Je woede/frustratie/verdriet verminderen

Naar aanleiding van het programma 'Echte Meisjes Op Zoek Naar Zichzelf' vraag ik me af of jullie een manier hebben waarop je bepaalde opluchting zoekt als je boos bent, verdrietig bent of als je je frustraties kwijt wil. Schreeuw, sla of stomp je hard tegen een kussen? Mediteer je? Schrijf je dingen op? Zit je alles even heel hard eruit te huilen?

Hebben jullie dus een manier wat enigszins opluchting biedt?

De enige woede die ik nu uit is mensen uit mijn leven verwijderen. Vraag me niet waarom. De rest werkt niet. Ik wil ze gewoon allemaal kwijt.

Maura schreef:De enige woede die ik nu uit is mensen uit mijn leven verwijderen. Vraag me niet waarom. De rest werkt niet. Ik wil ze gewoon allemaal kwijt.

Ik kan me in jou post vinden. Als mensen alleen maar voor negativiteit zorgen kunnen ze beter verdwijnen (zo werkt het bij mij)

Maura schreef:De enige woede die ik nu uit is mensen uit mijn leven verwijderen. Vraag me niet waarom. De rest werkt niet. Ik wil ze gewoon allemaal kwijt.

Gaat het dan wel om de desbetreffende personen die je boos of verdrietig maken? Dan begrijp ik dat je die mensen liever kwijt dan rijk bent.

Parisienne schreef:

Maura schreef:De enige woede die ik nu uit is mensen uit mijn leven verwijderen. Vraag me niet waarom. De rest werkt niet. Ik wil ze gewoon allemaal kwijt.

Gaat het dan wel om de desbetreffende personen die je boos of verdrietig maken? Dan begrijp ik dat je die mensen liever kwijt dan rijk bent.

Vorig jaar heb ik er bewust voor gekozen om mijn moeder tijdelijk uit mijn leven te halen. Dat is inmiddels al een jaar. Een vriend vroeg al of ik echt boos ben en ik zei ook, ze slokt mijn energie op, maar wil ik haar echt kwijt? Helemaal niet. Maar nu is er even geen plaats voor haar in mijn leven. Hij zei het familiediner in te schakelen. Dat heb ik hem ten strengste afgeraden.

Maar ik had ook een allerbeste vriend. Echt zo één waar ik mee kon lezen en schrijven. Die alles van mij wist. En opeens krijg ik het gevoel dat ik er niet toe deed, wat gewoon mijn eigen onzekerheid is, en toen heb ik hem gezegd dat hij mijn vriend niet meer was en dat hij zich verre van mijn levne moest houden. En als ik boos ben, dan moet je ook wegblijven. En ik mis hem nu best wel.... Maar ja, hij is ook zo'n energieslurper....

Vervelend dat je deze twee mensen (al dan niet tijdelijk) uit je leven hebt 'moeten' verbannen. Echter, als mensen zoveel energie opslokken en jij je er niet fijn bij voelt snap ik je keuze wel.

Ik bedacht me overigens na de uitzending van vanavond dat het me wel fijn lijkt om eens lekker hard te schreeuwen en om me heen te slaan. Ineens had ik daar ontzettende behoefte aan. Ik heb de laatste tijd zo ontzettend veel aan mijn hoofd. Stress rondom mijn afstuderen, wat kleine strubbelingen in mijn relatie, ontzettende vermoeidheid, verdriet om bepaalde dingen, andere dingen die mijn weer onzeker maken over mijn kunnen.. mijn hoofd is een zooitje af en toe. Ik kan maar geen rust vinden. Ik bedacht me dat iets als het uiten van mijn frustraties of verdriet wel een bepaalde opluchting kunnen bieden.

Ik denk alleen dat mijn vriend, dochter en buren niet blij zijn als ik besluit met zo te uiten..

In de periode dat het echt heel slecht met me ging huilde ik veel. Soms vond ik het ook wel fijn om met m'n kussen te smijten als het goed tegen zat. Inmiddels gaat het veel beter met me en voel ik niet zo'n machteloos gevoel als toen, dus uit ik me ook anders. Huilen lucht toch vaak wel het meeste op en praten met mijn vriend is ook een fijne uitlaatklep.

Dat lijkt me ook zo ontzettend lekker. Gewoon even schreeuwen. Maar misschien hebben wij 'veel' issues omdat we ons continu bezig houden met wat anderen denken?

Ik liep langs een afgelegen plas en wilde schreeuwen, maar net toen ik toon wilde zetten, zag ik een gezin met hond. Ja, dan doe ik het niet. Net zoals ieder ander het niet zou doen. Maar soms, wat is het heerlijk om te stampen, te schreeuwen, om even de woede van jezelf los te laten...

Maura schreef:Dat lijkt me ook zo ontzettend lekker. Gewoon even schreeuwen. Maar misschien hebben wij 'veel' issues omdat we ons continu bezig houden met wat anderen denken?

Ik liep langs een afgelegen plas en wilde schreeuwen, maar net toen ik toon wilde zetten, zag ik een gezin met hond. Ja, dan doe ik het niet. Net zoals ieder ander het niet zou doen. Maar soms, wat is het heerlijk om te stampen, te schreeuwen, om even de woede van jezelf los te laten...

Ik zeg gewoon DOEN! Je was bij een afgelegen plas prima locatie. Ik ga soms naar de sportschool daar hangt een bokzak waar NIEMAND ooit op slaat. Ik neem dan mijn eigen handschoenen mee en vermaak me prima. Iedereen kijkt me dan raar aan maar dat kan mij niks schelen! Ik voel me daarna heerlijk!

Klopt helemaal! Ik weet dat mijn buurvrouw (geboren en opgegroeid in K.osovo, nu 7 jaar in NL) dit altijd deed. Zij had om de zoveel maanden zo ontzettend veel opgekropte woede en verdriet, met name door de oorlog daar. Haar vader reed dan 's nachts met haar de bergen in en daar stond ze dan een half uur lang te schreeuwen. Daarna gingen ze weer naar huis, praatten verder nergens meer over en zij was weer een heel stuk opgelucht.

Parisienne schreef:Ik bedacht me overigens na de uitzending van vanavond dat het me wel fijn lijkt om eens lekker hard te schreeuwen en om me heen te slaan. Ineens had ik daar ontzettende behoefte aan. Ik heb de laatste tijd zo ontzettend veel aan mijn hoofd. Stress rondom mijn afstuderen, wat kleine strubbelingen in mijn relatie, ontzettende vermoeidheid, verdriet om bepaalde dingen, andere dingen die mijn weer onzeker maken over mijn kunnen.. mijn hoofd is een zooitje af en toe. Ik kan maar geen rust vinden. Ik bedacht me dat iets als het uiten van mijn frustraties of verdriet wel een bepaalde opluchting kunnen bieden.

Ik denk alleen dat mijn vriend, dochter en buren niet blij zijn als ik besluit met zo te uiten..

Ik doe dat dan als ik auto rij! Haha ff flink schreeuwen en schelden en op mijn stuur rammen (oke dat als ik stil sta). Wel als het donker is hoor haha.

Sweet Sylvana schreef:

Maura schreef:Dat lijkt me ook zo ontzettend lekker. Gewoon even schreeuwen. Maar misschien hebben wij 'veel' issues omdat we ons continu bezig houden met wat anderen denken?

Ik liep langs een afgelegen plas en wilde schreeuwen, maar net toen ik toon wilde zetten, zag ik een gezin met hond. Ja, dan doe ik het niet. Net zoals ieder ander het niet zou doen. Maar soms, wat is het heerlijk om te stampen, te schreeuwen, om even de woede van jezelf los te laten...

Ik zeg gewoon DOEN! Je was bij een afgelegen plas prima locatie. Ik ga soms naar de sportschool daar hangt een bokzak waar NIEMAND ooit op slaat. Ik neem dan mijn eigen handschoenen mee en vermaak me prima. Iedereen kijkt me dan raar aan maar dat kan mij niks schelen! Ik voel me daarna heerlijk!

Afgelegen plas met gezin en hondje aan de overkant. Weet je hoe snel 112 is gebeld? Nee, ik zie mezelf het niet uitleggen waarom ik even stoom moest afblazen, haha.

Maura schreef:

Sweet Sylvana schreef:

Maura schreef:Dat lijkt me ook zo ontzettend lekker. Gewoon even schreeuwen. Maar misschien hebben wij 'veel' issues omdat we ons continu bezig houden met wat anderen denken?

Ik liep langs een afgelegen plas en wilde schreeuwen, maar net toen ik toon wilde zetten, zag ik een gezin met hond. Ja, dan doe ik het niet. Net zoals ieder ander het niet zou doen. Maar soms, wat is het heerlijk om te stampen, te schreeuwen, om even de woede van jezelf los te laten...

Ik zeg gewoon DOEN! Je was bij een afgelegen plas prima locatie. Ik ga soms naar de sportschool daar hangt een bokzak waar NIEMAND ooit op slaat. Ik neem dan mijn eigen handschoenen mee en vermaak me prima. Iedereen kijkt me dan raar aan maar dat kan mij niks schelen! Ik voel me daarna heerlijk!

Afgelegen plas met gezin en hondje aan de overkant. Weet je hoe snel 112 is gebeld? Nee, ik zie mezelf het niet uitleggen waarom ik even stoom moest afblazen, haha.

Haha jou woord tegen dat van hun, je zegt gewoon dat je van niks weet en loopt rustig verder.

Oehh.. das een goeie.. in de auto, in het donker. Die ga ik onthouden!

Verschilt per keer hoe ik het kwijt kan.
De ene keer is het mijn hard luchten bij iemand, de andere keer het eruit huilen onder de douche. Soms met muziek hard aan het eruit lopen/fietsen.

Ik heb de neiging te gaan eten. Fout natuurlijk.. Wat ook heel goed werkt is sporten, en daarna alles letterlijk van je afspoelen onder de douche. Dan voel ik me als herboren.

Ik mocht willen dat ik het kon. Dat ik eens leer om me niets van anderen aan te trekken en altijd maar bezig te zijn wat anderen van/over mij denken. En dat ik het niet opkrop en dat het er op een verkeerd moment uitkomt en dat je daarmee dingen stuk maakt.

Opties:

- opkroppen
- overgaan tot orde van de dag
- aan iemand vertellen
- eten
- muziek luisteren
- driftbui krijgen
- janken

Als ik heel eerlijk ben was een vroeger een binnenvetter, kon weken met iets blijven rondlopen en als dan de bom barste reageerde ik als de ongenuanceerde draak zelf. Ik heb van mijn vriend echt moeten leren om te praten, hij bleef net zo lang doorzeiken tot ik eindelijk iets zei. In het begin werkte dat averecht natuurlijk maar de aanhouder wint, ik kan namelijk nooit lang boos zijn omdat ik heel snel een schuldgevoel krijg en denk dat ik mensen te pijnlijk kwets.

Nu kan ik meestal rustig blijven en beter relativeren maar dat heb ik echt moeten leren. Als ik heel eerlijk ben helpt Ritalin daar goed bij omdat de chaos weg is. Als ik heel druk in mijn hoofd ben dan kan ik niet eens meer nuchter nadenken, ben die kortsluiting echt beu want ben er zo vaak mee op mijn bek gegaan? Volgens mijn vriend reageer ik soms nog steeds veel te emotineel omdat ik heel erg snel mijn stem verhef om schijnbaar meer kracht bij te zetten en dat vind hij erg vervelend wat hij blijft juist rustig. Weglopen en met deuren slaan wil ik ook nog wel eens doen maar dat wanneer iemand mij heel erg kwets en op mijn ziel trapt

Cimic schreef:Als ik heel eerlijk ben was een vroeger een binnenvetter, kon weken met iets blijven rondlopen en als dan de bom barste reageerde ik als de ongenuanceerde draak zelf. Ik heb van mijn vriend echt moeten leren om te praten, hij bleef net zo lang doorzeiken tot ik eindelijk iets zei. In het begin werkte dat averecht natuurlijk maar de aanhouder wint, ik kan namelijk nooit lang boos zijn omdat ik heel snel een schuldgevoel krijg en denk dat ik mensen te pijnlijk kwets.

Heeeeel herkenbaar!

Jip83 schreef:

Cimic schreef:Als ik heel eerlijk ben was een vroeger een binnenvetter, kon weken met iets blijven rondlopen en als dan de bom barste reageerde ik als de ongenuanceerde draak zelf. Ik heb van mijn vriend echt moeten leren om te praten, hij bleef net zo lang doorzeiken tot ik eindelijk iets zei. In het begin werkte dat averecht natuurlijk maar de aanhouder wint, ik kan namelijk nooit lang boos zijn omdat ik heel snel een schuldgevoel krijg en denk dat ik mensen te pijnlijk kwets.

Heeeeel herkenbaar!

Ik deed dat vroeger ook, alles opkroppen, tot de bom barste.

Nu schreeuw ik mijn woede het liefst uit. Of moet ergens tegen aan trappen.

Als ik echt heel boos ben, ga ik keihard met muziek meeschreeuwen (liefst in de auto) of ga ik naar mijn paard en ben ik een hele poos weg. Als ik op mijn paard zit, verdwijnt de woede, omdat alle gedachten dan van me afglijden.

Meestal is het na een potje janken wel over of verminderd

Het ligt er een beetje aan hoe erg het gevoel is. Meestal ga ik naar stal, zodra ik daar het erf oprij verdwijnen al mijn zorgen en komen pas weer terug als ik weer van het erf afrij. Of ik luister muziek en zing mee, en dan de sentimentele liedjes zodat ik moet huilen.
En soms, al heb ik dat nu vrij aardig onder controle, snij ik mezelf. Maar dan voel ik me wel echt heel erg leeg en heb ik zo'n pijn vanbinnen dat het er via de buitenkant uit moet.