Wat zie ik over het hoofd? - update 27/09

Marin schreef:

Printje schreef:
Er is geen instantie die alleen maar naar adhd kijkt, dat zijn idd bredere instanties die vanalles bekijken.

Kijk, dat weet ik als leek dan weer niet. Maar dan nog verwijst de huisarts toch gewoon daarnaar?

Klopt maar daar wordt dus een eventuele diagnose gesteld die heel breed kan zijn. Je kunt dus als arts, vind ik, beter zeggen dat hij daarin niet gespecialiseerd is en dat er instanties zijn die op allerlei vlakken hierbij kunnen helpen. Ik weet dat je het allemaal goed bedoeld maar het heeft zoveel impact om zomaar tegen ouders te gaan roepen misschien hoogbegaafd, adhd, autisme, dan kun je beter niets zeggen en het eerst goed laten uitzoeken bij een instantie. Ik waag me echt niet aan zulke uitspraken, 9 vd 10 keer komt er precies uit wat ik denk maar aangezien ik niet de deskundige daarin ben laat ik het over aan de instanties.

Maar wat zou je als arts dan moeten zeggen? Ben ik echt oprecht benieuwd naar wat je dan wel bedoeld. Want een verwijzing naar een instantie die al die dingen overkoepelend onderzoekt, zou bij mij dezelfde alarmbellen gaan rinkelen als dat ik het stuk voor stuk van de arts als mogelijkheid hoor. Je hoort toch sowieso waar je heen verwezen wordt en waar ze daar naar gaan onderzoeken?

tuurlijk gaan er wel alarmbellen rinkelen maar wanneer je echt met termen gaat roepen maak je het meteen een stuk zwaarder. Ik maak er meestal iets van in de trant van dat daar specialisten zitten die op allerlei vlakken met de ouders mee kunnen kijken. Ik zou het als arts ook wat breder laten, want het kunnen bij wijze van zoveel andere dingen zijn.

Ik zeg niet dat het bij Parisienne zo is maar alle ouders vinden hun kind slim en knap etc etc. Hoevaak ik niet hoor bij nieuwe ouders dat de kinderen zo slim zijn. Ik vind mijn eigen kind ook knapper/slimmer etc maar vaak is het toch echt een 'gemiddeld/iets er boven' kind. Hoogbegaafd komt niet zo ontzettend vaak voor. Ik persoonlijk vind het gewoon niet slim om meteen dus een term te gaan zeggen, ik denk dat je ouders daar juist enorm bezorg mee maakt.

Parisienne, wat fijn dat je zo serieus genomen wordt door de ha. Het is nu aan jullie om te beslissen of je hiermee verder wilt. Ik persoonlijk zou het wel doen, ik heb het gezien bij een neefje van me, bij hem is er pas op zn 14e een diagnose gesteld. Hij (en zijn ouders en de rest van de omgeving) was er zoveel bij geholpen geweest als ze het eerder hadden ontdekt.

Sterkte met het nemen van een beslissing, het lijkt me best 'eng'.

[/quote]

Klopt maar daar wordt dus een eventuele diagnose gesteld die heel breed kan zijn. Je kunt dus als arts, vind ik, beter zeggen dat hij daarin niet gespecialiseerd is en dat er instanties zijn die op allerlei vlakken hierbij kunnen helpen. Ik weet dat je het allemaal goed bedoeld maar het heeft zoveel impact om zomaar tegen ouders te gaan roepen misschien hoogbegaafd, adhd, autisme, dan kun je beter niets zeggen en het eerst goed laten uitzoeken bij een instantie. Ik waag me echt niet aan zulke uitspraken, 9 vd 10 keer komt er precies uit wat ik denk maar aangezien ik niet de deskundige daarin ben laat ik het over aan de instanties.[/quote]

Maar ouders vragen toch niet aan jou als leerkracht om een diagnose te stellen? TO is naar haar huisarts gegaan om hulp te zoeken. Twee hele andere situaties lijkt mij.
De huisarts heeft geen diagnose gesteld en ook niet zo maar met wat termen gegooid. Hij heeft het verhaal gehoord en daarop hypotheses gemaakt, lijkt mij de juiste werkwijze hoor.
Alleen een kinderpsychiater mag diagnose als autisme en ADHD stellen.

Nana schreef:

Klopt maar daar wordt dus een eventuele diagnose gesteld die heel breed kan zijn. Je kunt dus als arts, vind ik, beter zeggen dat hij daarin niet gespecialiseerd is en dat er instanties zijn die op allerlei vlakken hierbij kunnen helpen. Ik weet dat je het allemaal goed bedoeld maar het heeft zoveel impact om zomaar tegen ouders te gaan roepen misschien hoogbegaafd, adhd, autisme, dan kun je beter niets zeggen en het eerst goed laten uitzoeken bij een instantie. Ik waag me echt niet aan zulke uitspraken, 9 vd 10 keer komt er precies uit wat ik denk maar aangezien ik niet de deskundige daarin ben laat ik het over aan de instanties.[/quote]

Maar ouders vragen toch niet aan jou als leerkracht om een diagnose te stellen? TO is naar haar huisarts gegaan om hulp te zoeken. Twee hele andere situaties lijkt mij.
De huisarts heeft geen diagnose gesteld en ook niet zo maar met wat termen gegooid. Hij heeft het verhaal gehoord en daarop hypotheses gemaakt, lijkt mij de juiste werkwijze hoor.
Alleen een kinderpsychiater mag diagnose als autisme en ADHD stellen.[/quote]

Ouders vragen uiteraard naar mijn prof. mening en inzicht maar ik geef daar geen antwoord op.

Printje schreef:

Ouders vragen uiteraard naar mijn prof. mening en inzicht maar ik geef daar geen antwoord op.

Maar jij bent ook geen arts of specialist, dus zou ik ook zeker niet doen. Denk dat je er inderdaad goed aan doet om in dat geval advies te geven om verdere stappen te ondernemen richting arts/specialist/nader onderzoek.

Nana schreef:

Maar ouders vragen toch niet aan jou als leerkracht om een diagnose te stellen? TO is naar haar huisarts gegaan om hulp te zoeken. Twee hele andere situaties lijkt mij.
De huisarts heeft geen diagnose gesteld en ook niet zo maar met wat termen gegooid. Hij heeft het verhaal gehoord en daarop hypotheses gemaakt, lijkt mij de juiste werkwijze hoor.
Alleen een kinderpsychiater mag diagnose als autisme en ADHD stellen.

Eens.
Ik snap trouwens wel heel goed dat TO er van geschrokken is, dat is ook best logisch.

*

Marin schreef:

Printje schreef:

Ouders vragen uiteraard naar mijn prof. mening en inzicht maar ik geef daar geen antwoord op.

Maar jij bent ook geen arts of specialist, dus zou ik ook zeker niet doen. Denk dat je er inderdaad goed aan doet om in dat geval advies te geven om verdere stappen te ondernemen richting arts/specialist/nader onderzoek.

Daarom maar uiteraard hebben we wel geleerd over die verschillende soorten 'ontwikkelingsstoornissen'. Ik vraag me gewoon af of een huisarts dat werkelijk allemaal nog meer geleerd zou hebben, ik denk dat ook bij huisartsen een beetje de basisinformatie is. Je hebt natuurlijk niet voor niets gespecialiseerde instanties, waarvoor mensen ook nog eens jaren moeten studeren vaak.

Marin schreef:

Printje schreef:

Ouders vragen uiteraard naar mijn prof. mening en inzicht maar ik geef daar geen antwoord op.

Maar jij bent ook geen arts of specialist, dus zou ik ook zeker niet doen. Denk dat je er inderdaad goed aan doet om in dat geval advies te geven om verdere stappen te ondernemen richting arts/specialist/nader onderzoek.

Inderdaad! Ik vind dat niet aan een leerkracht. Maar ik vind het wel de taak van de leerkracht om opvallend gedrag te signaleren en bespreekbaar te maken met ouders.

Zelda schreef:
Ik snap trouwens wel heel goed dat TO er van geschrokken is, dat is ook best logisch.

Oh ja, dat snap ik zeker ook! En evengoed snap ik dat het best moeilijk is te bepalen of je echt helemaal daar in wilt tot een diagnose of niet.

Printje schreef:

Daarom maar uiteraard hebben we wel geleerd over die verschillende soorten 'ontwikkelingsstoornissen'. Ik vraag me gewoon af of een huisarts dat werkelijk allemaal nog meer geleerd zou hebben, ik denk dat ook bij huisartsen een beetje de basisinformatie is. Je hebt natuurlijk niet voor niets gespecialiseerde instanties, waarvoor mensen ook nog eens jaren moeten studeren vaak.

Ja, als leerkracht wordt je waarschijnlijk veel meer en dagelijks geconfronteerd met dergelijke ontwikkelingsstoornissen dan een arts. Daarom is het goed dat je inderdaad daar kennis over op doet en dat je ouders kunt informeren hierover, zoals Nana ook aangeeft. Daarom is het goed als je gedrag kunt signaleren inderdaad. Van een huisarts wordt inderdaad niet verwacht dat hij van álles 100% kennis heeft, maar diezelfde arts zal uiteindelijk wel een verwijzing moeten geven voor datgene wat hem het meest relevant lijkt. Daarom zal hij toch met de kennis die hij heeft een beslissing moeten maken over wat hij adviseert. Dat kan in veel gevallen ook fout zijn, maar daarom ga je naar een specialist, om dingen nader te onderzoeken, te diagnostiseren of juist uit te sluiten.

Marin schreef:

Printje schreef:

Ouders vragen uiteraard naar mijn prof. mening en inzicht maar ik geef daar geen antwoord op.

Maar jij bent ook geen arts of specialist, dus zou ik ook zeker niet doen. Denk dat je er inderdaad goed aan doet om in dat geval advies te geven om verdere stappen te ondernemen richting arts/specialist/nader onderzoek.

Printje, jij zet jezelf vanuit dit oogpunt op dezelfde stoel als de arts en dat moet je naar mijn idee uit elkaar halen. Als de huisarts vermoedens heeft kan hij/zij ouders door verwijzen voor een bredere observatie. Jij als leerkracht kan ouders hooguit verwijzen naar de huisarts wanneer ze tegen dingen aanlopen. Het lijkt mij eerder de taak van de arts om dieper in te gaan op de problematiek en daarover uitspraken te doen, dan jij als leerkracht. Je kunt hooguit met ouders bespreken wel gedrag je signaleert. Ben ook wel benieuwd wat jij verstaat onder jouw professionele mening?

In mijn huidige werkveld op een kinderrevalidatie instelling doen wij veel brede observatie, ookal komen ouders met een specifieke vraag rondom autisme/adhd etc binnen. Voordat ouders bij ons komen worden ze doorverwezen door een kinderarts of huisarts, vaak om iets uit te sluiten of vast te stellen. Het is dus wel degelijk de taak van de huisarts om zijn bevindingen, vragen en vermoedens met ouders te bespreken. Dat het niet jouw taak als leerkracht is lijkt mij niet meer dan normaal.

Ik denk ook dat er wel enig verschil zit tussen een leraar of een huisarts. Een leraar kan waarschijnlijk beter afwijkend gedrag signaleren (soms eerder dan de ouders), een huisarts niet omdat deze niet dagelijks in contact is met het kind. Daarentegen weet een huisarts meer over de achtergrond van dergelijke 'aandoeningen'. Hij/zij kan het beschreven gedrag van ouders over het kind linken aan bepaalde mogelijke oorzaken. Dit betekent inderdaad niet dat hij/zij het gelijk mag constateren, maar ze mogen wel laten weten waar ze aan denken. De huisarts zei ook specifiek: het zou een vorm kunnen zijn van .... Ik vind dat een huisarts dat wel mag uitspreken. Er werd geen diagnose gesteld, maar toch schrok ik even bij het opnoemen van de mogelijkheden wat N. eventueel zou kunnen hebben.

Vandaag heeft de instantie waar N. onderzocht gaat worden contact met me opgenomen. Mijn huisarts had gewaarschuwd voor een lange wachtlijstje, maar dit blijkt onder de 6 jaar erg mee te vallen. Volgende week woensdag het eerste telefonische (kennismakings)gesprek, waarna de eerste afspraak gepland wordt. Ik krijg al allerlei formulieren toegestuurd die ingevuld moeten worden. Het gaat eigenlijk best snel ineens...

Wow ja dat gaat zeker snel! Wel goed, des te eerder heb je duidelijkheid en hoef je niet zo lang in onzekerheid te wachten. Hopelijk komen jullie steeds een stapje verder.

Ik kan me voorstellen dat het erg confronterend kan zijn als de huisarts zo'n rijtje mogelijkheden opnoemt. Hoogbegaafdheid is iets waar je zelf ook aan dacht toch, begreep ik uit je vorige topic?

Fijn dat ze al zo snel van start kunnen gaan. Succes in het komende traject. Hopelijk komen er praktische tips uit waar je iets aan hebt!

Wat knap dat je zo doortastend bent. Echt goed van je dat je dit doet.

Even een update voor de geïnteresseerden:
Vandaag heb ik het eerste echte gesprek gehad. Een aantal weken geleden al een telefonisch gesprek als intake, vanmiddag dus het eerste gesprek van de velen die gaan volgen. Ik heb er een goed gevoel bij, heb het idee dat we hier voor nu goed op onze plek zitten met N. Die vrouw heeft N. een beetje geobserveerd tijdens het spelen en met mij gepraat om een eerste beeld van haar te krijgen, van het probleem en van onze verdere situatie. Het duurde zo'n 1,5 uur en was een fijn gesprek. Zij begon meteen al met opmerkingen als: "Wow, kan ze dat al?" "Zo, dat kan ze goed!" etc. Ze gaf gelijk aan dat bepaalde dingen haar al heel erg opvielen en dat N. wel degelijk een heel stuk voorloopt. Dit stelde mij weer gerust, als in: zie je wel, dat ik niet aan het 'opscheppen' ben over mijn kind.

Over twee weken hebben we het tweede gesprek, dit keer zonder N. en met mijn vriend erbij (hij kon vandaag niet i.v.m. zijn nieuwe baan). Wanneer er plek is op de observatiegroep zullen we hier gaan starten. De bedoeling is dan dat N. en ik 1 dag in de week, voorlopig 8 weken achter elkaar, een dag daar zijn. Het is een soort kinderdagverblijf in woonkamer-achtige sfeer waar je met max. 4 andere moeders met kinderen zit. Er zijn medewerkers bij die N. (en mij) observeren en op die manier een beeld schetsen van haar, van haar gedrag, van haar probleem, haar ontwikkeling, etc. Ook worden er spelenderwijs intelligentietesten afgenomen en kan ik hulp/advies vragen waar nodig. Als N. slaapt (het is de bedoeling dat ze daar ook gewoon naar bed gaat enzo) heb ik weer gesprekken met de medewerkers. Vandaag heb ik even op de groep gekeken en (gek genoeg) zag het er leuk en gezellig uit. De reden dat we er komen is misschien minder leuk, maar ik denk dat N. en ik daar wel een dag in de week door kunnen brengen

Het traject is nu dus begonnen, ik ben erg benieuwd waar en hoe dit eindigt.

Wauw, wat doortastend van jou om zo snel aan de bel te trekken en fijn dat je zo snel ergens terecht kan. Ik ben echt heel benieuwd naar het verdere vervolg! Succes!

Wat fijn dat je er zo'n goed gevoel bij hebt en dat je het idee hebt dat je daar goed geholpen wordt. Ik ben ook benieuwd hoe het verder gaat.

Ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Wel fijn dat je er een goed gevoel bij hebt.

Ik weet niet hoe het zit met betalingen enzo maar kijk even goed je verzekering na.
Wij waren goed verzekerd en hebben niets zelf betaald.

Mamsie schreef:Ik weet niet hoe het zit met betalingen enzo maar kijk even goed je verzekering na.
Wij waren goed verzekerd en hebben niets zelf betaald.

Bedankt voor de tip, dat heb ik inderdaad eerst even goed nagekeken. Wilde niet voor 'financiële verrassingen' komen te staan. Gelukkig wordt alles vergoed.

Wat fijn dat het traject nu echt begonnen is en dat je er een goed gevoel bij hebt. Ook ik ben heel benieuwd hoe het verder gaat.