Omgaan met 'beste vriendin'

Dit gaat een warrig verhaal worden.

Ik heb al sinds mijn 6e een vriendin met wie ik tot mijn 17e ongeveer veel optrok. We deelden ook samen een sport waar we heel ver mee gekomen zijn. Zij is op haar 17e gestopt en ik ben nog even doorgegaan. De vriendschap is toen verwaterd want zij kreeg een vriend, ging ergens anders wonen en kreeg een kind. Ik ging studeren, trouwen, verhuizen en kreeg kanker. Al die jaren was er geen contact.

Na tien jaar is er sinds 3 jaar weer contact. Lekker rustig opgebouwd, beide single (zij altijd en ik meestal) dus spraken eens per 2 weken met of zonder haar kind af. De afgelopen 2 jaar zijn we hechter geworden. Zij komt uit een ernstige depressie waarin ik haar echt steunde. Sinds een jaar gaat het beter, gelukkig. Inmiddels pas ik structureel op haar kind en ziet ze mij als haar beste vriendin. Ze vindt dat ze me dagelijks mag bellen (ook onder werktijd) en alles tegen me mag zeggen (ook beledigende en kwetsende dingen want zij is immers mijn beste vriendin). Ik heb al meerdere keren aangegeven dat ik bepaalde dingen niet wil horen omdat het kwetsend is. Ik breek op dat moment ook haar zin af maar dan nog komt ze weer met dat beste vriendinnengezwets.

Inmiddels roept ze ook steeds meer over mijn financiele positie (zij arm, ik rijk) en ik wil dat niet. Ik wil niet over geld praten en daarnaast werk ik ook gewoon hard voor dat geld.

Net heb ik het weer aangegeven maar ze blijft zeggen dat zij dat mag omdat ze dicht bij me staat.
Nu weet ik dus niet meer hoe ik moet aangeven dat ik bepaalde dingen niet meer horen wil zonder het op de spits te drijven. Want het klinkt allemaal negatief maar ze is ook heel erg leuk op alle andere vlakken.

Tips?

Wat een rare opvatting heeft zij over het vriendinnen-zijn. Kun je daar niet een keer een openhartig gesprek over hebben met haar? Dat jouw opvatting van (beste) vriendinnen zijn totaal anders is en dat je daarin een middenweg zou kunnen/willen zoeken?

Hm ja, als het niet werkt door aan te geven dat je dit niet prettig vind - meerdere malen zelfs - dan zou ik vuur met vuur bestrijden en er ook een keer een rotopmerking uit gooien zodra ze weer zo'n opmerking geplaatst heeft.

Misschien niet de meest volwassen oplossing, maar blijkbaar heeft ze niet door dat het irritant is. Jullie vriendschap is misschien een keer gestrand tijdens de middelbare school, maar dat is geen rede om het vanaf dat niveau weer op te pakken.

Zit ik weer in dubio of ik een gesprek aan moet gaan (wat overigens wel volgt als ik haar afkap maar ik ben dan de juiste woorden kwijt) of gewoon ook eens een sneer moet uitdelen (dat lukt dan weer wel als ik niet op mijn tong bijt).

Ik wil haar ook niet kwetsen maar nu bungel ik overal tussen. Bij andere mensen weet ik het echt wel te zeggen en ook tactisch maar bij haar voel ik me overruled. Bijvoorbeeld dat ik zeg dat ik een beelddenker ben en zij gelijk zegt dat ze wel weet dat ik in hokjes denk. Ik laat het dan maar gewoon zo.

Ik zou nogmaals herhalen dat ik daar niet van gediend ben, dat ik niet van mening ben dat dat moet kunnen tussen goede vriendinnen en dat het op een gegeven moment gewoon klaar is als ze ermee doorgaat en dat ze dat dan aan zichzelf te wijten heeft. Dat zij depressief is geweest en in een mindere positie zit dan jij geeft haar geen vrijbrief om maar los te gaan en alle zelfbeheersing en goed fatsoen los te laten. Vriendinnen of niet. Met een vriendin die mij continu beledigt ben ik snel klaar. Waar haalt ze überhaupt het idee vandaan dat zoiets tussen vriendinnen moet kunnen?

Wauw, ik lees het nu pas nadat ik je heb gesproken en ik ben verbijsterd over haar opmerkingen. Doe es normaal, joh. Vriendinnen respecteren elkaar juist, toch? Dat kan ik niet uit haar opmerkingen halen en ik vind het echt heel flauw dat ze zich dan achter het beste-vriendinnen-geouwehoer wil verschuilen. Hoe oud ben je überhaupt als je dat nog telkens moet uiten? Ik zou niet adviseren ook zelf sneren uit te gaan delen, want daarmee "verlaag" je je tot haar niveau en dat is hetgeen waar jij je nu aan ergert en door wordt gekwetst/overruled. 

Het klinkt heel simpel, maar aangezien ze vaak ongepaste opmerkingen maakt zou je het volgende kunnen proberen: erop inhaken door te vragen waarom ze dit zegt? Echt dus een open vraag en niet al opties geven. Daarmee 'dwing' je haar min of meer om naar zichzelf te kijken, want vaak hebben mensen niet eens meer van zichzelf door dat ze bepaald gedrag vertonen, omdat het onbesproken blijft. Vanuit haar antwoord kun je een constructief gesprek aangaan, als je die behoefte nog mocht hebben. Het is wel heel lastig, want het is niet alleen een goede vriendin met slechte eigenschappen. Ze heeft ook veel goeds, anders waren jullie geen goede vriendinnen. Je mag echter wel grenzen stellen in een vriendschap, waarvan ik het niet meer dan normaal vind dat je niet tijdens werktijd ff gezellig kunt babbelen met d'r. Dat is alleen mogelijk in noodgevallen en het woord noodgeval impliceert dat het geen chit-chat betreft. Word er een beetje pissig van dat ze zo raar met je omgaat, dus misschien moet je niet teveel waarde hechten aan mijn woorden hierboven.

Ik zou nog eens duidelijk maken dat je er niet van gediend bent, en dat ze over je grens heen gaat. Iets van 'je bent mijn goede/beste vriendin in inderdaad, maar door dit soort opmerkingen te maken ga je steeds over mijn grens heen, en dat wil ik niet, stop hiermee'.

Carrie schreef:Ik zou nog eens duidelijk maken dat je er niet van gediend bent, en dat ze over je grens heen gaat. Iets van 'je bent mijn goede/beste vriendin in inderdaad, maar door dit soort opmerkingen te maken ga je steeds over mijn grens heen, en dat wil ik niet, stop hiermee'.

Maar het stomme is dat ze helemaal niet mijn beste vriendin is. Echt, ik deel helemaal niets met haar maar zij heeft dat zo in haar hoofd zitten.

Maar ik ga inderdaad nog een keer met haar het gesprek aan zonder te sneren en anders dan is het gewoon maar klaar.

Carmen_ schreef:

Carrie schreef:Ik zou nog eens duidelijk maken dat je er niet van gediend bent, en dat ze over je grens heen gaat. Iets van 'je bent mijn goede/beste vriendin in inderdaad, maar door dit soort opmerkingen te maken ga je steeds over mijn grens heen, en dat wil ik niet, stop hiermee'.

Maar het stomme is dat ze helemaal niet mijn beste vriendin is. Echt, ik deel helemaal niets met haar maar zij heeft dat zo in haar hoofd zitten.

Maar ik ga inderdaad nog een keer met haar het gesprek aan zonder te sneren en anders dan is het gewoon maar klaar.

Ah vervelend zeg, dat zij dan een heel ander beeld heeft van jullie vriendschap! Dan kun je het woord 'beste vriendin' vervangen voor vriendin misschien.

Jouw vriendin komt claimend over. Heeft ze verder buiten jou om vriendinnen? Ik zou het nogmaals aangegeven aan haar dat je van sommige dingen niet gediend bent.

Volgens mij is er een kwartje gevallen wie je eerst was!

On topic, ik zou haar nog één keer netjes zeggen dat ik daar niet van gediend ben en als dat niet werkt, zou ik vuur met vuur bestrijden. Wie niet horen wil moet maar voelen denk ik dan.