Wat zie ik over het hoofd? - update 27/09

Jolicious schreef:Ik weet wel dat kinderen die hooggevoelig zijn later ook beelddenkers blijken te zijn en dus rechtsgeorienteerd zijn qua dominante hersenhelft (meestal is dat links). Dat klinkt al wat minder 'zweverig' dan hoogsensitiviteit. Die kinderen nemen over het algemeen hun omgeving helemaal in hun op, merken alles. Ze zijn als het ware een met hun omgeving. Het is dus niet zozeer iets wat niet te verklaren is oid, maar heeft ook puur te maken met de manier van informatieverwerking (voornamelijk rechts ipv links).

En welke eigenschappen horen dan bijv. bij mensen die rechts denken (ben heel nieuwsgierig gewoon, interessant).

Het staat op tig sites, maar deze persoon heeft het wel prettig lezend onder elkaar gezet

http://www.followyourmind.nl/Artikel_Beelddenken_003.php

thanx!

maiadebij schreef:

Niene schreef:Parisienne & Fiwen, Ik ga jullie even een pm sturen!

Niene zou je mij ook willen PMen? Ik heb ook het idee/ gevoel dat er dingen spelen bij N waar ik m'n vinger niet op kan leggen. Ik zei het net toevallig tegen m'n man dat ik het gevoel heb dat er meer in z'n koppie speelt als wij weten / bevatten en hoe moeilijk dat is.

Je hebt een pm!

Ik heb hier ook zo 1 , maar dan van 3 jaar.

Woensdag was hier de wijkverpleegkundige voor het 18 maanden huisbezoek van M , maar uiteindelijk ging het alleen nog maar over T. Ze wilde hem zelfs observeren via een filmobservatie gebeuren dit wil ik persoonlijk zelf niet.

T is helemaal gek van dingen uit elkaar draaien en terug in elkaar zetten, ziet elk klein fragmentje uit een geheel dus hij was hier een huis voor zijn krab aan het bouwen inclusief echte lampen etc.

Hij speelt ook niet met "speelgoed" maar heeft dus oude schemerlampen en zulke dingen wat hij uit elkaar haalt en nieuwe dingen van maakt.

Wat wij daar mee doen is hem bezig laten, hem de mogelijkheid geven deze dingen te doen, het niet zien als kapot maken . Hij heeft vorige week bijvoorbeeld samen met een vriend die automonteur is nieuwe remblokken op de auto gezet, en dan geeft hij niet gewoon een gereedschapje aan maar hij zet onder toeziend oog van die vriend echt zelf die remblokken:shock:

Wij hebben ook in de tijd dat we hem niet zo zijn gang mee lieten gaan een beetje hetzelfde ervaren wat jij zegt, ze hebben gewoon echt hun ei niet kwijt gekund. Kon hem wel een auto'tje geven ofzo maar dat is in zijn ogen maar sufheid ( of het moet uit elkaar kunnen )

Ik weet niet zozeer of dat het iets met hoog gevoeligheid te maken heeft, de wijk had het over dat hij bijzzonder slim is maar dat neem ik allemaal nog even voor lief. Zal het wel zien het is gewoon T en probeer zzoveel mogelijk aan zijn behoeften tegemoet te komen.

@ Rejoy: bedankt voor de speeltip!

@Kqip: een combinatie van beide lijkt me helemaal soms lastig, zeker als je ouders er geen rekening mee gehouden hebben. Daarom ga ik er inderdaad achteraan en wil ik zoveel mogelijk informatie. Ik wil er vanaf het begin gelijk goed mee om kunnen gaan.

@ Roodkapje: ja, N. is 1,5 jaar oud. In eerste instantie viel het me niet erg op. Ik wist dat ze wel snel was met dingen en voorliep qua ontwikkeling, maar zo ver voor.. daar had ik geen idee van. Mijn zusje en mijn nicht werken op een KDV en die zeiden dat ze dit echt nog nooit gezien hadden bij een kind van N.'s leeftijd. Het verbaasde hun echt enorm, ze staan elke keer weer versteld. Bij jouw zoontje is het dus andersom? Dat is inderdaad ook iets om achteraan te gaan. Goed dat jullie naar de kinderarts gaan!

@ Jolicious: bedankt voor de link, geeft idd een duidelijke uitleg.

@ frolic: waarom zouden ze je zoontje via video willen observeren? Bizar verhaal trouwens over die remblokken!

Even weer een update. Na wat ups en downs m.b.t. het slapen ben ik vandaag naar de huisarts geweest. De huisarts constateerde ook dat N. erg voorloopt en nam mijn gevoel daarin wel serieus. Ze heeft ons aangemeld bij een instantie waar we verdere onderzoeken krijgen. Ze had het over wat mogelijkheden als ADHD, hoogbegaafheid en heel voorzichtig over autisme. Ik vind het nogal wat uitspraken, ondanks dat het mogelijkheden zijn. Nu vraag ik me af: wil ik dit wel? Willen we dit traject in? Wat gaat eruit komen? Aan de ene kant wil ik dit wel, in de hoop dat er gewoon niks uitkomt. Aan de andere kant wil ik het ook weer niet. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten.. lastig!

Parisienne schreef:Even weer een update. Na wat ups en downs m.b.t. het slapen ben ik vandaag naar de huisarts geweest. De huisarts constateerde ook dat N. erg voorloopt en nam mijn gevoel daarin wel serieus. Ze heeft ons aangemeld bij een instantie waar we verdere onderzoeken krijgen. Ze had het over wat mogelijkheden als ADHD, hoogbegaafheid en heel voorzichtig over autisme. Ik vind het nogal wat uitspraken, ondanks dat het mogelijkheden zijn. Nu vraag ik me af: wil ik dit wel? Willen we dit traject in? Wat gaat eruit komen? Aan de ene kant wil ik dit wel, in de hoop dat er gewoon niks uitkomt. Aan de andere kant wil ik het ook weer niet. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten.. lastig!

Ik stuur je zo wel even een PM, of jij mag mij een PM sturen als je dat wil.

Ik vind het slecht van een arts om zulke dingen zomaar te roepen. Een huisarts en bijv een leerkracht kan wel signalen zien maar mogen dat nooit zo benoemen. Daar zijn ze helemaal niet voor opgeleid.

Susan: ik heb je via FB een bericht gestuurd

Printje: dat vond ik ook! We gaan nu dus met N. naar een instantie die verdere onderzoeken gaat doen en daarnaast naar een orthopedagoog. Zij mogen op den duur wel uitspraken doen. Of mag een orthopedagoog dat ook niet?

Printje schreef:Ik vind het slecht van een arts om zulke dingen zomaar te roepen. Een huisarts en bijv een leerkracht kan wel signalen zien maar mogen dat nooit zo benoemen. Daar zijn ze helemaal niet voor opgeleid.

Een arts kan toch zeggen dat het gedrag lijkt te passen bij hoogbegaafdheid etc. De arts zal voor de verwijzing ook iets dergelijks op papier moeten zetten. Liever dat de arts dan eerlijk is naar ouders wat betreft zijn vermoedens dan dat je dat als ouder in de papieren moet lezen over de doorverwijzing.

Nana schreef:

Printje schreef:Ik vind het slecht van een arts om zulke dingen zomaar te roepen. Een huisarts en bijv een leerkracht kan wel signalen zien maar mogen dat nooit zo benoemen. Daar zijn ze helemaal niet voor opgeleid.

Een arts kan toch zeggen dat het gedrag lijkt te passen bij hoogbegaafdheid etc. De arts zal voor de verwijzing ook iets dergelijks op papier moeten zetten. Liever dat de arts dan eerlijk is naar ouders wat betreft zijn vermoedens dan dat je dat als ouder in de papieren moet lezen over de doorverwijzing.

Sowieso geeft de arts toch alleen maar mogelijkheden aan, die wellicht passen bij dit beeld? Ik zie niet in waarom dat verkeerd is van een arts, hij trekt geen conclusies, maar oppert alleen mogelijkheden, wat je als ouders zelf ook zult doen. Het is juist goed dat er vermoedens benoemd worden, maar je verder doorverwezen wordt voor verder onderzoek, zodat alles onderzocht kan worden.

Parisienne, ik hoop dat ze jullie kunnen helpen en dat je er achter kunt komen wat er met jullie meisje is.

Als een arts dat al niet meer mag, wie mag dat dan wel? Daar is een arts toch voor?
Hij geeft ook alleen maar mogelijkheden, hij stelt geen directe diagnoses.

Parisienne, moeilijk om te bepalen wat je moet doen.

Sterkte met je beslissing, ik vind dat ook heel moeilijk (ik twijfel zelf ook al jaren of ik de medische molen in moet of niet, maar doe er tot nu toe ook niks mee, omdat tja.. wat heb ik er aan).

Wel heel fijn trouwens dat de HA je serieus nam!

Zo, ik lees dit nu pas.. Dus spuit 11 komt er ook nog even achteraan...

Voor mij is het veel herkenning, al is het bij mij in mindere mate. Eerst maar even mijn verhaal: Ik heb het laatst ook al in een topic gezet over tellen en kleuren. Gister ook aangegeven op het CB. Ook L loopt qua mentale ontwikkeling ver voor op andere kinderen. Niet zo erg als N, maar op een gegeven moment dacht ik echt dit is echt te. En dat baart me soms wel zorgen. Onder de 4 spreken ze inderdaad niet over hoogbegaafd maar over ontwikkelingsvoorsprong. Nou moet ik zeggen dat zowel ik als mijn man redelijk slim zijn (Havo/VWO) en krijgt ze gewoon veel kansen om zich te ontwikkelen qua speelgoed en mensen om zich heen, dus daar kan die voorsprong ook uitkomen... En ik probeer me daar dan ook niet al teveel zorgen over te maken en gewoon mee te gaan in haar interesses en haar vragen.

Het is een meisje met een hele gebruiksaanwijzing en die heb ik ondertussen redelijk door. Ik weet 100% zeker dat ze hoogsensitief is. Vanaf het begin af aan geweest. Ze voelt wat wij voelen, als wij onzeker zijn, als er een "moeten" is. Slapen is lang een probleem geweest. Mijn man is lang onzeker geweest, en als ik dan een avondje weg ging, hoopte hij maar dat ze ging slapen. Slaapritueel was hetzelfde, ik ging altijd pas weg als we haar samen op bed hadden gelegd. En je kon de klok erop gelijk zetten dat op die avonden het drama was met slapen. Ook als ze s nachts wakker wordt en wij dachten- shit, als ze nu maar weer gaat slapen.. Was het drama. Maar als we vervolgens om onze gedachten af te leiden tv gingen kijken of iets anders, dan sliep ze verder... Laatst hadden we ouderavond op KDV. Ze sliep al weken s avonds prima. Een vriend zou op komen passen, voor het eerst dat er iemand s avonds hier zou zijn terwijl wij beiden weg zouden zijn. Jullie snappen het al- slapen ho maar... Ze voelt gewoon onze spanning en daar wordt zij heel rusteloos van. Dat soort dingen.
Verder is het gewoon een heel gevoelig meisje. Al vanaf dat ze heel klein is is zo snel overprikkeld. De eerste maanden dat ik weer ging werken was ze standaard op woensdag/donderdag ziek (ik werkte ma-di-wo). Altijd koorts, of ondertemperatuur (ik kon haar op bed leggen van 40+ en uit bed halen met 35,5 ofzo een uur later). Meerdere keren naar HAP geweest. Slapen op andere plekken is ook altijd een ramp. Ze gaat sinds ze 3 maanden is elke week 1 dag naar mijn schoonmoeder die dan oppast en ik denk dat ze pas na een maand of 14 daar s middags redelijk slaapt. Op het KDV slaapt ze nog steeds heeelll slecht tot niet.
Drukte kan ze niet goed mee overweg. Ze kijkt haar ogen uit, maar er komt gewoon teveel info binnen, met als resultaat een totaal overprikkeld kind dat s avonds/s nachts geen rust kan vinden. Zo was ze maandag een dag bij mijn ouders (hun auto was kapot dus ik heb haar een dagje daarheen gebracht), s avonds meteen niet willen slapen, terwijl je ziet dat ze echt doodmoe is.. Ze kan dan gewoon niet slapen.

Ik pas onze dagen erop aan. Ik ben 2 doordeweekse dagen thuis met haar. Die plan ik gericht in. Meestal plan ik max 1 ding in die 2 dagen en dan het liefst op de dinsdag. Dus heb ik een afspraak met iemand om, al is het maar een uur, op visite te gaan.. Dan was dat het weer voor die week. Op woensdag zwem ik s ochtends altijd en dat is dan eigenlijk alweer meer dan genoeg voor die dag voor haar. De weekenden werken ook zo. Overvraag ik haar, dan merk ik gewoon dat het alleen maar averechts werk.

Uit logeren gaan ofzo is dus ook niet echt aan de orde hier. Ze heeft behoefte aan heel veel rust en regelmaat.

Ook heeft L inderdaad oog voor detail. Ze benoemt alles om zich heen en als ze iets roept en ik denk- huh, wat, dat kan toch niet? Kijk ik toch eerst nog even om me heen waar ze naar wijst, want 9 van de 10 keer klopt het wat ze zegt. Een poes op een blikje kattenvoer in de supermarkt, een fotootje zo groot als een postzegel op mijn computer in msn van oma, een eekhoorn buiten bij de vakantie terwijl we zitten te eten... Daar soort dingen.

Dit even over onze situatie (sorry, beetje lang geworden, ik bleef maar typen ), die lastig is, maar niet zo gecompliceerd als bij jou Parisienne. Voel het niet als falen. Ik denk dat je het vooral moet proberen te gaan zien als begrepen worden, erkent worden voor dat je het goed gezien hebt. Volg je eigen gevoel en deel dat. Zoek inderdaad iemand uit met wie je dat wil delen. Die met jullie meedenkt en niet voor jullie denkt of je veroordeelt (of je iig dat gevoel geeft). Je hoeft het niet alleen te doen en ik denk dat het zeker fijn kan zijn als iemand mee kan kijken met jullie situatie, die gewoon gecompliceerd is.

En natuurlijk gewoon even een grote knuffel voor jou en je mooie meisje van ons!

Ik ben zelf leerkracht en zal nooit zomaar zulke dingen gaan noemen. Vooral niet in een eerste gesprek en de arts kent dat kind al helemaal niet. Ik kan als juf zeggen dat bepaalde dingen in de klas opvallend zijn maar je mag niet zomaar allerlei dingen gaan roepen. Een arts is daar ook helemaal niet in gespecialiseerd. Je zegt nogal wat tegen ouders..

Nana schreef:

Printje schreef:Ik vind het slecht van een arts om zulke dingen zomaar te roepen. Een huisarts en bijv een leerkracht kan wel signalen zien maar mogen dat nooit zo benoemen. Daar zijn ze helemaal niet voor opgeleid.

Een arts kan toch zeggen dat het gedrag lijkt te passen bij hoogbegaafdheid etc. De arts zal voor de verwijzing ook iets dergelijks op papier moeten zetten. Liever dat de arts dan eerlijk is naar ouders wat betreft zijn vermoedens dan dat je dat als ouder in de papieren moet lezen over de doorverwijzing.

Een verwijzing geven is iets heel anders dan zulke dingen gaan roepen. Je kunt dan idd wel aangeven wat zo'n instantie allemaal doet maar er zijn niet voor niets specialisten hiervoor.

Printje schreef:Ik ben zelf leerkracht en zal nooit zomaar zulke dingen gaan noemen. Vooral niet in een eerste gesprek en de arts kent dat kind al helemaal niet. Ik kan als juf zeggen dat bepaalde dingen in de klas opvallend zijn maar je mag niet zomaar allerlei dingen gaan roepen. Een arts is daar ook helemaal niet in gespecialiseerd. Je zegt nogal wat tegen ouders..

Een leerkracht is toch ook nogal wat anders dan een arts? Als een arts een patient binnenkrijgt waarbij hij het vermoeden heeft dat ze borstkanker heeft, zal hij haar toch ook doorsturen naar de oncoloog met de mogelijkheid op kanker? Wellicht is het iets heel anders dan dat, maar een huisarts is juist er voor om dit soort mogelijkheden aan te kaarten en uit te zoeken wat er is. Zo ook in dit geval van N. Er zijn gewoon wat mogelijkheden genoemd, wat het zou kunnen zijn op basis van het verhaal van Parissiene. Daar hoef je een kind echt niet voor te kennen, juist een objectieve blik kan daar goed bij zijn, en bovendien handelt een arts meestal aan de hand van symptomen. Dat is juist precies waar een HA voor is opgeleid. Een leerkracht niet nee.

Marin schreef:

Printje schreef:Ik ben zelf leerkracht en zal nooit zomaar zulke dingen gaan noemen. Vooral niet in een eerste gesprek en de arts kent dat kind al helemaal niet. Ik kan als juf zeggen dat bepaalde dingen in de klas opvallend zijn maar je mag niet zomaar allerlei dingen gaan roepen. Een arts is daar ook helemaal niet in gespecialiseerd. Je zegt nogal wat tegen ouders..

Een leerkracht is toch ook nogal wat anders dan een arts? Als een arts een patient binnenkrijgt waarbij hij het vermoeden heeft dat ze borstkanker heeft, zal hij haar toch ook doorsturen naar de oncoloog met de mogelijkheid op kanker? Wellicht is het iets heel anders dan dat, maar een huisarts is juist er voor om dit soort mogelijkheden aan te kaarten en uit te zoeken wat er is. Zo ook in dit geval van N. Er zijn gewoon wat mogelijkheden genoemd, wat het zou kunnen zijn op basis van het verhaal van Parissiene. Daar hoef je een kind echt niet voor te kennen, juist een objectieve blik kan daar goed bij zijn, en bovendien handelt een arts meestal aan de hand van symptomen. Dat is juist precies waar een HA voor is opgeleid. Een leerkracht niet nee.

Een arts is net zo min opgeleid in de signalen voor adhd etc. Dat zou dan nog eerder bij een leerkracht bekend zijn denk ik. Maar een arts stuurt iemand misschien wel door maar ik weet zeker dat een arts ook niet zegt; u heeft kanker.

Maar goed wij hebben op school afgesproken niet zomaar met zulke termen te gaan gooien want vaak is er helemaal niets aan de hand. En je moet wel degelijk het kind kennen om een goede diagnose te kunnen stellen. wat ouders zeggen en wat de arts/deskundige ziet kan nogal verschillen.

En precies daarom is het ook goed dat er ook een orthopedagoog komt kijken zodat die een band op kan bouwen met het kind en gezin en vanuit die visie kan beoordelen.

En nee, een huisarts zal niet snel zeggen 'u heeft kanker', maar wel 'u heeft hier een knobbeltje en dat moet u even laten checken met een mammografie, dus ik geef u een verwijzing voor de oncoloog'

Dat is feitelijk toch hetzelfde wat er nu gebeurd is? De HA is gewoon met een aantal mogelijkheden gekomen wat het zou kunnen zijn, en vanuit daar kan ze verder kijken en hulp bij andere instanties zoeken die relevant zijn. Ik vind het echt juist ontzettend goed dat de HA haar zo serieus neemt.

Klopt, fijn dat hij het serieus neemt maar om zomaar met wat termen te gaan gooien?

Wanneer ik een vermoeden heb van bijv. adhd dat stuur ik mensen door en vertel daarbij dat zij gespecialiseerd zijn om een eventuele diagnose goed te kunnen stellen. Zoveel signalen overlappen bijv met 'gewone' kinderen dat echt alleen een goede specialist daar echt iets van kan zeggen.

Printje schreef:Klopt, fijn dat hij het serieus neemt maar om zomaar met wat termen te gaan gooien?

Wanneer ik een vermoeden heb van bijv. adhd dat stuur ik mensen door en vertel daarbij dat zij gespecialiseerd zijn om een eventuele diagnose goed te kunnen stellen. Zoveel signalen overlappen bijv met 'gewone' kinderen dat echt alleen een goede specialist daar echt iets van kan zeggen.

Maar dit is toch niet zomaar? Hoe denk je dat je het als ouder zou vinden, als de huisarts alleen maar zegt 'Hmm' 'Ja' 'Goed, ik schrijf een verwijzing voor', en dan een briefje geeft met 'X van de X - ADHD specialist' en dat in je handen duwt, zo van 'ik zeg niks, ik geef geen advies, maar hier heb je een specialist'. Dat kan toch niet?! Die mogelijkheden die zijn gegeven door de HA, is niks anders dan de mogelijkheden die er zouden kunnen zijn die door specialisten verder uitgezocht kunnen worden. Hoe denk je dat je anders als leek bij een specialist terecht komt?

Maar sorry ik voel me al helemaal schuldig omdat dit in Parisienne's topic gaat, maar volgens mij snap je 't echt niet.

*

Susan schreef:Ja, maar over het algemeen ga je niet direct naar een instantie die gespecialiseerd is in ADHD, hoogbegaafdheid, autisme, noem maar op, in eerste instantie wordt er juist wat breder gekeken.

Precies

En Marin ik ben juist erg bekend met dit soort dingen en weet wat voor een effect het op ouders heeft als je zoiets zomaar roept. Een arts is helemaal niet bevoegd om hier een uitspraak over te doen dat moet een specialist doen.

Er is geen instantie die alleen maar naar adhd kijkt, dat zijn idd bredere instanties die vanalles bekijken.

Printje schreef:
Er is geen instantie die alleen maar naar adhd kijkt, dat zijn idd bredere instanties die vanalles bekijken.

Kijk, dat weet ik als leek dan weer niet. Maar dan nog verwijst de huisarts toch gewoon daarnaar?

*