Je kindje "moeten" delen

Ik herken het gevoel ook niet. Heb nooit problemen gehad met mijn kind uit handen geven. Ook aanraken door vreemden vind ik niet zo erg, zou het zelf nooit doen bij een ander kind maar ik kan er echt niet wakker van liggen verder. Ik vond het wel heel vervelend toen een wildvreemde vrouw een keer de maxi-cosi ging lopen verplaatsen in een cafe (met kind erin dus) omdat het te druk zou zijn voor hem, en hij moest maar onder de tafel staan. Maar toen was ik zo overdonderd en dat kwam zo uit het niks dat ik er nog niks van heb gezegd.
Zolang mijn baby tevreden is mag hij van mij lekker bij anderen zitten.

Als ik af en toe die verhalen zo lees ben ik blij dat mijn zus en haar man niet zo zijn...
Uiteraard willen zij ook niet dat je hun dochtertje zomaar oppakt, als je ze lekker ligt te slapen bijvoorbeeld, maar dat vind ik ook niet meer dan normaal. Ze hebben haar schoonmoeder ook wel even laten weten dat het niet de bedoeling is dat ze altijd maar door iedereen zomaar opgepakt wordt zonder te vragen, nadat schoonmoeder haar zonder te vragen uit de maxicosi had gehaald terwijl ze net lekker lag te slapen.

Maar toen mijn zus thuis kwam uit het ziekenhuis de dag na de bevalling (wij waren al in hun huis, zodat we eventueel de kraamverzorgster konden opvangen als die eerder kwam), kreeg ik binnen een paar minuten na binnenkomst mijn al nichtje in mijn armen (zonder er om te vragen! het was "Nou Nyn, ga maar zitten, dan kan je d'r vasthouden"). Vorige week toen ik er was kreeg ik haar ook gelijk in mijn armen, na kwartiertje ging de man van mijn zus een flesje maken, en had d'r eigenlijk al terug willen geven aan mijn zus of aan haar man omdat ik dacht dat ze misschien zelf wilden doen, maar kreeg het flesje in mijn handen "geduwd", met "nee, doe jij maar hoor!"
Heb haar ook in bad mogen doen, alleen het afdrogen deed mijn zus omdat ze anders te koud werd en ik niet zo snel was uit angst iets verkeerds te doen.
Vond het in ieder geval heerlijk om zoveel met mijn nichtje te mogen doen! Ik zie haar sowieso heel weinig, sinds de geboorte 15 maart, pas 1x daarna kunnen zien, omdat ze op 1,5 uur rijden wonen en ik niet de mogelijkheid heb er vaak heen te gaan.

AngelNyn schreef:Als ik af en toe die verhalen zo lees ben ik blij dat mijn zus en haar man niet zo zijn...
Uiteraard willen zij ook niet dat je hun dochtertje zomaar oppakt, als je ze lekker ligt te slapen bijvoorbeeld, maar dat vind ik ook niet meer dan normaal. Ze hebben haar schoonmoeder ook wel even laten weten dat het niet de bedoeling is dat ze altijd maar door iedereen zomaar opgepakt wordt zonder te vragen, nadat schoonmoeder haar zonder te vragen uit de maxicosi had gehaald terwijl ze net lekker lag te slapen.

Maar toen mijn zus thuis kwam uit het ziekenhuis de dag na de bevalling (wij waren al in hun huis, zodat we eventueel de kraamverzorgster konden opvangen als die eerder kwam), kreeg ik binnen een paar minuten na binnenkomst mijn al nichtje in mijn armen (zonder er om te vragen! het was "Nou Nyn, ga maar zitten, dan kan je d'r vasthouden"). Vorige week toen ik er was kreeg ik haar ook gelijk in mijn armen, na kwartiertje ging de man van mijn zus een flesje maken, en had d'r eigenlijk al terug willen geven aan mijn zus of aan haar man omdat ik dacht dat ze misschien zelf wilden doen, maar kreeg het flesje in mijn handen "geduwd", met "nee, doe jij maar hoor!"
Heb haar ook in bad mogen doen, alleen het afdrogen deed mijn zus omdat ze anders te koud werd en ik niet zo snel was uit angst iets verkeerds te doen.
Vond het in ieder geval heerlijk om zoveel met mijn nichtje te mogen doen! Ik zie haar sowieso heel weinig, sinds de geboorte 15 maart, pas 1x daarna kunnen zien, omdat ze op 1,5 uur rijden wonen en ik niet de mogelijkheid heb er vaak heen te gaan.

Dat vond ik ook geen probleem hoor, mijn zusje en mijn ouders zijn zo'n 2 en half uur na T. haar geboorte naar het ziekenhuis gekomen en hebben haar vastgehouden. Verder heeft ook iedereen die op kraamvisite kwam haar even vast mogen houden. Merk gewoon dat ik er nu meer "problemen" mee heb, vooral door het gezeur van sommige mensen en ook omdat T. gewoon bepaalde houdingen heeft waarin ze geen last heeft van haar nek, en hoe vaak ik het ook tegen sommige mensen zeg, luisteren doen ze niet.

Zelda schreef:

Blue flower schreef:

Zelda schreef:Ik was toen mijn zoontje geboren werd ook erg 'bezitterig'. Ik
kon er niets aan doen, dat was puur een gevoel. Mensen in mijn omgeving begrepen dat niet, en ik durfde het ook niet altijd te zeggen. Ik denk niet dat mijn ouders en schoonmoeder het leuk vonden, mijn moeder zei zelfs dat ze het zich helemaal anders had voorgesteld 'ben ik nou oma?' en dat vind ik best naar om te horen.
Maar Hey, ik heb een ontzettend zware bevalling gehad en ik heb er echt lang van moeten herstellen. En in de tussentijd had ik het gevoel dat anderen mijn zoontje 'opeisten'. Ik vind dat ze meer respect en begrip hadden moeten hebben voor ons en voor onze situatie, een kraamvrouw handelt eenmaal bijna altijd uit gevoel.

Vervelend dat je niet begrepen werd zeg! Inderdaad het is een gevoel, ik had ook niet zo bezitterig willen zijn maar goed je kiest er niet voor. Ik denk dat mijn moeder ook weleens gedacht heeft 'is dit het nou' en soms dan vind ik het nog steeds vervelend naar mijn ouders toe (schoonouders niet zo) hun eerste kleinkind...

Ja, ik vind het ook niet leuk voor mijn (schoon)ouders maar ik denk dat ze het gewoon niet realistisch gezien hebben. Dat het ook anders kan lopen, zoals bij mij het geval was. Ik wilde het liefst helemáál geen bezoek hebben, ik wilde me het liefst 'opsluiten' samen met mijn kindje en vriend. Ik vond het allemaal al vermoeiend en verwarrend genoeg, wat er gebeurde.

Ik wilde ook geen bezoek, we hebben dat ook tegen iedereen gezegd dat we een week geen visite wilde (uitgezonderd, mijn ouders en broer en mijn schoonzussen en schoonouders) En mijn schoonzus was mijn kraamhulp en die wimpelde iedereen ook weg. Daarna raakte ik al in paniek van alle visite die zou komen dus heeft mijn schoonmoeder geregeld dat er 2 zondagen waren waar mijn (hele grote) schoonfamilie zou komen en een andere zondag mijn eigen familie. gewoon 3 uurtjes. En niemand die mijn zoontje wilde vasthouden, hij lag lekker in de wagen en dat vond ik prima te doen. Dat doe ik een volgende x weer.

Sunprincess schreef:

Susan schreef:

Zelda schreef:
Dus ik zou niet over een wangetje van een kindje mogen aaien?
Misschien ligt het aan mij maar ik vind soms echt dat er moeders zijn die té fel reageren daar op. Met aaien is toch niks mis?
Ik denk dat de meeste mensen niet eens het besef hebben dat ze iets verkeerds doen. Het is gewoon een uiting van affectie.
En als je dat niet wil, dan kun je dat toch op een normale toon aangeven? Ik doel hiermee op iemand hierboven die zei dat ze vooral 'niet tactisch' blijft. Ik vraag me af waarom niet.

Helemaal mee eens. Ik snap ook echt niet wat je denkt ermee op te schieten als je zo onaardig doet. Als je iedereen gaat lopen afbekken die naar je kind wijst hebben ze het op den duur vanzelf wel met je gehad. Dat zou ik tenminste wel hebben met een familielid of kennis die mij bij haar kind vandaan snauwt.

+1 Vooral oudere mensen hebben hier de neiging om mijn kinderen en aai over hun bol te geven, ik zie het al voor me dat ik een bejaarde vrouw met rollator af snauw omdat ze aan mijn kind zit.

Dat gevoel van moeten delen herken ik ook niet. Ik was alleen maar heel blij dat iedereen zo enthousiast ws.

+1 Ik heb ze 24 uur per dag 7 dagen in de week incl feestdagen. Dus nee, ik heb er nooit last van gehad als anderen flesjes wilden geven, luiers wilden verschonen of gewoon lekker wilde knuffelen. Juist omdat zij ze niet de hele dag zien heb ik er geen problemen mee. Die mensen gaan weer weg en dan is je kindje weer helemaal van jou.

Ik zag (en zie) het juist anders, ik ben altijd heel trots dat mensen mijn kinderen vast wilden houden. Je hebt ook mensen die totaal niet naar je kind omkijken, dát is pas vervelend.