Beste vriendin overleden

Lejow schreef:Pfff wat ontzettend heftig.. voor haar vriend ook Dan ben je in de 20 en ben je gewoon 'weduwnaar'. In een keer is je hele toekomst samen weg

Ja voor hem is het inderdaad zo onwerkelijk. Ze waren nog helemaal niet zo lang samen, een maand of zes denk ik. En dan dit. Hij heeft wel een hele goede band met zijn 'schoonouders' (hoe heet dat nu?), maar het lijkt me ook heel gek voor hem om na verloop van tijd een nieuwe vriendin te krijgen. Hoe ga je dan om met de ouders en familie van je overleden vriendin?

wat heftig voor hem ook ja.
Een nichtje van mij is ook jong overleden, haar vriend heeft nog steeds contact met haar ouders. Komt langs op verjaardagen etc. ook nu hij een nieuwe vriendin heeft. Vind ik wel heel mooi dat dat gewoon zo kan.

Klinkt als een mooi afscheid. Veel sterkte voor de komende tijd

Zoey schreef:

Lejow schreef:Pfff wat ontzettend heftig.. voor haar vriend ook Dan ben je in de 20 en ben je gewoon 'weduwnaar'. In een keer is je hele toekomst samen weg

Ja voor hem is het inderdaad zo onwerkelijk. Ze waren nog helemaal niet zo lang samen, een maand of zes denk ik. En dan dit. Hij heeft wel een hele goede band met zijn 'schoonouders' (hoe heet dat nu?), maar het lijkt me ook heel gek voor hem om na verloop van tijd een nieuwe vriendin te krijgen. Hoe ga je dan om met de ouders en familie van je overleden vriendin?

Het is nog vroeg om hierover na te denken, maar dat zal allemaal wel vanzelf gaan! Een aantal jaren geleden is een oudklasgenoot van mij plotseling overleden. Haar vriend heeft na ongeveer 1 jaar een nieuwe relatie gekregen, dat meisje gaat gewoon mee naar de ouders van mijn oudklasgenoot (ze zijn nog steeds samen).

De dienst klinkt als een ontzettend mooie dienst, ik hoop dat je afscheid hebt kunnen nemen en dat je het een plekje kunt gaan geven. Heeel veeeel sterkte de komende tijd.

Wat heftig allemaal! Heel veel sterkte!

Jade schreef:

Zoey schreef:

Lejow schreef:Pfff wat ontzettend heftig.. voor haar vriend ook Dan ben je in de 20 en ben je gewoon 'weduwnaar'. In een keer is je hele toekomst samen weg

Ja voor hem is het inderdaad zo onwerkelijk. Ze waren nog helemaal niet zo lang samen, een maand of zes denk ik. En dan dit. Hij heeft wel een hele goede band met zijn 'schoonouders' (hoe heet dat nu?), maar het lijkt me ook heel gek voor hem om na verloop van tijd een nieuwe vriendin te krijgen. Hoe ga je dan om met de ouders en familie van je overleden vriendin?

Het is nog vroeg om hierover na te denken, maar dat zal allemaal wel vanzelf gaan! Een aantal jaren geleden is een oudklasgenoot van mij plotseling overleden. Haar vriend heeft na ongeveer 1 jaar een nieuwe relatie gekregen, dat meisje gaat gewoon mee naar de ouders van mijn oudklasgenoot (ze zijn nog steeds samen).

Je hebt gelijk hoor, het is ook ontzettend vroeg om daar over na te denken, maar ik vroeg het me gewoon af n.a.v. de post van Lejow. Wel mooi dat het bij de vriend en de ouders van jouw oudklasgenoot zo goed gaat. En natuurlijk ook bij de vriend en ouders van de nicht van Lizardje.

Mijn ex vriend is 7 jaar geleden verongelukt. 'Gelukkig' was het toen al een maand of 8 uit tussen ons. Nu lag bij ons de situatie wel anders, omdat in de tijd dat wij samen waren ik zijn ouders nooit ontmoet heb (zij waren hindoestaans en hij was erg verwesterd en daar had , volgens hem, vooral zijn vader veel problemen mee).
Ik heb zijn ouders leren kennen toen hij verongelukte, ik heb mogen helpen met de dienst en het uitzoeken van alles. Daarna hebben we nog wel even contact gehad, maar dat is al snel verwaterd. Denk dat dat ook kwam doordat we daarvoor ook geen band gehad hebben.

Dat herinnerde ik me nog wel. Wisten ze dat jullie wat hadden en ook toen jullie nog wat hadden? Fijn dat je mocht helpen.

Verder wil ik de TO heel erg veel sterkte wensen de komende tij.

Wow Lejow dat is ook heftig zeg! Ook al waren jullie niet meer bij elkaar, een ex blijft over het algemeen toch altijd wel een 'speciaal iemand'. Wel fijn dat je van de ouders wel mocht helpen met het regelen van de dienst en alles. Ik begrijp wel dat het contact in die situatie is verwaterd.

CBL, bedankt!

Graag gedaan hoor. Een achternichtje van me is jaren geleden geschept door een vrachtwagen, 21 jr zo op slag dood. Sindsdien heb ik een fobie voor vrachtwagens en bussen en fiets altijd over de stoep naar mijn werk en niet op de weg waar ze vlak naast me rijden, zo dicht dat ik ze aan kan raken.

Daarmee besef je dat het elke dag de laatste kan zijn.

Ja dat klopt, en eigenlijk is dat een heel eng idee. Daarom denk ik er maar niet te veel over na.

Wel vreemd dat je zo'n trauma kan overhouden aan een ongeluk he? Ik ben toen ik klein was een keer geschept door een auto (gelukkig niet ernstig), en ik durf nog steeds niet langs de kruising te fietsen waar dat gebeurd is. Terwijl het al zeker 15 jaar geleden is..

CBL en Lejow, ook al van die nare verhalen

Zoey, 'fijn' dat je een 'mooi' afscheid hebt gehad van je vriendin. Dat het zwaar was snap ik helemaal, maar nu kan je het wel een plekje gaan geven. Nogmaals, neem vooral je tijd om dit te verwerken.

Brok in m'n keel...
Nogmaals heel veel sterkte, nu begint het verwerken pas echt.

Jaya schreef:Zoey, 'fijn' dat je een 'mooi' afscheid hebt gehad van je vriendin. Dat het zwaar was snap ik helemaal, maar nu kan je het wel een plekje gaan geven. Nogmaals, neem vooral je tijd om dit te verwerken.

+1.

Zoey schreef:Ja dat klopt, en eigenlijk is dat een heel eng idee. Daarom denk ik er maar niet te veel over na.

Wel vreemd dat je zo'n trauma kan overhouden aan een ongeluk he? Ik ben toen ik klein was een keer geschept door een auto (gelukkig niet ernstig), en ik durf nog steeds niet langs de kruising te fietsen waar dat gebeurd is. Terwijl het al zeker 15 jaar geleden is..

Best vreemd idd en ik heb haar maar een aantal keren gezien dus extra vreemd. He bah dat klinkt ook naar zeg, lijkt me ontzettend eng wat het ook is. Gelukkig had je niks ergs. Ik heb vroeger een kleine aanrijding gehad op de fiets waarbij een auto tegen me aan kwam en 1 wiel was krom. Stelde echt niks voor, maar ik was geschrokken en 15 a 16 jr. Soms kom ik er wel eens langs, want vergeten doe ik het niet.

Als ik vrachtwagens achter mij aan hoor komen, dan stop ik, ik haat ze! Als ik alleen autorijd, maar ook als mijn man naast me zit en ik haal er een in vind ik het best eng of als ze mij inhalen. Ook als mijn man rijd en ik zit ernaast.

Vroeger ging ik vaak in een restaurant eten met een vriendin die daar ook werkte. Een keer at ik er samen met mijn man en het viel hem op dat de serveerster abnormaal lang was. Een half uur nadat wij weg waren gegaan is zij overleden aan iets waar haar vader en zus ook aan overleden zijn.

Mijn vriendin werkte die avond ook, maar kon mij niet bereiken. Ze vertelde mij dat terwijl haar collega tegen de grond ging dat er serieus gasten zeiden ''wij willen nog wat bestellen''.

Oh echt sommige mensen arghhhhh!:evil:

Dat is toch ook eens bij Greys Anatomy geweest, iemand die abnormaal lang was? Dat kan een symptoom zijn van een soort vaataandoening volgens mij. Wat belachelijk dat er mensen op zo'n moment nog dingen proberen te bestellen zeg! Absurd gewoon!

Zoey schreef:Dat is toch ook eens bij Greys Anatomy geweest, iemand die abnormaal lang was? Dat kan een symptoom zijn van een soort vaataandoening volgens mij. Wat belachelijk dat er mensen op zo'n moment nog dingen proberen te bestellen zeg! Absurd gewoon!

Ziekte van Marfan, hebben ze ook ooit nog uit moeten sluiten bij mij.

Ja dat bedoel ik inderdaad! Ik heb die aflevering toevallig laatst teruggekeken, dat Christina en Burke als een soort dreamteam opsprong tijdens hun date om die man te redden die dat had!

Heb jij hier ook symptomen van?

Hij vond haar lang, maar dat had er niks mee te maken. Deze aandoening zat in haar familie.

Ja, ik kwam op mijn 14e bij de kinderarts terecht nadat ik een enorme groeispurt had gemaakt. Gelukkig bleek ik al snel gewoon mijn vaders genen te hebben, hij was 2 meter lang. Wel groeihormonen geslikt om te stoppen met groeien trouwens, want ik zou over de 1.90 uitkomen anders. Nu ben ik 1.84.

Net je verhaal gelezen over de begrafenis, klinkt wel heel mooi! Je komt ook heel sterk over. Neem je tijd, het is niet niks...ik heb ook zulke vriendinnen die ik al ken sinds ik een kleuter was. Ik beschouw ze meer als zusjes, voor de ene. Mijn vader is vorig jaar vrij onverwachts overleden en zij rouwt ook ontzettend met me mee, mist hem ook. Mocht je ooit behoefte hebben aan een luisterend oor, kun je me altijd pm-en!

Bedankt voor je lieve reactie Leaf. Ik heb helaas al heel vaak met verlies te maken gehad in mijn leven, dus op de één of andere manier ben ik daar een beetje in afgehard. Al kwam dit verlies wel extreem onverwacht en als donderslag bij heldere hemel. De periode vlak na de begrafenis vind ik altijd het ergste, dan is het voor mijn gevoel echt over, en verwachten mensen dat je langzaam aan je leven weer oppakt. Ik zoek altijd zoveel mogelijk afleiding, en daar is dit forum erg handig voor!

CBL, sorry ik dacht dat de lengte er wel mee te maken had omdat je dat zo expliciet benoemde in je eerdere post.

Nee geeft niks hoor en snap ook niet waarom ik het zei aangezien het er niet toe deed. Ze had een beschimmelde hartklep dat weet ik nog wel en daar zijn haar zus en vader ook aan overleden.

Zoey: ik heb je verhaal van de dienst gelezen, wat heftig zeg. Maar fijn dat het een mooie dienst was dat scheelt al zoveel. Ik wil je heel veel sterkte wensen!

Lieve Zoey, heel veel sterkte de komende tijd!

Ik wil je ook erg veel sterkte toe wensen.

_Leaf_ schreef:

Zoey schreef:Dat is toch ook eens bij Greys Anatomy geweest, iemand die abnormaal lang was? Dat kan een symptoom zijn van een soort vaataandoening volgens mij. Wat belachelijk dat er mensen op zo'n moment nog dingen proberen te bestellen zeg! Absurd gewoon!

Ziekte van Marfan, hebben ze ook ooit nog uit moeten sluiten bij mij.

Het syndroom van Marfan inderdaad. Vorige maand is een vriend en collega van mij overleden aan een thoracaal aneurysma als gevolg van het syndroom van Marfan. Echt verschrikkelijk. Hij is zomaar dood neergevallen op zijn werk. Nu stond hij wel verder van mij af dan de vriendin van Zoey van haar, maar het heeft er wel flink ingehakt.

Zoey, heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies!