Wat zie ik over het hoofd? - update 27/09

Sinds vannacht heb ik het gevoel dat er echt 'iets' met mijn meisje aan de hand is. Nacht nummer zoveel waarin ze van 00.00 tot 03.30 uur wakker was, klaarwakker! Ze wrijft in haar oogjes van de slaap, gaapt van moeheid.. moe is ze dus wel. Wat is het dan?

N. loopt met haar cognitieve ontwikkeling erg voor op de gemiddelde ontwikkeling. Ik sta soms versteld van wat ze al begrijpt en wat ze allemaal kan. Eigenlijk alles wat ze tegenkomt kan ze benoemen, op tv en op straat. Haar woordenschat? Ik gok rond de 300 woorden, wellicht zelfs meer. Ze spreekt mensen aan met 'vrouw' (mevrouw) en 'neer' (meneer), ze kan haar gevoelens benoemen (blij, bang, verdrietig, boos), ze kent tegenstelling (hoog, laag, groot, klein, open, dicht, enz.), spreekt in enkelvoud en meervoud en heeft dit meestal goed, ze heeft een onwijs goed geheugen.. zo heb ik nog veel meer voorbeelden waarvan ik steeds versteld sta dat ze dat al kan.

Wat betreft het slapen; dingen als honger, pijn, verdriet, eenzaamheid, etc. hebben we uitgesloten. We hebben alles geprobeerd, dingen veranderd of juist lange tijd hetzelfde gehouden, een vaste structuur of het juist op z'n beloop laten, bij ons in bed (wil/kan ze ECHT niet).. niks maakt verschil. Sinds N. melatonine kreeg (nu sinds een maand ongeveer) leek het de goede kant op te gaan. Ik dacht dat we het gevonden hadden, dat ze een tekort aan melatonine had en dat een melatonine pilletje haar zou helpen met rustig slapen. Met ups en downs ging het redelijk goed met de melatonine. De teller stond zelfs op 10 (!!) nachten achter elkaar, zonder ook maar een keer wakker te worden 's nachts. Sinds een week is het weer veranderd en was vannacht weer het toppunt. Vervallen we nu weer in het oude patroon? Kan ik het nu wéér maar doen met 4 uren slaap per nacht?

Het wordt misschien allemaal teveel voor haar. Ze weet en onthoud zooo ontzettend veel. Zo is ze helemaal gek op tractors, treinen en auto's. Vannacht zat ze in 'detail' te vertellen wat we die dag gezien hebben, want ja.. we hebben van dichtbij een tractor/werktuig gezien. Ze had het dus over een tractor, wielen die ronddraaien, dat 'ie gaat rijden, het harde geluid wat hij maakte, de buizen (daarmee bedoelt ze de 'armen' van de schuiver voorop) die omhoog en omlaag gingen en die gingen graven in het zand. Een heel verhaal, weliswaar in twee/driewoord-zinnen, maar prima te volgen. Ze kan het maar niet uit haar hoofd krijgen. Dit heeft ze met ontzettend veel dingen, met name dingen waar ze helemaal gek op is. 's Nachts wil ze, ondanks haar moeheid, die verhalen gewoon vertellen. Ze moet het kwijt anders blijft ze er maar mee in gedachten (denk ik?).

Het ontwikkelen wat ze doet gaat TE snel, ze is zo onrustig in haar hoofd hierdoor denk ik. Ik krijg ook vaak geen contact met haar. Soms heb ik het idee dat ik haar gedachten kan lezen, maar soms is ze gewoon onberekenbaar (vaak tijdens een woedeaanval) en totaal niet bereikbaar, met name 's nachts (terwijl ze dan wel klaarwakker is). Daarnaast voelt ze wel goed mijn emoties aan. Toen ik haar afgelopen nacht op schoot had en vertelde dat ze even lekker mocht huilen als ze verdrietig was, heb ik mee zitten huilen. Gedachten schoten door mijn hoofd, mijn moeheid overheerste.. ik was echt even verdrietig en huilde in stilte. N. stopte ineens met huilen, pakt mijn hand, legt die op haar hoofdje, legt haar arm onder mijn arm door en haar hand op mij.. alsof ze me aan het troosten was. Ze voelde me precies aan, ondanks dat ze me niet hoorde huilen en het donker was. Wederom verbaasde ze me. Daarentegen heb ik het gevoel dat ik haar niet helemaal goed ken. Ik weet haar voorkeuren, ik weet de dingen die ze fijn vind of waar ze gek op is, maar verder kan ik totaal geen hoogte van haar krijgen m.b.t. sommige dingen. Je hoort wel eens hoe goed moeders hun kinderen kennen, maar dat gevoel heb ik juist niet.

De meesten zullen denken dat veel dingen die ik benoem vallen onder typisch peutergedrag (terwijl ze nog niet eens een peuter is), maar mijn gevoel zegt echt dat er iets is, dit gevoel heb ik al een zeer lange tijd. Zou ze hooggevoelig/hoogsensitief kunnen zijn? Of een andere verklaring? Ik wil haar graag goed kunnen bereiken en haar ECHT kennen, om op de best mogelijke manier met haar om te kunnen gaan en het zo makkelijk mogelijk voor ons allemaal te kunnen maken.

Heb je al eens geprobeerd om voor het slapen gaan de dag met haar te bespreken? Dus al die dingen die ze nu dus vannacht vertelde over die tractor, dan voor het slapen gaan te laten vertellen? Haar uitgebreid te laten vertellen wat ze gezien / gehoord heeft en wat ze mooi vind enzo?

Verder heb ik echt totaal geen tips of ideeen

Jeetje, ik krijg gewoon tranen in mijn ogen bij het lezen van je verhaal, vooral dat gedeelte over het troosten...

Wat zegt de h.a hiervan? Verder misschien een idee wat Lejow oppert? Ik kan je verder geen tips geven. Maar wel een dikke

Ja, eigenlijk bespreek ik altijd de dag even door met haar. Als ze bijv. naar oma is geweest vraag ik altijd wat ze gezien/gedaan heeft en dan gaat ze wat dingen vertellen. Gisteren heb ik dit ook gedaan. Vertelt wat we hebben 'meegemaakt' die dag. Daarom verbaast het me ook dat ze er 's nachts nog zo vol van zit. Op deze leeftijd verwachtte ik niet dat ze zulke dingen zo ontzettend lang kan onthouden.

@ Slaatje: dankje! Ik ga volgende week dinsdag denk ik de huisarts bellen (nu gesloten natuurlijk) en het met haar bespreken.

Volgens mij is j. van fiwen (ook) hoogsensitief, misschien kun je haar eens pm'en. Ik ben wel van mening dat een moedergevoel vaak wel klopt...

Wat lejow zegt zou ik trouwens ook eens proberen, net na t eten ofzo haar dingen vragen over die dag, of haar bijv. tegen oma aan de telefoon, of tegen een pop of knuffel laten vrrtellen wat ze die dag gezien en beleefd heeft.

Grappig dat Teddy mij net noemt terwijl ik wilde reageren.

Wij hebben idd het idee dat J. hoogsensitief is. Ze is in ieder geval heel gevoelig voor wat er om haar heen gebeurd, emoties van anderen, kleine veranderingen in haar omgeving/structuur en is zich heel erg bewust van haar zintuigen. Zo vind ze bepaalde dingen heel raar/vies om aan te raken, is ze gevoelig voor geuren en smaken en reageert ze vaak erg heftig op geluid.
Wij hebben het boek: het hoog sensitieve kind gekocht en toen ik dat las was het alsof het voor ons persoonlijk geschreven was. Echt een en al herkenning en hoewel er niet zo heel veel tips in staan vond ik het wel een fijn boek omdat je de bevestiging krijgt dat er niks 'mis' is met je kind en dat er meer kinderen en mensen zijn die dit hebben. We houden nu meer rekening met J.uul door haar vaker rust te geven. Als we een dag weg zijn geweest houden we daarna een dagje rust zodat ze alles kan verwerken en ik probeer haar ook echt een structuur aan te bieden qua eten en slapen en zo vaak mogelijk in haar eigen bedje laten slapen. Sinds we dat structureel doen gaat het stukken beter en we merken nu sneller wanneer het te veel is voor haar en kunnen nu sneller reageren waardoor de keren dat ze helemaal overstuur raakt nu minimaal zijn.

Ik weet niet waar je woont maar je mag het boek gerust van me lenen. Ik woon in Brabant maar kom regelmatig in Rotterdam voor mijn studie.

@ Fiwen: ik wist inderdaad dat jij zoiets met J. ook had. Had al gehoopt dat je zou reageren. Wat me bij N. niet opvalt is dat ze gevoelig is voor verandering, geluid, etc. Ze is niet bang voor (hard) geluid en voor zover ik weet is ze niet van slag na drukte, een andere omgeving, veel mensen, etc. Wat betreft slapen heeft dat nooit iets uitgemaakt. Na een dag niks doen thuis sliep ze net zo als dat we een hele dag op pad waren bijvoorbeeld. Ik zou het boek wel graag een keer van je willen lenen, wie weet geeft het mij ook verheldering of is het toch niet helemaal herkenbaar. Via Facebook zal ik je binnenkort even een PM sturen. Kunnen we daar wat voor afspreken

Wat me verder ook nog erg opvalt is dat ze niet geconcentreerd en lang met iets kan spelen. Daarnaast ziet ze speelgoed niet echt als speelgoed maar is ze het echt tot in detail aan het onderzoeken. Zo zoekt ze schroefjes en kijkt ze hoe iets in elkaar zit. We waren laatst op visite bij iemand die een gladde (laminaat) vloer had liggen, straks tegen elkaar aan. Ergens in een vloer zat een gaatje, echt heel klein. N. kwam me halen om naar iets te kijken en wees het gaatje aan. Daar was ze vervolgens een hele tijd mee bezig. De details van dingen, daar let ze heel erg op.

Verder is het gewoon de onrust in haar hoofdje. Het lijkt wel of ze zo snel ontwikkelt dat haar hoofdje en gedachten het gewoon niet bij kunnen houden. Ik merk tijdens haar woedeaanvallen dat ze het gewoon echt even moeilijk met zichzelf heeft, dat vind ik gewoon zo zielig.

Ff snel, ben aan het werk en zit op m'n telefoon.
Kan er op deze leeftijd als sprake zijn van hoogbegaafdheid? Daar moest ik even aan denken. Geen idee of ik iets geks zeg hoor....

Jou begin post had zo mijn verhaal kunnen zijn ( nou ja van mijn dochtertje dan )

Ik ben ermee begonnen om voor het slapen gaan haar hoofd leeg te maken,praten praten praten,haar laten vertellen keer op keer,ik merk dat ze daar rust van krijgt.
Ook als ze midden in de nacht wakker word vragen wat er is,of ze ergens bang voor is en zo ja waar dan voor.

Mijn dochter wil al veel meer dan ze kan,daar word ze erg gefrustreerd en onrustig van. Inderdaad geen concentratie met spelen,ze zit gewoon geen seconde stil,ook snachts is ze enorm aan het bewegen en aan het praten en knarsentanden.

Maargoed,nu ik echt kijk naar haar behoeftes,rustdagen inplan etc gaat het iets beter.Ik weet dat er in het koppie van mijn dochter meer speelt,maar dat is denk ik allemaal te 'zweverig' voor hier :-)
Heb het even heel erg ingekort hoor en globaal gehouden,kan zo een hele pagina volschrijven.

Kan me voorstellen dat je hier erg onzeker van wordt. Bij mij zouden al snel de volgende vragen opkomen:

• Heeft ze wel genoeg uitdaging in dingen? Als ze al zo veel snapt en begrijpt, kan ik me voorstellen dat ze haar ei niet altijd goed kwijt kan.
  
• Wat voor speelgoed heeft ze? Kan ze er niet lang mee spelen vanwege de concentratie, of is het al snel saai?
  
• Kan ze zich wel voldoende uiten in bewegingen en gedrag, of snapt en wil ze meer dan ze op dat gebied kan?
  

Ik denk idd. dat rust erg belangrijk is voor haar. Ik neem aan dat je voor het slapen gaan geen drukke spelletjes met haar doet en dat ze niet vlak voor het slapen gaan nog tv kijkt of iets dergelijks. Je zegt al dat jullie samen de dag doornemen, dus verder zou ik het ook niet weten.

Hopelijk kom je bij de huisarts wel verder.

Wat je beschrijft herken ik wel hoor. En dat wat Niene schrijft ook.
J.uul heeft ook echt oog voor elk klein detail en ziet ook alles. Zeker wanneer ze ergens gek op is, in haar geval katten. Als ze 'Poes' roept kun je gaan zoeken want dan is er gegarandeerd ergens een te zien (al is het maar hoog in een boom). En ook dat onderzoeken en alles bestuderen. Verschillende texturen voelen en zo. En bij ons in de trappenhal zit er op een verdieping ineens een groepje van 5 andere tegeltjes, daar is ze helemaal door geobsedeerd en die moet ze altijd aanraken en bekijken en ik moet nog komen kijken. Het lijkt soms bijna dwangmatig.
Heb regelmatig ook dat ik gewoon aan haar kan zien dat er van alles door dat koppie spookt en ze bezig is om te bedenken wat ze ergens mee aan moet. En dat ze me dan iets duidelijk wil maken maar dat dat niet altijd lukt. Dat eindigt dan ook standaard in een boze bui.

We hebben wel gemerkt dat ruimte geven om te verwerken hier goed helpt. Eerst deden we dat voor haar door tv, radio en speelgoed tijdelijk uit te zetten of op te bergen en in alle rust met haar op de bank te gaan zitten met wat drinken en gewoon even rustig knuffelen. En nu komt ze daar zelf om vragen. Dan komt ze met haar knuffel en beker op de bank zitten en kruipt ze tegen me aan en komt ze 15-20 minuten rusten. En daarna is ze dan weer voldoende 'opgeladen' en gaat ze weer vrolijk spelen.
Misschien iets om te proberen, om halverwege de middag met haar al de dag te bespreken en een rustmoment in te bouwen?

@niene, ik ben nu wel heel benieuwd wat je daar mee bedoelt. Ik ben absoluut niet zweverig maar sta voor heel veel dingen open (vond hoogsensitief eerst ook maar iets vaags tot ik me er echt in ging verdiepen) Zou je wat meer uitleg willen geven, evt via pm als je het hier niet wilt vertellen.

Wat het eerste bij mij op komt is hoogbegaafdheid, is dat iets?

@ Jolicious & Linda: hoogbegaafdheid kwam ook bij mij op, maar dat klinkt ook alweer gelijk voorbarig om dat te stellen. Ze heeft een grote voorsprong in haar cognitieve ontwikkeling, maar hoogbegaafd durf ik het niet te noemen, ook uit angst denk ik dat mensen misschien denken: "ja hoor, je vindt je kind al heel wat". Twijfelde eerst ook of ik het hier allemaal neer zou zetten, omdat men misschien verkeerde gedachten hierover kunnen uitten. Gelukkig zijn het fijne reacties wat mij allemaal meer aan het denken zet. Over hoogbegaafd zijn kunnen ze volgens mij tot 4 jaar ook nog geen echte uitspraken doen. Vandaar dat ik zelf meer aan hooggevoelig/hoogsensitief zat te denken. Alleen dingen die daaronder vallen, als angsten voor geluid, gevoelig voor drukte, etc., dat herken ik dan weer niet bij N.

@ Jasmine: zal even antwoorden op je vragen.
Heeft ze wel genoeg uitdaging in dingen? Als ze al zo veel snapt en begrijpt, kan ik me voorstellen dat ze haar ei niet altijd goed kwijt kan. Ze zoekt in alles steeds meer uitdaging. Ze verveelt zich heel snel. Alleen waarin zou ik haar nog meer kunnen uitdagen? Moeilijkere dingen?
Wat voor speelgoed heeft ze? Kan ze er niet lang mee spelen vanwege de concentratie, of is het al snel saai? Qua speelgoed heeft ze gewoon normaal speelgoed voor haar leeftijd. Poppen, Little People, Duplo, puzzels, blokken, snijfruit, andere keukenspullen, etc. Geconcentreerd spelen kan ze op zich wel, maar dan moet het wel iets interessants zijn, anders is ze het al snel zat. Ik merk dat 'gewoon' speelgoed haar niet veel interesseert, ze is er snel op uitgekeken en kan gewoon niet lang met iets spelen. Het enige wat ze echt interessant vindt zijn auto's, treinen, vliegtuigen, tractors, etc. Daar kan ze wel even zoet mee zijn, maar.. spelen doet ze er niet mee. Een paar keer heen en weer rijden, een paar keer "Tuut tuut", waarna ze vervolgens over gaat op het 'ontleden' van de auto's, het bestuderen van de wielen, etc.
Kan ze zich wel voldoende uiten in bewegingen en gedrag, of snapt en wil ze meer dan ze op dat gebied kan? Ze kan zich heel goed uiten. Ze kan mij precies uitleggen wat ze wil, hoe ze iets wil, hoe ze zich voelt, etc. Snap ik het niet, gaat ze over in aanwijzen, bewegingen, etc. Wel merk ik dat ze meer wil, ze wil altijd meer kunnen dan dat ze daadwerkelijk kan. Ze wordt ook snel boos (incl. gooien, zichzelf bijten/slaan) als iets niet snel genoeg lukt.
Voor het slapen gaan inderdaad geen drukke spelletjes en al helemaal geen tv. Sinds we de melatonine geven moeten we echt het laatste uur voor het slapen gaan rustig zijn. We doen dan een puzzeltje, stapelen samen blokken of ik laat haar even lekker haar gangetje gaan. Het bedritueel is ook altijd hetzelfde, soms wel in een andere volgorde (dat kan ze zelf aangeven). Het begint rond 18.00 uur met een toetje (op die tijd omdat we met een hapje yoghurt haar pilletje geven), daarna een rustig half uurtje, dan pyjama aan, vitamine D, slaapzak aan, flesje melk, tanden poetsen, boekje lezen en naar bed brengen. Meestal gaat het inslapen prima! Ze merkt zelf ook heel goed wanneer haar pilletje gaat werken. Soms zegt ze een half uur na haar pilletje al dat ze naar bed wil. Ik weet dat ik dan moet opschieten en sla alles na de fles over, anders is ze over haar vermoeidheid heen en is de werking van de melatonine verminderd.


Het lastige van alles vind ik eigenlijk dat ik niet echt hoogte van haar kan krijgen. Ik wil haar zo graag begrijpen, ik wil er alles voor doen om haar in haar behoeften/wensen te voorzien, maar daarvan heb ik het gevoel dat ik die gewoon niet altijd begrijp. Wat ik al zei: het gevoel alsof ik haar niet goed genoeg ken. En dat vind ik moeilijk, want ik ben haar moeder, ben dag en nacht met haar samen..

@ Fiwen: fijn dat je het ook herkent! J. heeft dit dus ook, al die details die haar opvallen? Ik herken daarin ook weer precies N. Zo'n rustmomentje ga ik ook echt inplannen. We drinken altijd wel rustig samen, maar over de dag praten bijvoorbeeld dat deed ik eigenlijk nooit. De tv staat hier niet al te vaak aan, meestal op momenten dat ik aan haar merk dat ze het echt fijn vind om even rustig tv te kijken. Althans.. rustig.. tv kijken vreet energie van die kleintjes, dus zo rustig is het niet. Maar N. geniet echt van een aflevering Umizoomiz, Dora of Woezel en Pip, dus die momenten wil ik haar niet ontnemen.

@ Niene: ik ben ook wel benieuwd naar het 'zweverige' verhaal van je Van mij mag je hier een pagina mee vullen hoor! Als je wilt natuurlijk.

Ik snap best dat je bang bent dat mensen dat denken, maar als ze dat al denken hebben ze niet door wat hoogbegaafdheid met een kind/mens kan doen. De meeste hoogbegaafde mensen willen het niet eens zijn, omdat de maatschappij niet ingericht is op zulke mensen.
Wellicht dat je eens info kan op vragen bij de landelijke stichting voor hoogbegaafdheid?

Parisienne & Fiwen, Ik ga jullie even een pm sturen!

Ik herken het wel, mijn kinderen hebben allebei een soortgelijke ontwikkeling gehad. De oudste is nu 7, en dat is best een piekeraar. Hij kan best flink wakker liggen over alles waar hij over nadenkt, en zijn hoofd kan nog altijd flink vol zitten. Hij is niet getest op hoogbegaafdheid, maar is in ieder geval zeer hoogintelligent (niet alleen mijn conclusie) en erg gevoelig. Ik weet niet zo goed wat ik vind van de term 'hoogsensitief', het meeste dat ik erover gelezen had vind ik naar mijn smaak te zweverig, maar ik merk wel dingen op aan hem.

Zijn broertje is wat blijmoediger, en wat meer met beide beentjes op de grond, dus onderling merk ik ook wel een groot verschil, terwijl ze beiden dezelfde vroege ontwikkeling doormaakten.

Ik heb geen tips voor je, wel dat hoogbegaafdheid volgens mij zich ook op zo'n jonge leeftijd zich al kan uiten. Het buurmeisje van mijn ouders zat al stevig rechtop toen ze 4 maanden was, wilde altijd meer dan ze kon, en is geloof ik toen ze 9 of 10 was al naar de middelbare school gegaan, vwo (dat is het hoogste toch?).

@ Parisienne: misschien nog een tip voor het spelen. Y. vindt het ook lastig om zelf met bijvoorbeeld de duplo te gaan spelen, is dan ook vrij snel uitgekeken op blokjes op elkaar stapelen en gaat dan proberen om de poppetjes uit elkaar te slopen bijvoorbeeld. Vandaag had ik een duplo-huis voor haar gebouwd en daar heeft ze echt een hele tijd mee gespeeld, dieren in het huis, bloempje in de tuin, poppetje op de schommel, kindje in de wandelwagen (en de cowboy, maar dat 'pasnie' aldus haarzelf), moeder voor de kinderwagen en ze ging helemaal op in haar fantasiespel. Ze ging ook echt tegen de baby kletsen, dierengeluiden naar elkaar maken, dat soort dingen. Misschien dat zoiets haar wat meer uitdaging biedt?

Het zou een combinatie kunnen zijn van hoogbegaafdheid en hooggevoeligheid. Mijn vriend is hoogbegaafd en hooggevoelig. Soms een moeilijke combinatie. Zijn ouders hebben dit zeg 26 jaar lang voor zich gehouden, maar hij is er in de loop van de jaren zelf achter gekomen. Als kind van 2,5 las hij de tv gids voor, sliep 2 a 3 uur per nacht en had daar zelf geen moeite mee en reageerde enorm op stress. Op de basisschool had hij geen uitdaging, op de middelbare en de universiteit ook niet. Ik ben wel van mening dat zijn ouders het ergens niet goed aangepakt hebben door het te negeren, maar dat valt niet meer terug te draaien. Ik zou dus zeker naar meer info op zoek gaan.

Niene schreef:Parisienne & Fiwen, Ik ga jullie even een pm sturen!

Niene zou je mij ook willen PMen? Ik heb ook het idee/ gevoel dat er dingen spelen bij N waar ik m'n vinger niet op kan leggen. Ik zei het net toevallig tegen m'n man dat ik het gevoel heb dat er meer in z'n koppie speelt als wij weten / bevatten en hoe moeilijk dat is.

Parisienne: hoogbegaafdheid kan zeker al zo vroeg bekend worden. Een jongen die ik ken van vroeger, daarvan wisten de ouders het ook al toen hij een jaar was. Toen hij 2 werd kreeg hij Avi- boekjes voor zijn verjaardag en met 2.5 kon hij lezen. Hij is onlangs cum laude afgestudeerd.

Ik zag aan het einde van je verhaal pas je banner, ik wist dat je kindje nog niet 3 was ofzo, maar zo leest het wel ( 2,5 jaar oid komt het over!). Je kindje is gewoon maar 2 weken jonger als mijn zoontje. Hij zegt nog geen woord, kan net een paar stapjes lopen ( begrijpt wel alles) en heeft pas 4 tandjes ( schijnt aan te geven dat hij achterloopt in zijn ontwikkeling).
We hebben volgende maand een afspraak met de kinderarts. Dus weer het tegenovergestelde.

Ik weet wel dat kinderen die hooggevoelig zijn later ook beelddenkers blijken te zijn en dus rechtsgeorienteerd zijn qua dominante hersenhelft (meestal is dat links). Dat klinkt al wat minder 'zweverig' dan hoogsensitiviteit. Die kinderen nemen over het algemeen hun omgeving helemaal in hun op, merken alles. Ze zijn als het ware een met hun omgeving. Het is dus niet zozeer iets wat niet te verklaren is oid, maar heeft ook puur te maken met de manier van informatieverwerking (voornamelijk rechts ipv links).