Beste vriendin problemen

Ik heb al jarenlang een beste vriendin, maar de laatste tijd loop ik me vreselijk aan haar te ergeren.

Probleem 1: Ze werkt niet. Volgens eigen zeggen is ze chronisch ziek en kan daardoor niet werken. Wel kan ze gewoon 3 keer per week stappen, regelmatig winkelen, voetbalwedstrijden en concerten bezoeken en hoor ik haar nooit klagen dat ze ziek is. Wel heeft ze een keer gezegd 'Ik hou echt niet van werken, dan hou ik helemaal geen tijd over om leuke dingen te doen'. Ik heb alle begrip voor mensen die chronisch ziek zijn, ben er zelf ook eentje, maar niet voor mensen die niet kunnen werken, maar ondertussen wel gewoon alles kunnen doen zonder daar moeite mee te hebben.

Probleem 2: Jongens.. Als wij samen gaan stappen ofzo heeft ze echt nooit sjans! Ik heb haar nog nooit in gesprek gezien met een onbekende jongen of zien zoenen ofzo en dat terwijl we al heel wat avondjes zijn gaan stappen.
Maar zodra ze zonder mij ergens is hangen de jongens om haar heen. De meest begeerde BNers vinden haar helemaal geweldig, ze heeft altijd wel sjans en goede gesprekken met jongens. Sommige zouden wel hun vrouw of vriendin voor haar willen verlaten! Dit gebeurd echter nooit..
Zo is er een jongen uit het dorp helemaal verliefd op haar, hij is echter getrouwd. Maar ik zie hem nooit met haar praten of wat dan ook. Maar mevrouw beweert dat die jongen echt helemaal hoteldebotel is op haar.

Probleem 3: Haar band met haar moeder. Het is net een siamese tweeling. Vriendin is 23, maar kan nog geen seconde zonder haar moeder. Als wij samen ergens naar toe gaan, belt en smst ze constant haar moeder.
"Mam, we lopen naar de auto" "Mam, we lopen naar de discotheek" "Mam, we zijn binnen" "Mam, Daf zegt dit of dat" "Mam, we gaan naar huis".. En zo gaat het hele avonden en dagen door!
Pas was ze hier thee komen drinken, 2 uur is ze geweest en ze heeft 2 keer met d'r moeder gebeld om onzin dingen.
Als we ergens naar toe gaan, bijvoorbeeld de kroeg in het dorp, gaat vaak haar moeder mee en moet ze àltijd bij haar moeder staan.
Ook zegt ze gerust afspraken met onze vriendinnengroep af, omdat ze liever met haar moeder gaat. Bijvoorbeeld WinterEfteling, ze belde de dag ervoor af, want haar moeder leek het ook wel leuk, dus ging ze met haar moeder.
Zo vervelend!

Zo, dat moest ik eigenlijk eventjes kwijt! Ik dacht dat het tijd werd voor een goed gesprek, maar moet ik dan alle 3 de punten gelijk vertellen of kan ik het beter bij 1 punt houden? Heb namelijk weinig zin om haar gelijk met van alles aan te vallen, omdat ze ondanks die probleempjes toch haar hele goede kanten heeft en een leuke meid is.

Ik denk dat je je teveel aan dingen ergert.
Als je het er toch over wil hebben, kan je zeggen dat je het niet prettig vindt dat ze onbelangrijke gesprekken met anderen voert tijdens afspraken met jou. Maar hoe ze met jongens of werk omgaat zijn jouw zaken niet. Ze klaagt er niet over, dus wat is je probleem?

Melis_je schreef:Ik denk dat je je teveel aan dingen ergert.
Als je het er toch over wil hebben, kan je zeggen dat je het niet prettig vindt dat ze onbelangrijke gesprekken met anderen voert tijdens afspraken met jou. Maar hoe ze met jongens of werk omgaat zijn jouw zaken niet. Ze klaagt er niet over, dus wat is je probleem?

Misschien heb je wel gelijk hoor. Misschien moet ik me niet ergeren aan het feit dat ze dingen compleet verzint (want ik hoor van meerdere dat ze die jongens verzint, want die jongens weten nooit ergens wat van) en misschien moet ik me maar niet ergeren aan het feit dat ze niet wilt werken, omdat ze liever leuke dingen gaat doen en gewoon een uitkering heeft.

Daarom vroeg ik het ook hier, het kan natuurlijk ook aan mij liggen. Lig immers al een week met de griep op bed, alle tijd om na te denken en dan kan ik me inderdaad gaan irriteren aan dingen die totaal niet kloppen. En aangezien ik geen zin heb om een ruzie uit te lokken terwijl ik niet in m'n recht sta, maar het komt doordat ik niets kan hebben, hoor ik liever hoe andere mensen erover denken

Melis_je schreef:Ik denk dat je je teveel aan dingen ergert.
Als je het er toch over wil hebben, kan je zeggen dat je het niet prettig vindt dat ze onbelangrijke gesprekken met anderen voert tijdens afspraken met jou. Maar hoe ze met jongens of werk omgaat zijn jouw zaken niet. Ze klaagt er niet over, dus wat is je probleem?

+1.. Vrees dat je je over de eerste 2 punten heen moet zetten, dan andere is bespreekbaar volgens mij.

Nou ja, als ik duidelijk merk dat een vriendin verhalen zit te verzinnen zou ik dat echt niks vinden en het toch proberen te bespreken door bv te zeggen dat je die en die tegen kwam en heel iets anders hoorde. Dat je het jammer zou vinden als ze dingen zou verzinnen omdat je haar leuk vindt zoals ze is.

Dat ze dingen afzegt omdat ze liever met haar moeder gaat zou ik gelijk aangeven dat je dat niet kunt waarderen. Zulke dingen opstapelen en dan in een keer op haar bord gooien kan ik nooit zo goed tegen. Maar goed, ik zou het dus ook niet pikken. Jij houdt ook je dag vrij, kijkt er naar uit. Dat mag je best gelijk aangeven. En vraag gewoon of ze haar moeder kan bellen als ze onderweg naar huis is, dat je het niet zo gezellig vindt als ze gaat zitten bellen.

Qua werk, tja... Als ze zou zeggen dat ze liever niet werkt kun je natuurlijk daarop inhaken door te zeggen dat jij niet zo in het leven zou kunnen staan. Heel veel meer kun je daar niet mee.

Ik kan wel goed voorstellen dat het 1 groot ding voor je is geworden, waarbij de 3 irritatiepunten door elkaar heen zijn gaan lopen. Het is echter denk ik wel wat veel om alledriet aan te kaarten, maar ik vind wel dat je het voor jezelf allemaal mag laten gelden in je hoofd, ook al valt ze je feitelijk gezien niet met alles lastig. Vriendinnen ben je op basis van een klik en karakters die matchen; als je die match maar voor een deel(tje) nog voelt, waarom zou je hier dan zomaar overheen stappen?

Nour schreef:Ik kan wel goed voorstellen dat het 1 groot ding voor je is geworden, waarbij de 3 irritatiepunten door elkaar heen zijn gaan lopen. Het is echter denk ik wel wat veel om alledriet aan te kaarten, maar ik vind wel dat je het voor jezelf allemaal mag laten gelden in je hoofd, ook al valt ze je feitelijk gezien niet met alles lastig. Vriendinnen ben je op basis van een klik en karakters die matchen; als je die match maar voor een deel(tje) nog voelt, waarom zou je hier dan zomaar overheen stappen?

Idd, niet alledrie in 1 keer aankaarten, ik ben daar ook geen voorstander van. Zeg gewoon wat je dwars zit op een moment zelf. Dat voorkomt dit soort opstapelingen.

Waar ik benieuwd naar ben, is waarom zij nog wél je beste vriendin is.

Ik zou me ook kapot ergeren, zeker aan dat eerste en laatste. Als mensen te ziek zijn om te werken vind ik dat heel naar voor ze, maar als iemand vervolgens regelmatig gaat stappen van de belastingcenten van hardwerkende mensen dan kan ik daar heel nijdig van worden.

mzcharlotte schreef:Waar ik benieuwd naar ben, is waarom zij nog wél je beste vriendin is.

Omdat dit een fase van haar is. Paar jaar geleden heeft ze ook zo'n fase gehad. Ik weet dat ze dit soort dingen doet als ze heel slecht in haar vel zit. Dan gaat ze dingen verzinnen, omdat ze bang is dat ze anders niet leuk genoeg is. Paar jaar geleden was dit zo, ik denk dat het nu weer zo is.
Want als ze dit niet doet, is ze echt een leuke meid! We kunnen samen lachen en ze staat altijd voor me klaar enzo.

Persoonlijk zou ik het niet kunnen vinden met iemand die zo'n werkethiek erop na houdt, of de chronische ziekte nu is verzonnen of niet. Chronisch ziek hoeft overigens niet te betekenen dat je continu als vaatdoekje over je bank of bed hangt. Als ze deze fase heeft, denkt ze dan ook zo over werk en ziekteverlof?

Van het jongensprobleem zou ik het zonde vinden als je daar negatieve energie aanbesteedt. Dat is het niet waard joh. Als zij nou zo graag zo over zichzelf wilt denken, dan is dat prima toch?

Over het bellen tijdens jullie uitjes of tijd samen, zou ik ook niet echt van gediend zijn. In dat geval zou ik haar er dus op aanspreken.

Als je denkt dat ze het doet omdat ze slecht in haar vel zit, zou ik daarover beginnen: "Ik heb het idee dat je de laatste tijd niet zo lekker in je vel zit. Klopt dat?" Als ze ernaar vraagt, zou ik wel zeggen dat ik het gedrag herken uit een eerdere periode waarin ze niet lekker in haar vel zat. Maar ik zou er geen gesprek van maken over jouw ergernis. Je toon is in je volgende post ook meer bezorgd dan geërgerd vind ik, bij die eerste post dacht ik net als MzCharlotte: "Wat vind je wel leuk aan haar?". Maar nu is het me duidelijk.

Over haar ziekte/werk zou ik niet beginnen. Dat ze niet klaagt, zegt niks. Het hangt er natuurlijk helemaal vanaf wat voor ziekte ze heeft, maar afhankelijk daarvan hoeft ze helemaal geen pijn te hebben bij het winkelen en kan het toch zijn dat ze wel pijn heeft bij monotoon werk. Het is makkelijk om te oordelen vanaf de zijlijn. Als de overheid vindt dat zij een uitkering hoort te krijgen, hoop ik maar dat dat terecht is. Veel meer kan je volgens mij niet doen. Niet alles kan rechtvaardig zijn en het helpt niet om je eraan te ergeren. Hooguit zou ik meedenken met wat ze wél kan of wil doen qua werk, dus optimistisch.