Wel of niet vertellen?

Ik zit een beetje met een dilemma.

Zojuist heb ik een vriendin gesproken (telefoon) en we hebben een klein conflictje gehad aan de telefoon. Wat irritaties over en weer en uiteindelijk is dat uitgesproken, we hebben allebei ons hart kunnen luchten en het was weer helemaal goed toen we ophingen.

Vlak daarna ging mijn telefoon en ik dacht dat zij het weer was, maar toen bleek het haar moeder te zijn.

Haar moeder kwam een soort van "verhaal halen" bij mij en zei dat mijn vriendin zich toch nog een beetje rot voelde door ons conflictje en of ik even een en ander wilde uitleggen. Ik voelde me echt een beetje in een hoek gedrukt. Het is iets tussen mij en mijn vriendin en niet tussen mij en haar moeder. Bovendien was ons telefoongesprek aan het eind weer oké, en als mijn vriendin er toch nog mee zit, weet ze dat ze mij altijd kan bellen.
Ik had het gevoel dat ik me moest verantwoorden tegenover haar moeder, en haar moeder deed toch best naar tegen me. Heel erg op me inpraten en zo.
Aan het eind van het gesprek zei ze dat ik niet aan mijn vriendin mocht vertellen dat ze mij had gebeld.

Wat doe ik nou? Ik ben niet vriendinnen met haar moeder, maar met mijn vriendin. Ik vind het eigenlijk behoorlijk raar dat haar moeder mij achter haar rug om belt om mij een beetje uit te horen.

Moet ik het haar wel of niet vertellen? Het klinkt misschien stom maar ik wil ook niet het vertrouwen van haar moeder in mij beschamen, terwijl ik wel het gevoel heb dat haar moeder het vertrouwen in haar heeft beschaamd. Mijn vriendin kan prima haar eigen boontjes doppen.

Nog even voor de duidelijkheid: er zijn geen scheldpartijen o.i.d. geweest tussen mij en mijn vriendin. Het was gewoon een conflictje, zoals vriendinnen wel vaker hebben, en uiteindelijk is alles uitgepraat en opgelost.
Ik ben nog steeds verbaasd dat haar moeder mij belde en weet even niet zo goed wat ik hier nu mee moet.

Weten jullie het?

Ben je überhaupt op haar verhoor ingegaan? Heb je het gevoel dat ze je dingen heeft laten zeggen die je niet had willen zeggen?

Ik zou het gewoon zeggen tegen je vriendin.

Zou er ook niet helemaal van gediend zijn als de moeder van mijn vriendin mij ging bellen om zich er mee te bemoeien. Je voelt je inderdaad in een hoek gedrukt en je vriendin kan net zo goed fout gezeten hebben als jij zeg maar. Wie weet heeft zij niet het hele verhaal aan haar moeder verteld en nu ben jij verplicht om dat wel ineens te gaan. Gaat haar niks aan toch?

Bovendien hou je nu iets geheim voor je vriendin, wat een vriendschap meestal niet ten goede komt.

Ik vind het sowieso raar dat die moeder nog gaat bellen als jullie alles uitgesproken hebben! Ik zou het die vriendin wel vertellen dat haar moeder heeft gebeld. Wat een rare vraag van die moeder om te vragen of je het niet aan haar wilt vertellen. Eerlijkheid duurt het langst toch? Jullie lijken me volwassen genoeg om het zelf op te kunnen lossen

Pff wat raar, je zit toch niet meer op de middelbare school? Ik heb de neiging om te zeggen dat ik het wel met mijn vriendin zou bespreken, maar weet ook niet of dat wel een goed plan is. Als je het idee hebt dat je het haar goed kunt uitleggen waarom en hoe je je erbij voelt, zou ik het wel bespreken. Kom nou...

Het is wel raar dat haar moeder jou gaat bellen om even verhaal te halen...
Ik zou het wel zeggen tegen je vriendin. Jullie zijn oud en wijs genoeg om er zelf uit te komen toch?

Ik zie trouwens ook niet zo in welk vertrouwen je nou zou beschamen als je het toch aan je vriendin zou vertellen. Het is nogal een eenzijdige afspraak dat jij je vriendin niks vertelt, zij heeft je dat gewoon opgelegd.

Ze legt je dit op, heel aso. Ik snap ook niet dat je uberhaupt op het gesprek in gegaan bent. Ik had aangegeven dat ik het zojuist uitgepraat had met haar dochter en dat je het iets tussen jou en je vriendin vindt en je er niet prettig bij voelt om daar dan ook nog verantwoording over af te moeten leggen to haar moeder. Ik zou het niet vertellen overigens dan als ik jouw situatie bekijk maar wel duidelijk laten weten aan haar moeder dat dit in het vervolg niet meer de bedoeling is en jullie prima in staat zijn je eigen ruzies uit te praten.

Roze Roos schreef:Bijzonder dat haar moeder belde, jullie zijn toch volwassen? Ik zou het denk ik wel vertellen, anders blijf je er wellicht een naar gevoel aan over houden omdat je het wel weet en je vriendin niet enzo.

+1
Inderdaad bijzonder dat haar moeder belde... Geloof niet dat ik het had kunnen waarderen als mijn moeder dit gedaan zou hebben.

Susan schreef:Ben je überhaupt op haar verhoor ingegaan? Heb je het gevoel dat ze je dingen heeft laten zeggen die je niet had willen zeggen?

Ja, ik heb wel wat dingen aan haar moeder verteld, ik voelde me zo in een hoek gedrukt. Ik ben echt best kwaad nu en sta op het punt om haar moeder op te bellen en te zeggen dat ik dit best een (zacht gezegd) nare actie van haar vind. Maar ik doe het niet nu, want ik denk dat ik daar te boos voor ben, en dat levert ook weer een naar gesprek op.


Ik heb het hier net nog even met mijn eigen moeder over gehad en die stond ook verbaad. Zij zei: "Ik zou er niet over peinzen om een vriendin van jou te bellen als jullie onenigheid hebben gehad."

Mijn moeder denkt overigens dat het misschien wel het beste is om eerst de moeder van mijn vriendin te bellen en haar aan te geven dat ik me er nogal naar bij voel om iets achter te houden voor mijn vriendin en om ook aan te geven dat ik dit soort acties niet echt waardeer...

Knappe moeke die mij aan't praten krijgt, na een voorval tussen mij en haar dochter.... Ik zou er schijt aan hebben en die vriendin de volgende keer laten weten er niet van gediend te zijn en als die moeke ooit weer belt; oeps ik rij net een tunnel in, de groeten.

Het zou serieus een actie van mijn moeder kunnen zijn. Daarom zou ik het ook wel waarderen als mijn vriend het gewoon zou vertellen. Ik zou me daarna natuurlijk wel kapot schamen, maar zo kan ik mijn moeder wel laten weten wat voor debiel actie het van haar is, anders zou ik dat niet eens weten.

Stiekem zou ik het best een stunt vinden als jouw moeder haar moeder nu weer zou bellen om verhaal te halen.

Susan schreef:Stiekem zou ik het best een stunt vinden als jouw moeder haar moeder nu weer zou bellen om verhaal te halen.

Ha! Eigenlijk wel!
Maar ik vrees dat de boel dan helemaal zou escaleren

Net nog heel even met een andere vriendin gebeld, moest even mijn hart luchten. Dat is wel gelukt, ben een stuk rustiger.
Misschien wacht ik nog wel een paar dagen, maar ik wil zeker de moeder van mijn vriendin nog even spreken over wat er is gebeurd en ik wil dat zij weet dat ik dit niet echt waardeer. Maar ik denk dat het het beste is als ik daar even mee wacht, anders word ik weer te boos...

Susan schreef:Stiekem zou ik het best een stunt vinden als jouw moeder haar moeder nu weer zou bellen om verhaal te halen.

Hahahaha, dat zou een grap zijn

Ik zou gewoon tegen die vriendin zeggen dat haar moeder je heeft gebeld om verhaal te halen en dat je daar niet van gediend bent.

Susan schreef:Stiekem zou ik het best een stunt vinden als jouw moeder haar moeder nu weer zou bellen om verhaal te halen.

haha...

Dijn82 schreef:k zou gewoon tegen die vriendin zeggen dat haar moeder je heeft gebeld om verhaal te halen en dat je daar niet van gediend bent.

Ja maar dat vind ik ook weer naar, want tot nu toe kon/kan ik 't best goed met haar moeder vinden.
Ik denk dat haar moeder boos wordt als ze hoort dat ik heb verteld dat ze mij heeft gebeld.

Al weet ik dat ik me daar wellicht weinig van aan moet trekken. Maar ik hou niet van ruzie (wie wel?) en zou het naar vinden dat ik daar bijvoorbeeld thuis zo komen en dat haar moeder me dan met de nek aan zou kijken... Daar ben ik bang voor.

Ik ben ook bang voor zo'n situatie als: "Ja, maar zij zei dat jij hebt verteld dat jij hebt gezegd dat zij vond dat jij niet moest vertellen wat zij had gezegd toen jij dat vertelde, wat ik daarna zei, snap je?"
Dat worden dan zulke nare gesprekken...

Ik zou haar moeder inderdaad nog een keer bellen en zeggen dat je het vervelend vond dat zij jou hierover belde. Duidelijk zeggen dat je hier niet van gediend bent en in het vervolg niet weer zo'n situatie wil meemaken.

Ik ga haar moeder vandaag of dit weekend niet meer bellen. Ik ben op dit moment ook nog behoorlijk kwaad en als ik nu zou gaan bellen, reageer ik misschien té kwaad en dat wil ik ook niet. Ik kan haar nu niet op een rustige manier uitleggen dat ik het niet vind kunnen wat ze heeft gedaan.

Ik moet vanavond wel even langs mijn vriendin, moet even iets afgeven van haar wat nog bij mij ligt, misschien als haar moeder er dan is, begin ik er dan even over, maar dat weet ik nog niet. Ik zie wel hoe het dan is, of ik dan nog boos ben of niet. Pff, maar op dit moment maakt 't me weer boos als ik er weer aan denk...

Wat een debiele actie van die moeder. Wat je ook besluit: bedenk wel dat het om haar moeder gaat. Hoe dan ook, zal ze als puntje bij paaltje komt voor haar moeder kiezen. Het zal nu sowieso een zij zegt/ zij zegt verhaal worden en misschien wil je niet eens dat die ruzie zover escaleert. Het ging om iets kleins. Wees in het vervolg wel bedacht op haar moeder en wapen je iets beter tegen een kruisverhoor..

Wat reageer jij volwassen op deze situatie zeg!
Dat je nu nog niet gaat bellen omdat je te boos bent is heel verstandig.

Je zou bijv. wel als je haar wel spreekt, of een brief/mail schrijft, kunnen zeggen dat je het heel naar vind dat je niet eerlijk bent tegen je vriendin
en dat je haar dan vraagt om het toch tegen haar dochter (jouw vriendin) te zeggen.
Is dat een idee?
Of ben je dan bang dat je vriendin boos op jou wordt?Omdat je niet eerlijk bent geweest (en haar moeder nu opeens wel)

Het eerste wat ik dacht was: wat heeft in godsnaam haar moeder ermee te maken? Ik zou het écht niet tof vinden als mijn moeder mijn vriendinnen ging bellen om verhaal te halen. Dat je vriendin haar hart heeft gelucht aan haar moeder over jullie situatie begrijp ik nog wel, maar dat haar moeder het lef heeft om jou te bellen is werkelijk te gek voor woorden.

Ik zou het dan ook zeker tegen je vriendin zeggen, dat je het heel raar vindt dat haar moeder jou heeft gebeld en dat je daar gewoon niet op zit te wachten.

Caro schreef:Hoe dan ook, zal ze als puntje bij paaltje komt voor haar moeder kiezen.

Als het gewoon om een meningsverschil of een conflict gaat kies je toch niet altijd automatisch de kant van je moeder? Het lijkt me wat overdreven om te veronderstellen dat haar vriendin echt een keuze moet gaan maken tussen haar moeder en Sushi.