kiezen voor medicatie

Hallo allemaal,

Ik zou graag even advies willen over het volgende:

Ik heb drie miskramen gehad, drie onverklaarbare miskramen. Ik heb allerlei onderzoeken gehad en daar komen alleen maar goede resultaten uit, perfecte meestal. Hormonen zijn goed, cyclus uitstekend, baarmoederslijmvlies is zeer ontvankelijk, baarmoeder prima in orde, zo ook eierstokken en eileiders, alles is schoon en doorgankelijk. Ik heb geen genetische afwijkingen, mijn vriend ook niet. Ik word snel zwanger en heb geen stollingsproblemen. Ik heb een gezonde levensstijl en een gezond gewicht. Ik heb een goede leeftijd, ik was 27 toen ik drie keer zwanger werd en ben nu 28.

In Nederland doen ze niets, ze schrijven geen medicijnen voor, maar ik val in het tender love and care protocol. 1 x in de zes weken ga ik naar de gynaecoloog en nemen we de prognose door. 80 % dat ik de volgende zwangerschap voldraag en artsen geven geen sociaal wenselijke antwoorden.

Na mijn derde miskraam nam ik hier geen genoegen mee, pech ging er niet in. Ik was er van overtuigd dat er iets mis was met mijn lichaam, dus ik ben uitgeweken naar Belgie. Want in Belgie geldt een ander protocol, daar onderzoeken ze meer en schrijven ze medicatie uit. Ik heb allerlei onderzoeken gedaan en krijg daar 8 aug. de uitslag van, maar op basis van mijn resultaten uit Nederland, komt er waarschijnlijk niets uit. Ongeacht of er iets uitkomt geven ze daar medicatie zoals heparine, asperine en prednison. Zij gaan ervan uit dat er een reden is dat het drie keer achter elkaar fout gaat bij een jonge vrouw.

Na de derde miskraam wilde ik niets liever dan medicijnen, want zonder was het al drie keer fout gegaan en een vierde miskraam leek me niet draaglijk. Nu er drie maanden overheen zijn gegaan, denk ik er toch iets anders over. Want die medicijnen zijn best zwaar en ze worden hier in Nederland niet uitgeschreven, vooral prednison niet. Ik denk nu aan DES en Softenon. Moet ik wel medicijnen slikken uit angst? Kan ik het misschien met mijn gezonde lichaam niet nog een keer proberen zonder? Weten de arts daar in Belgie, ook al is het een professor, wel heel zeker dat het niet schadelijk is? Wie weet wat ze hier over 20 jaar over zeggen. Of zijn Nederlandse artsen te terughoudend?

Ik zit in dubio, mijn vriend laat het aan mij over, het is mijn lichaam en ik ben degene die de miskramen lichamelijk, maar eigenlijk ook psychisch, het zwaarst doormaakt. Ik ga natuurlijk 8 aug. wel naar mijn afspraak om te luisteren, maar ik weet niet of ik de medicijnen wil nemen. Ik wil daar van te voren al wel enigszins een standpunt innemen, omdat ik daar wel netjes wil beargumenteren waarom ik al dan niet hun behandelwijze afwijs, zeker omdat ik in eerste instantie hemel en aarde heb bewogen om bij de beste specialist op consult te mogen komen. Daarnaast overweeg ik om deze maand, dus een maand voor de afspraak, toch maar weer eens een poging te wagen. Gevoelsmatig wil ik dat graag, want misschien gaat het dan goed en hoef ik niet meer te kiezen. Anderzijds zal het heel pijnlijk zijn als het weer misgaat en ik in augustus hoor dat dit onoverkomelijk was, omdat ik bijvoorbeeld een auto-immuunafwijking heb.

Twijfels dus, ik hoop dat jullie meningen, ervaringen of adviezen meer helderheid geven, zodat ik zelf een weloverwogen keuze kan maken.

Bedankt!

Ik zou het ook nog 1x proberen. Je miskramen zijn nu al weer even geleden toch? Was je lichaam toen al weer goed sterk na wat je allemaal heb meegemaakt wat betreft je gezondheid?
Waren je miskramen trouwens allemaal rond dezelfde periode? Ik bedoel in zwangerschapsduur.

Ja ik zou het nog een keer proberen en mocht het weer mis gaan dan weet je voor jezelf dat jullie er alles aan gedaan hebben om het zonder medicijnen te doen. Dat hebben jullie nu ook wel natuurlijk maar je begrijpt me wel denk ik. Dan is de stap naar de medicijnen wat kleiner denk ik.

Hoe kunnen asperine en prednison bijdragen aan het voldragen van een zwangerschap? Daar ben ik wel benieuwd naar. Of weet jij dat ook niet? (Dat lijkt me sowieso een goede vraag dan op dat gesprek). Dat andere medicijn ken ik niet. Prednison is niet erg prettig om langere tijd te slikken, je komt er erg van aan (nou heb je dat misschien wel over voor een kindje, dat kan bij een zwangerschap sowieso gebeuren) en je kunt er heel hyper van worden. Afijn dat weet je waarschijnlijk zelf ook wel, heb je niet al eens eerder aan de prednison gezeten?

Maar wat een moeilijke keuze. Ik kan enkel voor mezelf spreken, maar als ik in jouw situatie zou zitten, zou ik dat gesprek van 8 augustus wachten en kijken wat daaruit komt. En dat dan allemaal in me opnemen en verwerken en vanuit daar een oplossing zoeken, dus wel of niet medicijnen. En pas daarna weer voor een vierde keer proberen. Wie weet lukt het dan wel, met of zonder medicijnen. Want stel je probeert het nu, en je raakt weer zwanger maar het gaat alsnog mis en krijgt daarna te horen dat het met medicijnen goed kan verlopen en je kiest daar toch voor, dan heb je toch weer een extra klap te verwerken. Dat lijkt me een extra zwaartepunt die je jezelf misschien niet moet geven. Het is al zwaar genoeg.

Als ik voor de keuze stond waar jij nu voorstaat, had ik het aanbod zeer waarschijnlijk met beide handen aangegrepen. Ik had sowieso wel bij de Belgische arts geinformeerd of er gedegen onderzoek gedaan is naar de effecten van vooral prednison op de ongeboren vrucht (heparine en asperine lijken me sowieso vrij onschuldig). Daar ga ik wel vanuit, ik neem aan dat men geleerd heeft van de ellende rondom onder andere DES. Gevoelsmatig lijkt prednison in een lage dosis me ook niet heel schadelijk, omdat het eigenlijk gewoon een corticosteroide is. Maar da's echt gevoelsmatig, misschien zeg ik wel iets heel doms.

Misschien weet je wel dat ik zelf ook twee miskramen heb gehad. Ik geloof er ook niet in dat dat toeval is, er is een probleem dat nog niet ontdekt kan worden omdat kennis daarover ontbreekt. Ik denk niet dat er dan geen kans is op een gezonde zwangerschap, maar wel dat die kans verminderd is met een bepaald percentage. Als die medicijncocktail kan helpen om je de kans te vergroten een zwangerschap te voldragen, ook al is niet bekend waarom, en de arts geeft aan geen risico's hierin te zien, zou ik ervoor gaan. Het krijgen van een miskraam is zo'n emotionele belasting dat ik alles zou doen wat in mijn macht lag om de kansen te verminderen dat het nog een keer gebeurd.

@ Marin: Van asperine weet ik dat het de bloedtoevoer naar het embryo / de foetus kan verbeteren vanwege de bloedverdunnende werking.

@ Jolie2: Is er al eens gekeken naar je B12?

Heb jij trouwens iets te maken met DES? Ik ben zelf een DES kleindochter en hoewel daar nog niet veel over bekend is, ben ik altijd heel bang dat ik moeilijk zwanger zal worden.


Edit: Twellie, dat klinkt inderdaad wel logisch als je het zo stelt. Kan me verder wel goed vinden in jouw post.

Dank voor de reacties. Ik zal proberen toelichting te geven. De laatste miskraam was 3 maanden geleden. Ik heb de miskramen tussen 5 en 8 weken gekregen. Prednison wordt gegeven om je immuunsysteem iets af te zwakken. Als je immuunsysteem agressief reageert op lichaamseigen materiaal of juist het vreemde materiaal van je partner dan wordt de vrucht afgestoten. Heparine en asperine worden gebruikt als bloedverdunner zodat de baarmoeder beter doorbloed is. De medicijnen worden niet alvorens gegeven, maar pas op het moment dat ik zwanger ben. We krijgen geen hulp, begeleiding of ondersteuning bij het zwanger worden, dat gedeelte doen we zelf. De doseringen zijn laag, je bent immers zwanger. Er is nog geen gestandariseerd onderzoek waaruit blijkt dat deze medicijnen ook daadwerkelijk deze werking hebben. Er is een vermoeden. Er zijn op dit moment ook geen aanwijzingen dat deze lage doseringen de vrucht schade toebrengen. De medicijnen krijg je dus onder het motto: baat het niet dan schaadt het niet.

Ik heb zelf in het verleden inderdaad eerder prednison gehad. Ik had er weinig last van en werd er zelfs knap van. Ik ken de bijwerkingen.

Ik ben helemaal gezond verklaard, mijn lichaam heeft alle puinhoop opgeruimd en is weer fit en vitaal. Dat het daaraan ligt is uitgesloten, ook is er geen sprake meer van een nasleep.

Sorry voor mijn omschrijving, ik typ op mijn iPhone en ben daarin toch nog niet heel erg bedreven.

Ik zou het dan toch zeker overwegen als ik jou was. Het is aan de ene kant wel eng dat er nog geen echt goed onderzoek naar is gedaan en het is nog niet echt bewezen (met name dat het kwaad kan, dat lijkt mij nog enger dan of het echt werkt), maar aan de andere kant klinkt het heel aannemelijk dat deze cocktail een goede werking kan geven. Met name die prednison klinkt dan als een verstandige keuze. Fijn trouwens dat je lichaam verder weer helemaal gezond is! Ik zou daarom het gesprek afwachten, de medicijnen aannemen, en dan voor een vierde poging gaan. Dat zou toch mooi zijn als het op die manier zou lukken.

Marin dat is de vraag die je meteen krijgt of je een des dochter bent, maar dat ben ik niet. Ik geloof dat er wel een verband is tussen miskramen, verminderde vruchtbaarheid en des. Maar jij bent een des kleindochter, maak je daar niet teveel zorgen over.

Twellie, ik ken jouw verhaal en kan jouw denkwijze wat betreft toeval heel goed vbegrijpen. Ik vind jouw reactie sowieso heel waardevol, omdat je dezelfde gevoelens kent. Soms geloof ik wel in pech, andere dagen niet.'T zou zoveel schelen als het tussendoor een keertje goed zou gaan, dan weet ik dat mijn lichaam het kan. Vitamine B is trouwens ook onderzocht en dat was ook helemaal goed.

Marin dat is precies waar ik bang voor ben, dat de medicijnen schade toebrengen. Artsen hebben zwangere vrouwen vroeger ook softenon en des voorgeschreven, waarvan ze zeiden dat het geen kwaad kon. Niets is minder waar. Ik vind het echt eng om dit te doen, terwijl deze methode nog erg experimenteel is. Je slikt het wel in de meest cruciale periode waarin alles ontwikkeld wordt. Na de 12 weken stop je pas.

Jolie2 schreef:Marin dat is de vraag die je meteen krijgt of je een des dochter bent, maar dat ben ik niet. Ik geloof dat er wel een verband is tussen miskramen, verminderde vruchtbaarheid en des. Maar jij bent een des kleindochter, maak je daar niet teveel zorgen over.

Ik heb wel eens gekeken naar onderzoeken over DES kleindochters (al aantal jaar geleden), maar toen was er in elk geval niets negatiefs over te vermelden. Maar toen was die generatie ook nog jonger natuurlijk. Het is wel goed mogelijk dat mijn moeder (DES dochter dus), lastige zwangerschappen heeft gehad hierdoor (ik ben een dismatuur, en broer en zus ging de bevalling ook niet zonder problemen). Maar ik heb zelf dus altijd al het gevoel gehad dat ik heel lastig zwanger zal worden, en dit speelt ook wel mee in m'n hoofd. Maar het zal hopelijk wel mee vallen. De tijd zal het leren.

Ontopic, ik kan me voorstellen dat het ook heel veel angst met zich mee brengt. Nou moet je je bedenken dat de artsen ook veel geavanceerder onderzoek kunnen doen tegenwoordig, en de geschiedenis in hun achterhoofd houden. We leven wel in een ander tijdperk waar veel beter naar lange termijn gevolgen worden gekeken (of in elk geval hypotheses gestelt). Maar het blijft een hele lastige keuze. Het kan je in principe die 12 weken door helpen, en dat zou fantastisch zijn.

Veel succes bij je keuze (ik ga nu slapen), ik ben benieuwd wat je besluit.

Ik heb op de middelbare school iets te goed opgelet bij kansberekening om nu te kunnen geloven dat het pech (toeval) is. Wat wel een feit is, is dat het uiteindelijk bij echt zo goed als iedereen een keer goed zal gaan. Wat de oorzaak ook is bij jou, de kans is miniem dat die elke zwangerschap zal beeindigen. Ik hoop heel hard voor je de vierde keer de keer zal zijn bij jou dat het goed komt!

Jolie2 schreef:Marin dat is precies waar ik bang voor ben, dat de medicijnen schade toebrengen. Artsen hebben zwangere vrouwen vroeger ook softenon en des voorgeschreven, waarvan ze zeiden dat het geen kwaad kon. Niets is minder waar. Ik vind het echt eng om dit te doen, terwijl deze methode nog erg experimenteel is. Je slikt het wel in de meest cruciale periode waarin alles ontwikkeld wordt. Na de 12 weken stop je pas.

Schiet me trouwens wat te binnen: vrouwen met auto-immuunziektes zullen toch ook gewoon prednison blijven slikken tijdens de zwangerschap (waarschijnlijk in veel hogere doseringen)? Dan lijkt het me dat er inmiddels ook al genoeg bekend moet zijn over de al dan niet schadelijke gevolgen.

Hoi
Ik denk dat de medicatie die je noemt al zolang in gebruik zijn dat daar wel de effecten van bekent zijn? zoals hier voor gezegt zullen niet meer vrouwen prednison nodig gehad hebben ivm andere ziekte? Laat je goed voorlichten door de arts.
Ik heb ook meerdere vroege miskramen gehad en bij mij was ook alles perfect. Tot een collega ook begon over b12. Hier was ik op geprikt en was allemaal in orde. Tot ik mijn waardes op ging vragen en volgens de b12tekort site zag ik dat het echt een grensgeval was. ( en vaak ga je dan toch richting serieus tekort).
Nou was hier in de buurt een arts die nu als homeophaat werkt en ik wist dat hij de grenswaardes net iets anders had liggen. Hoe precies weet ik niet meer maar als voorbeeld : bij huisarts is de grenswaarde 150 , bij hem 250.
Heb via hem toen b12 injecties gekregen omdat het toch echt te laag was. En na 6 vroege miskramen en na de injecties een goede zwangerschap!

Voor zover ik me er toen in verdiept heb werkt de asprine/heparine ook erg vaak. En zijn volgens mij qua bijwerkingen onschuldig.
Succes met het gesprek bij je arts!

Bedankt voor de reacties.

Twellie, ik heb ook kansberekening gehad, juist als je die in overweging neemt is de 'pech' factor toch wel aanwezig. Ik denk alleen dat het in een maakbare wereld moeilijk te accepteren valt. Als je namelijk in overweging neemt dat 50% van de bevruchtingen al misloopt voor de verwachte menstruatiedatum, dan verandert de kansberekening al aanzienlijk. Als je dan daarbij ook nog kijkt naar de toegankelijkheid en vruchtbaarheid van het baarmoederslijmvlies dan zou je kunnen stellen (dit zijn ze nu aan het onderzoeken in Nederland en Engeland) dat vruchtbaar baarmoederslijmvlies slechte bevruchtingen laat innestelen om ze later toch nog af te stoten. Daarnaast is het zo dat 'vroeger' vrouwen niet op de dag van hun verwachtte menstruatie testten, maar er pas veel later achter kwamen, hierdoor bleven veel miskramen onopgemerkt. Ook moet je in de kansberekening opnemen dat elke bevruchting een nieuwe combinatie is en dus weer nieuwe kansen heeft. De statistieken, berekent door professionals, geven de volgende kansberekening aan:


http://www.nvog-documenten.nl/index.php?pagina=/richtlijn/item/pagina.php&richtlijn_id=750

Ik snap je beredenatie, zo voelt dat voor mij ook, maar ik denk dat dit te maken heeft met de maatschappij en cultuur waarin wij leven. Wij willen dat alles een reden heeft, we willen dat alles maakbaar is en vinden dat we recht hebben op een kind. Ik probeer soms uit dit kader te stappen, dat maakt het voor mij ook dragelijker. Anders verval ik onmacht, wanhoop en erger nog jaloezie, omdat het anderen wel 'gegund' is.

Ik denk dat jullie gelijk hebben betreft de gevaren van medicatie. Het is meer het principe dat ik zonder medicijnen zwanger wil zijn en niet wil slikken om mijn eigen angsten onder controle te houden.

Maris, dank voor je reactie. Hoeveel miskramen heb jij gehad? Ik slik wel b12 en zink extra forte supplementen. Misschien kan ik ook eens informeren naar injecties.

Marin, ik zal een update geven hoe het gaat en wat de stappen zijn die ik ga nemen. Het ziet er nu naar uit dat ik de afspraak in augustus afwacht, al vind ik het erg moeilijk deze maand nog te wachten. Ik ben er weer klaar voor!

Hoii Jolie,
Ik heb er 7 gehad binnen dezelfde termijn als jij. Bij een echt b12 tekort neem je het niet op via alleen tabletten. Je zou ook je waardes een keer op kunnen vragen, en op de site b12tekort is er veel info te vinden over de grenswaardes.