kwam?

Jasmine schreef:Wat ik dan weer niet altijd even goed snap, is dat mensen hun wens voor een tweede of derde kindje opzij zetten, omdat een eerdere zwangerschap of bevalling enorm tegen is gevallen. Goed, een bevalling of zwangerschap kan heel zwaar en vervelend zijn en ook echt als traumatisch ervaren worden. Maar persoonlijk zou ik niet snel de wens voor nog een kindje opgeven vanwege eerdere ervaringen. Als het qua gezondheid kwaad kan voor jezelf of het kindje, dan is het natuurlijk wat anders. Een zwangerschap duurt maar 9 maanden, een kindje heb je voor de rest van je leven.

Edit: even iets nuanceren, want zoals het er nu staat zouden mensen het als kwetsend kunnen ervaren. Het is vooral dat ik het jammer vind dat mensen zulke slechte ervaringen hebben dat ze daarvoor echt bereid zijn een wens/droom opzij te zetten.

Ik ben dus iemand die er niet meer voor zou durven gaan. Volgens de artsen is de kans op herhaling klein, maar we zijn beide door oog van de naald gekropen. Na de keizersnede ( spoed ivm loslaten placenta met 31,5) heb ik een baarmoederinfectie, longembolie, longontsteking en bloeding in mijn buik gehad die is gaan infecteren. Man en moeder waren niet bang ivm vroeggeboorte maar wel bang om mij te verliezen. Ook al is de kans op herhaling er niet, zou ik het echt niet meer aandurven.

Mama1985, in jouw geval kan ik er dan nog wel inkomen dat je het niet meer aandurft. Lijkt me wel heftig trouwens

Thnx voor de knuffel, was idd heftig maar heb het idee dat ik het nu een plaatsje heb gegeven. Gelukkig is de wens voor een 3e hier niet heel sterk, denk dat ik het daar anders ook wel moeilijker mee had gehad. Maar hoor/lees je het vaker dan dat mensen het niet meer aandurven?

Bolleke schreef:

SarahKey schreef:Ik heb teveel liefde voor 1 kindje.

Ook al zo' n rare opmerking, mensen met maar 1 kindje hebben dan niet genoeg liefde?

Waarom een rare opmerking? Dat geldt voor haar , hoeft toch niet voor de hele mensheid te gelden?

Ontopic:

Het gevoel dat we graag meerdere kinderen willen. Het allerliefst zelfs een groot gezin. Dat is echt 1 van mijn grootste wensen.

Ook zou ik het fijn voor mijn kinderen vinden als ze later op elkaar terug kunnen vallen. En ook het idee van een broer of een zus hebben, dat idee vind ik gewoon fijn. Mijn man heeft 5 broers en ik heb 3 broers en zussen en wij ervaren dat allebei als erg prettig. Dat speelt dus wel erg mee in de beslissing om voor meerdere kinderen te gaan.

Wij willen ook graag nog een kindje, en een derde ook

Gewoon omdat ik het wil.

Ik hoor het vaker ja.

Heb die vraag zelf ook meermalen gehad. Zowel na mijn bevalling (36 uur ontsluitingsweeen, loslatende placenta, moeilijke start J.) als na mijn miskramen. Of ik het nog wel een keer wilde.

Euh ja, ondanks dat ik doodsbang ben voor een volgende zwangerschap, wil ik dolgraag nog een zwangerschap. Ik laat me door die angst niet tegenhouden.

Jasmine schreef:Ik hoor het vaker ja.

Heb die vraag zelf ook meermalen gehad. Zowel na mijn bevalling (36 uur ontsluitingsweeen, loslatende placenta, moeilijke start J.) als na mijn miskramen. Of ik het nog wel een keer wilde.

Euh ja, ondanks dat ik doodsbang ben voor een volgende zwangerschap, wil ik dolgraag nog een zwangerschap. Ik laat me door die angst niet tegenhouden.

Jij dus ook een loslatende placenta? Was dat tijdens de bevalling, of ook daarvoor? Als het met mijzelf niet zo slecht was gegaan, had ik me denk ik ook niet door angst laten tegenhouden, omdat de bevalling ook anders zou kunnen lopen. Bij de 2 was het wel laatste poging (voorlopig?) heb 7 vroege mk gehad, en merkte gewoon dat ik het niet meer trok.

Ik denk ook dat je je grenzen gaat verleggen als de wens heel groot is. Misschien dat je de eerste periode na de bevalling zegt; Nooit meer! Maar dat als de wens weer komt, je je daar overheen kan zetten.

Ik zou graag nog 1 of 2 kindjes willen. Ik heb dit vanaf vroeger altijd al voor me gezien; een gezinnetje met 2 of 3 kindjes. Het is gewoon een gevoel.

Ik heb ook best een traumatische bevalling gehad ; ook loslatente placenta ( gelukkig was ik al 37 weken) en een spoedkeizersnee. Gelukkig zijn we er beiden goed vanaf gekomen. Volgens de gyn. heb ik bij een volgende kans 1 op 10 dat het weer gebeurd. Dat maakt me wel bang voor een eventuele volgende zwangerschap, maar het houdt me niet tegen.

Ik zou ook wel meerdere kindjes willen als dat mogelijk blijkt in de toekomst. Lijkt me gezellig, zowel voor A. als voor mezelf. Vind het hebben van een kindje om voor te zorgen iets heel moois, en ik zou dat proces best nog eens vanaf het begin mee willen maken.

Verder lijkt het me voor later ook fijn voor A., dat ze nog een broertje of zusje zou hebben. Niet dat je een slechter leven hebt als je dit niet hebt, maar ik vind het zelf nu bijvoorbeeld wel fijn dat ik nog broertjes heb. Heb je toch nog mensen om op terug te vallen en waar je een bepaalde geschiedenis mee deelt. En het lijkt me voor mezelf trouwens ook best een prettig idee dat ik op mijn oude dag niet steeds dezelfde hoef te stalken als ik iets wil.

De hoofdreden is hier trouwens vooral een gevoel. Ook al zou ik tevreden zijn als het alleen bij A. blijft, toch voelt het nog niet 'af'. Vandaar dat ik graag nog een tweede zou willen in de toekomst, als dat kan.

Mama1985, lagen de mk.'s qua termijn dat je zwanger was dicht bij elkaar? Niet tijd ertussen, maar duur zwangerschappen?

Mij lijkt het gewoon heerlijk een groot gezin te hebben. Aan tafel met meerdere kinderen, de drukte en gezelligheid om je heen, etc. Voor mijn gevoel is ons gezin ook nog niet 'af'.

Ook wil ik het eens meemaken om bewust zwanger te raken, om samen naar het doen van zwangerschapstesten toe te leven, om te juichen van geluk bij een positieve zwangerschapstest, om het vol trots aan je omgeving te kunnen vertellen (i.p.v. heel angstig, onzeker en schaamtevol).. zulke dingen hebben wij nog niet meegemaakt omdat ik totaal onverwachts en ongepland zwanger ben geraakt. De zwangerschap zelf kijk ik niet bepaald naar uit, i.v.m. complicaties die ik sowieso zou gaan krijgen, maar de beleving eromheen.. die wil ik wel graag helemaal positief mee gaan maken

Ik weet het niet zo goed, soms heb ik wel het gevoel voor een tweede en soms denk ik 1 is meer dan genoeg. Ik kom zelf uit een gezin van 7 en aan een groot gezin zitten ook echt nadelen dus daar zou ik nooit voor kiezen. Andersom nu ik ouder ben vind ik het echt heel erg fijn dat ik broers en zussen heb, dat we een gezamelijke geschiedenis delen, dat we echt heel dichtbij met elkaar verbonden zijn. Ook als we elkaar niet aardig vinden of onze levens op een bepaald moment te ver uit elkaar liggen, het blijven toch altijd mijn broers en zussen.

Tegelijkertijd vind ik enigskinderen niet zielig, vaak zat hebben 2 kinderen geen contact en is er altijd eentje die de zorg voor een ouder alleen op zich neemt.

Flower_L schreef:Mama1985, lagen de mk.'s qua termijn dat je zwanger was dicht bij elkaar? Niet tijd ertussen, maar duur zwangerschappen?

Zaten tussen de 6-8 weken. Ook bij de zwangerschap van D heb ik een flinke bloeding gehad, en zat er nog een bloedstolsel in de baarmoeder 3 keer zo groot als D zeg maar.